จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1727

เคยมีผู้เก่งกาจแดนสู่ธรรมะตอนปลายที่ต้องการฝืนปีนเขาโดยอาศัยผลการฝึกตนของตัวเอง แต่กลับเสียชีวิตอยู่ที่นี่ในทันที

เมื่อหลินหยุนทั้งสามคนได้มาถึง ที่นี่มีผู้คนมากมายแล้ว

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “คนเหล่านี้ในที่นี้ มีผู้คนมากมายเป็นผู้มาจากข้างนอกเหมือนกับพวกเรา ผู้มาจากข้างนอกมีมากกว่าเกือบครึ่งหนึ่ง!”

“คนอื่นๆก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียนอัจฉริยะของดาวเขาทอง!”

“เรียกได้ว่า ผู้ที่มายังที่นี่กล้าที่จะลองปีนเขาก็เป็นสุดยอดอัจฉริยะ!”

“หรือคิดว่าตัวเองเป็นสุดยอดอัจฉริยะ!”

“ก็อยากจะให้ชื่อของตัวเองติดอันดับ!”

“เห็นแผ่นศิลาที่แสดงอยู่ในกลางอากาศทั้งสามทางใช่ไหม นั่นก็เป็นอันดับ”

“ด้านบนมีหนึ่งร้อยชื่อ!”

“บนทุกอันดับก็เป็นหนึ่งร้อยชื่อ!”

“เมื่อคุณสามารถที่จะติดหนึ่งร้อยอันดับแรกได้ ชื่อของคุณก็จะปรากฏอยู่ด้านบนในทันที!”

หลินหยุนกวาดสายตามองไป ศิลาทั้งสามแผ่นที่ปรากฏในกลางอากาศนั้นเป็นพลังพิเศษอย่างหนึ่ง

พลังนี้ถูกปลดปล่อยออกมาจากในเขาใหญ่

จริงๆด้วย ทุกอันดับด้านบนก็เป็นหนึ่งร้อยรายชื่อ

ถึงกับมีอันดับของแดนจิตปฐม และอันดับของแดนดั่งเทพ ยังมีชื่อเหมือนกันด้วย

จี้ฝานซิงมองหลินหยุนแวบหนึ่ง และพูดขึ้นมาว่า “ถ้าหากคุณจะลอง งั้นก็ต้องเดินพลังแดนดั่งเทพกลางฟ้าถึงจะได้! เดินทางอื่นจะถูกกำจัดได้!”

หลินหยุนพยักหน้า มองดูสักพัก และมีคนมากมายที่กำลังก้าวเท้าขึ้นไปยังบนเขา

หนทางทุกสายปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว และตราบใดที่เหยียบขั้นบันได มันก็จะหายไปต่อหน้าต่อตาผู้คนในทันที

มีผู้คนมากมาย ก็ถูกพลังดันออกมาในทันทีหลังจากที่ขึ้นไป

มีบางคนยืนหยัดอยู่ได้เป็นเวลานาน บางคนยืนหยัดอยู่ได้ไม่นาน

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “คุณเคยมาที่นี่ ก็เคยลองมาก่อน ความยากของการปีนเขานี้ อยู่ที่ไหน?”

จี้ฝานซิงพูดขึ้นมาว่า “พูดยากมาก อย่างแรกเลยจะต้องเผชิญหน้ากับแรงกดอัดที่แข็งแกร่ง แรงกดอัดแบบนั้น ทำให้คุณไม่สามารถควบคุมการหมุนเวียนผลการฝึกตนได้ราบรื่นทั้งหมด!”

“อันที่จริงก็คือพลังเข้าใจของกฎเกณฑ์”

“ยังมีอีกก็คือแดนมิติ!”

“แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงสิ่งที่ฉันพบเจอเท่านั้น!”

“ตอนที่ฉันมาที่นี่ครั้งแรกก็ได้ถามไถ่ผู้คนมาบาง ต้องการรู้ว่าการปีนขึ้นหอเขาทองนี้ยากแค่ไหนกันแน่”

“แต่ไม่มีคำตอบที่เหมือนกันเลย!”

“ดังนั้นถามใครก็ไม่มีประโยชน์ ทำได้เพียงปีนขึ้นไปด้วยตัวเอง และสัมผัสมันด้วยตัวเอง!”

หลินหยุนพยักหน้า ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพึมพำว่า “น่าสนใจเล็กน้อย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ลองดูสักหน่อย!”

จากนั้น พาจี้ฝานซิงและฉินหลัน เดินไปที่หนทางแดนดั่งเทพตรงกลางนั้น

ทั้งสามหนทาง ดูเหมือนจะเป็นทางปีนเขาทั่วไปสามทางแค่นั้นเอง

ไม่มีสถานที่ใดผิดปกติ

แต่มีเพียงคนที่เดินขึ้นไปอย่างแท้จริง ถึงจะรับรู้ระดับความยากในนั้นได้

หลินหยุนมองไปทางจี้ฝานซิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉันไปปีน พวกเธอสองคนอยู่ที่นี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”