จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1794

ไอ้หนุ่มนี้ แม้แต่หวูเหวยก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย

หลินหยุนมองดูอยู่บริเวณไกลออกไป ซึ่งก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความแปลกใจในตัวของชายหนุ่มผู้นี้

แม้ว่าที่นี่คือภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า

ที่เป็นถึงสี่ภพศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ในจักรวาล อย่างน้อยที่เห็นกันได้ชัดคือมีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด และก็มีความแข็งแกร่งมากที่สุดแห่งหนึ่งด้วย

โดยกลุ่มอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

แต่ว่า ผู้ที่กล้ากำเริบเสิบสานโวยวายขนาดนี้ ในบริเวณด้านหน้าประตูของหอซิวซิน ในเมืองศักดิ์สิทธิ์นี้นั้น ก็คงจะมีอยู่ไม่มากอย่างแน่นอน!

คนผู้นี้แซ่เซี่ย......

หรือว่าจะมาจากเขตน้ำบูรพาเหรอ?

มีความเป็นไปได้สูงมาก!

ไม่อย่างนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่คนทั่วไปจะมาทำตัวกำเริบเสิบสานแบบนี้!

ได้ยินคุณชายเซี่ยซิงผู้นี้พูดขึ้น หญิงที่อยู่หน้าประตูคนนั้นก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่ลงไปอย่างมาก แต่ก็ยังคงพยายามอดกลั้นเอาไว้ พร้อมกับสูดหายใจลึก และพูดว่า “คุณชายเซี่ยซิง ไม่ว่าท่านจะมีธุระอะไร ก็ไม่สมควรที่จะยืนขวางอยู่ที่หน้าประตูหอซิวซินของเรา! ฉันไม่อยากที่จะถือว่าการกระทำของท่านนี้ เป็นการท้าทายยั่วยุพวกเราหอซิวซิน! ”

“เพราะว่า หอซิวซินของเรากับเขตน้ำมีความสัมพันธ์อันดีกันมาโดยตลอด! ”

“แต่นี่ไม่ได้ถึงขั้นที่จะให้คุณชายเซี่ยซิงนั้น มีสิทธิ์ที่จะมากำเริบเสิบสานโวยวายอยู่ด้านหน้าประตูหอซิวซินของพวกเราแบบนี้! ”

“หวังว่าทางคุณชายเซี่ยซิงจะไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนที่จะกระทำการใด ๆ! ”

เซี่ยซิงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะอีกครั้ง “อย่าได้มาพูดอะไรไร้สาระต่อหน้าของฉัน ในเมื่อหอซิวซินของเธอกล้าที่จะหมางเมินคุณชายอย่างฉัน เพื่อปกป้องคนที่ฉันต้องการตัว อย่างนั้นฉันเองก็คงจะไม่มีอะไรที่ต้องคำนึงถึงอีกแล้ว! ”

“ฉันจะพูดอีกครั้งนะว่า ภายในช่วงไม่กี่อึดใจนี้ จะต้องมอบตัวหญิงสาวผู้นั้นออกมาให้กับฉันแต่โดยดี เรื่องราวในวันนี้ ก็จะยุติลงเท่านี้ ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว นับตั้งแต่วันนี้ไป ก็อย่ามากล่าวโทษว่าฉันไม่ให้เกียรติต่อหอซิวซินอีก! ”

“ฉันเองก็อยากที่จะดูหน่อยว่า หอซิวซินของเธอจะสามารถเปิดทำธุรกิจอย่างสงบสุขต่อไปในภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้าได้อย่างไร! ”

หญิงที่อยู่หน้าประตูนั้น มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชา และพูดขึ้นว่า “คุณชายเซี่ยซิง คุณคิดดีแล้วนะ! หอซิวซินของพวกเรานั้น ไม่ได้ปกป้องคนผิดผู้ใดเลย! ”

“แต่ว่า แขกทุกคนที่เข้ามาด้านในของหอซิวซินของพวกเราแล้ว ก็จะต้องได้รับการปกป้องคุ้มครองที่สมควร ซึ่งนี่ก็คือความจริง! ”

“เรื่องนี้เป็นที่รับทราบของทุกคนจักรวาล! ”

“คุณชายเซี่ยซิง ถ้าหากยังยืนกรานดึงดันอยู่แบบนี้ งั้นฉันก็จะขอสอบถามสักคำว่า การกระทำทั้งหมดในตอนนี้ของคุณชาย แทนเจตนาของเขตน้ำ หรือว่าตัวของคุณชายเอง? ”

เซี่ยซิงพูดขึ้นอย่างหยิ่งผยองว่า “ฉันเป็นถึงทายาทสืบทอดโดยตรงของเขตน้ำ เธอจะคิดว่าเรื่องราวในวันนี้เป็นการกระทำของตัวฉันเอง หรือว่าเป็นของเขตน้ำ ก็ได้ทั้งหมด! ”

หลินหยุนยืนอยู่ด้านหลังของกลุ่มคน ได้ยินคำสนทนาไปมาระหว่างสองคนนั้น ก็พอที่จะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้บ้างแล้ว

