สรุปเนื้อหา บทที่ 1821 ได้มาแล้ว – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1821 ได้มาแล้ว ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ในเวลานี้ในใจของอีกฝ่ายไม่มีความมั่นใจที่จะสำเร็จอย่างมาก จริงๆแล้วในใจของหลินหยุนไม่มีความมั่นใจยิ่งกว่า ถึงยังไงในนี้ก็เป็นเขตน้ำ
เป็นอิทธิพลของกษัตริย์
ถ้าหากผู้อาวุโสผู้นั้นลงมือจัดการจริงๆ งั้นวันนี้ก็ถือว่าอันตรายจริงๆ!
ณ โลกชางฉอง เถ่หนิวมีพละกำลังแห่งการต่อสู้อย่างเพียบพร้อมแน่นอน
แต่ว่าเขตน้ำของอีกฝ่ายงั้นก็ทำได้แค่เป็นส่วนที่ถูกบดขยี้
เพราะงั้น แม้ดูเหมือนว่าตอนนั้นตัวเองจะถูกบีบบังคับ แต่หลินหยุนก็เข้าใจ จะแตะเส้นขีดจำกัดของคนผู้อาวุโสนั้นไม่ได้
ไม่เช่นนั้น เรื่องของวันนี้ คงจบได้ไม่ดีแล้ว
เมื่อกี้ที่เถ่หนิวลงมือ ทำให้เขาตกใจมาก
อีกอย่าง โลกชางฉองในตอนนี้ คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่ว่าสำหรับคนสามสี่คนนั้นแล้ว รู้ดีอย่างชัดเจน
เห็นท่าทางที่มั่นใจในตัวเองและไม่แยแสเช่นนี้ของหลินหยุน ผู้อาวุโสทั้งสามท่านนั้นก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามแล้ว
ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะมองไปยังหญิงสาววัยกลางคนนั่น พร้อมพูดว่า “วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
หญิงสาววัยกลางคนสีหน้าดูแย่ พูดกล่าวว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ เดิมทีคนผู้นี้มาเข้าร่วมพิธีสมัครเป็นลูกเขยที่เขตน้ำของฉัน แต่ว่าเมื่อถึงด่านคัดเลือกที่สามก็ถอนตัวแล้ว”
“น่าจะผูกพยาบาท เพราะงั้นหลังจากที่พบกับยอดฝีมือในเขตน้ำของฉันท่านหนึ่งแล้ว ก็ลงมือสับฆ่ายอดฝีมือเขตน้ำท่านนั้นของฉันเลย!เรื่องในวันนี้ ก็เป็นเช่นนี้!”
หลินหยุนได้ฟัง ยิ้มอย่างเยือกเย็นทันที แสงแวววับในมือ บอลบันทึกภาพปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ลอยไปยังชายชราแล้ว
เมื่อชายชราได้เห็น สีหน้าหม่นหมองลงทันที มือทั้งสองประสานระดับอกไปยังหลินหยุนพร้อมพูดว่า “คุณชาย เรื่องนี้คนแห่งเขตน้ำของเราไปยั่วยุก่อน คุณชายสับฆ่าคนๆนี้ ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด!หลังจากนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ ล้วนแต่เข้าใจผิดทั้งนั้น คุณชายยินยอมที่จะหยุดเพียงแค่นี้ได้หรือไม่?”
หลินหยุนพูดกล่าว “ดูเหมือนว่าเขตน้ำยังพอพูดเหตุผลกันได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ง่ายมากแล้ว!มอบหูเหยียนนั่นให้กับฉัน!เรื่องนี้ก็ถือว่าแล้วกันไป!”
ชายชราผู้นั้นพูดกล่าวทันทีว่า “หูเหยียนที่คุณชายพูดมานั้น ฉันทราบ ก็คือลูกชายของจวนนายพลหูเทียน ในเวลานี้จวนนายพลหูเทียนกำลังทำธุระอยู่ข้างนอก คุณชาย ถ้าหากนำตัวหูเหยียนมาให้คุณในเวลานี้ งั้นสำหรับเขตน้ำของฉัน เป็นความผิดหวังและเสียใจไม่ใช่เหรอ? ”
“คุณชาย หวังว่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปได้!”
หลินหยุนกล่าว “จริงๆแล้วใช่ว่าจะไม่ได้นะ ถ้าหากไม่อยากส่งตัวหูเหยียนมาให้ฉันล่ะก็ ก็มอบน้ำเทพมรรคาให้ฉันแล้วกัน! ”
“อะไรนะ?”
“ฉึก——”
“คนๆนี้ช่างคิดเพ้อเจ้อเหลือเกิน!”
“คิดไม่ถึงว่ากล้าดีที่จะเอาน้ำเทพมรรคาสมบัติล้ำค่าแห่งเขตน้ำ?”
“……”
เพียงชั่วครู่หนึ่ง สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปแล้ว!
ไม่ว่าจะเป็นชายชราของแดนสามเต๋าทั้งสามท่านนี้ หรือว่าหญิงสาววัยกลางคนคนนั้น หรือว่าจะเป็นลู่หนงและพวกนายพลสามสี่คนนั่น และทหารที่เป็นสมุนของเขา เป็นเช่นนี้ทั้งหมด
น้ำเทพมรรคา เมื่อวางในหมื่นจักรวาลเป็นสมบัติที่ล้ำค่าแน่นอน
อยู่ที่เขตน้ำก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
แต่ว่าในเวลานี้ จากส่วนลึกในภูเขา แสงสลัวสีเขียวมรกตลอยออกมาแล้ว
แทบจะเพียงแค่พริบตาเดียว ก็มาถึงตรงหน้าของหลินหยุนแล้ว
ทันทีที่เห็นแสงสลัวนี้ ทุกคนตกใจอย่างมากอีกครั้ง ผู้อาวุโสสามท่านนั้นเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจว่า “น้ำเทพมรรคา!”
