จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1769

อย่างก็ตาม ถึงแม้จะรู้สึกตกใจมากๆ แต่สีหน้าของผู้นำตระกูลอู๋นิ่งสงบและเคร่งขรึมมากๆ เขามองหลินหยุนและพูด "คุณเป็นใครกันแน่? คุณชื่ออะไร? คุณมาจากไหน?"

หลินหยุนหัวเราะเบาๆเท่านั้น สำหรับการตอบสนองของตระกูลอู๋นั้น เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย "ทำไม ตอนนี้พวกคุณกำลังคิดอยู่ใช่ไหม ฉันคงมีฐานะที่ไม่ธรรมดา พวกคุณไม่รู้ว่าจะจัดการปัญหานี้ยังไงใช่ไหม?"

"ถ้าปล่อยฉันจากไปอย่างนี้ พวกคุณคงรู้สึกไม่พอใจ!"

"แต่ถ้าไม่ปล่อยตัวฉันไป พวกคุณก็กังวลว่าฉันมีฐานะที่ไม่ธรรมดา และตระกูลเล็กๆอย่างตระกูลอู๋ไม่สามารถล่วงเกินผิดใจได้ใช่ไหม!"

"ดังนั้น ตอนนี้พวกคุณกำลังหลอกถามฉันอยู่ ถ้าให้ดีที่สุดก็รู้ฐานะที่แท้จริงของฉันก่อน จากนั้นค่อยคิดว่าวิธีอื่นๆต่อ!"

"ฉันพูดถูกใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ทำให้สีหน้าของผู้นำตระกูลอู๋กับอู๋อานแย่มากๆ

หลินหยุนนิ่งเงียบไปชั่วครู่และพูด "เดิมทีก่อนหน้านี้ ฉันอยากจะฆ่าล้างตระกูลอู๋ของพวกคุณเหมือนกัน เพราะตระกูลอู๋ชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่! เย่อหยิ่งอวดดีและทำแต่เรื่องชั่วๆ เรื่องนี้ฉันเกลียดมากๆ!"

"อย่างไรก็ตาม หลายพันปีที่ผ่านมา พวกคุณเฝ้าดูเขาเหล็กได้ไม่เลวเลย! พวกคุณก็ถือได้ว่ายังมีความดีอยู่บ้าง!"

"ดังนั้น ฉันจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับตระกูลอู๋!"

"อันที่จริงเรื่องนี้ง่ายมากๆ ขอแค่ตระกูลอู๋ยอมมอบคุณชายอู๋ฮวนให้จูอวิ๋นซาน ฉันก็จะไม่ถือสาตระกูลอู๋อีก!"

"มิฉะนั้น ตระกูลอู๋ของพวกคุณก็ไม่ควรอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน มองเห็นสีหน้าอันนิ่งสงบของหลินหยุน ทำให้ผู้นำตระกูลอู๋รู้สึกหวั่นไหว

ในเวลานี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไง

เพราะท่าทางของหลินหยุนนั้น มันน่ากลัวมากๆ

เขานิ่งสงบและไม่กลัวอะไรเลย!

เมื่อมองเห็นสีหน้าของผู้นำตระกูลอู๋มีความลังเลอยู่ ทำให้หลินหยุนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา "ถ้าคุณตัดสินใจเรื่องนี้ไม่ได้ ก็ให้ยอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนสู่ธรรมะของตระกูลอู๋ออกมาตัดสินใจเรื่องนี้!"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ทำให้ผู้นำตระกูลอู๋นั่งนิ่งไม่ไหวแล้ว เขาลุกขึ้นมาทันที เขาหายใจเร็วด้วยความตกใจและพูด "คุณ……คุณรู้ได้ยังไงว่าตระกูลอู๋ของเรามียอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนสู่ธรรมะ?"

หลินหยุนเปล่งเสียงเย็นชาออกมาและพูด "ฉันรู้เรื่องทุกอย่างของตระกูลอู๋! แม้แต่ความลับสูงสุดของตระกูลอู๋ฉันก็รู้เหมือนกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆเลย?"

อย่างไรก็ตาม ในจิตใจหลินหยุนก็รู้สึกประหม่านิดหน่อย

ตระกูลอู๋มียอดฝีมือที่เหนือกว่าแดนสู่ธรรมะอยู่จริงๆ

ในเวลานี้ มีชายชราคนหนึ่งบินเข้ามาในห้องประชุมทันที

เมื่อมองเห็นชายชรา ผู้นำตระกูลอู๋กับอู๋อานรีบโค้งคำนับให้ชายชราและพูด "ผู้อาวุโส!"

ชายชราพยักหน้าเบาๆ สายตาของเขามองไปที่หลินหยุน "ไม่ทราบว่าสหายน้อยมีชื่อว่าอะไร?"

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชา "ฉันแซ่หลิน แค่นี้พอไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ทำให้ร่างกายของชายชราสั่นไหว เขาพูดด้วยความตกใจ "สหายน้อย คุณแซ่หลินจริงๆเหรอ?"

หลินหยุนพูด "คุณยังไม่คู่ควรเรียกฉันว่าสหายน้อย!"

เมื่อชายชราได้ยิน เขาไม่ได้รู้สึกโกรธเลย แต่เขากลับพยักหน้าและพูด "ใช่ๆๆ คุณ……คุณชายหลิน อันที่จริงตระกูลอู๋ของเราก็คาดเดาฐานะของคุณชายไว้แล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเรายังไม่ได้รับการยืนยันเท่านั้น"

หลินหยุนสะบัดมือ ไม่ให้ชายชราพูดต่อ หลินหยุนพูดเบาๆ "เมื่อสักครู่ฉันพูดแล้ว คุณก็น่าจะได้ยินแล้ว รีบส่งตัวอู๋ฮวนให้จูอวิ๋นซาน ตระกูลอู๋ของคุณจะปลอดภัย! มิฉะนั้น ผลลัพธ์จะเป็นยังไง พวกคุณน่าจะรู้ตัวดี!"