จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1689

ปลอบใจฉินหลันสักพัก หลินหยุนก็เริ่มที่จะเก็บตัวอีก เริ่มทำความเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งขวานต่อ หลายวันต่อมา ในห้องลับ ระยะต้นของขวานเล่มหนึ่งปรากฏตัวออกมาในมือของหลินหยุน

เขาไม่ค่อยสนใจกฎเกณฑ์แห่งขวานจริงๆ

ดังนั้นระยะเวลาที่ใช้ทำความเข้าใจก็ยาวนาน

แต่ว่านี่ก็สำหรับตัวของเขาเองเท่านั้น

ถ้าหากความเร็วแบบนี้ของเขาทำให้คนอื่นรับรู้ จะต้องตกใจจนอ้าปากค้างอย่างแน่นอน

ขณะที่หลินหยุนไปทำความเข้าใจกฎเกณฑ์อย่างต่อเนื่อง สำนักบูรพา เขาจื่อหยุน

วู่ซินกับเย่สวินและคนอื่นๆ กำลังอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง พูดอธิบายอะไรด้วยสีหน้าที่จริงจัง

หลายคนก็มีสีหน้าเยือกเย็นน่ากลัว

เป็นเวลานาน เย่สวินมองไปทางวู่ซินพูดขึ้นมา “ศิษย์พี่ เรื่องนี้พวกเราไม่มีทางปล่อยไปแบบนี้เด็ดขาด! หลินหยุนคนนั้น จะต้องตาย!”

วู่ซินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แววตาเฉียบคม และกัดฟันพูดขึ้นมาว่า “ผู้ชายอย่างหลินหยุนคนนั้น ต้องตายอย่างแน่นอน คนทางตระกูลของฉันนั้น ตั้งแต่ที่ผู้ชายคนนั้นมาที่สำนักครั้งที่สอง ก็จับตาดูอยู่ตลอดเวลา”

“ช่วงก่อน เขาไปที่สำนักจินต์ ได้สถานะของผู้อาวุโสที่ปรึกษาของสำนักจินต์”

“ต่อจากนั้นก็ไปพื้นที่พัฒนาของสำนักจินต์!”

“แต่หลังจากที่กลับมา ก็ขัดแย้งกับคุณชายเทียนหยุน ลูกชายคนเดียวของผู้อาวุโสสามในสำนักจินต์ คนของฉันเห็นกับตาตัวเอง เจ้าสำนักแห่งสำนักจินต์มาด้วยตัวเอง ต้องการแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ แต่หลินหยุนไม่พอใจกับวิธีการแก้ไขปัญหา!”

“ส่งมอบป้ายประจำตัวของผู้อาวุโสที่ปรึกษาและแผนผังดาวจักรวาลในทันที”

“ดังนั้น ตอนนี้หลินหยุนก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับสำนักจินต์แล้ว!”

“ส่วนทางผู้อาวุโสฉวี่เหอนี้ ภายในเวลาสั้นๆ ก็ไม่มีทางกลับมา ผู้อาวุโสฉวี่เหอ พวกเราก็รู้เรื่องแล้ว ทุกครั้งที่ออกจากสำนัก ระยะเวลาน้อยสุดก็เป็นไม่กี่ปี ถ้ามาก หนึ่งร้อยปีน่าจะเป็นเรื่องปกติ”

“ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวลสิ่งใด!”

“ตอนนี้ หลินหยุนกำลังอยู่ในเขาเสี่ยวหยุนของเขา พวกเราก็มีคนจ้องมองอยู่ทางนั้นอยู่ตลอดเวลา! ช่วงนี้ไม่เคยออกไปไหน!”

“ดังนั้น ถ้าจะลงไม้ลงมือ ตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว!”

เย่สวินหลายคนได้ยินก็มีความสุขในทันที และพูดขึ้นมาว่า “สุดยอดมากเลย! ถึงเวลานั้นพวกเราเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็ตรงไปที่เขาเสี่ยวหยุน! ต้องฆ่าผู้ชายคนนั้น!”

วู่ซินกลับส่ายหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ด้วยผลการฝึกตนของพวกเรา อยากจะฆ่าเขา ยังยากมากๆ ผลการฝึกตนของหลินหยุนไม่ได้อ่อนแอ!”

“ดังนั้นอยากจะฆ่าเขา แค่พวกเราไม่กี่คน ก็ยังยากมาก หรือว่าทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“ครั้งก่อนพวกเราก็ได้ปะทะฝีมือกับหลินหยุน!”

“ก็รู้ถึงความน่ากลัวของเขา!”

“ดังนั้น รอศิษย์พี่รองออกจากการเก็บตัวก่อนค่อยว่ากัน!”

เมื่อเย่สวินได้ยินเช่นนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที และพูดขึ้นมาว่า “แต่ว่าศิษย์พี่รองเก็บตัวนานมากแล้ว เมื่อไหร่จะออกจากการเก็บตัว?”