ทำให้เขาเองก็รู้สึกจำใจอยู่บ้างเหมือนกัน

เรื่องราวแบบนี้ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา แทบจะทั่วทั้งจักรวาล ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย

เพียงแต่ว่า ถ้าหากสองคนนี้ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะสามารถเข้าไปด้านในหอซิวซินได้

คิดถึงตรงนี้ หลินหยุนทำได้เพียงไม่ไปสนใจสองคนนั้นที่กำลังประจันหน้ากัน ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มคน แล้วก็เดินตรงเข้าไปในหอซิวซิน

แต่ แม้ว่าในใจของเขาเดิมทีก็ไม่ได้อยากที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากกลุ่มคน กำลังจะเดินเข้าไปในหอซิวซินนั้น ก็กลายเป็นที่ดึงดูดสายตาของทุกคนในทันที

ทุกคนพากันจ้องมองมาที่ตัวเขา

ซึ่งต่างก็รู้สึกว่าน่าเหลือเชื่ออยู่บ้าง

เวลานี้ คนอื่นที่กำลังมุงดูการทะเลาะวิวาทส่วนใหญ่ก็จะยืนหลบอยู่ในระยะไกล ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เลย และยังไม่ทันที่จะหลบหลีกด้วยซ้ำ แต่หลินหยุนกลับกล้าที่จะเดินตรงเข้าไปในหอซิวซิน ช่างไม่รู้จักความเป็นความตายเอาเสียเลย!

ผู้คนส่วนใหญ่ในจำนวนนั้นต่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียนในภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า

หญิงรับใช้พูดตอบว่า “คุณชายกรุณารอสักครู่ เจ้าหอกำลังรับแขกอยู่! ”

หลินหยุนพยักหน้า แล้วก็เดินตามหญิงรับใช้ ไปยังห้องพักผ่อนและนั่งรอ โดยที่ได้มองไปยังประตูด้านหน้าด้วย

ยอดฝีมือขั้นที่เหนือว่าแดนสู่ธรรมมะสองคนของเขตน้ำได้มาถึงแล้ว ซึ่งหลินหยุนเองก็มองเห็นแล้ว

แต่สำหรับเขาแล้วนั้น ก็ไม่เป็นปัญหาอะไร

ไม่นานนัก ผู้หญิงในชุดที่ทะมัดทะแมงสีดำคนหนึ่ง ได้เดินออกมาจากห้องโถงด้านหลัง โดยผู้ที่อยู่เดินตามมาด้านหลังก็คือหวูเหวย

เมื่อเห็นหวูเหวยหรากฎตัวขึ้น ยังไม่ทันที่หลินหยุนจะลุกขึ้น สายตาของหวูเหวยก็ได้จ้องมองมาทางนี้แล้ว

จากนั้นก็มองออกไปที่หน้าประตู ซึ่งก็ไม่ได้ไปสนใจอะไรมากนัก

หลังจากที่ส่งผู้หญิงชุดดำคนนั้นแล้ว ก็หันมองมาที่หลินหยุน หลินหยุนก็ลุกขึ้นและเดินตามหวูเหวยเข้าไปยังห้องโถงด้านหลัง

ห้องโถงด้านหลังของหอซิวซิน

สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่คนทั่วไปจะสามารถเข้ามาได้!

เมื่อเข้ามาในหอแล้ว หวูเหวยก็พูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “ไม่เลว มาถึงเร็วใช้ได้เลย! แต่นายทำไมถึงกล้าไปเผชิญหน้ากับคนที่หน้าประตูนั้นล่ะ? หรือว่านายไม่ได้ยินหรือยังไงว่า คนผู้นี้เป็นถึงทายาทสุดยอดอัจฉริยะของเขตน้ำ! ”

“นายทำแบบนี้ เดี๋ยวจะกลับออกไปได้อย่างไร? ”

หลินหยุนได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “ก็กลับออกไปเหมือนกันกับผู้หญิงเมื่อครู่นี้ยังไงล่ะ! ”

ได้ยินหลินหยุนพูดแบบนี้ หวูเหวยก็ดวงตาเป็นประกาย และพูดขึ้นว่า “คิดไม่ถึงว่านายจะมองออกถึงการแต่งกายปลอมตัวของเธอด้วย? ”

หลินหยุนพูดขึ้นว่า “ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ตระเวนท่องในจักรวาลมาเป็นเวลานาน แม้ว่าพลังบำเพ็ญจะอ่อนด้อยไปบ้าง ซึ่งถ้าหากไม่มีความสามารถในด้านอื่น ก็คงจะไม่สามารถมีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้ได้! ”

หวูเหวยหัวเราะเหอะเหอะ และพูดว่า “พลังบำเพ็ญของนาย เหมือนว่าจะไม่ได้ต่ำเหมือนกับขั้นแดนของนายเลยนะ! คุณชายเซี่ยซิงเมื่อครู่นี้ แม้จะเป็นการลงมือแบบไม่จริงจัง แต่ก็ไม่ใช่ว่าแดนดั่งเทพตอนปลายทั่วไปจะสามารถต้านทานได้”