เมื่อคำพูดของชิวเจ๋อลดลง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา
อันที่จริงแม้ว่าชิวเจ๋อไม่ได้พูดแบบนี้ พวกเขาก็ยังระมัดระวังตัวต่อผู้คนรอบข้าง
เพราะว่าเมื่อเหตุการณ์ดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ข้อเท็จจริงย่อมปรากฏออกมา
ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดห้าคน ชิวเจ๋อได้รับบาดเจ็บสาหัส และสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ เดิมทีตามความคิดปกติ พวกเขาจะฆ่าชิวเจ๋อก่อน
ต่อมาสี่คนที่เหลือ ก็ค่อยไปฆ่าเทพปีศาจนั้น
แต่ว่าตอนนี้เพราะว่าคำพูดนี้ของชิวเจ๋อ จู่ๆก็มีความรู้สึกทำอะไรห่วงหน้าพะวงหลัง
ในเวลานี้ เหมินชิงสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางชิวเจ๋อพูดขึ้นมาว่า “สหายชิวเจ๋อ แม้ว่านายจะพูดแบบนี้ แต่ว่าในเวลานี้ ใครจะเชื่อจริงๆกันล่ะ?”
หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ เขาพูดต่อด้วยรอยยิ้มว่า “สหาย วิธีกระจอกแบบนี้ของนายถ้าหากใช้กับเด็กน้อยที่ไม่มีประสบการณ์ บางทีมีความเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จ!”
“แต่ว่าในเวลานี้ใช้กับพวกเรา ก็ค่อนข้างไร้สาระเกินไป!”
“นายคิดว่าพวกเราจะเชื่อจริงๆงั้นเหรอ?”
เมื่อชิวเจ๋อได้ยินเช่นนี้ ก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “สหายเหมินชิง นายอยากจะเชื่อก็เชื่อเถอะ ถ้าไม่อยากจะเชื่องั้นก็ไม่ต้องเชื่อ!”
“แต่ว่า ฉันก็ต้องตักเตือนสหายทั้งหลายด้วย”
“ถ้าหากไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย ถ้าอย่างนั้นด้วยสภาวะของฉันในเวลานี้ จะสามารถปรากฏตัวที่นี่ได้จริงเหรอ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา สีหน้าของหลายคนก็เริ่มเคร่งขรึมอีกครั้ง
ชิวเจ๋อพูดได้ไม่มีผิด
ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลงไม้ลงมือ
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ แต่ก็ยังเลือกที่จะกลับมา
นี่ทำให้คนต้องคิดมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องราวแบบนี้ เป็นสิ่งที่ต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ อย่ากลัวแม้ตอนนี้มันยังไม่เป็นจริง
เมื่อเสียงของเขาลดลงหลานโปของเผ่าวอกทิพย์พูดขึ้นมาว่า “สหายทั้งหลาย ฉันว่าเรื่องนี้กลับไม่ได้มีอะไรยากลำบากเลย จัดการได้ง่ายมาก!”
เมื่อหลายคนได้ยินเช่นนี้ก็มองไปทางหลานโปทั้งหมดโดยไม่ได้ตั้งใจ เหมินชิงรีบถามขึ้นมาว่า “สหายหลานโปมีวิธีจัดการเหรอ?”
หลานโปพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ง่ายดายมากๆ! สหายชิวเจ๋อบอกว่าในบรรดาพวกเราทั้งสี่คนมีคนหนึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าอย่างนั้นตามที่สหายชิวเจ๋อบอก ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อจริงๆ เขาจะโจมตีเราอย่างรุนแรง!”
“หากสถานการณ์นี้เป็นจริง มันอันตรายอย่างยิ่งต่อพวกเรา และอาจถึงขั้นมีความเสี่ยงเสียชีวิตด้วย!”
“แต่ทว่า……..”
“ถ้าหากพวกเราให้คนคนนี้ลงมือกับสหายชิวเจ๋อก่อนล่ะ?”
“แบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลเช่นนี้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ต่อไป พวกเราทั้งสี่คนผลัดกันลงมือกับสหายชิวเจ๋อ ต่อจากนั้นก็ฆ่า นี่ก็ไม่มีปัญหาใดๆแล้วนะ?”
“แบบนี้ก็สามารถที่จะแฉคำโกหกของสหายชิวเจ๋อได้ทั้งหมดแล้ว!”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของชิวเจ๋อ สายตาของหลายคนก็อดไม่ได้ที่จะเปล่งประกาย เหมินชิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มในทันทีว่า “คำพูดของสหายหลานโปช่างเป็นคำพูดที่ยอดเยี่ยมมาก! มิน่าล่ะเผ่าวอกทิพย์ แม้ว่าจะมองไปในจักรวาล ก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่ฉลาดมาก นับถือ! ขณะสถานการณ์ฉุกเฉิน ข้ากลับคิดวิธีการนี้ไม่ได้!”
สูดหายใจเข้าลึกๆ เหมินชิงพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ปล่อยให้ข้าลงมือก่อน สหายทั้งสาม พวกท่านต่างระวังซึ่งกันและกันด้วย หากหนึ่งในสามคนของพวกท่าน คนไหนมีท่าทีไม่ชอบมาพากล อีกสองคนก็ลงมือพร้อมกันได้!”
ทั้งสามคนก็พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
เหมินชิงเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็ว ก็มาถึงตรงข้ามของชิวเจ๋อ
ชิวเจ๋อในเวลานี้ ก็ไม่ได้สงบจิตสงบใจเหมือนก่อนหน้านี้ สีหน้าก็ไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง มองไปทางเหมินชิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “เหมินชิง แกจะลงมือจัดการกับฉันเหรอ?”
เหมินชิงพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “สหายชิวเจ๋อพูดผิดนะ! เดิมทีข้าไม่มีความคิดอยากที่จะจัดการกับสหาย คือตัวของสหายที่โลภเกินไปเอง! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าก็ทำอะไรไม่ได้”
เมื่อคำพูดลดลง แสงส่องประกายในมือของเขา ของวิเศษรูปสี่เหลี่ยมก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาอีกครั้ง
ของวิเศษถูกเขาโยนกระเด็นออกไป ทันใดนั้นกลายเป็นภูเขายักษ์ ขนาดใหญ่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วกระแทกลงมาที่ชิวเจ๋ออย่างแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...