จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 169

บทที่ 168 กลายร่างเป็นมังกร

เพี๊ยะ!

เกล็ดบนหางของเจียวสองหัวถูกซูจื่อเหลียงต่อยจนหลุดออก เกล็ดสีเทาจำนวนมากขนาดเท่าอ่างล้างหน้ากระจัดกระจายอยู่บนพื้น

“โอ้ว!”

เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธแว่วเข้ามาในสมองของทุกคน!

“มนุษย์ที่ต่ำต้อย กล้าทำร้ายฉันจนบาดเจ็บ!”

“ฉันจะบดขยี้พวกแก!”

ทันใดนั้นเจียวสองหัวก็ใช้กรงเล็บกระแทกใส่ซูจื่อเหลียง ซูจื่อเหลียงก็ไม่รู้สึกกลัวอะไร ปะทะเข้าไปโดยตรง และต่อยหมัดออกไป

เห็นซูจื่อเหลียงเหมือนมดตัวหนึ่ง ซึ่งกล้าต่อต้านกรงเล็บของเจียวสองหัวที่ใหญ่กว่าร่างกายของเขาหลายเท่า ทุกคนก็รู้สึกได้เหมือนมดกำลังสู้กับช้าง

ถุย!

ซูจื่อเหลียงกระอักเลือดออกมา

เพียงแต่ว่าเจียวสองหัวก็เจ็บปวดเหมือนกัน กรงเล็บขนาดใหญ่ของมันถูกซูจื่อเหลียงต่อยจนเละไปครึ่งหนึ่ง

“โอ้ว!”

เจียวสองหัวส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง!

ทุกคนมองฉากนี้ด้วยความเหลือเชื่อ

“ไม่ใช่แล้วมั้ง เขาสามารถทำให้เจียวสองหัวบาดเจ็บ!”

“ผู้นี้มีความแข็งแกร่งระดับไหน? ปรมาจารย์เหรอ?”

“เดิมทีคิดว่าเวทมนตร์ของชายหนุ่มนั้นทรงพลังและน่ากลัวอยู่แล้ว ไม่คาดคิดว่าการบำเพ็ญของชายชราผู้นี้จะน่ากลัวขนาดนี้!”

เจียวสองหัวได้รับบาดเจ็บ ก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้น และใช้กรงเล็บอีกข้างกระแทกไปที่ซูจื่อเหลียง

“ท่าที่สองของสิบแปดท่าต้าเต๋า ท่าสยบเขา!”

ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาก็แว่วมา เบามาก ราวกับกำลังขับร้องบทกวี

เพียงแต่ว่า ทุกคนสามารถได้ยินอย่างชัดเจน ราวกับว่ามันแว่วเข้ามาในสมองของทุกคน

ทุกคนกำลังมองหาที่มาของเสียง และทันใดนั้นร่างที่สง่างามก็ปรากฏตัวต่อหน้าซูจื่อเหลียง และใช้ฝ่ามือกระแทกเข้าใส่กรงเล็บของเจียวสองหัว

“ไอ้หนุ่มคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ? เขากล้าต่อต้านการโจมตีของเจียวสองหัว!”

เจี่ยงหลินหลินที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้มองฉากนี้ด้วยความเหลือเชื่อ นักพรตหมิงยู่เป็นปรมาจารย์เวทมนตร์ เธอรู้ว่าร่างกายของปรมาจารย์เวทมนตร์นั้นจะบอบบางมาก

เพียงแต่ว่า หลินหยุนไม่ใช้เวทมนตร์ แต่ใช้ร่างกายตัวเองเพื่อต่อสู้กับเจียวสองหัว

“โง่จริงๆ!

เจี่ยงหลินหลินดุด่าด้วยความโกรธ โดยไม่สนใจบุญคุณที่หลินหยุนเคยช่วยชีวิตเธอ

ซูจื่อเหลียงบ่นพึมพำด้วยความอับอาย “อาจารย์อันที่จริงผมสามารถต่อสู้ได้จริงๆ!”

กลุ่มคนที่สามารถหลบหนีอันตรายจากเจียวสองหัว มองไปที่ร่างบางของหลินหยุน ซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยกรงเล็บยักษ์ของเจียวสองหัว เช่นเดียวกับเรือใบที่อยู่ในทะเลซึ่งมีพายุพัดกระหน่ำ ในวินาทีต่อไป ก็จะล่มและจมลง

“เขาไม่ใช่ปรมาจารย์เวทมนตร์เหรอ? ทำไมถึงโจมตีประชิดตัวขนาดนี้?”

“ปรมาจารย์เวทมนตร์ เลือกที่จะโจมตีประชิดตัว หาที่ตายหรือไง!”

ทุกคนไม่เชื่อในความแข็งแกร่งของหลินหยุน บางคนก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นหลินหยุนถูกเจียวสองหัวทุบตีจนเนื้อแหลกเหลว

ตูม

ฝ่ามือของหลินหยุนยังไม่ได้สัมผัสกับกรงเล็บขนาดใหญ่ของเจียวสองหัว แต่ร่างกายขนาดใหญ่ของเจียวสองหัวก็ถูกกระแทกจนปลิวออกไปทันที

“ ท่าแยกน้ำ!”

หลินหยุนไม่ได้หยุด เหมือนเงาล่องหน และต่อยหมัดออกไปอีกครั้ง

ตูม!

ร่างกายที่ใหญ่โตของเจียวสองหัว โดนต่อยจนปลิวขึ้นสูงอีกครั้ง กระแทกพื้นด้วยเสียงดังโครมคราม

“ค้อนดาวร่วง!”

มือข้างหนึ่งของหลินหยุนอยู่ข้างหน้าวาดเป็นรูปวงกลม จากนั้น ก็กระแทกขึ้นฟ้า

ทันใดนั้นลมกระโชกแรงก็พัดมา นักบู๊พรสวรรค์สามารถสัมผัสได้ ชี่ทิพย์จากฟ้าดินบริเวณรอบๆร้อยเมตรกำลังเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง

เจียวสองหัวรู้สึกว่าในร่างกายของมนุษย์หนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มีน่ากลัวอย่างมาก

สมกับเป็นเจียวที่ได้มีจิตทิพย์ และจะเปลี่ยนการดำรงอยู่ให้เป็นมังกรในไม่ช้า เวลามาถึงต้องรีบตัดสินใจ หนี!

เจียวสองหัวรับรู้ได้ถึงพลังหมัดที่หลินหยุนตอบโต้กลับมา หลังจากที่หล่นลงพื้น ใช้พลังทั้งหมดของเขา เพื่อพุ่งไปที่ทะเลสาบทันที