จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1705

หลินหยุนเข้าใจทันที

เขาให้ความสนใจกับปลาแรดมากๆ อย่างไรก็ตาม เขาสนใจทะเลสาบแห่งนี้มากกว่า

ดูเหมือนทะเลสาบแห่งนี้ สามารถละลายทุกสิ่งทุกอย่างได้

หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นสายตาของเขาก็เปล่งประกายทันที ไม้ไผ่ที่เป็นสิ่งรองรับปรากฏตัว จากนั้นหลินหยุนก็โยนมันลงไปในทะเลสาบ

มองเห็นหลินหยุนโยนสิ่งรองรับอันหนึ่งลงไปในทะเลสาบ จี้ฝานซิงตกตะลึงมากๆ "อย่าโยน!"

หลินหยุนไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ ไม้ไผ่ที่เป็นสิ่งรองรับนั้นเบามากๆ เมื่อเข้าไปในทะเลสาบแล้ว มันไม่ได้ถูกละลายทันที พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือมันละลายช้ามากๆ

แต่เมื่อละลายได้สักพักแล้ว สิ่งรองรับก็ยังเหลืออยู่

น้ำทะเลสาบไม่สามารถละลายสิ่งรองรับอันนี้ได้

หลินหยุนพูดเบาๆ "ดูเหมือนทะเลสาบแห่งนี้ไม่ได้ละลายทุกสิ่งทุกอย่างได้"

จี้ฝานซิงรีบพยักหน้าและพูด "คุณไม่รู้สึกเสียดายเลยเหรอ นี่เป็นสิ่งรองรับอันหนึ่งนะ และสิ่งรองรับของคุณอยู่ในระดับที่สูงด้วย!"

หลินหยุนยื่นมือออกไป สิ่งรองรับก็บินกลับมาอยู่บนมือของเขาทันที หลินหยุนพูด "ถ้าคุณจะออกจากสถานที่แห่งนี้ คุณก็ใช้สิ่งรองรับเก็บน้ำบางส่วนเอาไว้ และใส่ปลาแรดไปด้วย"

จี้ฝานซิงพยักหน้า แต่เธอก็ส่ายหัวและพูด "ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้สปอร์ตเหมือนกับคุณ ใช้สิ่งรองรับเป็นตู้ปลา! ปลาตัวนี้ก็น่าจะออกจากทะเลสาบไม่ได้ แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจน มันสามารถถูกจับเอาไว้ได้!"

จี้ฝานซิงนิ่งไปชั่วครู่และพูด "ฉันใช้ปลาแรดทำให้พลังกฎเกณฑ์สิบสามอันของฉันเพิ่มสูงขึ้น ฉันคิดว่าพลังกฎเกณฑ์ของคุณน่าจะเพิ่มสูงขึ้นแล้วใช่ไหม!"

"แต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณหลอมรวมพลังกฎเกณฑ์กี่อันแล้ว"

"อาจจะใช้เวลานานพอสมควร!"

หลินหยุนพยักหน้าและถาม "ไม่ทราบว่าสหายจี้อยากจะให้ฉันใช้อะไรมาแลกเปลี่ยน?"

จี้ฝานซิงพูด "ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออก ตระกูลจี้ของเราก็มีอิทธิพลในดาวเจวี้ยนอยู่บ้าง ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ต้องการอะไรเลย ถ้าฉันคิดออกแล้ว หรือต้องการอะไรจริงๆ ฉันจะบอกให้คุณทราบ?"

หลินหยุนพูด "โอเค คำไหนคำนั้น!"

จี้ฝานซิงพูดด้วยรอยยิ้ม "คำไหนคำนั้น!"

หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูด "สหายจี้ ฉันสามารถพาภรรยาของฉันเข้าพักที่นี่ได้ไหม?"

เมื่อจี้ฝานซิงได้ยินก็พยักหน้าและพูด "เข้ามาพักได้เลย!"

หลินหยุนพยักหน้า เขาบอกลาจี้ฝานซิงและออกจากคฤหาสน์ จากนั้นก็กลับเข้าไปในเมือง

เมื่อรับฉินหลันมาแล้วก็พาเธอกลับมาที่คฤหาสน์

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่หลินหยุนพาฉินหลันออกมาจากในเมืองได้สักพัก มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งมากๆปรากฏตัวด้านหน้าของหลินหยุนกับฉินหลัน

ยอดฝีมือคนนี้ใส่ชุดคลุมสีดำ และใช้ผ้าสีดำปิดหน้าเอาไว้

เมื่อมองเห็นหลินหยุนเดินเข้ามา เขาไม่ได้พูดอะไรเลยและปล่อยพลังกฎเกณฑ์ออกมา จากนั้นก็โจมตีใส่หลินหยุน

