จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 184

ภายในห้อง คุณแม่หานหรูนอนอยู่บนเตียง ไม่ได้สติ

ข่งอู่ตามหมอมาดูอาการให้แล้ว หานหรูเสียใจมากเกินไป บวกกับที่ไม่กินไม่นอนมาสองวันสองคืน เลยเข้าสู่กลไกการป้องกันตนเองของร่างกาย

พักผ่อนสักระยะเวลาหนึ่ง ก็จะตื่นขึ้นมาได้เอง

อีหลิงคุกเข่าอยู่หน้าเตียง กุมมือคุณแม่เอาไว้ ดวงตาที่เดิมทีเคยเป็นประกายสดใส ตอนนี้กลับมืดมนไร้แสงสว่าง

“คุณแม่คะ ถ้าคุณแม่เป็นอะไรไป หนูเองก็จะขอตามคุณแม่ไปด้วย !”

คุณลุงจากไปแล้ว คุณแม่เป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวของเธอที่ยังอยู่บนโลกนี้ แน่นอนว่า นอกจากนี้ยังมีคุณพ่อที่คุณแม่ไม่เคยยอมบอกตัวตนของเขาให้เธอรู้อยู่ด้วย

ถ้าหากหานหรูเป็นอะไรไป อีหลิงก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตต่อไปอย่างไรแล้ว

เวลานั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มที่ขอบตาดำ หน้าบวมเป่ง แค่เห็นก็รู้ว่าดื่มเหล้าเกินขนาด เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย

“น้องอีหลิง ร่างกายคุณอาเป็นยังไงบ้าง ? เป็นอะไรมากหรือเปล่า ?”

พอได้ยินเสียงนี้ อีหลิงก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มคนนี้คือลูกชายของหานกั๋วเฉียง หานเซี่ยนหัว ลูกพี่ลูกน้องของอีหลิง

แต่ว่า หานเซี่ยนหัวคนนี้รู้สึกโหยหาความงดงามของอีหลิงมาตลอด เคยล่วงเกินอีหลิงอยู่หลายครั้ง จนถึงขั้นมีครั้งหนึ่งยังเสนอกับหานกั๋วเฉียงว่าจะแต่งงานระหว่างญาติด้วย

หากเป็นในสมัยโบราณ ระหว่างลูกพี่ลูกน้อง จะเป็นคู่ครองกัน ก็ไม่ถือว่าแปลกอะไร

แต่ในยุคสมัยนี้ ข้อเสนอจากปากของหานเซี่ยนหัว มันก็เท่ากับความโกลาหล

ครั้งนั้นทำให้หานกั๋วเฉียงโมโหมาก หานเซี่ยนหัวถูกทุบตีเนื้อหนังถลอกปอกเปิก ถูกกักบริเวณหนึ่งเดือนเต็มถึงถูกปล่อยตัว

เรื่องในครั้งนั้น ทำให้หานเซี่ยนหัวตื่นตกใจมาก จนลืมไปลงไม่ชั่วชีวิต

ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นเป็นต้นมา หานเซี่ยนหัวจะไม่กล้าเข้ามายุ่งกับอีหลิงอีก แต่ว่า ความเร่าร้อนภายในแววตาของเขา กลับยิ่งลุ่มลึกยิ่งกว่าเดิม

อีหลิงรู้สึกได้ พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้ไม่ได้กลับตัวกลับใจแต่อย่างใด เพียงแค่เก็บงำความแค้นเอาไว้ในใจเท่านั้น

ตอนนี้ คุณลุงที่สามารถควบคุมพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนี้ไม่อยู่แล้ว เกรงว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนี้เองก็คอยต่อไปไม่ไหวแล้วสินะ !

อีหลิงก้มหน้าลงต่ำ แล้วเรียกเบาๆว่า “พี่คะ”

จ้องมองอีหลิงที่อยู่ในชุดไว้ทุกข์ ใบหน้าเล็กๆที่งดงามราวดอกไม้ หัวใจของหานเซี่ยนหัวสั่นไหว รู้สึกเหมือนหัวใจถูกค้อนใหญ่ทุบ

“สวย สวยมากจริงๆ !”

หลายวันมานี้ หานเซี่ยนหัวคอยหาแนวร่วมภายนอกมาตลอด ลูกชายของหานกั๋วเฉียงไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว หากอยากจะนั่งตำแหน่งผู้มีอิทธิพลของเมืองลี่ชวนแทนที่หานกั๋วเฉียง หานเซี่ยนหัวจำเป็นต้องมีผู้สนับสนุนอีกจำนวนมาก

แต่ว่ายังดี ความเฉลียวฉลาดของเขาในหมู่พี่น้อง ถือว่าสูงที่สุด

ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น

เพียงแต่ หานเซี่ยนหัวไม่เคยลืมเลยว่าตัวเองยังมีน้องสาวลูกพี่ลูกน้องที่งดงามและน่ารักอยู่อีกคนหนึ่ง

หลังจากกลับมาจากข้างนอกสิ่งแรกที่จะทำ ก็คือมาหาอีหลิง

“น้องอีหลิงรีบลุกขึ้นมาเร็ว บนพื้นเย็นจะตาย คุกเข่านานไปไม่ดีต่อร่างกายนะ !” ขณะพูด หานเซี่ยนหัวก็ยื่นมือไปลากอีหลิง

อีหลิงใจกระตุกวูบ รีบลุกขึ้นมา แล้วก้าวถอยหลังไปหลายก้าว “ไม่ต้องลำบากพี่หรอกค่ะ ฉันลุกเองได้”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหานเซี่ยนหัวเย็นชาไปทันที สายตาที่มองไปทางอีหลิง เต็มไปด้วยความก้าวร้าวและรุนแรง

“น้องอีหลิง เธอเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ?” น้ำเสียงของหานเซี่ยนหัวเย็นชาเล็กน้อย

“เปล่าค่ะ พี่พูดอะไรของพี่ ฉันจะไปเกลียดพี่ได้ยังไง” อีหลิงตอบสิ่งที่ตรงข้ามกับใจคิดออกไป

หานเซี่ยนหัวหัวเราะเสียงเย็นทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “เธอไม่จำเป็นต้องเสแสร้งต่อหน้าฉันหรอก จนถึงวันนี้ ฉันก็เคยบอกเธออย่างชัดเจนแล้ว”

“ข้างนอกฉันหาแนวร่วมไว้หมดแล้ว ต่อไปฉันก็จะได้เป็นผู้มีอิทธิพลคนใหม่ของเมืองลี่ชวน ถ้าเธอยอมติดตามฉันแต่โดยดี ต่อไปพวกเธอแม่ลูกก็ยังสามารถกินอยู่อย่างสุขสบายต่อไป ฉันจะเลี้ยงดูพวกเธออย่างดีเอง”

หัวใจของอีหลิงแตกสลายไปทันที เป็นไปตามคาด พี่ชายลูกพี่ลูกน้องคนนี้คอยต่อไปไม่ไหวแล้ว