จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1701

"มีอะไรเหรอ?"ผู้หญิงวัยรุ่นได้สติคืนมา

"คุณหนู คุณคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่?"สาวใช้พูด

หญิงวัยรุ่นหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็รู้สึกเสียใจ เธอส่ายหัวและพูด "ไม่มีอะไร!"

สาวใช้พูด "ฉันรู้แล้ว! คุณหนู คุณรู้สึกหรือเปล่า คนเมื่อสักครู่เหมือนคุณชายฉองมากๆ?"

สายตาของผู้หญิงเปล่งประกายและพูด "อย่าพูดมาก!"

สาวใช้แลบลิ้นออกมาและพูด "คุณหนู ฉันรู้ว่าในหัวใจของคุณมีคุณชายฉองมาโดยตลอด แต่เวลาผ่านไปร้อยกว่าปีแล้ว คุณชายฉองก็เสียชีวิตไปนานแล้ว! คุณไม่ควรคิดถึงเขาอีกแล้ว!"

สีหน้าของหญิงวัยรุ่นแย่มากๆ เธอหันหลังจากไป สาวใช้รีบตามไปทันที

……

หลินหยุนจับมือของฉินหลันเอาไว้ แต่จิตใจของฉินหลันหวาดหวั่นมากๆ เธอพูดกับหลินหยุนเบาๆ "เสี่ยวหยุน ฉันคิดว่าตรงนี้ไม่ปลอดภัยแล้ว พวกเรารีบออกจากตรงนี้กันเถอะ!"

หลินหยุนพูด "พี่ฉินหลันวางใจได้ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก!"

หลินหยุนพาฉินหลันเข้าพักในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

หลินหยุนเก็บตัวฝึกฝนอีกครั้ง และพยายามเพิ่มพลังกฎเกณฑ์ของตัวเองให้สูงขึ้น

เวลาผ่านไปสามวันอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่มีคนมาหาเรื่อง เรื่องนี้ทำให้หลินหยุนและฉินหลันรู้สึกแปลกใจมากๆ

ถ้าโดยปกติแล้ว ในเมื่อตระกูลเสิ่นเป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ของเมืองเจวี้ยน พวกเขาไม่ควรจะนิ่งสงบแบบนี้!

เมื่อถึงวันที่สาม หลินหยุนก็เดินออกมาจากโรงเตี๊ยม

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเดินออกมาจากโรงเตี๊ยม มีผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินมาหาหลินหยุนทันที

หลินหยุนหยุดเดิน และมองอีกฝ่าย ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเคารพ "คุณชายหลินหยุน คุณหนูของฉันเชิญคุณไปพบ!"

หลินหยุนขมวดคิ้วและพูด "คุณหนูของคุณเป็นใคร?"

ตอนที่ตัวเองเข้าไปในโรงเตี๊ยม ได้แจ้งชื่อตัวเองเอาไว้ อีกฝ่ายรู้ชื่อของตัวเองก็ไม่แปลก แต่จู่ๆก็มีคนมาเชิญตัวเองไปพบ เรื่องนี้หลินหยุนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

หลินหยุนพูดอย่างเคร่งขรึม "ตระกูลเสิ่นไม่ได้มาหาเรื่องฉัน เป็นเพราะฝีมือของคุณหนูพวกคุณใช่ไหม?"

ผู้หญิงหัวเราะเบาๆและพูด "คุณชายหลินหยุนเป็นคนที่ฉลาดมากๆ!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด "ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณก็นำทางได้เลย!"

เขาก็อยากรู้เหมือนกัน คนที่หยุดคนของตระกูลเสิ่นเอาไว้ เธอเป็นคนยังไงกันแน่

หลินหยุนพึ่งเดินออกมาได้สองก้าว เขาก็หยุดและหันไปมองโรงเตี๊ยม ผู้หญิงวัยรุ่นดูออกว่าหลินหยุนคิดอะไรอยู่ เธอก็เลยพูดเบาๆ "คุณชายหลินหยุนโปรดวางใจ เพื่อนของคุณพักอยู่ตรงนี้ ไม่มีเรื่องอันตรายกับเธออยู่แล้ว!"

หลินหยุนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาแปลกใจ เขาพยักหน้าอีกครั้งและเดินตามผู้หญิงออกจากเมือง

หลายวันผ่านไป

มีคฤหาสน์ที่ใหญ่โตและหรูหรามากๆปรากฏต่อหน้าหลินหยุน

ทั้งสองคนบินลงมายืนอยู่หน้าประตู ผู้หญิงพูดเบาๆ "คุณชายหลินหยุน เชิญเข้าได้เลย!"

