จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1803

เมื่อเสียงของเทพปีศาจลดลง หมอกสีดำพลุ่งพล่านขึ้นมาจากใต้เท้า จากนั้นก็เห็นว่า ดาบกระดูกสีขาวในมือของเขาฟันฝ่ามือเหล็กสีดำนั้นขาด

ดาบกระดูกสีขาวดูดเลือดไปในทันที

ในชั่วพริบตา แสงสีฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้น และยังมีพลังมากยิ่งกว่าเมื่อก่อนนี้

เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้

ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะทั้งสิบสี่คนที่เดิมทีแผดเผาเลือดสารจิงแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที

เมื่อกี้นี้เพราะว่าทำลายความอารมณ์ดีของเทพปีศาจ ก็หายไปในทันที

เมื่อเห็นลมปราณอันทรงพลังที่ปลดปล่อยออกมาจากดาบกระดูกในมือนั้น ทางผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะนี้ มีหลายคนสายตาดูหวาดกลัวขึ้นมาในทันใด

โดยเฉพาะผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนต้นห้าคนนั้น

ก็เป็นเช่นนี้

เมื่อกี้นี้พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่สุด

ยังมีการแผดเผาเลือดสารจิงเช่นเดียวกันกับแดนสู่ธรรมะตอนต้น และแดนสู่เทพตอนปลายหลายคนนั้น

ดังนั้นสถานการณ์ในตอนนี้ก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

มองดูความสยดสยองของเทพปีศาจในกลางอากาศนั้น ในใจก็ย่อมหวาดหวั่นมากขึ้นเป็นธรรมดา

ถ้าหากยังต่อสู้กันต่อไปอีก พวกเขาจำเป็นต้องมีความเสี่ยงเป็นอย่างมากที่จะเสียชีวิต

พวกเขามาต่อสู้ที่นี่เพื่อสมบัติล้ำค่า

ตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่มีสมบัติล้ำค่า แต่กลับยังจะต้องเสียชีวิตด้วย จะเป็นไปได้อย่างไร?

ดังนั้น ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะทั้งห้าคนนี้ มีความคิดอยากที่จะหลบหนีในทันที

ในห้าคนนี้ ก็รวมสองคนนั้นในกลุ่มโจรดวงดาวที่ตามมาทีหลังสุดด้วย

กฎเกณฑ์ของกลุ่มโจรดวงดาวนั้นใหญ่มากจริงๆ

แต่ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน ก็ไม่ยิ่งใหญ่ไปกว่าชีวิตของตัวเอง

แม้ว่าตอนนี้จะหลบหนีไปได้ มีการไล่ฆ่าของกลุ่มโจรดวงดาวที่น่าสะพรึงกลัวตามมาทีหลัง แต่ว่าตอนนี้กลับไม่ได้สนใจมากขนาดนั้นแล้ว

หนีไปตอนนี้ แม้ว่าในอนาคตจะอยู่ภายใต้การไล่ฆ่าก็มีโอกาสรอดชีวิตอยู่

ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนต้นทั้งห้าคนนี้ ก็เหมือนกับใจตรงกัน ทั้งหมดก็เปลี่ยนทิศทางในทันที และหนีไปอย่างบ้าคลั่ง

และในขณะที่คนทั้งห้าเคลื่อนไหว ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางและแดนสู่ธรรมะตอนปลายที่เหลือหลายคนก็เคลื่อนไหวทั้งหมด

ทยอยลงไม้ลงมือ ก็ควบคุมคนทั้งห้าคนนี้โดยตรง

ไม่มีใครสามารถหลบหนีไปได้

ได้ยินแค่เหมินชิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ในสถานการณ์ตอนนี้ ใครก็ไม่สามารถออกไปได้ พวกแกต้องการจะหนีเหรอ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นไปตายก่อนดีกว่า!”

เมื่อเสียงลดลง เขาโยนผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนต้นทั้งสองคนนั้นที่จับกลับมาอยู่ในมือ ไปทางเทพปีศาจนั้น

ทั้งสองคนนี้เป็นผู้บำเพ็ญกลุ่มโจรดวงดาวทั้งหมด

แต่แม้ว่าจะเห็นฉากนี้ ยิ่งไปกว่านั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม ผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพตอนปลายคนนั้นของกลุ่มโจรดวงดาวเช่นเดียวกัน ก็ไม่มีความตั้งใจที่จะหักห้ามเลย

ก็แค่มองดูตาปริบๆอยู่อย่างนั้น

และในขณะที่เหมินชิงลงมือ ผู้แข็งแกร่งแดนดั่งเทพตอนปลายอีกสามคน ก็โยนผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพตอนต้นที่จับกลับมาในมือออกไปเหมือนกัน

