จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1863

สีหน้าของหลินหยุนเปลี่ยนไป เพราะกระบี่น้ำแข็งแต่ละอันนั้น เต็มไปด้วยพลังต้าเต๋าแห่งน้ำแข็งที่น่ากลัวมากๆ

ถ้าเขามีพลังขอบเขตไว้ต่อสู้กับอีกฝ่าย อาจจะต่อสู้กับอีกฝ่ายได้อย่างสูสี แต่ตอนนี้เขาอยู่ในพลังขอบเขตของอีกฝ่าย พลังขอบเขตของอีกฝ่ายน่ากลัวมากๆ

ถ้าโดนกระบี่น้ำแข็งอันใดอันหนึ่งโจมตีโดนร่างกาย เขาก็คงจะบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

พลังแห่งต้าเต๋านั้นน่ากลัวจริงๆ

เมื่อหลินหยุนมองเห็น เขารีบปล่อยต้าเต๋าแห่งหินออกมา จากนั้นก็รวบรวมพลังทั้งหมดเอาไว้ปกป้องร่างกายของตัวเอง จากนั้นเขาก็มองเห็นกระบี่น้ำแข็งจำนวนมหาศาลโจมตีใส่ต้าเต๋าแห่งหินทันที

ถึงแม้ต้าเต๋าแห่งหินของเขาจะมีพลังป้องกันตัวที่แข็งแกร่งมากๆ แต่เมื่อโดนโจมตีรุนแรงขนาดนี้ ทำให้พลังป้องกันตัวของเขาอาจจะถูกทำลายได้ตลอดเวลา

และพลังต้าเต๋าของเขาก็สูญเสียอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม กระบี่น้ำแข็งมีเยอะมากๆ มันโจมตีลงมาตลอดเวลา ภายในชั่วพริบตา ต้าเต๋าแห่งหินของหลินหยุนก็ใกล้จะต้านรับไม่ไหวแล้ว

นี่คือความน่ากลัวจากพลังขอบเขตของอีกฝ่าย!

สีหน้าของหลินหยุนขาวซีดขึ้นมา เขารับกระบี่น้ำแข็งของอีกฝ่ายอย่างสุดชีวิต หมังเซิงที่ยืนอยู่บนท้องฟ้านั้น ตอนนี้สีหน้าของเขาแย่มากๆ

เขาก็ไม่รู้จริงๆ ทำไมหลินหยุนถึงไม่ปลอดปล่อยพลังขอบเขตของตัวเองออกมา

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ใช้เวลาอีกไม่นาน หลินหยุนก็คงต้านรับไม่ไหว

ส่วนอีกด้านหนึ่ง ไป๋ชู่หัวเราะอย่างเย็นชา "เด็กหนุ่ม แกคิดว่าฉันไร้ประโยชน์เหมือนกับจื้อหั่วเหรอ?"

"เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน แกไม่มีโอกาสอีกแล้ว!"

ต้าเต๋าแห่งหินของหลินหยุนอ่อนแอลงอย่างต่อเนื่อง แต่ในเวลานี้ หลินหยุนตะโกนออกมา จากนั้นต้าเต๋าแห่งมิติก็ถูกปลดปล่อยออกมา

ต้าเต๋าสามอันหลอมรวมเป็นหนึ่ง

จากนั้นก็มองเห็นร่างกายของหลินหยุน ค่อยๆหายไป วินาทีต่อมา มีร่างรางเทพเซียนขนาดใหญ่ปรากฏตัว

กระบี่น้ำแข็งจำนวนมหาศาล โจมตีใส่ร่างรางของเทพเซียนทันที

ทำให้ร่างรางเทพเซียนสั่นสะเทือน แต่ในเวลานี้น้ำเสียงของหลินหยุนก็ดังมาจากท้องฟ้า "ข้ามีหนึ่งกระบี่ สามารถทำลายฟ้าดินได้!"

นี่คือครั้งแรกที่หลินหยุนใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์หลังจากเขาฝึกฝนพลังต้าเต๋าสำเร็จ

กระบี่ฉีกนภา

หนึ่งกระบี่สามารถทำลายฟ้าดินได้

ถึงแม้เขาฝึกฝนพลังต้าเต๋าสำเร็จ และมีต้าเต๋าสามอัน อย่างไรก็ตาม แต่พลังของเขายังไม่ถึงแดนสู่ธรรมะเลย เพราะเขายังฝึกฝนถึงแดนดั่งเทพอยู่!