หลินหยุนพยักหน้าและเดินตามผู้หญิงเข้าไปในคฤหาสน์

ด้านในคฤหาสน์มีพลังทิพย์เยอะมากๆ ทุกที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์

ค่ายกลยังมีสามชั้นเลยและด้านในยังมีค่ายกลอื่นๆหลบซ่อนอยู่ด้วย

ถ้าคนที่เข้ามาไม่ได้รับอนุญาต เขาคงเจอเรื่องอันตรายมากๆอย่างแน่นอน

แน่นอนว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินหยุน ค่ายกลเหล่านี้ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของหลินหยุนได้อยู่แล้ว

เมื่อเดินถึงหน้าประตูสวนดอกไม้ ผู้หญิงพูดกับหลินหยุนเบาๆ "คุณชายหลินหยุน คุณหนูของเรารออยู่ด้านใน คุณเข้าไปได้เลย!"

หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง และเดินเข้าไปด้านใน ด้านในสวนดอกไม้ใหญ่มากๆและมีทะเลสาบด้วย

หลินหยุนมองไปที่ข้างๆทะเลสาบ เห็นผู้หญิงใส่ชุดสีชมพูกำลังนั่งอยู่ข้างๆทะเลสาบและกำลังตกปลาอยู่

หลินหยุนเดินไปยืนอยู่ด้านหลังผู้หญิงคนนั้นและพูด "ทำไมแม่นางต้องลงมือช่วยฉันด้วย?"

น้ำจากทะเลสาบอันนี้ ทำให้หลินหยุนเหลือเชื่อมากๆ

ถึงแม้หลินหยุนจะมีความรู้มากๆ แต่ตอนนี้เขาก็ตกตะลึงมากๆเช่นกัน!

"น้ำอันนี้……"

ในเวลานี้ หลินหยุนมองเห็นตะขอเบ็ดตกปลาของผู้หญิงไม่ได้อยู่ใต้น้ำ แต่อยู่เหนือระดับน้ำหนึ่งนิ้ว

เขากำลังตกปลาเหมือนกับเจียงจื่อหยา

แต่เจียงจื่อหยาใช้ตะขอเบ็ดตรง!

แต่ตะขอเบ็ดตรงก็ยังอยู่ใต้น้ำ

ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช้ตะขอเบ็ดตรง แต่ตะขอเบ็ดกลับไม่ได้ลงไปใต้น้ำ

มันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ถึงแม้ตะขอเบ็ดจะเข้าไปใต้น้ำ มันก็คงโดนละลายไปในชั่วพริบตา

หลินหยุนอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็ค่อยๆยื่นมือของตัวเองเข้าไปในน้ำ ในเวลานี้ ผู้หญิงรีบขัดขวางและพูด "ห้ามขยับ!"

หลินหยุนหันหน้ากลับไปมองอีกฝ่าย ในเวลานี้ เขามองเห็นใบหน้าของผู้หญิงเป็นครั้งแรก

ถ้าใช้คำว่างดงามมากๆมาบรรยายเธอ มันคงเป็นคำพูดที่ธรรมดา ไม่แน่ชัดและไม่เฉพาะเจาะจงเลย แต่ความรู้สึกของหลินหยุนที่มีต่อเธอ มันกลับเป็นคำนี้จริงๆ

ใช่แล้ว ถ้าใช้คำพูดของดาวไกอามาบรรยายเธอ คงเป็นสาวน้อยงดงามที่อยู่ข้างบ้าน

ไม่ใช่นางฟ้า แต่กลับสวยเหมือนกับนางฟ้า!

ผู้หญิงก็มองหน้าเขา เธออึ้งไปสักพัก จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและพูด "พลังที่คุณมีอยู่ในตอนนี้ ถ้าเอามือจุ่มลงไปในน้ำ มือของคุณก็คงโดนละลายหายไปเหมือนกับขันน้ำอย่างแน่นอน"

หลินหยุนพยักหน้าและดึงมือกลับมาทันที

เพียงแต่เขาขมวดคิ้วและมองหน้าผู้หญิงแล้วพูด "ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ฉันมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ดูเหมือนฉันเคยเจอคุณที่ไหนมาก่อน!"

ร่างกายของผู้หญิงสั่นไหวและพูด "คุณ……คุณพูดอะไรนะ?"