กฎเกณฑ์แห่งกระบี่

กฎเกณฑ์แห่งไฟ

พลังกฎเกณฑ์สองอันหลอมรวมกัน กลายเป็นพลังกฎเกณฑ์กระบี่เพลิง เมื่อมันโจมตีมา รังสีกระบี่เต็มไปด้วยเพลิงไฟ ราวกับมันสามารถเผาฟ้าดินให้แหลกเป็นจุณ

หลินหยุนหัวเราะอย่างเย็นขา เขาก็ปลดปล่อยพลังกฎเกณฑ์กระบี่ออกมาเหมือนกัน

หนึ่งกระบี่ทำลายนภา พลังของกระบี่ทำลายพลังกฎเกณฑ์ของอีกฝ่ายทั้งหมด

อีกฝ่ายโดนโจมตีจนปลิวออกไป เขากระอักเลือดสดออกมา เขาไม่พูดอะไรเลย หันหลังและหนีทันที

เมื่อหลินหยุนเห็นอีกฝ่ายหนีไป เขาก็ไม่ได้ไล่ตามไป

เขาพาฉินหลันเดินทางมาที่คฤหาสน์ของจี้ฝานซิง

เมื่อมองเห็นหลินหยุนพาฉินหลันมาถึง จี้ฝานซิงก็ให้ฉินหลันพักอยู่ในห้องพักด้านในของคฤหาสน์

จากนั้นเขาก็มองหน้าหลินหยุนและพูด "เจอปัญหาระหว่างทางใช่ไหม?"

หลินหยุนพูดเบาๆ "คุณรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ?"

จี้ฝานซิงพูด "เรื่องที่เกิดขึ้นตรงนี้ ไม่สามารถปิดบังฉันได้!"

หลินหยุนยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด สีหน้าของจี้ฝานซิงเย็นชามากๆและพูด "น่าจะเป็นคนของตระกูลเสิ่น! คุณสังหารเสิ่นฉุนแล้ว ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาก็เป็นคุณชายสามของตระกูลเสิ่น ดูเหมือนตระกูลเสิ่นอยากจะสังหารคุณมากๆ!"

พลังกฎเกณฑ์แห่งมีด ไม่ได้เพิ่มสูงขึ้นเป็นพลังหนึ่งสาย แต่มันก็เพิ่มขึ้นมากๆและใกล้จะถึงพลังหนึ่งสายแล้ว

เมื่อเป็นเช่นนั้น หลินหยุนก็ทำได้แค่ปล่อยปลาแรดกลับไปในทะเลสาบอีกครั้ง

ถึงแม้ไม่สามารถทำให้พลังกฎเกณฑ์แห่งมีดเพิ่มสูงถึงขั้นบริบูรณ์ได้

แต่เรื่องนี้ก็ทำให้หลินหยุนตกตะลึงมากๆเช่นกัน

มันรวดเร็วกว่าการดูดซับพลังกฎเกณฑ์หลายๆเท่า

อย่างไรก็ตาม ถ้าเพิ่มพลังกฎเกณฑ์เดือนละหนึ่งครั้ง ถึงแม้จะไม่สามารถถึงขั้นบริบูรณ์ได้ แต่มันก็ถือได้ว่ารวดเร็วมากๆแล้ว

ตอนนี้เขามีพลังกฎเกณฑ์สิบเก้าอัน

มีกฎเกณฑ์แห่งกระบี่และกฎเกณฑ์อื่นๆที่ถึงขั้นบริบูรณ์แล้ว หลินหยุนยังเหลือกฎเกณฑ์อีกสิบห้าอันที่ยังต้องเพิ่มพลังสูงขึ้น

ใช้เวลาหนึ่งปีกว่าๆ ก็สามารถทำสำเร็จ เรื่องนี้มันรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ในคฤหาสน์ของตระกูลเสิ่นที่อยู่ในเมืองเจวี้ยน

เสิ่นอ้าวเทียนที่เป็นเจ้าบ้านตระกูลเสิ่นกับภรรยาแซ่จ้าว และผู้อาวุโสของตระกูลจำนวนมาก กำลังยืนอยู่ในหอบรรพบุรุษ

ด้านในของหอบรรพบุรุษ มีป้ายวิญญาณที่วางอยู่ด้านล่างสุด ป้ายวิญญาณนั้นสลักชื่อเสิ่นฉุนเอาไว้

คุณชายสามของตระกูลเสิ่นคนนี้ เป็นลูกรักของเสิ่นอ้าวเทียน

แต่เขากลับโดนสังหารกลางถนนอย่างกะทันหัน

เรื่องนี้เหนือความคาดหมายของทุกคนจริงๆ

ตระกูลเสิ่นเป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แต่เมื่อเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว พวกเขาก็ต้องแก้แค้น!

ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร หลังจากเขาสังหารลูกชายของตัวเองแล้ว เขาจะอยู่รอดบนโลกนี้อีกไม่ได้

ในขณะที่พวกเขากำลังคิดจะแก้แค้น มีคนๆหนึ่งมาถึงตระกูลเสิ่นของพวกเขา