จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1758

หลินหยุนส่ายหน้าเบาๆ กล่าว “จะเป็นไรไป สักวันก็เอาคืนมาได้!”

ฟางกล่าวอย่างลังเลเล็กน้อย “แล้วต่อไปนายจะไปไหน จริงสิ ทำไมไม่เจอพี่เยว่ล่ะ?”

ได้ยินฟางพูดถึงเย่เยว่ สีหน้าหลินหยุนดูแย่ลงเล็กน้อย ฟางเห็นดังนี้อดไม่ได้ที่จะถามต่อว่า “ทำไมเหรอ? พี่เยว่เขา…… หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอ? จริงด้วย แม้แต่การบำเพ็ญตนของนายก็ลดลงมาถึงระดับนี้ ถ้าหากพี่เยว่ไม่เกิดเรื่องขึ้น จะทำให้นายเปลี่ยนมาถึงระดับนี้ได้ยังไง!”

“นายรีบพูดสิ พี่เยว่เป็นอะไรกันแน่?”

ชาติที่แล้ว สำหรับหลินหยุน ฟางเป็นเพื่อน เป็นพี่น้อง เคารพเลื่อมใสหลินหยุนมากขึ้น! ขอคำแนะนำ!

แต่สำหรับเย่เยว่ นั่นเป็นที่เพิ่งได้จริงๆ!

เพราะก่อนอื่นเป็นเย่เยว่ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แม้ว่าเพิ่งจะรู้จักหลินหยุน สุดท้ายด้วยความช่วยเหลือของหลินหยุนและเย่เยว่ ที่นำตัวตนของเขากลับคืนมา!

ชาติที่แล้วตอนที่ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน หลินหยุนถึงขั้น หลินหยุนถึงกับพูดล้อเล่นในบางครั้ง ถ้าหากเขาและเย่เยว่เจออันตรายในเวลาเดียวกัน นายฟางคนนี้จะต้องไปช่วยเย่เยว่ก่อนแน่นอน และไม่สนใจหลินหยุน!

แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องตลกเท่านั้นเอง!

อันที่จริงก็เป็นเช่นนี้!

เพราะฟางก็เข้าใจ เมื่อถึงตอนนั้นจริงๆ แม้ว่าเขาไปช่วยหลินหยุนก่อน และทิ้งเย่เยว่ไป หลินหยุนก็จะโกรธและฆ่าเขา

แต่แม้ว่าคำพูดนี้เป็นคำพูดตลก ที่จริงก็สามารถอธิบายได้ว่าฟางมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อเย่เยว่แล้ว!

มันเป็นอารมณ์ความรู้สึกระหว่างแม่กับพี่สาว

แค่ถูกยอดฝีมือไล่มากมายไล่ฆ่า เขาก็ไม่เคยถามออกมา ในตอนนี้เห็นสีหน้าหลินหยุน ฟางก็ร้อนรนจริงๆ!

หายใจลึกๆ หลินหยุนกล่าว “เย่เยว่น่าจะยังอยู่ในท่ามกลางแดนหนึ่งที่อันตรายมากๆ……”

ได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ ฟางรีบตัดบทพูดว่า “อันตรายเหรอ? แล้วทำไมนายไม่ไปช่วยเธอล่ะ? พี่เยว่ตอนนี้อยู่ที่ไหน? ตอนนี้เราไปช่วยเธอเถอะ!”

หลินหยุนจ้องมองเขาอย่างดุเดือด แล้วพูดว่า “ปัญหาก็คือ พวกเราแยกกันมานานแล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าวันนี้เธอถูกขังไว้ที่ไหน เดิมทีฉันอยู่ในโลกใบเล็ก สาเหตุที่เข้ามาจักรวาลนี้ ก็เป็นเพราะอยากหาที่อยู่ของเธอ แต่ว่าไม่เคยมีเงื่อนงำใดๆเลย!”

สีหน้าของฟางก็ดูแย่อย่างมาก “งั้นพวกเราทำยังไงดี?”

หลินหยุนส่ายหน้าอย่างเคร่งขรึม “ตอนนี้เธอน่าจะยังไม่ตาย ดังนั้นฉันต้องรีบตามหาที่อยู่ของเธอ!”

ฟางกล่าว “งั้นตอนที่พี่เยว่และนายแยกกัน เป็นการบำเพ็ญอะไร? พวกนายสองคนแยกมานานแค่ไหนแล้ว?”

หลินหยุนกล่าว “นานมากแล้ว! เริ่มตั้งแต่พวกเราหายไป ก็ได้แยกทางกันแล้ว การบำเพ็ญตนของฉันลดลง เธอก็เช่นกัน! พวกเราต่างก็เริ่มฝึกฝนตั้งแต่แรก แต่ตอนที่เธอไปจากโลกก็มีการบำเพ็ญตนถึงระดับแดนจิตปฐมแล้ว!”

หยุดอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนก็พูดต่อ “เดิมทีฉันคิดว่าเธอตายไปแล้ว แต่ที่โลกฉันพบว่าเธอทิ้งร่องรอยของเธอมากมาย ถึงรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่!”

“ดังนั้นฉันก็ตามรอยเท้าของเธอ และออกมาจากที่โลก!”

“เพียงแต่ว่าฉันเข้ามาจักรวาล ก็ประมาณ 50 ปีแล้ว ตอนนี้ก็ไม่เห็นร่องรอยใดๆของเธอเลย!”

“วันนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน!”

“จักรวาลนี้ กว้างใหญ่จริงๆ กว้างเกินไปหน่อย!”

สีหน้าของฟางดูไม่ดีเลย และเขาก็กล่าวว่า “ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีสักวิธีเลยเหรอ? ทำได้เพียงค้นหาอย่างไม่มีเป้าหมายเลยงั้นเหรอ? แล้วแบบนี้จะหาเจอได้อย่างไร? นี่มันยากกว่าการงมเข็มในมหาสุมทรเป็นหมื่นเท่า!”

หลินหยุนกล่าว “ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน ก็จะต้องหาให้เจอ!”

ฟางพยักหน้า มองหลินหยุน และพูดว่า “งั้นต่อไปนายวางแผนไว้ยังไงบ้าง?”

หลินหยุนขมวดคิ้ว “ฉันถามนายหน่อย ถ้านายเป็นเย่เยว่ นายมาจากโลกและไปยังสมรภูมิแห่งจักรวาลแล้วนั้น นายจะทำยังไง? ในขณะที่ไม่มีข้อมูลของฉันเลย?”