จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 18

บทที่ 18 ผู้มีฝีมือสูง

ด้านหลังของผู้หญิงในชุดสีขาวคนนั้น ยังมีผู้หญิงชุดแดงยืนถือผ้าเช็ดหน้าอยู่อีกหนึ่งคน

ผู้หญิงทั้งสองมีรูปร่างสง่างาม ท่าทางดูโดดเด่น

แววตาประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของหลินหยุน เขาสัมผัสได้ถึงพลังผันผวนของจิตพลังวิญญาณอ่อนๆบนร่างของผู้หญิงสองคนนี้!

โจวชิงเหอเดินไปข้างหน้า แล้วกล่าวเรียนอย่างนอบน้อม “คุณชายหยุน ผมไปรับหมอเทพมาแล้วครับ!”

ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่ในสวนหันหลังกลับมามอง

ผู้หญิงในชุดแดงเอ่ยขึ้นว่า “ที่แท้ก็ผู้อำนวยการโจวนี่เอง หยุนเอ่อร์ รีบไปเปิดประตู!”

“ค่ะ!” หญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวยืนขึ้น ก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้หลินหยุนและคนอื่นๆ

“ขอบคุณมากครับคุณชายหยุน!” โจวชิงเหอพูดด้วยท่าทางเกรงใจ

“ผู้อำนวยการโจวไม่ต้องเกรงใจค่ะ เชิญเข้ามาก่อน” หญิงสาวในชุดกระโปรงสีขาวเหลือบมองไปที่หลินหยุนและแววตาของเธอปรากฏความสงสัย

หลินหยุนเดินตามโจวชิงเหอเข้าไปในสวน โจวชิงเหอเดินไปด้านข้างของผู้หญิงชุดกระโปรงสีแดงคนนั้น ก่อนจะโค้งตัวลงคำนับ “คุณท่านจิน ผมพาหมอเทพมาแล้วครับ!”

“รบกวนผู้อำนวยการโจวแล้วนะคะ เชิญนั่งก่อน!” ผู้หญิงคนนั้นพูด

หลินหยุนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิง แต่ทำไมโจวชิงเหอจึงเรียกเธอว่าคุณท่านจิน?

หนำซ้ำเธอยังตอบรับอย่างใจเย็น

หลินหยุนมองพิจารณาคุณท่านจินที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา เขารู้สึกได้ว่าบนตัวของคุณท่านจินมีพลังผันผวนของพลังวิญญาณที่แรงกล้ามาก มากกว่าผู้หญิงคนข้างๆนั่นมหาศาล

“อย่าไร้มารยาทนะ!” หยุนเยว่มองเห็นหลินหยุนที่กำลังมองจ้องคุณท่านจิน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะตำหนิเขา

ผู้ชายคนหนึ่งที่เจอหน้ากับผู้หญิงครั้งแรก แต่มองจ้องไม่วางตาแบบนี้ เป็นการกระทำที่ไร้มารยาทมาก

หลินหยุนไม่ได้ใส่ใจหยุนเยว่ เขายังคงมองจ้องคุณท่านจินต่อไป

คุณท่านจินมีแววตาเปิดเผยพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “น้องชายคนนี้ดูท่าเหมือนจะสนใจฉันมากเลยนะคะ?”

ขณะที่กำลังพูด คุณท่านจินก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่ด้านหลัง ก่อนจะเริ่มรินชาให้ตัวเธอเอง

เสียงของเธอไพเราะมาก แต่ว่าฟังจากเสียงของเธอแล้วสามารถแยกแยะได้ว่า อายุของเธอน่าจะประมาณหญิงวัยกลางคนที่มีเสน่ห์

“คุณนี่ก็...น่าสนใจนะครับ” มุมปากของหลินหยุนยกยิ้ม “เป็นผู้หญิงแท้ๆกลับให้คนอื่นเรียกคุณว่าคุณท่าน”

“บังอาจ! นายรู้ไหมว่าคนเบื้องหน้าของนายเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงใช้คำพูดคำจาแบบนี้!” หยุนเยว่กล่าวตำหนิเขาอีกครั้ง อารมณ์เอ่อล้นด้วยความโกรธ

โจวชิงเหอเองก็รีบเกลี้ยกล่อมว่า “คุณชายหลิน ระวังคำพูดและการกระทำด้วยนะครับ คุณท่านจินที่อยู่ตรงหน้าคุณตอนนี้ ท่านไม่ใช่คนธรรมดานะครับ!”

แต่หลินหยุนดูเหมือนว่าจะฟังไม่เข้าหู เขายังคงมองไปที่คุณท่านจินด้วยความสนใจ แม้กระทั่งแววตาของเขาก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกรุกราน

คุณท่านจินยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้โจวชิงเหอและหยุนเยว่หยุดพูด มือของเธอขาวมากน่าจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

เธอมองหลินหยุนด้วยรอยยิ้มในดวงตาของเธอ “ก็เพราะฉันเป็นผู้หญิง ดังนั้นก็เลยตั้งชื่อให้ตัวเองว่าคุณท่านจิน แบบนี้เวลาออกข้างนอกก็ลดปัญหาไปได้เยอะเลยล่ะ!”

หลินหยุนพยักหน้าอย่างจริงจัง “ก็มีเหตุผลครับ”

โจวชิงเหอถึงจะได้สัมผัสกับหลินหยุนไม่นาน แต่เขาได้รับรู้นิสัยแปลกๆของหลินหยุนมานานแล้ว กลัวก็แต่ว่าถ้าหลินหยุนพูดต่อไป ไม่แน่ยังมีคำถามที่อาจจะไร้มารยาทอีก ถ้าหากล่วงเกินคนใหญ่คนโตคนนี้เข้าล่ะก็ ถึงเวลานั้นต่อให้เขาพูดก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้

“คุณหลินครับ คุณท่านจินคนนี้ก็คือคนป่วยที่ผมเคยบอกคุณไว้ครับ รบกวนช่วยดูอาการป่วยให้ท่านก่อนเถอะครับ!” โจวชิงเหอรบเร้า

หยุนเยว่ขมวดคิ้วมองโจวชิงเหอด้วยความตกตะลึง ก่อนจะพูดว่า “ผู้อำนวยการโจว คุณไม่ได้จำผิดใช่ไหม เขาก็คือคนที่คุณเคยบอกว่าเป็นหมอเทพ?”

“เด็กหนุ่มอย่างเขาน่ะเหรอ เกรงว่าจะยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ จะเป็นหมอเทพได้ยังไงกัน?”