จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1805

แต่ว่าในเวลานี้ ทุกคนก็ต่อสู้อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลายาวนานมากแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นอันที่จริงทุกคนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว

โดยเฉพาะผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางเหล่านั้น

ถ้าหากไม่ใช่ว่ากังวลถึงสถานการณ์ของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางหลายคนนั้นที่ปรากฏก่อนหน้านี้ เกรงว่าจะหลบหนีไปตั้งนาน

พวกเขาก็เป็นเพราะว่ามองออกว่าผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนปลายหลายคนนี้ ก็มีหลายคนยืนหยัด ก็ทำงานร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว บางทีหลังจากที่ฆ่าเทพปีศาจ จะให้ประโยชน์บางอย่างกับพวกเขาจริงๆ

นี่ถึงเลือกที่จะลงมืออย่างไม่ออมแรงไว้เลยสักนิด

แต่ทว่า ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนปลาย ยังมีบางคนออมมือบาง ยังมีพื้นที่เก็บรักษากำลัง พวกเขาหลายคนกลับไม่มีเลยสักนิด

ถ้าหากไม่สู้สุดชีวิต โดยพื้นฐานนั้นมีความเสี่ยงเสียชีวิตได้อยู่ตลอดเวลา ภายใต้การสู้สุดชีวิต บางทีอาจจะมีโอกาสรอดชีวิต

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แน่นอนว่าไม่ทันได้ระวังผู้แข็งแกร่งข้างกาย

เพราะพวกเขาก็ไม่ได้มีความสาสมรถขนาดนั้น!

ดาบกระดูกฟันลงบนร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะระยะกลางทั้งสองในทันที ไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวของปราณชีวิต

และหลังจากที่ดูดซับปราณชีวิตของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางทั้งสองคน ลมปราณของดาบกระดูกก็กลายเป็นน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก

แต่ว่าในเวลานี้ พลังแห่งกฎเกณฑ์ทั้งหมดของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางทั้งสองคน ก็ระเบิดเสียงดังตูมตามออกมา

นี่คือความน่ากลัวของเหมินชิง

แม้ว่าคุณจะไม่เลือกระเบิดพลีชีพ เขาก็สามารถที่จะปล่อยให้คุณได้รับผลระเบิดพลีชีพ ภายใต้การเกี่ยวพันกับอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ของเขา

ยังไงซะนี่ก็คือผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะระยะกลางสองคน

พลังอันน่าสะพรึงกลัวของกฎเกณฑ์ระเบิดออกมาทั้งหมด เหนือกว่าผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนต้นทั้งห้าคนก่อนหน้านี้

ภายใต้การระเบิดดังตูมตาม พลังของดาบกระดูกก็สลายไปทั้งหมดในทันที ไม่เพียงเช่นนี้ ก็ทำให้ร่างของเทพปีศาจกระเด็นล้มออกไป และกระอักเลือดออกมาต่อเนื่อง!

ฉากนี้ไม่เพียงแต่สยบเทพปีศาจ

ก็ทำให้จิตใจของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนกลางหลายคนที่เหลือสั่นสะเทือนไปทั้งหมด

นี่มันเหลือเชื่อมากเกินไป!

แทบจะในทันที ก็ทยอยหยุดการโจมตีต่อเทพปีศาจทั้งหมดในทันที

เหมินชิงก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน เมื่อเห็นเช่นนี้ ก็สูดหายใจเข้าลึกๆพูดขึ้นมาว่า “สหายทุกท่าน สถานการณ์อย่างเมื่อกี้นี้ ก็คือไม่มีทางเลือก ถ้าหากทุกคนทำเรื่องราวแบบนี้ต่อฉัน ฉันก็ไม่มีทางโทษว่าอะไรก็ตาม!”

“ทุกอย่างก็เพื่อปกป้องชีวิตของตัวเอง!”

“ยังหวังว่าสหายทุกท่านจะไม่ใส่ใจมากเกินไป!”

นี่คือสิ่งที่พูด!

ผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะตอนปลายทั้งห้าคนก็ยังสามารถที่จะไม่ใส่ใจได้ เพราะว่าเปลี่ยนเป็นพวกเขา อันที่จริงเลือกเหมือนกับเหมินชิง เหมือนกันทุกประการ ไม่มีความแตกต่างกัน!

แต่เมื่อผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางเหลืออยู่สองคนได้ยิน ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น!

ทั้งสองคนนั้นไม่ได้อยู่ในค่ายเดียวกัน ในเวลานี้ต่างคนต่างสบตากันแวบหนึ่ง หนึ่งในนั้นกลืนน้ำลายอย่างแรง และพูดขึ้นมาว่า “ผู้อาวุโสหลายคน พวกเราสองคนไม่ต่อสู้แล้ว! ในเวลานี้เทพปีศาจก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ไม่ต้องการเราสองคนอีกต่อไปแล้ว ยังหวังว่าผู้อาวุโสจะปล่อยพวกเราออกไปได้!”

