จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1757

ไม่ว่ายังไงก็ตามฟางก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าหลินหยุนยังมีชีวิตอยู่ “เป็นนายจริงด้วย! แต่ว่านาย……การบำเพ็ญของนายลดลงถึงระดับนี้ได้อย่างไร?”

หลินหยุนส่ายหน้าเบาๆ ไม่ได้ตอบคำถามฟาง

และถามกลับว่า “ทำไมนายถึงปรากฏตัวที่นี่ได้ล่ะ? นายในตอนนั้น เป็นลูกผู้ดีมีเงินที่สุดในจักรวาล！”

ฟางหัวเราะทันที “คือว่า……เรื่องอดีตที่เจ็บปวดเกินกว่าจะนึกย้อนกลับไปได้! เรื่องบางเรื่อง นายก็ไม่น่าจะจินตนาการได้ยาก! ถ้าสามารถเป็นลูกผู้ดีมีเงินต่อไปได้ ใครจะยอมอยู่ในที่ที่ทุรกันดารแบบนี้ได้ล่ะ?”

หลินหยุนตาเป็นประกาย กล่าว “ดูเหมือนว่าหลังจากที่ฉันออกมา ชีวิตของนายก็แย่ลง! นายคนนี้ ใจอ่อนเกินไปหน่อย!”

ฟางกล่าวอย่างจำใจ “ช่วยไม่ได้!”

แต่ลองคิดดู ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีก “จริงสิ สรุปว่านายไปเจอเรื่องอะไรมา?”

หลินหยุนกล่าว “ไม่พูดแล้ว! ฉันกลับอยากรู้ว่า ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้ แล้วก็ จะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร!”

ฟางกล่าว “ออกจากที่นี่เหรอ? ที่นี่จะออกไปอย่างไร มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย นอกจากฉันจะอารมณ์ดี หรือว่าฉันออกไปจากที่นี่แล้ว คนที่นี่ถึงจะออกไปได้!”

หลินหยุนกล่าว “ถ้าอย่างนั้น ที่ตัวนายไม่มีค่ายกลทะลุมิติอยู่เลยเหรอ?”

ฟางได้ยินก็อดยิ้มไม่ได้ “ไม่มีสิ! ดังนั้นคนที่เข้ามาในนี้ต่างก็ตายกันหมด! หลายปีมานี้ ฉันนอนหลับอยู่ที่นี่ตลอด! แน่นอน หลักๆก็คือไม่ต้องการให้หมอนั่นตามหาเจอ ถ้าหลบซ่อนตัวอยู่ในนี้มาแต่เนิ่นๆ ฉันก็คงตายไปนานแล้ว!”

หลินหยุนกล่าว “เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ไปได้หรือยัง? ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว ข้างนอกยังมีอีกหลายเรื่องที่รอให้ฉันไปจัดการอยู่!”

ฟางอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ “แต่ว่าการบำเพ็ญของนายในตอนนี้……ถ้าหากฉันไปแบบนี้ กลัวว่าจะปิดบังได้ไม่นาน หมอนั่นก็จะมาหาถึงที่แน่!”

หลินหยุนกล่าว “ไม่เชื่อใจฉันเหรอ?”

ได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ ฟางแตะศีรษะ แล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่แน่นอน บนโลกนี้ ฉันไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น และก็ไม่มีทางไม่เชื่อใจนาย! โอเค ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็จะไปกับนาย!”

“แต่นายต้องปกป้องฉันเหมือนกับตอนนั้นนะ!”

หลินหยุนได้ยินก็ยิ้ม และกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าฉันมีผลต่อนายไม่น้อยเลย คำติดปากของฉัน จนถึงตอนนี้นายยังจำได้อยู่อีก!”

ฟางมองบน และพูดว่า “จะลืมได้เหรอ?”

พูดจบ ทั้งแผ่นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้ง

หมอกทึบก็เริ่มสลายออกไป

ท้องฟ้ากำลังจะสลาย

นภาแตกเป็นเสี่ยงๆ

จากนั้นร่างใหญ่โตร่างหนึ่ง ก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน

นี่ก็คือร่างกายของฟางนั่นเอง

ในขณะนี้ หลังจากที่หมอกทึบสลายไป ยอดฝีมือเมืองแห่งโทษฐานทั้งหมด ทั้งหมดก็เบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ

ร่างของฟางลอยขึ้นไป ทลายพื้นที่เมืองแห่งผู้บริสุทธิ์ น้ำทะเลโผล่ออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ไม่นาน ก็มาถึงเหนือทะเล

พื้นที่เมืองแห่งโทษฐานที่แตกสลาย ยอดฝีมือทุกคนเห็นดังนั้น ก็บินโฉบอย่างบ้าคลั่ง

พวกเขาอยู่ที่นี่มานานนับปี

แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าวันนี้จะมีโอกาสได้ออกไปจริงๆ!

