จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1764

เมื่อได้ยินคำพูดของจูอวิ๋นซาน สีหน้าของอู๋อานเปลี่ยนไป เขาพูดอย่างเย็นชา "ทำไม? คุณคิดจะเปลี่ยนใจเหรอ?"

จูอวิ๋นซานส่ายหัวและพูด "ไม่ใช่อย่างนั้นอยู่แล้ว เพียงแต่ ไม่ว่าจะลงโทษฉันยังไง ฉันหวังว่าพวกคุณจะไว้ชีวิตฉัน และไม่ทำลายพลังทั้งหมดของฉันจนสูญสลายไป!"

อู๋อานยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด จู่ๆก็มีคนๆหนึ่งบินออกมาจากตระกูลอู๋ เมื่อออกมาแล้ว เขาก็โจมตีใส่จูอวิ๋นซานทันที

เดิมทีจูอวิ๋นซานคิดจะตอบโต้ แต่เมื่อเขาตอบสนองได้ สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้ลงมือตอบโต้เลย เขาปล่อยให้หมัดของอีกฝ่ายโจมตีโดนร่างกายของตัวเองอย่างจัง

จูอวิ๋นซานปลิวออกไปและกระอักเลือดสดออกมาหนึ่งคำ

จากนั้นเขาก็บินกลับมา และโค้งคำนับให้คนที่ลงมือโจมตีเขา และพูดอย่างสุภาพ "คุณชายอู๋ฮวน การที่ฉันมาที่นี่ในครั้งนี้ ฉันมาเพื่อขอโทษคุณจริงๆ หวังว่าคุณชายอู๋ฮวนจะไว้ชีวิตฉันสักครั้ง!"

ขณะพูด จูอวิ๋นซานก็คุกเข่ากลางอากาศอีกครั้ง เขาวางตัวต่ำมากๆอย่างไม่น่าเชื่อ

ยอดฝีมือทุกคนในเมืองอู๋เทียนมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาแอบคิดอยู่ในใจ

ความเย่อหยิ่งอวดดีของตระกูลอู๋

การใช้อำนาจบาตรใหญ่ของตระกูลอู๋

เรื่องเหล่านี้ ทุกคนต่างรู้ดี

แต่เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย

ไปนอนกับคู่ฝึกของคนอื่น ยังบีบบังคับให้คนอื่นมาคุกเข่าขอโทษถึงหน้าบ้าน

นี่ไม่เหลือศักดิ์ศรีให้คนอื่นแม้แต่นิดเดียวเลย

ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีชื่อเสียงด้วย

เขาคือจูอวิ๋นซานและเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากๆเช่นกัน

อู๋ฮวนยังอยากจะลงมืออีก แต่โดนอู๋อานหยุดเอาไว้และพูด "เสี่ยวฮวน พอได้แล้ว ในเมื่อสหายจูรู้ว่าตัวเองทำผิดแล้ว พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องไปบีบบังคับเขาอีก!"

ขณะพูด อู๋อานก็มองหน้าจูอวิ๋นซานแล้วพูด "สหายจู อันที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของคุณเลย! แต่เป็นความผิดของเสี่ยวฮวนต่างหาก แต่คุณคิดจะสังหารเขา เรื่องนี้คุณทำไม่ถูก!"

"คุณไม่เพียงลงมือทำร้ายเขาเพียงอย่างเดียว ถ้าตอนนั้นฉันไม่ปรากฏตัว ตอนนี้เสี่ยวฮวนคงตายเพราะน้ำมือของคุณไปแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้เป็นความผิดของคุณทั้งหมด!"

"อย่างไรก็ตาม ในเมื่อคุณรู้ว่าตัวเองทำผิดแล้ว และมาคุกเข่าขอโทษในวันนี้ ถ้างั้นตระกูลอู๋ของเราก็จะไม่รังแกคุณอีก!"

"เอาอย่างนี้ละกัน"

"ทุกคนต่างรู้ดี ตระกูลอู๋ของเรามีเขาเหล็กแห่งหนึ่ง ในนั้นมีเหล็กเมฆจำนวนมาก เหล็กเมฆเหมาะมากๆที่จะนำมาสร้างอาวุธ!"

"แต่การขุดเหล็กเมฆนั้น มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ!"

"เอาอย่างนี้ละกัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป สหายจูเข้าไปในเขาเหล็กและช่วยตระกูลอู๋ขุดเหล็กเมฆสิบปี พวกเราก็จะไม่หาเรื่องคุณอีก!"

"และในระยะเวลาสิบปีที่คุณขุดเหล็กเมฆออกมา พวกเราจะแบ่งให้คุณสิบเปอร์เซ็นต์ เมื่อเวลาผ่านไปสิบปี ความแค้นของคุณกับตระกูลอู๋ก็จะหมดไป!"

"คุณมีความคิดเห็นยังไง?"

เมื่อจูอวิ๋นซานได้ยิน เขาก็ดีใจมากๆ แต่สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเลย เขารีบโค้งคำนับให้อู๋อานและพูด "ท่านสาม คุณมีพระคุณกับฉันมากๆ ฉันจะจำเรื่องนี้เอาไว้ในใจ ในระยะเวลาสิบปีนี้ ฉันจะทำอย่างสุดความสามารถและช่วยตระกูลอู๋ขุดเหล็กเมฆให้ได้มากที่สุด!"

เมื่อได้ยินคำพูดของจูอวิ๋นซาน ทำให้อู๋อานเผยรอยยิ้มออกมา เขาพยักหน้าและพูด "ดีมากๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว พวกเราก็ไม่มีปัญหาอะไรอีกแล้ว! สหายจู เดินตามฉันมาได้เลย!"

เมื่อพูดจบ เขาก็หันหลังกลับมาและบินเข้าไปในหมอกสีดำที่อยู่ในส่วนลึกของตระกูลอู๋

เขาเหล็กของตระกูลอู๋นั้น ซ่อนอยู่ด้านในหมอกดำแห่งหนึ่ง

จูอวิ๋นซานถูกพาเข้าไปด้านในของเขาเหล็ก เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ มันก็ได้จบลงแบบนี้แล้ว

มองเห็นร่างกายของจูอวิ๋นซานค่อยๆหายไปในหมอกสีดำ อู๋ฮวนพูดด้วยความโกรธ "อาสาม ทำไมคุณต้องรับปากเขาด้วย?"

อู๋อานหัวเราะออกมาและพูด "เสี่ยวฮวน แกมีนิสัยชอบวางอำนาจบาตรใหญ่จนเกินไป เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ยอดฝีมือทั้งหมดของเมืองอู๋เทียนกำลังมองดูเรื่องนี้อยู่"