วู่ซินยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “เมื่อวานนี้ฉันไปดูที่ถ้ำของมู่อี้แวบหนึ่ง เพียงแค่นอกถ้ำก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนของพลังอันยิ่งใหญ่ คิดดูแล้วศิษย์พี่ทะลวงแล้ว!”

เมื่อเย่สวินหลายคนได้ยินก็มีความสุขทั้งหมด และพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ศิษย์พี่วู่ซินเป็นเรื่องจริงหรือ?”

วู่ซินพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนว่าเป็นความจริง! ดังนั้นพวกเราไม่ต้องรีบร้อนเกินไป รอศิษย์พี่มู่อี้ออกจากการเก็บตัว!”

เย่สวินลุกขึ้นในทันที และพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ดีมากเลย! ตราบใดที่ศิษย์พี่มู่อี้ออกจากการเก็บตัว ฟันไปทางหลินหยุนคนนั้น ก็เป็นเรื่องง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ! ความเคียดแค้นของเย่สวิน ยังมีความแค้นของพวกเรา ก็สามารถรายงานตัวพร้อมกันได้!”

วู่ซินพยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “ไม่เลว!”

……

หลินหยุนในเวลานี้ไม่รู้เรื่องเหล่านี้อย่างแน่นอน เขายังคงเก็บตัวฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง

ทำความเข้าใจกฎเกณฑ์แห่งอาวุธอย่างต่อเนื่องไปด้วย คิดไปด้วยว่าทำไมตัวเองถึงได้เกิดความรู้สึกสมบูรณ์อย่างหนึ่ง

ความเข้าใจของกฎเกณฑ์นั้นเร็วมาก

“จะทำให้ความรู้สึกสมบูรณ์แบบนี้หายไปได้อย่างไรกัน?”

“ผสมผสานกฎเกณฑ์มากยิ่งขึ้นได้อย่างไร?”

ระยะเวลาช่วงที่ผ่านมา หลินหยุนได้คิดเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้อยู่เสมอ

แต่ว่าไม่มีความคิดเห็นใดๆ

เจียซินพูดขึ้นมาว่า “ฉันว่า ไม่เช่นนั้นก็ลองผสมผสานกฎเกณฑ์ที่สิบดู? สุดท้ายแล้วยังไงก็ไม่ถึงกับล้มเหลวก็พอ!”

หลินหยุนสายตาสั่นไหว สูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน แต่ว่าฉันกลับมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ถ้าหากฉันผสมผสานกฎเกณฑ์ที่สิบแบบนี้ต่อไป ถ้าอย่างนั้นในไม่ช้า ก็จะบรรลุขีดจำกัดของฉัน!”

เจียซินพูดอย่างไม่เข้าใจในทันทีว่า “นายน่าจะรู้ว่า เมื่อพวกเราเริ่มผสมผสานกฎเกณฑ์ที่หนึ่ง ก็เหมือนกับการเก็บน้ำในถังเก็บน้ำ คนส่วนใหญ่ ปริมาณน้ำ อยู่เหนือการควบคุมของตัวเอง”

“บางคนมีน้ำมากขึ้น บางคนมีน้ำน้อย!”

“สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอัจฉริยะ เกี่ยวข้องกับนิสัย เกี่ยวข้องกับโอกาส เกี่ยวข้องกับโชคชะตา!”

“ไม่ว่าจะมีน้ำมากหรือน้อย ขนาดถังของแต่ละคน อันที่จริงไม่ต่างกันมากเกินไป”

“แต่ในสายตาของหมื่นจักรวาล ผู้บำเพ็ญที่สามารถผสมผสานได้มากที่สุด มันก็เป็นแค่ยี่สิบที่แท้จริง”

“ฉันได้ยินมาว่า แม้ว่าจะมีกฎเกณฑ์ผสมผสานหลายสิบข้อ รอตอนที่เข้าใจต้าเต๋า อันที่จริงกฎเกณฑ์มากขนาดนั้น ไม่ได้ใช้ด้วยซ้ำ!”

“นั่นเป็นเพราะว่าถังเก็บน้ำไม่ใหญ่พอ ถึงมีน้ำมากแค่ไหน ก็ใส่เข้าไปไม่ได้!”

“ใช่แล้ว……”

ทั่วร่างของหลินหยุนสั่นเทา ดวงตาเปล่งประกายด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ และก็รู้สึกตื่นเต้น

เจียซินรีบถามขึ้นมาว่า “ทำไม? นายคิดถึงอะไรอีก?”

หลินหยุนหายใจเข้าลึกๆ “ฉันคิดว่า ในเมื่อตอนนี้ฉันมีน้ำมากเกินไป ปัญหาอยู่ในถัง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นตราบใดที่ฉันทำให้ถังใหญ่ขึ้น หรือว่าใช้ถังสองใบ สามใบ สี่ใบ ก็แก้ปัญหานี้ได้แล้วไม่ใช่หรอกเหรอ?”