จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1746

สัตว์ประหลาดปลาสองหัว เผชิญหน้ากับหลินหยุน ในมือของหลินหยุนถือกระบี่เฮ่าเทียนยืนอยู่เหนือนภา ผมยาวพลิ้วไหวโดยที่ไม่มีลม

สีหน้ายิ่งมืดมนและน่ากลัวมาก

หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “พวกแกสองคนน่าจะพูดภาษาคนกันได้ตั้งนานแล้วนะ ถ้าหากลงมือกันต่อไปอีก ฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว！”

สัตว์ประหลาดปลาสองหัว สบตาซึ่งกันและกันแล้ว สัตว์ประหลาดหนึ่งหัวในนั้น ใช้คำพูดที่ไม่รื่นหูพูดว่า “สถานที่นี้ เป็นของฉัน อาณาเขตของสิ่งมีชีวิตในทะเล แก เผ่าพันธุ์มนุษย์ ตาย！”

หลินหยุนหัวเราะอย่างเยือกเย็น “อาณาเขตของสิ่งมีชีวิตในทะเล？พวกแกก็คู่ควร！ฉันได้ยินว่าทะลลึกนี้ มีเผ่าพันธุ์มนุษย์อยู่！ใครกันที่ทำให้พวกแกมีความกล้านี้！”

ในเวลานี้ไม่ได้ออมมือแม้แต่น้อยเลย

พลังแห่งกฎเกณฑ์แทรกซึมเข้าสู่กระบี่เฮ่าเทียนอย่างสมบูรณ์แบบ สับฆ่าออกไปอย่างบ้าคลั่งทันที

แต่ว่าพลังแห่งกฎเกณฑ์แห่งน้ำของสัตว์ประหลาดสองหัวก็ทรงพลังอย่างไร้ขอบเขต

การป้องกันนั้นยิ่งปิดแน่นมากขึ้น！

แม้ว่าหลินหยุนจะแสดงออกมาเต็มกำลัง แต่เผชิญหน้ากับการป้องกันของสัวต์ประหลาดปลาสองหัวก็ไม่สามารถที่จะฉีกมันออกได้

หลินหยุนเห็นเช่นนี้ เมื่อก้าวเท้าออก ร่างเงาเทพเซียนปรากฏออกมา ดาบสกัดนภากวาดออกมาอย่างอุกอาจ ทำให้ม่านน้ำปั่นป่วนเลย

วินาทีต่อมา หลินหยุนสับฆ่าสัตว์ประหลาดปลาหนึ่งหัวในนั้นแล้ว

สัตว์ประหลาดปลาอีกหัวเห็นเช่นนี้ กรีดร้องด้วยเสียงอันไม่ไพเราะออกมาทันที ทันใดนั้นก็เข้าไปในน้ำแล้ว

หลินหยุนพูดเหะออกมาอย่างเยือกเย็น “คิดอยากจะออกไป？ฉันให้แกออกไปแล้วเหรอ？”

ในเวลานี้แทงเข้าไปในน้ำอีกครั้ง สัตว์ประหลาดปลาอีกหัวหนึ่งเห็นว่าไม่สามารถหลบหนีไปได้ พลังแห่งกฎเกณฑ์แห่งน้ำปรากฏออกมาอีกครั้ง

แต่ว่า ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีสัตว์ประหลาดปลาอีกหัวหนึ่งให้ความร่วมมือ พลังแห่งการป้องกันก็อ่อนลง ถูกหลินหยุนแทงทะลุศีรษะด้วยดาบเดียว

ศพของสัตว์ประหลาดปลาสองหัวลอยอยู่เหนือพื้นน้ำ ถูกหลินหยุนเก็ยไปทันที สัตว์ประหลาดปลาสองหัวที่เกือบถึงแดนสู่ธรรมะ เนื้อตัวเท่ากับของล้ำค่า

หลังจากที่เก็บไปแล้ว หลินหยุนฆ่าตลอดทาง สับฆ่าอสูรกายใต้น้ำมากมายอย่างไม่หยุดหย่อน โฉบผ่านไปยังขอบแดน

