จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1868

ในเวลานี้ ทุกคนก็มีความลำบากใจ

เดิมทียังคงตื่นตระหนก ผู้แข็งแกร่งทุกคนในสถานที่ต่างๆ ในเวลานี้เจอกับฉากแบบนี้ ก็ต่างคนต่างเข้าหากันบ้างโดยไม่ได้ตั้งใจ

เพียงแต่ว่าสักพักหนึ่ง ก็ไม่มีใครเอ่ยปากพูด

หลุมยักษ์นี้ ไม่สามารถที่จะผ่านไปได้ด้วยซ้ำ

ผู้บำเพ็ญเซียนที่แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ ก็เป็นแค่จ้าวครองห้าเต๋า

เมื่อมองดูสถานการณ์ของหลุมยักษ์แห่งนี้ อย่าว่าแต่จ้าครองห้าเต๋า จ้าวครองแปดเต๋าก็เกรงว่าจะไม่กล้าบินตรงไป

สิ่งนี้ขวางกั้นพวกเขาอยู่ที่นี่อย่างสมบูรณ์

หลินหยุนหันหน้ามองไปทางหมังเซิง อดไม่ได้ที่จะถามว่า “สหายหมังเซิงรู้ไหมว่า จะข้ามไปได้อย่างไร?”

เมื่อหมังเซิงได้ยินเช่นนี้ ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มขมขื่นในทันที และพูดขึ้นมาว่า “ไม่รู้ ฉันถึงกับก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ที่นี่มีหลุมยักษ์แบบนี้ด้วย!”

หลินหยุนสายตาสั่นไหวอย่างช่วยไม่ได้ ตามด้วยมองไปทางผู้แข็งแกร่งอื่นๆ ทุกคนดูเหมือนจะไม่รู้อะไรเลย ต่อความหนาวเย็นอันยิ่งใหญ่นี้

“หรือว่า หลุมยักษ์นี้เพิ่งปรากฏขึ้นมางั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินหลินหยุนพูดเช่นนี้ หมังเซิงพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้! ตอนนี้กลับจัดการได้ยาก! ถ้าหากข้ามไปไม่ได้ งั้นพวกเราก็ไปยังที่ตั้งของบันไดสวรรค์นั้นไม่ได้!”

หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ไม่ได้ก็อ้อมไปกันเถอะ!”

หมังเซิงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ดูไปแล้ว ไม่รู้ว่าหลุมนี้ขนาดใหญ่มากแค่ไหน พวกเราก็ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสถานการณ์ในอีกด้านหนึ่งตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

หลินหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สิ่งที่หมังเซิงพูดก็ถูกอยู่

ผู้แข็งแกร่งนับสิบคนที่อยู่ในที่นี้ เหตุผลที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรสักที ในใจน่าจะคิดเช่นนี้

แต่ว่า หลินหยุนกลับไม่ได้คิดมากไปกว่านี้!

เขามองไปทางหมังเซิงพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อไม่สามารถบินตรงข้ามไปได้ งั้นก็ทำได้เพียงเดินอ้อมไป ส่วนจะสำเร็จหรือไม่ ลองดูก็จะรู้แล้ว! แทนที่จะคิดไตร่ตรองอยู่ที่นี่ ไปลองดูก่อนดีกว่า!”

จากนั้นเขาก็กระจายกำลังผลการฝึกตนในทันที บินไปทางตะวันตกอีกครั้ง ตามเส้นขอบของหลุมยักษ์

หมังเซิงที่อยู่ข้างหลังเห็นเช่นนี้ หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็กระจายกำลังร่างกายตามขึ้นไปด้วย

ทั้งสองคนรวดเร็วมาก ก็ยังคงบินไปตามเส้นขอบหลุมยักษ์อย่างต่อเนื่อง

เมื่อบินก็ใช้เวลาไปสิบกว่าวัน แต่ยังคงไม่เปลี่ยนทิศทาง

ด้วยผลการฝึกตนของทั้งสองคน ใช้เวลาบินสิบกว่าวัน นี่เป็นระยะทางที่อธิบายไม่ได้แล้ว

แต่ว่า หลุมยักษ์นี้ไม่มีความหมายที่จะเลี้ยวใดๆแล้ว

ทั้งสองคนก็ทำได้แค่บินไปทางทิศตะวันตกต่อไปเท่านั้น

ก็ผ่านไปอีกสี่วัน

ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มที่จะหันไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ!

นี่แสดงให้เห็นว่า ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเส้นขอบอีกด้านหนึ่งของหลุมยักษ์นี้

สิ่งนี้ทำให้ทั้งสองคนก็ฮึกเหิมขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็วต่อไป

ก็บินต่อเนื่องได้อีกหนึ่งเดือน

ทั้งสองคนเปลี่ยนทิศทางในระหว่างนั้นสองครั้งแล้ว

ครั้งหนึ่งไปทางทิศเหนือ และครั้งหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก

นี่แสดงให้เห็นว่า ในที่สุดพวกเขาก็ข้ามหลุมยักษ์ และมาถึงฝั่งตรงข้ามของหลุมยักษ์ได้สักที!

และที่นี่ นอกจากพลังแห่งการทำลายล้างที่รุนแรงอย่างยิ่ง และพลังแห่งต้าเต๋าที่พังทลายนั้นรุนแรงกว่า ก็ไม่มีอะไรพิเศษ

แน่นอนว่า พวกเขาก็อยู่ใกล้ภูเขาที่เหมือนเมฆมาก

ทั้งสองไปทางตะวันออกตลอดทาง และก็บินไปเกือบสิบวัน

ยังคงไม่ได้พบเจอกับผู้แข็งแกร่งเหล่านั้น

หมังเซิงอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “สหายหลิน ที่นี่ไม่มีลมปราณของคนเหล่านั้น น่าจะเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่สามารถบุกเข้ามาได้! หากไม่ใช่ว่าสหายตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในยามวิกฤต เกรงว่าตอนนี้พวกเราสองคนก็จะกำลังเผชิญหน้ากับการคิดไตร่ตรองอยู่!”

หลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “ถือว่าไม่ได้พยายามเสียเปล่า!”