ไอ้หนุ่มนี้ แม้แต่หวูเหวยก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย
หลินหยุนมองดูอยู่บริเวณไกลออกไป ซึ่งก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความแปลกใจในตัวของชายหนุ่มผู้นี้
แม้ว่าที่นี่คือภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า
ที่เป็นถึงสี่ภพศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ในจักรวาล อย่างน้อยที่เห็นกันได้ชัดคือมีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุด และก็มีความแข็งแกร่งมากที่สุดแห่งหนึ่งด้วย
โดยกลุ่มอิทธิพลที่ยิ่งใหญ่ก็มีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
แต่ว่า ผู้ที่กล้ากำเริบเสิบสานโวยวายขนาดนี้ ในบริเวณด้านหน้าประตูของหอซิวซิน ในเมืองศักดิ์สิทธิ์นี้นั้น ก็คงจะมีอยู่ไม่มากอย่างแน่นอน!
คนผู้นี้แซ่เซี่ย......
หรือว่าจะมาจากเขตน้ำบูรพาเหรอ?
มีความเป็นไปได้สูงมาก!
ไม่อย่างนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่คนทั่วไปจะมาทำตัวกำเริบเสิบสานแบบนี้!
ได้ยินคุณชายเซี่ยซิงผู้นี้พูดขึ้น หญิงที่อยู่หน้าประตูคนนั้นก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่ลงไปอย่างมาก แต่ก็ยังคงพยายามอดกลั้นเอาไว้ พร้อมกับสูดหายใจลึก และพูดว่า “คุณชายเซี่ยซิง ไม่ว่าท่านจะมีธุระอะไร ก็ไม่สมควรที่จะยืนขวางอยู่ที่หน้าประตูหอซิวซินของเรา! ฉันไม่อยากที่จะถือว่าการกระทำของท่านนี้ เป็นการท้าทายยั่วยุพวกเราหอซิวซิน! ”
“เพราะว่า หอซิวซินของเรากับเขตน้ำมีความสัมพันธ์อันดีกันมาโดยตลอด! ”
“แต่นี่ไม่ได้ถึงขั้นที่จะให้คุณชายเซี่ยซิงนั้น มีสิทธิ์ที่จะมากำเริบเสิบสานโวยวายอยู่ด้านหน้าประตูหอซิวซินของพวกเราแบบนี้! ”
“หวังว่าทางคุณชายเซี่ยซิงจะไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนที่จะกระทำการใด ๆ! ”
เซี่ยซิงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะอีกครั้ง “อย่าได้มาพูดอะไรไร้สาระต่อหน้าของฉัน ในเมื่อหอซิวซินของเธอกล้าที่จะหมางเมินคุณชายอย่างฉัน เพื่อปกป้องคนที่ฉันต้องการตัว อย่างนั้นฉันเองก็คงจะไม่มีอะไรที่ต้องคำนึงถึงอีกแล้ว! ”
“ฉันจะพูดอีกครั้งนะว่า ภายในช่วงไม่กี่อึดใจนี้ จะต้องมอบตัวหญิงสาวผู้นั้นออกมาให้กับฉันแต่โดยดี เรื่องราวในวันนี้ ก็จะยุติลงเท่านี้ ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว นับตั้งแต่วันนี้ไป ก็อย่ามากล่าวโทษว่าฉันไม่ให้เกียรติต่อหอซิวซินอีก! ”
“ฉันเองก็อยากที่จะดูหน่อยว่า หอซิวซินของเธอจะสามารถเปิดทำธุรกิจอย่างสงบสุขต่อไปในภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้าได้อย่างไร! ”
หญิงที่อยู่หน้าประตูนั้น มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชา และพูดขึ้นว่า “คุณชายเซี่ยซิง คุณคิดดีแล้วนะ! หอซิวซินของพวกเรานั้น ไม่ได้ปกป้องคนผิดผู้ใดเลย! ”
“แต่ว่า แขกทุกคนที่เข้ามาด้านในของหอซิวซินของพวกเราแล้ว ก็จะต้องได้รับการปกป้องคุ้มครองที่สมควร ซึ่งนี่ก็คือความจริง! ”
“เรื่องนี้เป็นที่รับทราบของทุกคนจักรวาล! ”
“คุณชายเซี่ยซิง ถ้าหากยังยืนกรานดึงดันอยู่แบบนี้ งั้นฉันก็จะขอสอบถามสักคำว่า การกระทำทั้งหมดในตอนนี้ของคุณชาย แทนเจตนาของเขตน้ำ หรือว่าตัวของคุณชายเอง? ”
เซี่ยซิงพูดขึ้นอย่างหยิ่งผยองว่า “ฉันเป็นถึงทายาทสืบทอดโดยตรงของเขตน้ำ เธอจะคิดว่าเรื่องราวในวันนี้เป็นการกระทำของตัวฉันเอง หรือว่าเป็นของเขตน้ำ ก็ได้ทั้งหมด! ”
หลินหยุนยืนอยู่ด้านหลังของกลุ่มคน ได้ยินคำสนทนาไปมาระหว่างสองคนนั้น ก็พอที่จะเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้บ้างแล้ว
ทำให้เขาเองก็รู้สึกจำใจอยู่บ้างเหมือนกัน
เรื่องราวแบบนี้ เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา แทบจะทั่วทั้งจักรวาล ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย
เพียงแต่ว่า ถ้าหากสองคนนี้ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไรจะสามารถเข้าไปด้านในหอซิวซินได้
คิดถึงตรงนี้ หลินหยุนทำได้เพียงไม่ไปสนใจสองคนนั้นที่กำลังประจันหน้ากัน ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มคน แล้วก็เดินตรงเข้าไปในหอซิวซิน
แต่ แม้ว่าในใจของเขาเดิมทีก็ไม่ได้อยากที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากกลุ่มคน กำลังจะเดินเข้าไปในหอซิวซินนั้น ก็กลายเป็นที่ดึงดูดสายตาของทุกคนในทันที
ทุกคนพากันจ้องมองมาที่ตัวเขา
ซึ่งต่างก็รู้สึกว่าน่าเหลือเชื่ออยู่บ้าง
เวลานี้ คนอื่นที่กำลังมุงดูการทะเลาะวิวาทส่วนใหญ่ก็จะยืนหลบอยู่ในระยะไกล ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เลย และยังไม่ทันที่จะหลบหลีกด้วยซ้ำ แต่หลินหยุนกลับกล้าที่จะเดินตรงเข้าไปในหอซิวซิน ช่างไม่รู้จักความเป็นความตายเอาเสียเลย!
ผู้คนส่วนใหญ่ในจำนวนนั้นต่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเซียนในภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...