จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1726

สองอันดับในหอหนวดมังกรของจิตปฐมและดั่งเทพ หลินหยุนไม่ติดเลย

นั่นเป็นเพราะเขาไม่ทัน

เมื่อเขาไปที่นั่นเป็นครั้งแรก ก็อยู่ในแดนสู่ธรรมะแล้ว และก็ย่อมไม่สามารถทำให้ติดสองอันดับแรกได้ ดังนั้นจึงลองทดสอบแดนสู่ธรรมะ

สุดท้ายติดอันดับที่สอง

อันดับที่หนึ่ง คือมหากษัตริย์ที่ล่วงลับไปแล้ว เมื่อหลายปีนับไม่ถ้วนก่อนหน้านี้

และรางวัลของหอหนวดมังกร ก็คือไขมังกร

ของสิ่งนี้คือเผ่ามังกรทำมาจากเลือดสารจิงของมหากษัตริย์เผ่ามังกร

คิดๆดูว่า อยู่มาหลายเดือนนับไม่ถ้วน ให้รางวัลกับสุดยอดอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ไม่รู้เท่าไหร่ นอกจากนี้ หอหนวดมังกรยังเป็นสิ่งของที่ไร้เจ้าของ แต่ไขมังกรกลับราวกับอุดมสมบูรณ์มากมาย ใช้ไม่หมด

ก็ไม่รู้ว่าคนที่สร้างหอเขาทองในปีนั้น เข่นฆ่าผู้แข็งแกร่งมหากษัตริย์เผ่ามังกรไปเท่าไหร่กันแน่

แน่นอนว่า ก็ยังมีผู้คนมากมายที่รู้สึกเหลือเชื่อ

เพราะว่าตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน แม้ว่าเผ่ามังกรจะเป็นหนึ่งในตระกูลมหาอำนาจที่ไม่มีใครเทียบได้ มองไปที่หมื่นจักรวาล ก็ยังติดอันดับหนึ่งในสิบอันดับแรกได้ แต่ทว่า พูดถึงผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ของแดนมหากษัตริย์

มีไม่กี่คน ที่สามารถนับชื่อได้อย่างแน่นอน

ดังนั้น ผู้บำเพ็ญรู้สึกเหลือเชื่ออย่างไม่มีขีดจำกัด ต่อการมีอยู่ของหอหนวดมังกร

ทอดถอนหายใจด้วยความเหลือเชื่อมต่อหอหนวดมังกร

ก็ยิ่งทอดถอนหายใจการสร้างหอเขามังกรของสุดยอดอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้

นั่นเป็นคนที่ไม่สามารถจินตนาการได้อย่างแน่นอน

เมื่อชาติก่อนของหลินหยุน ก็เป็นเหมือนกัน

แต่เขากลับไม่รู้ว่า ยังมีคนเคยสร้างหอหนวดมังกร และอยู่ในสถานที่ห่างไกลของจักรวาลนี้ สร้างหอเขาทองขึ้นมา

ก็ไม่รู้ว่าหอเขาทองเปรียบเทียบกับหอหนวดเป็นอย่างไรกันแน่

น่าจะไม่มีการเปรียบเทียบใดๆเลย

ไม่เช่นนั้น แม้ว่าจักรวาลจะกว้างใหญ่ แต่ก็น่าจะแผ่กระจายไปตั้งนานแล้ว

ในเมื่อยังไม่แพร่กระจาย นั่นก็หมายความว่ามันหาที่เปรียบมิได้โดยสิ้นเชิง

แต่ในเมื่อสร้างขึ้นตามหอหนวดมังกรออกมา ก็เพียงพอแล้วที่จะเห็นว่า มีความทะเยอทะยานมากแค่ไหน ในการสร้างผู้บำเพ็ญเซียนหอเขาทองนี้