จากนั้น ทั้งสองคนก็หันหลังก็จะหนีไป!

แต่ว่าในเวลานี้ เห็นเพียงหลานโปผู้แข็งแกร่งของเผ่าวอกทิพย์นั้น หายตัวอย่างว่องไวทันที มือถือแท่งเหล็กสีดำที่น่ากลัวแท่งหนึ่ง ก็ปรากฏตัวอยู่ข้างหน้าของทั้งสองคน และขัดขวางทางถอยของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางทั้งสองคน!

พูดขึ้นทันทีว่า “สหายทั้งสอง ก่อนหน้านี้พวกเราตกลงกันไว้แล้ว ตราบใดที่ฆ่าปีศาจตนนี้ ผลประโยชน์ที่ได้รับมาทั้งหมดจะถูกแบ่งออกอย่างเท่าเทียมกัน หรือว่าสหายทั้งสองคนก็จะยอมแพ้ไปอย่างง่ายดายแบบนี้!”

สีหน้าของผู้บำเพ็ญแดนสู่ธรรมะระยะกลางก็ดูไม่ค่อยสู้ดี และพูดขึ้นมาว่า “ผู้อาวุโสหลานโป พวกเราสองคนไม่ต่อสู้แล้ว และก็ไม่เอาผลประโยชน์ใดๆแล้วด้วย แค่อยากจะรักษาชีวิตนี้ไว้! ยังหวังว่าผู้อาวุโสสามารถที่จะปล่อยพวกเราออกไปด้วย!”

หลานโปแสยะยิ้มพูดขึ้นมาว่า “ไม่ได้หรอก ในเมื่อเป็นเรื่องที่ตกลงกันไว้แล้ว ในเวลานี้ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าหากทั้งสองคนอยากจะไป งั้นข้าก็ทำได้เพียงลงมือแล้ว!”

สัมผัสได้ว่าสายตาของหลายคนจับจ้องมาทางตัวเองนี้ ชิวเจ๋อก็ยิ้มอย่างเศร้าโศก สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้นมาว่า “ทำไม ในเวลานี้สหายทั้งหลาย ตั้งใจจะลงมือกับข้าเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของชิวเจ๋อ เหมินชิงยิ้มเล็กน้อย ก็พูดขึ้นโดยไม่ปิดบังอะไรทั้งนั้น “สหายชิวเจ๋อ เนื่องจากว่าสมบัติล้ำค่าแบบนี้ คนแบ่งน้อยลงคนหนึ่ง งั้นคนอื่นๆก็สามารถที่จะแบ่งได้มากขึ้นบ้าง!”

“และตอนนี้สหายชิวเจ๋อได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ หรือว่าสหายคิดว่าตัวเอง ยังมีกำลังทั้งหมดที่จะทำการแบ่งงั้นเหรอ?”

“ก่อนหน้านี้ที่สหายไม่ได้หนีไป อันที่จริงข้ายังค่อนข้างแปลกใจ!”

ชิวเจ๋อถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดขึ้นมาว่า “สหายเหมินชิง ฉันชิวเจ๋อเป็นคนทำให้เทพปีศาจได้รับบาดเจ็บสาหัสก่อน แม้แต่สมบัติล้ำค่าก็ถูกทำลาย ตอนนี้ สหายทั้งหลายก็ทำแบบนี้กับฉันเหรอ?”

“นี่ก็ทำให้ฉันผิดหวังเกินไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!”

“ยิ่งไปกว่านั้น…….”

“สหายทั้งหลายอยากจะฆ่าฉัน น่าจะไม่ใช่เรื่องราวที่ง่ายดายอย่างแน่นอน!”

“บอกกับทุกคนก็ได้ว่า ในบรรดาของท่านทั้งหลาย มีคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน!”

“หากท่าทั้งหลายคนลงมือกับฉัน เพื่อนคนนั้นของฉัน ก็จะลงมือโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดขณะที่ทุกคนไม่ได้ระวังตัวเลยสักนิด!”

“ถึงเวลานั้น ไม่ว่าโจมตีใคร น่าจะต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอน?”

คำพูดของชิวเจ๋อทำให้สีหน้าของเหมินชิงที่เป็นผู้นำของทั้งสี่คนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และรักษาระยะห่างโดยไม่รู้ตัว

และหลินหยุนในเวลานี้ยังควบคุมหนอนชั่วผ่านเจียซิน อยู่ลึกลงไปในพื้นดิน เฝ้าดูทุกอย่างในกลางอากาศ

สำหรับสถานการณ์แบบนี้

หลินหยุนก็ไม่แปลกใจเลยสักนิด!

คนเหล่านี้จะสามัคคีกันตั้งแต่ต้นจนจบได้อย่างไร นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!