หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว หลินหยุนก็หยิบป้ายหยกประจำตัวของผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะตอนปลายคนนั้นออกมา พลังแห่งจิตญาณเข้าสู่ในนั้น และติดต่อกับหวูเหวย
และในเวลานี้ หวูเหวยที่อยู่ภายในหอซิวซิน เพิ่งจะจัดการปัญหาของเซี่ยซิงเสร็จ เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมา หวูเหวยรีบพูดขึ้นมาว่า “เอียนซู่ สถานการณ์ทางโลกเขาทองนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? สมบัติใหม่กำเนิดออกมาแล้วเหรอ?”
หลินหยุนรีบพูดด้วยความเคารพว่า “ผู้อาวุโส สถานที่หุบเทียนเมี่ยของโลกเขาทอง ไม่ได้มีกำเนิดสมบัติล้ำค่าอะไรเลย สิ่งที่ถือกำเนิดคือเทพปีศาจตนหนึ่ง!”
หวูเหวยนิ่งไปในทันที “เทพปีศาจ?”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้องครับ ปีศาจตนนี้เป็นระดับจ้าวแห่งเต๋า ทรงพลังอย่างยิ่ง โชคดีที่ทางนี้มีผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะสิบสี่คน สุดท้ายเสียชีวิตไปสิบสองคน เหลือเพียงผมและสหายแดนสู่ธรรมะตอนปลายคนหนึ่งที่รอดชีวิตมาได้!”
“ตอนนี้ผมก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส หลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องยืดเยื้อออกไป ผมได้ออกจากโลกเขาทองนั้นแล้ว กลับไปที่จักรวาล!”
หวูเหวยพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “แล้วตอนนี้นายเป็นอย่างไร?”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ผมไม่เป็นไร แต่ว่าต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ ผู้อาวุโส ในที่สุดผมก็คว้าดาบกระดูกอาวุธชั่วร้ายที่เทพปีศาจใช้มาได้เล่มหนึ่ง ต่อไปผมจะนำดาบกระดูกกลับไป และมอบให้กับผู้อาวุโส!”
หวูเหวยพูดขึ้นมาว่า “งั้นก็ดี ฉันรู้แล้ว! ถ้าหากแน่ใจว่าปัญหาไม่ใหญ่ งั้นก็รีบไปสุดหล้าทะเล ทางโลกครุฑทองนั้นด้วย ในช่วงเวลาสั้นๆ น่าจะเปิดโลกได้ พวกเราต้องทำการเตรียมตัวไว้แต่เนิ่นๆ!”
หลังจากที่หลินหยุนรับปาก จบการส่งข้อความ
ไม่นาน ป้ายหยกสีขาวที่เป็นของตัวเองนั้นก็สว่างขึ้นมา
เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่หวูเหวยถามเอียนซู่จบ ยังต้องมาถามไถ่ตัวเอง
หลังจากที่หยิบป้ายหยกออกมา ก็รับมืออยู่สักพัก หลินหยุนถึงได้เก็บป้าหยกทั้งสองนั้นไว้
เดิมทีเขาอยากจะดูดซับดาบกระดูกในมือเพื่อใช้ แต่ว่าในเมื่อตัดสินใจเลือกสิ่งนี้แล้ว อยากจะไปแทนที่เอียนซู่คนนั้น ก็ไม่ต้องดูดซับเพื่อใช้อย่างแท้จริง
สามวันต่อมา หลินหยุนขจัดความมุ่งมั่นที่เหลืออยู่บนดาบกระดูกนั้น และในที่สุดก็นำดาบกระดูกใส่ในแหวนเก็บของได้สำเร็จ
ถ้าหากหาเทพปีศาจนั้นไม่เสียชีวิต ด้วยผลการฝึกตนตอนนี้ของเขา ต้องการขจัดความมุ่งมั่นในนั้น แต่กลับเป็นเรื่องราวที่แทบจะทำไม่ได้
“ตอนนี้น่าจะกลับไปที่สุดหล้าทะเลก่อน!”
“เพียงแค่ต้องการแน่ใจว่าปลอมตัวเป็นเอียนซู่จะไม่เปิดเผยข้อบกพร่องใดๆ และต้องระวังให้มากขึ้น!”
“ยิ่งไปกว่านั้นทางที่ดีก็ไม่ต้องไปเจอหน้ากับหวูเหวย!”
สิ่งเหล่านี้สำหรับเขา เพียงแค่ระวังเล็กน้อย น่าจะไม่มีปัญหา แต่กลับไม่ต้องกังวลเกินไป!
