ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน ทั้งวันทั้งคืน อันที่จริงหลินหยุนก็มองความคิดของจี้ฝานซิงออกตั้งนานแล้ว
ถ้าจะบอกว่ามีความรู้สึกอะไรที่มาจากภายในใจต่อเขาจริงๆ หลินหยุนรู้สึกว่าไม่ขนาดนั้นหรอก
จี้ฝานซิงมากกว่านั้น คิดว่าเขาเป็นฉองคนนั้น
ก็เป็นฉองคนนั้นที่ถามไถ่ออกมาต่อเขา ตอนที่เจอกันครั้งแรก
ทั้งสองคน ก็ไม่เคยพูดอะไรนอกลู่นอกทางมาก่อน
เพียงแต่ว่าหลินหยุนคาดไม่ถึงว่า จี้ฝานซิงก็ต้องจะออกไปพร้อมกับเขา
นิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง หลินหยุนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ถ้าหากคุณก็อยากจะออกไป งั้นทางจี้ฮ่าวพี่ชายของคุณนั้น เกรงว่าจะยิ่งยากลำบากมากขึ้น!”
จี้ฝานซิงสูดหายใจเข้าลึกๆ พยักหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉันรู้ แต่ถ้าฉันอยู่ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลย ครั้งนี้ฉันส่งคุณออกไป อันที่จริงพี่ชายของฉันได้ส่งข้อความให้ฉันแล้ว เขาบอกกับฉันว่า ถ้าหากอยากจะไป ไม่ต้องพิจารณาปัจจัยของเขา!”
“พี่ชายบอกว่า ต่อให้เขาไม่สามารถประคับประคองในวันนั้นไว้ได้ อย่างมากก็ออกจากตระกูลจี้แค่นั้นเอง!”
“ยังไงซะเขาก็เป็นลูกชายคนโตของตระกูลจี้ ด้านความปลอดภัย จะไม่มีปัญหาอะไรมากเกินไป!”
“ดังนั้น……ฉันคิดไปคิดมา ออกไปพร้อมกับคุณดีกว่า!”
ไม่รอให้หลินหยุนเอ่ยปากขึ้นมา ฉินหลันที่อยู่ข้างๆสีหน้าดีขึ้นมาบางก็พูดขึ้นมาว่า “เสี่ยวหยุน ในเมื่อฝานซิงก็พูดถึงขนาดนี้แล้ว งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเถอะ!”
เดิมทีหลินหยุนก็คำนึงถึงความรู้สึกของฉินหลันจริงๆ
แต่หลินหยุนกลับคาดไม่ถึงว่า ฉินหลันจะเป็นคนมาโน้มน้าวตัวเอง
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนก็พยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเถอะ!”
จากนั้น หยิบของวิเศษที่ใช้เหาะเหินออกมา ทั้งสามคนก็ขึ้นของวิเศษ และออกจากสถานที่นี้อย่างรวดเร็ว
และหลังจากที่พวกเขาออกไปได้ไม่นาน
ผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพตอนปลาย ในที่สุดถึงได้มาถึงอย่างรวดเร็ว
แต่หลังจากการสอบสวนอย่างรอบคอบแล้ว ก็ต่างคนต่างจากไป
จี้ฝานซิงควบคุมของวิเศษที่ใช้เหาะเหิน
หลินหยุนนั่งอยู่ข้างๆรักษาอาการบาดเจ็บ
แผนการเดิม หลังจากที่มาถึงดาวเจวี้ยน ก็ไม่สามารถทำการบินระยะไกลแบบนี้ได้ แต่สามารถใช้ค่ายกลทะลุมิติเดินทางอย่างรวดเร็วได้
คาดไม่ถึงว่า สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นในที่สุด
ไม่กี่เดือนต่อมา อาการบาดเจ็บของหลินหยุนก็ดีขึ้นมาก จี้ฝานซิงมองไปทางหลินหยุนแล้วพูดขึ้นมาว่า “ค่ายทะลุมิติของดาวเจวี้ยน นำไปสู่ดาวบำเพ็ญสองดวงที่อยู่ใกล้เคียง แบ่งออกเป็นดาวหนิ่วหยวน และดาวสิงห์”
“ทางที่ดีพวกเราไม่ไปที่ดาวบำเพ็ญสองดวงนี้ดีกว่า ไปยังดาวขาวที่ไม่มีค่ายทะลุมิติดาวเจวี้ยนดีกว่า!”
หลินหยุนดูน่าเกรงขาม หยิบแผนผังดาวจักรวาลออกมาดูแวบหนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “งั้นระหว่างดาวทั้งสามดวงนี้ มีค่ายกลทะลุมิติใช่ไหม?”
จี้ฝานซิงพยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “มีสิ เพราะระยะห่างระหว่างดาวบำเพ็ญสามดวงนี้ไม่ไกลเกินไป ดังนั้นแต่ละดวงจึงมีค่ายกลทะลุมิติ!”
หลินหยุนพยักหน้าอีกครั้ง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกเราไปยังดาวขาวระยะทางที่ใกล้ที่สุดกันเถอะ!”
จี้ฝานซิงก็ฉลาดมากเช่นกัน เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ ก็ยังพูดด้วยสีหน้าหนักแน่นว่า “แม้ว่านี่จะวิธีการตรงกันข้ามแบบนี้จะไม่เลว แต่ฉันคิดว่ายังค่อนข้างอันตราย!”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “อันตรายอย่างแน่นอน แต่ระดับต่างกันแค่นั้นเอง! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก! ก็ไปที่ดาวขาวกันเถอะ!”
ในเมื่อหลินหยุนทำการตัดสินใจออกมาแล้ว จี้ฝานซิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีก ควบคุมของวิเศษที่ใช้เหาะเหิน และยังคงมุ่งหน้าต่อไปยังดาวขาว
สองเดือนผ่านไปในพริบตา และในที่สุดทั้งสามก็มาถึงรอบนอกของดาวขาว
ดาวดวงนี้ไม่ใหญ่เกินไป
ไม่มีผู้บำเพ็ญเฝ้าอยู่รอบนอก ก็ยิ่งไม่มีค่ายกลอะไรอยู่
จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “ฉันเคยมาที่ดาวบำเพ็ญนี้สองครั้ง ที่นี่เทียบกับดาวเจวี้ยน ก็ยิ่งไม่มีกฎเกณฑ์อะไร ยิ่งไปกว่านั้นแบ่งกำลังออก ยังซับซ้อนกว่าดาวเจวี้ยนมาก!”
“แน่นอนว่า ถ้าพูดถึงความแข็งแกร่งทั้งหมด ไม่ได้ยิ่งใหญ่กว่าดาวเจวี้ยน!”
“ค่ายทะลุมิติของดาวขาว ควบคุมด้วยน้ำมือของสำนักเจียวเสิน หลังจากที่ฉันเข้าไป ก็ตรงไปที่โลกเจียวเสินก็พอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...