อีกด้านหนึ่ง เมื่อปีศาจเทพเห็นเช่นนี้ ก็หัวเราะดังลั่นขึ้นมา ไม่ได้อ้าปากกว้างใหญ่กลืนกินเข้าไป แต่กลับยื่นมือไปคว้าไว้ในกลางอากาศ

แต่ว่าในเวลานี้ ทั้งห้าคนก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆในทันที

นี่มันไม่ใช่ระเบิดพลีชีพ

เพียงแต่ว่าเป็นบีบคั้นให้ระเบิดพลีชีพ

แม้ว่าพลังจะทรงพลังอย่างไร้ขอบเขตเหมือนกัน น่าสะพรึงกลัวถึงขั้นเหลือเชื่อ แต่ว่าเมื่อเทียบกับการระเบิดพลีชีพอย่างแท้จริงขึ้นมา ยังค่อนข้างแตกต่างกันไม่น้อย

ขณะที่ทั้งห้าคนนี้ระเบิดพลีชีพออกมา รวมทั้งพลังแห่งร่างกายและพลังแห่งกฎเกณฑ์ ก็ระเบิดออกทั้งหมด

แขนที่เทพปีศาจนั้นยื่นออกมาในกลางอากาศ หลังจากที่ระเบิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา และก็ถูกระเบิดออกมาในทันที

ท้ายที่สุดพวกเขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะระยะกลาง และแดนสู่ธรรมะตอนปลายอย่างแท้จริง

มีชีวิตมาแล้วก็ไม่รู้กี่พันปี

ก็ล้วนเป็นพวกประสบการณ์สูง

จะไม่ทราบสถานการณ์ในขณะนี้ได้อย่างไร?

อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่น่าสะพรึงกลัวทั้งเก้า กวาดล้างไปทางเทพปีศาจนั้น ก็ทรงพลังอย่างไร้ขอบเขต แทบจะในชั่วพริบตา ก็โจมตีเข้ากับพลังของต้าเต๋าแห่งดาบ

ส่งเสียงดังสนั่นสั่นสะเทือนโลก

กลางอากาศแตกสลายอีกครั้ง และชิ้นส่วนขนาดใหญ่ก็พังทลายลง

ลมกางทำลายล้างนับไม่ถ้วนที่มีลมปราณแห่งการทำลายล้าง กวาดล้างเข้ามา จากที่พังทลายลงนั้น

แต่สิ่งนี้ไม่เพียงพอที่จะเกิดผลกระทบมากเกินไป ต่อผู้แข็งแกร่งเหนือแดนสู่ธรรมะอย่างพวกเขาได้

เนื่องจากว่านี่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่กลางอากาศอย่างแท้จริง

อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่ทั้งเก้าถูกพลังของต้าเต๋าแห่งดาบทำลายทั้งหมด แต่เทพปีศาจก็ไม่ได้สบาย กฎเกณฑ์แห่งกระบี่ก็สั่นคลอนจนเกิดรอยแตกเหมือนกัน

ลมปราณต้าเต๋าแห่งดาบลดลงเป็นอย่างมาก

ทางเก้าคนนี้ กระอักเลือดออกมาพร้อมกัน สีหน้าซีดเซียวเป็นอย่างยิ่ง และทุกคนได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ในเวลานี้ ดวงตาของทั้งเก้าคนกลับดูเปล่งประกายอย่างยิ่ง

เพราะในที่สุดพวกเขาก็เห็นความเป็นไปได้ของการที่จะฆ่าเทพปีศาจตนนี้ได้อย่างสมบูรณ์

หลานโปพูดขึ้นมาว่า “ต้าเต๋าของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ต่อไปพวกเราแค่ก่อกวนปีศาจตนนี้ ทำให้เขาไม่มีเวลาไปฟื้นฟู จะสามารถฆ่ามันได้อย่างสมบูรณ์ในวันนี้!”

เหมินชิงก็รีบพูดขึ้นมาว่า “สหายหลานโปพูดได้ไม่เลว อย่าให้โอกาสปีศาจตนนี้ได้หายใจเลยสักนิด! สหายทุกท่าน วันนี้พวกเราต้องฆ่าปีศาจตนนี้ให้ได้!”

“หลังจากที่ฆ่าแล้ว พวกเราแบ่งสมบัติล้ำค่าบนตัวปีศาจตนนี้เท่าๆกัน ไม่แบ่งแดนสู่ธรรมะระยะกลางและแดนสู่ธรรมะตอนปลาย! จะแบ่งเท่าๆกันอย่างแน่นอน!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา อีกหลายคนก็ทยอยพยักหน้าทั้งหมด หายใจเข้าลึกๆ และพูดพร้อมกันว่า “ดี สหายทุกท่าน ต่อไปพวกเราก็ใช้วิธีเข้าไปก่อกวนกับปีศาจตนนี้ อย่าแตะต้องปีศาจตนนี้! ไม่เช่นนั้นพวกเราก็จะมีความเสี่ยงเสียชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!”