แต่ว่าตอนที่เขากำลังจะถึงชายฝั่ง หลินหยุนจับชี่สามสี่สายตรงหน้าได้อีกครั้ง

คิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้ไม่ได้จากไปไหนเลย รอเขากลับมาจากมหาสมุทรอันลึกซึ้ง

ในเวลานี้หลินหยุนทำได้เพียงเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง ไปที่ที่ลึกแล้ว

แต่ว่าคนเหล่านี้ก็สัมผัสได้ถึง กลิ่นคาวเลือดที่หนักหน่วงในทะเลแล้ว

ในเวลานี้มียอดฝีมือจำนวนมากลงลึกเข้ามาแล้ว

หลินหยุนจนใจ ทำได้เพียงไปยังส่วนลึกของทะเลอีกครั้ง

หลายวันต่อมา

หลังจากที่หลินหยุนออกจากสถานที่แห่งคาวเลือดนั่นมาไกลแล้ว นี่ถึงจะวางใจได้หน่อยแล้ว

แต่ว่าถ้าหากลอยตัวอยู่ในทะเลเป็นเวลานานเกินไป งั้นก็ยิ่งเป็นอันตรายมากขึ้น

ลังเลตัดสินใจไม่ได้อยู่นาน

หลินหยุนหยิบแผนที่ออกมา

หลังจากที่ยืนยันที่แห่งหนึ่งแล้ว หลินหยุนไปในที่ที่ลึกกว่าอีกครั้ง

ในครั้งนี้ เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

ฆาตกรรมตลอดทาง

ระหว่างทางก็เจอกับการมีอยู่ที่แข็งแกร่งเหมือนกับสัตว์ประหลาดปลาสองหัวนั้น

ถูกหลินหยุนสับฆ่าตายเลยทั้งหมด

หนึ่งในนั้นยังมีอสูรกายเต่าแดนสู่ธรรมะท่านหนึ่ง ก็ถูกหลินหยุนฆ่าโดยสิ้นเชิง

หลังจากนั้นสองเดือน ในที่สุดหลินหยุนก็ปรากฏตัวที่ขอบกระแสน้ำวนในมหาสมุทรขนาดใหญ่แห่งหนึ่งแล้ว

หลังจากที่รับรู้อย่างละเอียดครู่หนึ่ง หลินหยุนก็เข้าไปในกระแสน้ำวนเลย

ภายใต้กระแสน้ำวนของสถานที่แห่งนี้ คือเมืองแห่งทะเลลึก

และก็เรียกว่าเมืองแห่งโทษฐาน！

ว่ากันว่าท่ามกลางทะเลลึกแห่งนี้ มีเมืองแห่งโทษฐานสามแห่ง

สถานที่แห่งนี้ถูกยอดฝีมือทรงพลังคนหนึ่งสร้างขึ้นมา ทำธุรกิจบางอย่างกับอสูรกายใต้น้ำโดยเฉพาะ แน่นอนว่า สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือที่หลบภัยมีผู้บำเพ็ญเซียนที่มีความเกลียดชังแรงกล้า

พูดได้ว่าคนที่มาเมืองแห่งโทษฐานทุกคน ล้วนแต่มีความเกลียดชังแรงกล้า ใช้ชีวิตด้วยเลือดสดที่แปดเปื้อนทั้งสองมือ

ใช้คำสามคำมาสรุป งั้นก็คือโทษมหันต์

ทุกคนต่างก็เข้ามารายล้อมเขาโดยทันที

นัยน์ตาของทุกคนเปล่งประกายออกมาทั้งหมด

ตอนที่เห็นหลินหยุน ก็เหมือนกับเห็นอาหารที่แสนอร่อยยังไงอย่างนั้น

คนที่รายล้อมเข้ามาล้วนแต่มีสีหน้ามืดมน เอ่ยปากพูดกับหลินหยุนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“คุณชายท่านนี้ ยินดีต้อนรับสู่เมืองแห่งความชั่วร้ายเป็นครั้งแรก ！คุณชายตามฉันมานะ ฉันจะแนะนำสถานการณ์ของเมืองแห่งโทษฐานให้คุณชายฟังอย่างละเอียด เพียงหลีกเลี่ยงไม่ให้คุณชายไปล่วงเกินต่อสิ่งที่ไม่ควรล่วงเกิน！”

