จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1867

หลินหยุนก็ไม่ได้ตั้งแง่ถามเรื่องนี้มากเกินไป

ในเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธ ถ้าอย่างนั้นปฏิเสธก็ดีแล้ว ถ้าหากเขาจงใจตีสนิทกับตัวเองจริงๆ จะถูกเปิดโปงออกมาไม่ช้าก็เร็ว

ก็ต้องมีเป้าหมายของเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้น หลินหยุนไม่รีบร้อน

อย่างน้อยๆ ตอนนี้ หมังเซิงคนนี้ยังอยู่ในจุด ที่สามารถช่วยเหลือตัวเองในด้านข้อมูลบางอย่างเท่านั้น

แต่ทว่า หลินหยุนก็ยังแอบจดจำเอาไว้ในใจ จะต้องรับมือกับหมังเซิงคนนี้อย่างระมัดระวัง

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ก็มุ่งหน้าไปทางเหนือต่อไป

ในเวลานี้ ผู้บำเพ็ญเซียนจำนวนมากมายก็มุ่งหน้ามาทางนี้เหมือนกัน

ดูเหมือนว่า จ้าวแห่งเต๋าเหล่านี้ ก็เข้าใจเล็กน้อย ต่อชั้นที่สองนี้

แต่ก็ยังมีบางคน บินไปในทิศทางอื่น

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่รู้ที่ตั้งของบันไดสวรรค์ หรือว่าเหตุผลอะไรอื่น

แต่ทว่า ตอนที่ทุกคนเพิ่งจะเคลื่อนไหวได้ไม่นานเท่าไหร่ ก็สัมผัสได้ทันที ถึงความเย็นที่น่าสะพรึงกลัวที่จากทางเหนือ ตามด้วยลมหนาวที่รุนแรงมากๆ

ตามด้วยจ้าวครองห้าเต๋าที่มั่นใจมากๆก็ตะโกนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แย่แล้ว มีลมปราณพิฆาตกวาดเข้ามา ออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ขณะที่น้ำเสียงของจ้าวครองห้าเต๋าคนนี้ลดลง หลินหยุนพวกเขาก็รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวที่มาจากทางเหนือในทันที

ในตอนนี้ ไม่พูดพร่ำทำเพลง หนีไปทางทิศตะวันตกอย่างบ้าคลั่ง!

พยายามหลีกเลี่ยงลมหนาว

หมังเซิงก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สหายหลินหยุน เพิ่มความเร็วอย่างเต็มที่ ลมปราณพิฆาตนี้ไม่ได้ดีกว่าลมอื่นๆ เกิดถูกกวาดล้างเข้าสู่ในนั้น อย่าว่าแต่นายหรือฉัน ขนาดจ้าวครองห้าเต๋าหลายคนนั้น ก็จะต้องเสียชีวิตอยู่ในนั้นด้วย!”

จากนั้น ถึงกับเริ่มแผดเผาเลือดสารจิงโดยไม่ลังเล

หลินหยุนก็คาดไม่ถึงว่า หมังเซิงจะเด็ดขาดเช่นนี้ ก็ไม่ได้ลังเลในทันที และเร่งความเร็วให้ถึงสุดขีด

แต่ว่า ลมปราณของลมปราณพิฆาตยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่ง อุณหภูมิก็ยิ่งอยู่ยิ่งลดลง เมื่อหลินหยุนเห็นสิ่งนี้ ก็ไม่กักเก็บพลัง และเริ่มแผดเผาเลือดสารจิง

ความเร็วของพวกเขาทั้งสอง ก็ทันกับจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสี่คนนั้นทันที

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนแผดเผาเลือดสารจิงอย่างเร่งรีบด้วยความบ้าคลั่ง ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเล็กน้อย แม้ว่าลมปราณพิฆาตนั้นจะตามมาถึงในเวลานี้จะอันตรายอย่างมากจริงๆ แต่ว่ายังไม่ถึงขั้นที่ต้องแผดเผาเลือดสารจริง

ยังไงซะ ดูเหมือนว่าระยะทางยังค่อนข้างไกล

ดังนั้น คนส่วนใหญ่เห็นว่าทั้งสองคนกำลังแผดเผาเลือดสารจริง แม้ว่าจะไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร แต่ในสายตา ก็มีแววตาเยาะเย้ยถากถาง

หลินหยุนและหมังเซิงก็ได้สนใจคนอื่นๆ ยังแผดเผาเลือดสารจิงด้วยความบ้าคลั่ง ความเร็วถึงกับเหนือกว่าจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสี่คนที่ไม่ได้เพิ่มความเร็วอย่างเต็มที่

รักษาระดับเท่ากันกับจ้าวครองห้าเต๋าคนนั้นที่ตะโกนเสียงดังตั้งแต่เริ่มแรกสุด

เกือบจะในชั่วพริบตา พวกเขาสองคนก็ได้หลบหนีไปหลายแสนไมล์แล้ว

และในเวลานี้ โดยไม่มีเหตุผล พายุที่วุ่นวายอย่างยิ่งก็เกิดขึ้นที่ด้านหลังในทันที แฝงไปด้วยลมหนาวของพลังทำลายล้างที่ไม่จำกัด ก็กวาดล้างไปทั่วฟ้าดิน

ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนถูกกวาดเข้าไปในนั้น ทั้งหมดส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างยิ่ง

ตอนแรกมีผู้แข็งแกร่งเข้ามาสามร้อยกว่าคน และหลายคนก็กล้าหาญมาก สำหรับชั้นที่สองนี้ ผู้บำเพ็ญเซียนแดนสู่ธรรมะและเหนือแดนสู่ธรรมะหลายคนที่อยากรู้อยากเห็น ในเวลานี้ก็ถูกลมปราณพิฆาตกวาดล้างเข้าไปในนั้น

เกือบจะในชั่วพริบตา เดิมทีในโลกที่มืดมิด ก็มีสีแดงเปื้อนเลือดก็ปรากฏขึ้น

นี่เป็นเพราะหลังจากที่ลมกางกวาดล้างผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นเข้าสู่ในนั้นทั้งหมด ร่างกายก็ระเบิดออกมา และก่อตัวเป็นลำแสง

อึดใจเดียว เสียงกรีดร้องก็หยุดลง

ผู้แข็งแกร่งสามร้อยกว่าคน ก็เสียชีวิตไปเกือบสามร้อยคน

มีเพียงจำนวนสิบคนที่เร็วพอ ถึงสามารถที่จะรักษาชีวิตไว้ได้ในที่สุด

และยังมีอีกหลายสิบคน แม้ว่าจะไม่ได้ถูกลมปราณพิฆาตกวาดเข้าไปในนั้น แต่เป็นเพราะว่าความเร็วของพวกเขาไม่เพียงพอ ระยะห่างค่อนข้างใกล้กับลมปราณพิฆาต ในที่สุดก็พยายามอย่างสุดชีวิต ถึงได้หลบหนีออกมาได้

แต่ทว่า พวกเขาก็ถูกพลังแห่งการทำลายล้างคุกคามอย่างสมบูรณ์ ดิ้นเฮือกสุดท้ายทั้งหมด

เกรงว่าจะยืนหยัดได้ไม่นาน ก็เสียชีวิตไปแล้ว

ส่วนคนที่ไม่เป็นอะไร รวมอยู่ด้วยกัน ถึงขนาดมีไม่เกินห้าสิบคน