ไม่ต้องพูดถึงต้าเต๋าเลย แม้แต่พลังกฎเกณฑ์ เขายังไม่ได้รวมตัวกันกลายเป็นวงรอบเลย

ดังนั้นเขาก็เลยไม่มีขอบเขตเลย

ถ้าพูดว่าตอนที่ใช้พลังกฎเกณฑ์ เขายังสามารถใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ได้ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อยู่แล้ว

แต่เมื่อเปิดต้าเต๋าแล้ว ถ้าเขาใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่เปลี่ยนเป็นพลังต้าเต๋า เขายังไม่สามารถควบคุมได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่พลังต้าเต๋าที่ไม่สามารถควบคุมได้ อาจจะทำให้หลินหยุนโดนพลังย้อนกลับจนได้รับบาดเจ็บ

นี่คือเหตุผลที่หลินหยุนเปิดต้าเต๋าแล้ว เขาไม่เคยใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์เลย โดยเฉพาะวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อย่างกระบี่สกัดนภากับกระบี่ฉีกนภา

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลินหยุนไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว!

เพราะเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหมังเซิงคนนี้ เขาคิดยังไงกันแน่

ถ้าหมังเซิงอยากรอให้ทั้งสองฝ่ายสู้กันจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและตัวเองได้ผลประโยชน์ เขาก็คงลงมือในขณะที่เขากับไป๋ชู่รู้ผลแพ้ชนะอย่างแน่นอน

ตอนนี้ เมื่อหลินหยุนต่อสู้กับไป๋ชู่แล้ว หลินหยุนจะให้หมังเซิงได้มีโอกาสลงมือ

หลินหยุนใช้กระบี่ฉีกนภาออกมา

เงากระบี่มหาศาล ถล่มลงมาจากท้องฟ้าราวกับคลื่นยักษ์ มันพุ่งลงมาอย่างบ้าคลั่ง และโจมตีใส่ไป๋ชู่ทันที

ไป๋ชู่ก็คาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลินหยุนสามารถใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ออกมา รังสีกระบี่แต่ละอัน มันมีพลังต้าเต๋าแห่งกระบี่ที่น่ากลัวมากๆ

ในขณะที่หมังเซิงยังไม่ได้ลงมือ เขาต่อสู้กับหลินหยุนแบบหนึ่งต่อหนึ่ง แต่เขากลับไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้เลย

ตอนนี้ไป๋ชู่มองหน้าหลินหยุนที่เลือดสดไหลเต็มตัว จากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังและถอยหนีทันที

เมื่อหลินหยุนมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขายังคงระมัดระวังตัวอย่างต่อเนื่อง เขาบินลงมาจากท้องฟ้าและกระอักเลือดสดไม่หยุด

พลังของเขาอ่อนแอลงจนถึงขีดสุดแล้ว

ในเวลานี้ หมังเซิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและมาถึงด้านหน้าหลินหยุน เขารีบถาม "สหายเป็นยังไงบ้าง?"

เมื่อมองเห็นอีกฝ่ายไม่ได้คิดจะลงมือ หลินหยุนส่ายหัวเบาๆและพูด "ฉันยังโอเคอยู่!"

หมังเซิงหายใจเข้าลึกๆและพูด "ไม่แปลกใจเลยที่สหายหลินเป็นนายน้อยโลกชางฉอง คุณสามารถเอาชนะไป๋ชู่ที่เป็นยอดฝีมือจ้าวครองสี่เต๋าได้! พลังของสหายเหนือความคาดหมายของฉันจริงๆ!"

หลินหยุนส่ายหัว เขารีบทานโอสถจำนวนมากเข้าไปและพูด "ไม่ได้ถือว่าเอาชนะอีกฝ่ายได้ เพียงแต่เขาไม่อยากบาดเจ็บสาหัส จากนั้นโดนสหายและคนอื่นๆสังหารเท่านั้น!"

"พูดกันตามตรงเลย เพราะสหายหมังเซิงอยู่ตรงนี้ คนๆนั้นก็เลยเกิดความหวาดกลัวและจากไป!"

หลังจากทานโอสถแล้ว พลังของหลินหยุนก็เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลย

โดนพลังโจมตีย้อนกลับของวิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ทำให้เขาบาดเจ็บไม่น้อย

แต่อาการบาดเจ็บนั้น ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้

อย่างน้อยอาการบาดเจ็บตอนนี้ เขายังสามารถรับมือได้อยู่

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หมังเซิงไม่ได้ลงมือทำร้ายเขา เรื่องนี้ทำให้หลินหยุนมองคนๆนี้ไม่ออกจริงๆ

เมื่อมาถึงด้านในของซากอารยธรรมราชวงศ์แล้ว คนที่หลินหยุนเจอคนแรกก็คือหมังเซิง จากนั้นก็เจออีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่า

เรื่องนี้ทำให้หลินหยุนรู้สึกว่าคนๆนี้ลึกลับมากๆ

ดูเหมือนคนๆนี้จงใจมาตีสนิทกับตัวเอง เขาต้องมีความลับบางอย่างแน่นอน

เพราะมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอยู่แล้ว