แน่นอนว่า หลังจากเห็นกับตาตัวเองเองแล้ว ก็สามารถทำการตัดสินได้

หลังจากไตร่ตรองเป็นเวลานาน หลินหยุนกลับสนใจหอเขาทองนี้ขึ้นมา และมองไปทางจี้ฝานซิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “คิดไม่ถึงว่าชื่อหอเขาทองนี้ จะมีขึ้นมาด้วยเหตุนี้!”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนั้น ว่ากันว่าดาวเขาทองนี้ ก็คือผู้อาวุโสท่านนั้นได้ปฏิบัติธรรม ก็เป็นสถานที่ผู้อาวุโสท่านนั้นมรณภาพ! แต่คนรุ่นหลังกลับไม่ได้ตามหาสิ่งของใดที่ผู้อาวุโสท่านนั้นเหลือไว้ให้ มีเพียงหอเขาทองเท่านั้น ตั้งสูงอยู่ตรงกลางดาวเขาทองนี้โดยตลอด”

“ตอนที่พวกเราเข้าใกล้ดาวเขาทอง ก็จะเห็นจากระยะไกล ว่ามีภูเขาสูงสุดลูกนี้ และนั่นคือที่ตั้งของหอเขาทอง!”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ที่แท้ก็คือที่นั่น!”

เมื่อนึกถึงลักษณะที่ปรากฏของภูเขานั้น ดูเหมือนเขาทองจริงๆ

เพียงแต่ไม่ใช่สีทอง

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมา “แดนดั่งเทพของหอเขาทอง รางวัลก็คือพลังแห่งกฎเกณฑ์ ต่างๆ ซึ่งต้องขึ้นอยู่กับสถานการณ์เฉพาะของแต่ละคน”

สายตาของหลินหยุนเปล่งประกาย “รางวัลเป็นพลังแห่งกฎเกณฑ์เหรอ?”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง ก็คือพลังแห่งกฎเกณฑ์! ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ก็ไม่สนใจว่าจะเข้าใจกฎเกณฑ์แบบไหน ตราบใดที่สามารถที่จะผ่านไปได้ ติดอันดับรายชื่อ ถึงเวลานั้นก็จะได้รับรางวัลพลังแห่งกฎเกณฑ์!”

“เหลือเชื่อใช่ไหม?”

“ว่ากันว่า ผู้อาวุโสเขาทองคนนี้ ก็เป็นผู้บำเพ็ญสุดยอดอัจฉริยะที่ควบคุมพลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมด!”

“เหตุผลที่ล่วงลับไป ก็เป็นเพราะว่าเขาไม่สามารถหลอมรวมกฎเกณฑ์ทั้งหมดที่เขาเข้าใจไว้ด้วยกันได้เลย ไม่เช่นนั้น เขาจะต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของจักรวาลได้อย่างสมควร!”

“ยังมีตำนานว่า ผู้อาวุโสเขาทองท่านนี้ ก็เป็นแดนดั่งเทพอยู่เสมอ!”

“เขาก็เป็นเพราะว่าตัวเองเข้าใจกฎเกณฑ์มากเกินไป และไม่สามารถหลอมรวมได้ สุดท้ายถึงต้องการนำพลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมดของตัวเอง เก็บเอาไว้ ผ่านหอเขาทอง เพื่อประโยชน์ของคนรุ่นหลัง!”

แววตาของหลินหยุนเปล่งประกาย ภายในหลิงไถ เจียซินก็หวั่นไหว และพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “หรือว่านี่คือผู้บำเพ็ญเซียนเส้นทางเดียวกับนายจริงๆ?”

ไม่ได้ตอบคำถามของเจียซิน หลินหยุนมองไปทางจี้ฝานซิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “งั้นคุณรู้ไหม หอเขาทองนี้ อยู่ในเวลาไหน?”

จี้ฝานซิงส่ายหน้า และพูดขึ้นมาว่า “หลายปีนับไม่ถ้วนตั้งนานมาแล้ว! รายละเอียดคือนานก่อนหน้านี้ เกรงว่าไม่มีใครสามารถที่จะพูดได้ชัดเจน!”