จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1809

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว หลินหยุนก็หยิบป้ายหยกประจำตัวของผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะตอนปลายคนนั้นออกมา พลังแห่งจิตญาณเข้าสู่ในนั้น และติดต่อกับหวูเหวย

และในเวลานี้ หวูเหวยที่อยู่ภายในหอซิวซิน เพิ่งจะจัดการปัญหาของเซี่ยซิงเสร็จ เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมา หวูเหวยรีบพูดขึ้นมาว่า “เอียนซู่ สถานการณ์ทางโลกเขาทองนั้นเป็นอย่างไรบ้าง? สมบัติใหม่กำเนิดออกมาแล้วเหรอ?”

หลินหยุนรีบพูดด้วยความเคารพว่า “ผู้อาวุโส สถานที่หุบเทียนเมี่ยของโลกเขาทอง ไม่ได้มีกำเนิดสมบัติล้ำค่าอะไรเลย สิ่งที่ถือกำเนิดคือเทพปีศาจตนหนึ่ง!”

หวูเหวยนิ่งไปในทันที “เทพปีศาจ?”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้องครับ ปีศาจตนนี้เป็นระดับจ้าวแห่งเต๋า ทรงพลังอย่างยิ่ง โชคดีที่ทางนี้มีผู้แข็งแกร่งแดนสู่ธรรมะสิบสี่คน สุดท้ายเสียชีวิตไปสิบสองคน เหลือเพียงผมและสหายแดนสู่ธรรมะตอนปลายคนหนึ่งที่รอดชีวิตมาได้!”

“ตอนนี้ผมก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส หลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องยืดเยื้อออกไป ผมได้ออกจากโลกเขาทองนั้นแล้ว กลับไปที่จักรวาล!”

หวูเหวยพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “แล้วตอนนี้นายเป็นอย่างไร?”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ผมไม่เป็นไร แต่ว่าต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ ผู้อาวุโส ในที่สุดผมก็คว้าดาบกระดูกอาวุธชั่วร้ายที่เทพปีศาจใช้มาได้เล่มหนึ่ง ต่อไปผมจะนำดาบกระดูกกลับไป และมอบให้กับผู้อาวุโส!”

หวูเหวยพูดขึ้นมาว่า “งั้นก็ดี ฉันรู้แล้ว! ถ้าหากแน่ใจว่าปัญหาไม่ใหญ่ งั้นก็รีบไปสุดหล้าทะเล ทางโลกครุฑทองนั้นด้วย ในช่วงเวลาสั้นๆ น่าจะเปิดโลกได้ พวกเราต้องทำการเตรียมตัวไว้แต่เนิ่นๆ!”

หลังจากที่หลินหยุนรับปาก จบการส่งข้อความ

ไม่นาน ป้ายหยกสีขาวที่เป็นของตัวเองนั้นก็สว่างขึ้นมา

เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่หวูเหวยถามเอียนซู่จบ ยังต้องมาถามไถ่ตัวเอง

หลังจากที่หยิบป้ายหยกออกมา ก็รับมืออยู่สักพัก หลินหยุนถึงได้เก็บป้าหยกทั้งสองนั้นไว้

เดิมทีเขาอยากจะดูดซับดาบกระดูกในมือเพื่อใช้ แต่ว่าในเมื่อตัดสินใจเลือกสิ่งนี้แล้ว อยากจะไปแทนที่เอียนซู่คนนั้น ก็ไม่ต้องดูดซับเพื่อใช้อย่างแท้จริง

สามวันต่อมา หลินหยุนขจัดความมุ่งมั่นที่เหลืออยู่บนดาบกระดูกนั้น และในที่สุดก็นำดาบกระดูกใส่ในแหวนเก็บของได้สำเร็จ

ถ้าหากหาเทพปีศาจนั้นไม่เสียชีวิต ด้วยผลการฝึกตนตอนนี้ของเขา ต้องการขจัดความมุ่งมั่นในนั้น แต่กลับเป็นเรื่องราวที่แทบจะทำไม่ได้

“ตอนนี้น่าจะกลับไปที่สุดหล้าทะเลก่อน!”

“เพียงแค่ต้องการแน่ใจว่าปลอมตัวเป็นเอียนซู่จะไม่เปิดเผยข้อบกพร่องใดๆ และต้องระวังให้มากขึ้น!”

“ยิ่งไปกว่านั้นทางที่ดีก็ไม่ต้องไปเจอหน้ากับหวูเหวย!”

สิ่งเหล่านี้สำหรับเขา เพียงแค่ระวังเล็กน้อย น่าจะไม่มีปัญหา แต่กลับไม่ต้องกังวลเกินไป!

หลังจากที่เก็บดาบกระดูก หลินหยุนลุกขึ้นมาออกจากสถานที่ไอพิษแห่งนี้

มาถึงสุดหล้าทะเลอีกครั้ง

หลินหยุนเปลี่ยนเป็นรูปร่างหน้าตาของเอียนซู่ เพียงแต่ว่าซ่อนไว้ภายใต้เสื้อคลุมสีดำ คนธรรมดา แม้ว่าจะรู้จักกับเอียนซู่ก็มองตัวตนของเขาไม่ออก

ในไม่ช้า หลินหยุนก็ค้นพบว่า ทั่วทั้งสุดหล้าทะเลเกลื่อนไปด้วยภาพรางวัลสำหรับการนำจับ

ภาพเหมือนไม่ใช่คนอื่น

ก็เป็นภาพลักษณ์มู่ฉองที่เขาใช้ก่อนหน้านี้ที่ไปยังภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า

ประกาศรางวัลนำจับให้อาวุธเต๋าที่สร้างในภายหลังระดับต่ำ

ระดับของการประกาศรางวัลนำแบบนี้ไม่นับว่าต่ำ!

และมีการปล่อยเสียงโห่ร้องอยู่ ก็เป็นคุณชายเซี่ยซิงของเขตน้ำบูรพา

เมื่อเห็นประกาศรางวัลนำจับนี้แผ่ไปทั่วสุดหล้าทะเล หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม

ดูไปแล้วอยู่ที่ภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้าก่อนหน้านี้ คุณชายเซี่ยซิงคนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้ใส่ใจกับคำเตือนและคำขู่ของเขา