คนเหล่านี้ไม่เคยเห็นการมีอยู่ของน้ำเทพมรรคามาก่อนเลย ก็ยิ่งจะตกใจจนปากไม่หุบเลยทีเดียว
น้ำเทพมรรคา มีเพียงแค่เทพเซียนชั้นสูงที่สามารถใช้ได้
คนอื่นๆไม่มีทางใช้ได้แน่นอน!
ในเวลานี้น้ำเทพมรรคาปรากฏออกมาแล้ว นี่ก็แสดงให้เห็นว่า กษัตริย์ตอบรับเรื่องนี้แล้ว!
หลินหยุนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน จู่ๆท่านผู้นั้นจะยอมสละให้จริงๆ!
จริงๆเรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคนรอบข้างเหล่านี้มากมาย
ก็แค่ท่าทีของท่านผู้นี้ก็เท่านั้น
หลินหยุนยืนมือออกไปรับน้ำเทพมรรคามาไว้ในมือ เหลือบมองไปยังส่วนลึกของภูเขานั่นแวบหนึ่งทันที หลังจากประสานมือระดับอก หันหลังออกไปจากเขตน้ำแล้ว
เห็นว่าหลินหยุนจากไป ผู้อาวุโสใหญ่นั่นพูดว่า “เรื่องในวันนี้ ไม่ว่าใครก็ห้ามเผยแพร่ออกไปทั้งนั้น ไม่ใช่นั่นจะต้องรับผิดชอบกับผลที่ตามมา!”
กลุ่มคนพยักหน้าด้วยความเคารพ
รีบแยกย้ายทันที
และตัวตนของหลินหยุน กลายเป็นปริศนาในใจของพวกเขาแล้ว
สายตาของหลินหยุนสาดส่อง พูดกล่าวทันทีว่า “ในเมื่อพูดแบบนี้ ของสิ่งนี้ไม่ได้ผลเลยสักนิดนะสิ?”
หวูเหวยพูดกล่าว “พูดแบบนี้ก็ได้ แต่ว่า ก็ยังมีมูลค่าไม่น้อยเลย โดยเฉพาะสำหรับชนเผ่าแล้ว เรื่องของโลกเขาทอง คุณทำได้ไม่เลวเลย!”
หลินหยุนพูดกล่าว “ขอบคุณท่านมาก!”
อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง หลินหยุนพูดกล่าว “ผู้อาวุโส ทางฝั่งโลกครุฑทองนั่น ช่วงนี้เปิดได้ไหม?”
หวูเหวยพูดกล่าว “เรื่องนี้ฉันจะรู้ได้อย่างไรกัน?”
หลินหยุนรีบพูดทันทีว่า “ฉันเข้าใจ อันไหนไม่ควรถามก็จะไม่ถาม สรุปแล้ว ขอแค่มีคำสั่งใดๆ ท่านเอ่ยปากพูดได้ทุกเมื่อ!”
ถ้าหากพูดว่าตอนนี้ใครรู้เรื่องเวลาเปิดของโลกครุฑทอง ก็บริษัทโจรดวงดาวและหอซิวซินนั่นแล้ว
เพียงแต่ว่าเห็นท่าทางนี้ในตอนนี้
น่าจะค่อนข้างยากที่จะเปิดโลกในช่วงนี้
และทางฝั่งของเขาเพิ่งจะปล่อยป้ายหยกของเอียนซู่ไป ป้ายหยกของเขาเองก็สว่างขึ้นมาแล้ว
หวูเหวยกล่าวว่า “รากทิพย์ห้าธาตุที่คุณซื้อมาทั้งหมดในครั้งก่อน มีวี่แววแล้วนะ!”
เมื่อหลินหยุนได้ฟังแววตาเปล่งประกายขึ้นมาทันที รีบพูดถามว่า “ผู้อาวุโส อยู่แห่งหนใด?”
หวูเหวยกล่าวว่า “เขตไฟใต้!รากทิพย์ห้าธาตุนี้ก็ทำให้เกิดพายุฝนทางฝั่งนั้นไม่น้อย กำลังอยู่ในช่วงของการต่อสู้ !”
“ฉันทำได้เพียงนำข่าวคราวนี้มาบอกคุณ ถ้าหากคุณต้องการจริงๆล่ะก็ งั้นก็ทำได้เพียงคิดหาวิธีด้วยตัวเองแล้ว!”
หลินหยุนรีบพูดกล่าวว่า “ขอบคุณท่านมาก!”
พูดจบ หลินหยุนก็สิ้นสุดการติดต่อกับหวูเหวยแล้ว
เขตไฟใต้
เขามีความคุ้นเคยเป็นอย่างดี
นี่ถือได้ว่าเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างวุ่นวายแห่งหนึ่งของเขตดาวห้าทิศตลอดมา
เพราะว่าทุกคนที่อยู่หมื่นจักรวาลต่างก็ทราบดี เมื่อหลายปีก่อนกษัตริย์ไฟได้ออกไปจากเขตไฟแล้ว
ตอนนี้ก็เป็นเขตดาวห้าทิศ เป็นการมีอยู่เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่มีกษัตริย์ออกนั่งบัญชาการรักษาการณ์ด้วยตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...