หลังจากที่เก็บดาบกระดูก หลินหยุนลุกขึ้นมาออกจากสถานที่ไอพิษแห่งนี้
มาถึงสุดหล้าทะเลอีกครั้ง
หลินหยุนเปลี่ยนเป็นรูปร่างหน้าตาของเอียนซู่ เพียงแต่ว่าซ่อนไว้ภายใต้เสื้อคลุมสีดำ คนธรรมดา แม้ว่าจะรู้จักกับเอียนซู่ก็มองตัวตนของเขาไม่ออก
ในไม่ช้า หลินหยุนก็ค้นพบว่า ทั่วทั้งสุดหล้าทะเลเกลื่อนไปด้วยภาพรางวัลสำหรับการนำจับ
ภาพเหมือนไม่ใช่คนอื่น
ก็เป็นภาพลักษณ์มู่ฉองที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ที่ไปยังภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า
ประกาศรางวัลนำจับให้อาวุธเต๋าที่สร้างในภายหลังระดับต่ำ
ระดับของการประกาศรางวัลนำแบบนี้ไม่นับว่าต่ำ!
และมีการปล่อยเสียงโห่ร้องอยู่ ก็เป็นคุณชายเซี่ยซิงของเขตน้ำบูรพา
เมื่อเห็นประกาศรางวัลนำจับนี้แผ่ไปทั่วสุดหล้าทะเล หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม
ดูไปแล้วอยู่ที่ภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้าก่อนหน้านี้ คุณชายเซี่ยซิงคนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้ใส่ใจกับคำเตือนและคำขู่ของเขา
หลินหยุนก็ค่อนข้างข้างวางใจ
เนื่องจากว่าจื่อหวนรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา ให้ความกล้ากับเธอก็ไม่กล้าไปเล่นเล่ห์เพทุบายอะไร
เมื่อเห็นจื่อหวนเก็บกล่องสมบัติ หลินหยุนถามขึ้นมาว่า “เจ้าหอ ไม่ทราบว่าช่วงนี้เกิดเรื่องใหญ่อะไรที่สุดหล้าทะเล?”
จื่อหวนพูดขึ้นมาว่า “ช่วงนี้สุดหล้าทะเลก็คึกคักมากขึ้น ผู้แข็งแกร่งมากมายมาถึงที่สุดหล้าทะเล”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “เพราะว่าเรื่องราวปิดผนึกโลกของโลกครุฑทองเหรอ?”
จื่อหวนพยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง เป็นเพราะเหตุนี้เอง ปิดผนึกโลกของโลกครุฑทองในครั้งนี้ กะทันหันเกินไปจริงๆ! แต่ว่า ก็ยังมีข่าวลืออีกด้วย ไม่ทราบคุณชายได้ยินมาหรือไม่”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ข่าวลืออะไร?”
จื่อหวนพูดขึ้นมาว่า “ในข่าวลือกันว่า เหตุผลที่โลกครุฑทองปิดผนึกโลกอย่างฉับพลัน อันที่จริงเป็นเพราะว่าเขาบรรพชนของพวกเขาได้ตื่นขึ้น! เขาบรรพชนของโลกครุฑทอง คุณชายน่าจะรู้จักนะ?”
หลินหยุนพยักหน้า
จื่อหวนเข้าใจ และพูดต่อ “เดิมทีเขาบรรพชนครุฑทองไม่ควรที่จะตื่นขึ้นมาในเวลานี้ แต่การตื่นขึ้นทุกครั้งจะก่อให้เกิดประโยชน์มากมาย ในอดีตนี่เป็นเหตุการณ์สำคัญสำหรับทั้งจักรวาล!”
“นั่นคือพลังสุดยอดทั้งหมด ก็จะได้รับการแบ่งผลประโยชน์มาส่วนหนึ่ง!”
“ตัวของโลกครุฑทองเอง ก็โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร ยังไงซะ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งมากในเผ่าอื่นๆ แต่ก็เทียบอะไรไม่ได้กับเผ่ามนุษย์!”
“ดังนั้นทุกครั้งที่เขาบรรพชนครุฑทองตื่นขึ้นมา มหาอำนาจของเผ่ามนุษย์จะแบ่งผลประโยชน์ไปได้มหาศาล!”
“และครั้งนี้ เพราะว่าไม่ใช่เวลาที่เขาบรรพชนครุฑทองตื่นขึ้น ดังนั้นไม่มีใครรู้เรื่องนี้!”
“ก็เป็นเพราะแบบนี้ ดังนั้นโลกครุฑทองจึงเลือกที่จะปิดผนึกโลกในทันที พวกเขาไม่อยากให้ใครได้แบ่งปันผลประโยชน์!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...