“คุณชาย คุณอย่าไปฟังที่คนอื่นพูดจามั่วซั่วนะ เขาไม่เข้าใจเมืองแห่งโทษฐานใดๆเลยทั้งสิ้น คุณชายตามฉันมาดีกว่านะ ฉันขอแค่หินทิพย์ชั้นกลาง100ก้อนจากคุณชายเท่านั้น！”

“คุณชาย คุณชาย ตามฉันมาดีกว่านะ！ฉันไม่ต้องการหินทิพย์ชั้นกลาง100ก้อน ฉันขอแค่90ก้อน！”

“คุณชาย ฉันต้องการแค่80ก้อน……”

“……”

ภาพฉากเช่นนี้ อยู่เหนือการคาดหมายของหลินหยุนมากเลย

ท่ามกลางคนเหล่านี้ มีระดับแดนยาทอง มีระดับแดนจิตปฐม มีระดับแดนดั่งเทพ คิดไม่ถึงว่าเพื่อหินทิพย์ชั้นกลางกว่าหลายสิบหลายร้อยก้อน มีท่าทีที่เร่งรีบเช่นนี้

นี่คือสิ่งที่หลินหยุนไม่คาดคิดทั้งหมดเลย！

และในเวลานี้ สาวน้อยที่มีเพียงแดนยาทองคนหนึ่ง ลอดผ่านช่องโหว่ของคนมาตรงหน้าของหลินหยุนแล้ว กอดขาของหลินหยุนไว้แน่น ร้องไห้พร้อมพูดวิงวอนว่า “พี่ใหญ่ ฉันขอร้องคุณละ ฉันขอเพียงแค่หินทิพย์ชั้นกลางฉัน10ก้อน ก็จะแนะนำเรื่องราวในเมืองแห่งนี้ให้พี่ใหญ่ฟังทั้งหมด”

“พี่ใหญ่ ให้หินทิพย์ชั้นกลางฉัน10ก้อนก็พอแล้ว！”

“ฉันยอมเป็นทาสรับใช้ให้พี่ใหญ่！พี่ใหญ่ ถ้าหากไม่มีหินทิพย์ล่ะก็ คุณย่าของฉันก็จะสิ้นชีพแล้ว ！ ”

เห็นเด็กผู้หญิงเข้ามา คนเหล่านั้นที่รายล้อมหลินหยุนก็โกรธทันที ชายวัยกลางคนนั้นหนึ่งในนั้นที่ไว้หนวดบนริมฝีปากที่รูปร่างผอมมาก แตะมาบนตัวของเด็กผู้หญิงทันที

“เวรเอ๊ย รีบไสหัวไปซะ！”

“คุณชายท่านนนี้เป็นคนที่ขอทานตัวเหม็นอย่างแกจะเข้าใกล้ได้เหรอ？”

แต่ว่าเป็นผู้ชายวัยกลางคนกลับไม่สามารถแตะเด็กผู้หญิงตัวน้อยถึงได้ ก็ถูกหลินหยุนสลัดออกแล้ว

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเป็นระดับแดนดั่งเทพตอนปลาย ภายใต้สถานการณ์ที่หลินหยุนไม่ได้แสดงพลังออกมาทั้งหมด อีกฝ่ายคิดอยากจะหลบล่ะก็ หรือว่าอยากจะป้องกัน สามารถทำได้ทั้งหมดเลย

แต่ว่าอีกฝ่ายไม่ได้แสดงผลฝึกตนออกมาเลยด้วยซ้ำ ปล่อยให้ตัวเองถูกหลินหยุนสลัดลอยออกไปแล้ว