จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1806

เมื่อคำพูดของชิวเจ๋อลดลง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา

อันที่จริงแม้ว่าชิวเจ๋อไม่ได้พูดแบบนี้ พวกเขาก็ยังระมัดระวังตัวต่อผู้คนรอบข้าง

เพราะว่าเมื่อเหตุการณ์ดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ข้อเท็จจริงย่อมปรากฏออกมา

ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดห้าคน ชิวเจ๋อได้รับบาดเจ็บสาหัส และสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ เดิมทีตามความคิดปกติ พวกเขาจะฆ่าชิวเจ๋อก่อน

ต่อมาสี่คนที่เหลือ ก็ค่อยไปฆ่าเทพปีศาจนั้น

แต่ว่าตอนนี้เพราะว่าคำพูดนี้ของชิวเจ๋อ จู่ๆก็มีความรู้สึกทำอะไรห่วงหน้าพะวงหลัง

ในเวลานี้ เหมินชิงสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปทางชิวเจ๋อพูดขึ้นมาว่า “สหายชิวเจ๋อ แม้ว่านายจะพูดแบบนี้ แต่ว่าในเวลานี้ ใครจะเชื่อจริงๆกันล่ะ?”

หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ เขาพูดต่อด้วยรอยยิ้มว่า “สหาย วิธีกระจอกแบบนี้ของนายถ้าหากใช้กับเด็กน้อยที่ไม่มีประสบการณ์ บางทีมีความเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จ!”

“แต่ว่าในเวลานี้ใช้กับพวกเรา ก็ค่อนข้างไร้สาระเกินไป!”

“นายคิดว่าพวกเราจะเชื่อจริงๆงั้นเหรอ?”

เมื่อชิวเจ๋อได้ยินเช่นนี้ ก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “สหายเหมินชิง นายอยากจะเชื่อก็เชื่อเถอะ ถ้าไม่อยากจะเชื่องั้นก็ไม่ต้องเชื่อ!”

“แต่ว่า ฉันก็ต้องตักเตือนสหายทั้งหลายด้วย”

“ถ้าหากไม่มีความมั่นใจเต็มร้อย ถ้าอย่างนั้นด้วยสภาวะของฉันในเวลานี้ จะสามารถปรากฏตัวที่นี่ได้จริงเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา สีหน้าของหลายคนก็เริ่มเคร่งขรึมอีกครั้ง

ชิวเจ๋อพูดได้ไม่มีผิด

ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลงไม้ลงมือ

แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ แต่ก็ยังเลือกที่จะกลับมา

นี่ทำให้คนต้องคิดมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องราวแบบนี้ เป็นสิ่งที่ต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำ อย่ากลัวแม้ตอนนี้มันยังไม่เป็นจริง

เมื่อเสียงของเขาลดลงหลานโปของเผ่าวอกทิพย์พูดขึ้นมาว่า “สหายทั้งหลาย ฉันว่าเรื่องนี้กลับไม่ได้มีอะไรยากลำบากเลย จัดการได้ง่ายมาก!”

เมื่อหลายคนได้ยินเช่นนี้ก็มองไปทางหลานโปทั้งหมดโดยไม่ได้ตั้งใจ เหมินชิงรีบถามขึ้นมาว่า “สหายหลานโปมีวิธีจัดการเหรอ?”

หลานโปพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ง่ายดายมากๆ! สหายชิวเจ๋อบอกว่าในบรรดาพวกเราทั้งสี่คนมีคนหนึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาไม่ใช่เหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้นตามที่สหายชิวเจ๋อบอก ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อจริงๆ เขาจะโจมตีเราอย่างรุนแรง!”

“หากสถานการณ์นี้เป็นจริง มันอันตรายอย่างยิ่งต่อพวกเรา และอาจถึงขั้นมีความเสี่ยงเสียชีวิตด้วย!”

“แต่ทว่า……..”

“ถ้าหากพวกเราให้คนคนนี้ลงมือกับสหายชิวเจ๋อก่อนล่ะ?”

“แบบนี้ก็ไม่ต้องกังวลเช่นนี้แล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ต่อไป พวกเราทั้งสี่คนผลัดกันลงมือกับสหายชิวเจ๋อ ต่อจากนั้นก็ฆ่า นี่ก็ไม่มีปัญหาใดๆแล้วนะ?”

“แบบนี้ก็สามารถที่จะแฉคำโกหกของสหายชิวเจ๋อได้ทั้งหมดแล้ว!”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของชิวเจ๋อ สายตาของหลายคนก็อดไม่ได้ที่จะเปล่งประกาย เหมินชิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มในทันทีว่า “คำพูดของสหายหลานโปช่างเป็นคำพูดที่ยอดเยี่ยมมาก! มิน่าล่ะเผ่าวอกทิพย์ แม้ว่าจะมองไปในจักรวาล ก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่ฉลาดมาก นับถือ! ขณะสถานการณ์ฉุกเฉิน ข้ากลับคิดวิธีการนี้ไม่ได้!”

