จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1747

เห็นหลินหยุนลงมืออย่างไม่สนใจอะไรเลย เด็กผู้หญิงคนนั้นก็รีบพูดห้ามทันทีว่า “คุณชายคุณชาย อย่าบุ่มบ่ามลงมือ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ！”

หลินหยุนตกตะลึงทันที พูดถามว่า “ทำไม？”

เด็กผู้หญิงพูดว่า “คุณชาย เมืองแห่งโทษฐานนี้……”

ยังไม่ทันได้พูดจบ คนจำนวนมากที่อยู่ข้างๆก็มองเธอด้วยสายตาที่ชั่วร้ายแล้ว หนึ่งในนั้นถึงขั้นพูดข่มขู่ว่า “ไอ้เด็กขอทาน แกไม่ต้องการชีวิตที่ไร้ค่าของย่าแกแล้วเหรอ？ ”

เด็กผู้หญิง ปิดปากตัวเองทันที หลินหยุนเห็นเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดเบาๆว่า “สาวน้อย ไปกับฉัน！ในนี้คือหินทิพย์10ก้อน เธอเอาไปก่อน！”

“ฉันเพิ่งมาถึงที่แห่งนี้ ก็ไม่มีที่ให้ไป เธอพาฉันกลับไปเยี่ยมชนที่บ้านของเธอแล้วกัน！”

เด็กผู้หญิงได้ยินมีความสุขมากทันที ยื่นมือออกไปรับหินทิพย์มา พยักหน้าติดต่อกัน พาหลินหยุนเดินไปข้างหน้า

ทุกคนเห็นเช่นนี้ เปยแววตาแห่งความโกรธออกมาจากนัยน์ตา

แต่ว่าหลินหยุนไม่ได้แคร์ใดๆเลย ตามหลังเด็กผู้หญิงไป ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงที่อยู่ที่ทรุดโทรมแห่งหนึ่งทางใต้ของเมือง

เด็กผู้หญิงคุ้นเคยกับที่แห่งนี้มาก หลังจากที่เลี้ยวอยู่หลายโค้ง เข้าไปในลานบ้านเล็กๆที่เก่าๆและไม่เป็นระเบียบ

หญิงชราที่ผมหงอกสีขาว เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งคนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ที่ใบโกร๋นตรงลานบ้านอย่างอ่อนแรง

เห็นหญิงชรา เด็กผู้หญิงรีบวิ่งเข้าไปทันที อละนำหินทิพย์10ก้อนในมือวางไว้ในอ้อมแขนของหญิงชรา

“คุณย่า คุณย่าเป็นยังไงบ้าง！”

“คุณย่าดูสิ นี่เป็นหินทิพย์10ก้อนที่หนูได้มา คุณย่ามีทางรอดแล้ว！”

ได้ฟังคำพูดของเด็กผู้หญิง ร่างกายที่แข็งทื่อของหญิงชราถึงได้ฟื้นคืนสติแล้ว มองไปยังหินทิพย์10ก้อนในอ้อมแขน ดูดซับเข้าไปสองก้อนเลย

หลังจากนั้นเอาที่เหลืออีก8ก้อน เก็บไว้อย่างระมัดระวัง

นี่ถึงจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างยืดยาว พูดว่า “เด็กน้อย แกเอาหินทิพย์นี่มาจากที่ไหนกัน？”

เด็กผู้หญิงพูดว่า “คุณย่า คุณชายท่านนี้ เขาเพิ่งจะมาถึงเมืองแห่งโทษฐานของเรา เขาให้หินทิพย์10ก้อนแก่หนู！”

หญิงชราหันหน้ามามองหลินหยุน สายตาที่ขุ่น ตกอยู่ยนตัวของหลินหยุนแล้ว

หญิงชราตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบไปคุกเข่าวิงวอนต่อหน้าหลินหยุน พร้อมพูดว่า “คุณชาย คุณชาย ขอบคุณมาก คุณชาย เห็นแก่ความน่าสงสารของเรา ได้โปรดให้หินทิพย์กับเราอีกหน่อยเถอะ！คุณชาย ขอร้องคุณแหละ！ ”

เห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของหญิงชรา เด็กผู้หญิงรีบพูดห้ามทันที “คุณย่า ย่าทำอะไร หนูพูดกับคุณชายท่านนี้เรียบร้อยแล้ว ว่าหยูจะแนะนำสถาการณ์ของเมืองแห่งโทษฐาน ให้เขาฟัง อีกอย่างหินทิพย์สำหรับคนทุกคนแล้วล้วนแต่เป็นชีวิต ทุกหินทิพย์ล้วนเป็นชีวิต ย่าจะทำแบบนี้ได้ยังไงล่ะ？”

หลังจากที่หลินหยินเข้าไปในเมืองก่อนหน้านี้ ก็ได้เห็นคนเหล่านั้นที่ทางเข้าเมืองแล้ว ล้วนแต่มีสภาพที่ใกล้จะมอดดับ

หญิงชราตรงหน้าคนนี้ก็เป็นเช่นนี้

ผู้บำเพ็ญเซียนแดนจิตปฐมที่ทรงพลัง คิดไม่ถึงว่าจะตกระกำลำบากมาถึงจุดนี้ นี่ถ้าไม่ได้อยู่ในเมืองแห่งโทษฐาน และอยู่ด้านนอก เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเลย

นี่ก็เป็นเรื่องที่หลินหยุนคิดไม่ถึงโดยสิ้นเชิง

หลินหยุนมองที่เด็กผู้หญิง โบกมือเบาๆ พูดว่า “หนูลองพูดให้ฉันฟังหน่อย คนในเมืองแห่งโทษฐานนี้ ทำไมถึงต้องการหินทิพย์เช่นนี้？”

หญิงชราสูดลมหายใจเข้าลึก พูดว่า “คุณชาย คุณคงไม่รู้……”

เด็กผู้หญิงพูดตัดบทว่า “คุณชาย ให้ฉันพูดดีกว่านะ จริงๆแล้วมันเป็นแบบนี้ เมืองแห่งโทษฐานนี้ไม่ใช่เมืองธรรมดาๆเลย ที่นี่ไม่มีหินทิพย์ และก็ไม่สามารถออกไปได้ เพราะงั้นไม่ว่าในตัวจะมีหินทิพย์เท่าไหร่ ก็จะมีวันที่ต้องใช้หมด”