จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1841

หวูเหวยหัวเราะฮ่าฮ่า ก็ไม่ได้ตึงเครียดและหนักใจกับการติดต่อก่อนหน้านี้ และมองไปทางหลินหยุนอย่างดีใจพูดขึ้นมาว่า “ถูกต้อง เป็นคนฉลาดจริงๆด้วย ถ้าหากทำตามความตั้งใจเดิมของฉัน ก็หวังว่านายจะอยู่ต่อด้วยเหมือนกัน!”

“นายมีประสบการณ์มากมายที่เดินทางในจักรวาล”

“และไม่เพียงแต่ฉลาดเท่านั้น ก็มีกล้าหาญพอสมควร อยู่ในสถานการณ์เหล่านั้น มีไม่กี่คนสามารถที่จะทำได้ถึงระดับอย่างนาย”

“ถ้าหากนายไปจริงๆ งั้นก็จะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับข้าจริงๆ!”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ขอบคุณสำหรับความเอาใจใส่ของผู้อาวุโส!”

หวูเหวยพยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “ดี!”

หลังจากที่ออกจากหอซิวซิน ออกจากภพศักดิ์สิทธิ์มังกรฟ้า ทางหลินหยุนนี้ก็กลับถึงสุดหล้าทะเลอีกครั้ง

ในอีกด้านหนึ่ง ภายในโลกครุฑทอง เขาก็ไม่ได้ไปสนใจด้วยซ้ำ

ไม่ว่าคนเหล่านั้นของกลุ่มโจรดวงดาวสามารถที่จะหลบหนีออกมาก็ดี หรือว่าจะเสียชีวิตทั้งหมดก็ดี ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

เพียงแต่ว่า สายตาตอนนี้ของจักรวาล ก็อยู่ทางนั้น เขาไม่อยากสนใจก็เป็นไม่ได้

วันนี้ หลินหยุนเข้าสู่ในหอปราบทะเล และเช่าอยู่ในเขตแสงม่วงอย่างสมบูรณ์โดยไม่ลังเลเลย เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา

ภายในเขตแสงม่วง เจ้าหอจื่อหวนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เป็นเกียรติกับหอปราบทะเลอย่างยิ่งจริงๆ ที่คุณชายสามารถที่จะพักอยู่ที่นี่ได้ถาวร!”

หลินหยุนส่ายหน้า และพูดขึ้นมาว่า “เจ้าหอจื่อหวนพูดเกินไปแล้ว ฉันแค่ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น เกี่ยวกับเจ้าหอ ไม่ทราบว่าจะถามไถ่คำถามบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าหอได้ไหม?”

เมื่อจื่อหวนได้ยินเช่นนี้ ตัวแข็งทื่อในทันที และพูดขึ้นมาว่า “คุณชาย……ไม่ทราบว่าคุณ หมายความว่าอย่างไร?”

ทั้งสองคนไม่ใช่พบปะกันครั้งแรก

ความทรงจำที่หลินหยุนมอบให้กับเธอ ก็น่าเชื่อถือมาก ไม่เหมือนกับพวกคนไม่เอาไหนมีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม

ไม่เย่อหยิ่งจองหอง ก็เป็นคนก้าวร้าว ไม่งั้นก็ยโสโอหัง สรุป คนแบบนี้ มองไปที่จักรวาล มากเกินไปจริงๆ

และหลินหยุนไม่เหมือนกัน

เป็นคนสุดยอดที่มาจากโลกชางฉองนั้น แต่กลับถ่อมตัวมีมารยาท ไม่เพียงแต่เป็นสุดยอดอัจฉริยะ ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่ได้ก้าวร้าวด้วย เป็นคนระดับสูงที่มีคุณธรรมจริงๆ

และติดต่อกันหลายต่อหลายครั้ง ก็ไม่ได้แสดงท่าทีไม่เหมาะสมมาก่อน

วันนี้พูดออกมาตรงๆว่าเกิดความอยากรู้อยากเห็นต่อเธอในที่นี้ สิ่งนี้ทำให้จื่อหวนคาดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ

เมื่อหลินหยุนเห็นเช่นนี้ รู้ว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิด และอดไม่ได้ที่จะรีบพูดขึ้นมาว่า “เจ้าหอจื่อหวนอย่าได้เข้าใจผิด ผมก็แค่อยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก ว่าหญิงสาวอย่างเจ้าหอ สามารถที่จะเป็นเจ้าหอของหอปราบทะเลนี้ได้เท่านั้นเอง!”

“ดังนั้น ก็แค่อยากรู้อยากเห็น ความอยากรู้อยากเห็นล้วนๆ”

“ไม่ทราบว่าเจ้าหอเข้าสู่หอปราบทะเลนี้ มากี่ปีแล้ว?”

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ จื่อหวนก็สงบลงมา และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ฉันยังคิดว่าคุณชายมีใจต่อฉันสักอีก หากเป็นจริง งั้นก็ไม่รู้ว่าฉันทำบุญมากี่ชาติ!”

เมื่อเห็นหลินหยุนไม่ได้มีความหมายอย่างนั้น เธอก็สงบสติลงทันที และเปลี่ยนเป็นหยอกล้อขึ้นมาเอง

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้พูดต่อ และได้ยินจื่อหวนพูดขึ้นมาทันทีว่า “มาที่หอปราบทะเลนี้น่าจะเกินหนึ่งปีแล้ว! ฉันเป็นเจ้าหอคนที่เจ็ดของหอปราบทะเลแห่งนี้!”

“คุณชายอย่ามองว่าภายนอกดูสวยใหม่ อันที่จริงไม่หมดหนทางจริงๆใครจะยอมเป็นตำแหน่งนี้กันล่ะ?”

“ก็ล้วนแต่เลือกอย่างหมดหนทางแค่นั้นเอง!”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ทุกคนอยากที่จะอยู่รอดกันทั้งนั้น ก็ไม่ง่ายเลย!”