หลังจากที่มาถึงทะเล ร่างกายของฟางก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มันกลายเป็นอย่างเมื่อครู่นี้ และก็ไม่ได้จากไป

ไม่นาน ก็มียอดฝีมือนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นมาจากทะเล

พลังแห่งหมื่นเต๋าปรากฏ และทุบผู้คนทั้งหมดตายในทันที

ยอดฝีมือทุกคนในตอนนี้ ไม่มีแรงใดๆที่จะตอบโต้กลับ

แม้แต่ส่งเสียงยังทำไม่ได้ และตายจากไป

ท่ามกลางเมืองแห่งโทษฐาน หลินหยุนสามารถใช้อิทธิฤทธิ์ขึ้นนภา สามารถฆ่ายู่สิ้วได้

แต่เผชิญหน้ากับประมุขของสำนักหลิงสุ่ย ยอดฝีมืออย่างหลิงซาน น้ำพุหมื่นปีกลับไม่มีโอกาสใดๆ!

นี่ก็คือความแตกต่าง!

เมื่อเห็นยอดฝีมือข้างหลังหนึ่งกลุ่ม ฟางเบิกตากว้างและมองไปที่หลินหยุนทันที “ฉันว่า นายนี่ทำไมยั่วยุผู้คนเยอะแยะมากมายพวกนี้? ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนปลายแห่งดาวบำเพ็ญทั้งหมดต่างก็มาเพื่อจะฆ่านายสินะ?”

หลินหยุนยิ้มเบาๆ “นายก็น่าจะรู้ คนเก่ง ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะเจอสถานการณ์เช่นนี้!”

ฟางพูดไม่ออกทันที แต่ก็ยังหัวเราะออกมา

หลังจากที่ได้พบกับฟาง อารมณ์ของหลินหยุนเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดูสบายๆมากขึ้น!

มองไปตรงหน้า ฟางกล่าว “ช่างเถอะ ไม่ไปจู้จี้จุกจิกกับพวกคนมากมายกลุ่มนี้แล้ว ไม่อย่างงั้นอาการบาดเจ็บของฉันจะหนักขึ้น!”

พูดจบ พลังที่ห้อมล้อมหลิงหยุนและหญิงสาวทั้งสาม ก็หายไปในความว่างเปล่าภายในพริบตา

หลิงซานและคนอื่นๆที่อยู่ด้านหลังเห็นสิ่งนี้ ทุกคนก็ทำให้ร่างกายสงบไว้ เบิกตากว้าง และเชื่อในสิ่งที่ตนเห็นทั้งหมด

กลืนน้ำลายอย่างแรง หลิงซานหันหลังกลับมามองคนสองสามคนและกล่าว “เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้ฉันเห็นอะไร?”

เจ้าสำนักสำนักฮุ่ยเจี้ยนก็เหงื่อเย็นไปทั้งตัว “มียอดฝีมือไร้เทียมทานจนฉันไม่สามารถจินตนาการได้ท่านหนึ่ง……โชคดีที่อีกฝ่ายไม่คิดที่จะลงมือกับเรา ไม่อย่างนั้น……”

หลังจากประมาณ 1 ชั่วโมง ฟางก็อยู่ห่างจากดาวเขาทองไปหลายแสนไมล์แล้ว

ใบหน้าของเขาซีดอีกครั้ง

ใช้พลังจนถึงขีดสุด

หลินหยุนเห็นดังนั้น อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า “ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บของนายเหมือนว่าจะหนักกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ!”

ฟางพยักหน้า และก็ไม่ปฏิเสธ กล่าว “หนักกว่าที่นายคิดเยอะ สัตว์เดรัจฉานนั้น ตอนนั้นเกือบจะทำให้ฉันตาย ยังคงเป็นนายที่ทิ้งของชิ้นนั้นให้ฉัน ช่วยชีวิตฉันไว้! เพียงแต่ว่าสิ่งของชิ้นนั้นของนายตกอยู่ในมือของสัตว์เดรัจฉานนั่นแล้ว!”