ตอน บทที่ 1845 ไม่ยอมแพ้ จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1845 ไม่ยอมแพ้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จี้ฝานซิงถามต่อว่า “สามารถที่จะทำให้ผู้บำเพ็ญเซียนในหมื่นจักรวาลต้องการเข้าไปได้ ทางช้างเผือกนั้นมีอะไรเป็นพิเศษเหรอ?”
หลินหยุนพยักหน้า “ที่นั่นเป็นสถานที่ที่ใครๆก็อยากเข้าไป มีอันตรายมากมาย และก็มีโชคดีมากมายอยู่! เคยมีคนเข้าไปในนั้น หลังจากที่ออกมา ก็จากแดนสู่ธรรมะกลายเป็นจ้าวแห่งเต๋า และก็มีจากจ้าวแห่งเต๋ากลายเป็นมหากษัตริย์!”
“เรียกได้ว่า ของล้ำค่าสุดยอดที่หมื่นจักรวาลของพวกคุณสามารถที่จะตั้งชื่อออกมาได้ มีเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มาจากทางช้างเผือกนั้น!”
เมื่อหลายคนได้ยินเช่นนี้ ทั้งหมดสีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก จูอวิ๋นซานหายใจหอบพูดขึ้นมาว่า “คุณชาย ทางช้างเผือกนั้นเป็นสถานที่น่าเหลือเชื่ออะไรกันแน่? กลับได้รับความโชคดีเช่นนี้?”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “หลังจากที่ทางช้างเผือก เป็นซากปรักหักพังแห่งหนึ่ง ตามตำนาน นั่นเป็นที่อยู่ของพระราชวงศ์โบราณกาล!”
เมื่อหลายคนได้ยินเช่นนี้ ก็อุทานออกมาพร้อมกันว่า “พระราชวงศ์โบราณกาล? นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?”
เพราะในความคิดของคนส่วนใหญ่ มีเพียงบรรพกาล ถึงมีพระราชวงศ์อยู่
แต่ว่าบรรพกาล นั่นไกลเกินไป!
เพราะว่าหลังจากบรรพกาล ยังมีโบราณ หลังจากโบราณกาลเป็นนิศากาล จบสิ้นนิศากาล ถึงเป็นยุคปัจจุบัน
และตามข่าวลือในจักรวาล บรรพกาลเป็นเผ่ามนุษย์ปกครองหมื่นจักรวาลทั้งหมด และสร้างการดำรงอยู่ของพระราชวงศ์โบราณกาล!
แต่ตั้งแต่ที่บรรพกาลจบสิ้น เผ่ามนุษย์ก็ไม่ได้ปกครองหมื่นจักรวาลอีก!
ถึงกับอยู่ยุคโบราณกาล กำลังยังอ่อนแอ และผ่านช่วงเวลาที่มืดมนมาก และเกือบที่จะถึงขั้นฆ่าล้างเผ่าพันธุ์
แต่หมื่นจักรวาลในปัจจุบัน อย่าว่าแต่ยุคบรรพกาล ขนาดยุคนิศากาลครั้งก่อนของช่วงนี้ ร่องรอยนั้นหายากมาก
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงซากปรักหักพังของพระราชวงศ์บรรพกาล!
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นพระราชวงศ์บรรพกาลอย่างแท้จริง วิธีพูดนี้ ก็มีผู้คนมากมายคัดค้าน!”
“เพียงแต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ที่ทางนั้นเป็นซากปรักหักพังราชวงศ์แห่งหนึ่งจริงๆ ข้างในมีความโชคดีอยู่มากเกินไป!”
“สำหรับพวกนี้ พวกคุณไม่จำเป็นต้องรู้มากเกินไป รู้แค่เพียงเล็กน้อยก็พอ!”
เมื่อเสียงของหลินหยุนลดลง จูอวิ๋นซานมองดูภรรยาของตัวเองก่อนแวบหนึ่ง ต่อจากนั้นก็มองไปทางหลินหยุน และพูดขึ้นมาว่า “คุณชาย งั้นฉัน พวกเราสามารถไปกับคุณชายได้ไหม?”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ต่อให้จะต้องเสียชีวิต ก็ไม่ลังเลเลยเหรอ?”
เมื่อจูอวิ๋นซานได้ยินเช่นนี้ก็นิ่งไปในทันที “เอ่อ……”
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “พวกคุณไม่เหมาะที่จะไป! ถ้าหากอยากไปจริงๆ ฉันสามารถพาพวกคุณไปได้ แต่ว่ามีชีวิตเข้าไปก็อาจจะไม่มาก และมีชีวิตรอดออกมาก็อาจจะไม่มากเหมือนกัน!”
จูอวิ๋นซานสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก แล้วก็มองไปทางภรรยาแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “คุณชาย งั้นพวกเราก็คิดดูหน่อย!”
หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ก็ได้ ยังมีเวลาช่วงหนึ่ง ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆคิดก็พอ!”
ฉินหลันรับพูดว่า “เสี่ยวหยุน ในเมื่ออันตรายเช่นนี้ งั้นนายยังจะไปอีกเหรอ?”
หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “พี่ฉินหลันสบายใจได้ ถ้าพวกคุณไป อันตรายจริงๆ แต่ว่าสำหรับฉัน ยังพอทนรับได้!”
ฉินหลันก็รู้ว่า เธอไม่สามารถโน้มน้าวหลินหยุนได้
ดังนั้น แม้ว่าจะเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
……
โลกชางฉอง ในหุบเขา เถ่หนิวยืนอยู่ข้างหลังหลินหยุนอย่างเงียบๆ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่
หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “เถ่หนิว ฉันให้กลุ่มโจรดวงดาว และหอซิวซิน ร่วมกันตามหาที่อยู่ของเย่เยว่แล้ว ดังนั้น ถ้าเกิดช่วงที่ฉันจากไป มีข่าวของเย่เยว่ นายก็แค่ต้องรอฉันกลับมา รู้ไหม?”
เถ่หนิวพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “รู้แล้ว!”
หลินหยุนถอนหายใจ และพูดขึ้นมาว่า “หลายปีมานี้ ลำบากนายแล้ว ถ้าหากไม่ใช่นายเฝ้าอยู่ที่นี่ บางทีแม้ว่าฉันจะกลับมาในครั้งนี้ ก็ไม่มีที่อยู่อาศัย!”
เถ่หนิวพูดขึ้นมาว่า “นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำ!”
หลินหยุนหันกลับมา มองไปทางเถ่หนิว อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่า “นายไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ยังเป็นเหมือนกับเมื่อก่อน!”
เถ่หนิวพูดขึ้นมาว่า “นายกลับเปลี่ยนไปมากเกินไป!”
ก้มหน้ามองลงไปที่กระดองเต่าในมือ
ได้ยินแต่เสียงที่คมชัดเท่านั้น และกระดองเต่าก็แตกออกจริงๆ
แต่ว่ายังไม่พังทลาย
เมื่อชายวัยกลางคนเห็นเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ “โชคดีที่ไม่ได้พังไปทั้งหมด แต่ว่า ทำได้แค่ส่งข้อความกลับไปอีกครั้งเท่านั้น!”
จากนั้น เขาเก็บกระดองเต่าขึ้นมา หลังจากที่กลืนเม็ดยาเข้าไปหนึ่งกำมือ หลับตาทั้งสอง และฟื้นฟูขึ้นมา
……
และหลินหยุนในเวลานี้ ก็เข้าใจต้าเต๋าแห่งมิติในระดับลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นแล้ว
เขาในตอนนี้ ต้าเต๋าแห่งกระบี่ ต้าเต๋าแห่งหิน ต้าเต๋าแห่งมิติ ก็ค่อนข้างแข็งแกร่งแล้ว
ถ้าหากในเวลานี้สามารถที่จะควบรวมเต๋าเข้าสู่ร่างกาย เขาจะต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งของจ้าวครองสามเต๋าอย่างแน่นอน
และด้วยระดับความแข็งแกร่งต้าเต๋าทั้งสามนี้ของเขา ในจ้าวครองสามเต๋า ยากมากที่จะมีคู่ต่อสู้!
แต่ว่าในระดับตอนนี้ ไม่ควบรวมเต๋าเข้าสู่ร่างกายก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่จะเอาชนะจ้าวครองสามเต๋าได้
เมื่อเผชิญหน้ากับจ้าวครองสองเต๋า เขาอาจจะอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบ แต่ต้องการฆ่าล่ะก็ น่าจะเป็นไปไม่ได้!
ยังไงซะ มีการควบรวมเต๋าเข้าสู่ร่างกายกับไม่มีควบรวมเต๋าเข้าสู่ร่างกาย สำหรับการใช้ของต้าเต๋า มีความแตกต่างกันมาก!
หลังจากที่เพิ่มระดับความเข้าใจต้าเต๋าทั้งสาม ก็เพิ่มระดับสถานะที่ค่อนข้างเท่าเทียมกัน หลินหยุนเริ่มทำความเข้าใจพลังกฎเกณฑ์ใหม่ต่อไป
ถูกต้อง
ทำความเข้าใจพลังกฎเกณฑ์เหล่านั้นที่เขาไม่ชำนาญ
เปิดต้าเต๋าไปด้วย และทำความเข้าใจกฎเกณฑ์ไปด้วย มองไปทางทั่วทั้งหมื่นจักรวาล เกรงว่าจะไม่มีการผสมผสานที่ขัดแย้งกันเช่นนี้กับเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...