สูดหายใจเข้าลึกๆ เหมินชิงพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ปล่อยให้ข้าลงมือก่อน สหายทั้งสาม พวกท่านต่างระวังซึ่งกันและกันด้วย หากหนึ่งในสามคนของพวกท่าน คนไหนมีท่าทีไม่ชอบมาพากล อีกสองคนก็ลงมือพร้อมกันได้!”

ทั้งสามคนก็พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

เหมินชิงเคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็ว ก็มาถึงตรงข้ามของชิวเจ๋อ

ชิวเจ๋อในเวลานี้ ก็ไม่ได้สงบจิตสงบใจเหมือนก่อนหน้านี้ สีหน้าก็ไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง มองไปทางเหมินชิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “เหมินชิง แกจะลงมือจัดการกับฉันเหรอ?”

เหมินชิงพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “สหายชิวเจ๋อพูดผิดนะ! เดิมทีข้าไม่มีความคิดอยากที่จะจัดการกับสหาย คือตัวของสหายที่โลภเกินไปเอง! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าก็ทำอะไรไม่ได้”

เมื่อคำพูดลดลง แสงส่องประกายในมือของเขา ของวิเศษรูปสี่เหลี่ยมก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาอีกครั้ง

ของวิเศษถูกเขาโยนกระเด็นออกไป ทันใดนั้นกลายเป็นภูเขายักษ์ ขนาดใหญ่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วกระแทกลงมาที่ชิวเจ๋ออย่างแรง

ก็ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมินชิงเป็นธรรมดา

เมื่อเหมินชิงเห็นเช่นนี้ก็ไม่ได้ลงมือต่อไป สายตามองไปทางทั้งสามคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง!

หลานโปของเผ่าวอกทิพย์ก้าวออกไปโดยตรง เหวี่ยงแท่งเหล็กในมือ กลางอากาศก็ทุบลงมาหนึ่งไม้อีกครั้ง ก็ตกลงอย่างรุนแรง ชิวเจ๋อที่กำลังตกอยู่ถูกโจมตีอีก

ชิวเจ๋อก็ไม่มีปราณชีวิตอย่างสมบูรณ์

ร่วงหล่นจากกลางอากาศลงกับพื้นอย่างรุนแรง

ปากกาเหล็กของวิเศษชิ้นนั้น ก็ลอยตัวอยู่ข้างๆของชิวเจ๋อ

เมื่อหลานโปเห็นเช่นนี้ก็ยื่นมือออกมากระบวนท่าหนึ่ง และคว้าถุงเก็บของและปากกาเหล็กของชิวเจ๋อไว้ในมือทั้งหมด

มองไปทางเหมินชิงทั้งสามคนในทันที และพูดขึ้นมาว่า “สหายทั้งสาม ต้องการแบ่งผลประโยชน์กันบ้างไหม?”

เหมินชิงส่ายหน้าพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า “ทรัพย์สินที่สะสมมายาวที่บ้านของชิวเจ๋อ ก็รับรู้มาบ้าง ช่างมันเถอะ ในเมื่อสหายหลานโปเป็นคนลงมือ งั้นก็น่าจะเป็นของสหายหลานโป!”

หลังจากที่พูดจบ มองไปทางอีกสองคน

อีกสองคน คนหนึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะตอนปลายที่มาจากกลุ่มโจรดวงดาว

คนหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งของสำนักเจว๋หวูแห่งโลกเขาทอง

เมื่อทั้งสองคนได้ยินเช่นนี้ ก็พยักหน้าทั้งหมด และไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริง สิ่งที่พวกเขาต้องการได้มากกว่านั้นคือวิชายันต์ค่ายกลของชิวเจ๋อ

แต่ว่าพวกเขาก็เข้าใจ ของแบบนี้ ไม่มีทางปรากฏในถุงเก็บของอย่างเด็ดขาด

อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของพวกเขา ก็ไม่มีทางเก็บไว้ในถุงเก็บของ

เมื่อเหมินชิงเห็นเช่นนี้ ก็อดยิ้มไม่ได้อีกครั้ง ต่อจากนั้นพูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบาว่า “เอาล่ะ เหลือพวกเราสี่คน ฉันว่าก็พอสมควรแล้ว! พวกเราฆ่าเทพปีศาจก่อน ต่อจากนั้นก็ทำการแบ่งดีกว่า!”

หลานโปพูดขึ้นมาว่า “ฉันเห็นด้วยกับข้อเสนอของสหายเหมินชิง!”