จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1867

หลินหยุนก็ไม่ได้ตั้งแง่ถามเรื่องนี้มากเกินไป

ในเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธ ถ้าอย่างนั้นปฏิเสธก็ดีแล้ว ถ้าหากเขาจงใจตีสนิทกับตัวเองจริงๆ จะถูกเปิดโปงออกมาไม่ช้าก็เร็ว

ก็ต้องมีเป้าหมายของเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้น หลินหยุนไม่รีบร้อน

อย่างน้อยๆ ตอนนี้ หมังเซิงคนนี้ยังอยู่ในจุด ที่สามารถช่วยเหลือตัวเองในด้านข้อมูลบางอย่างเท่านั้น

แต่ทว่า หลินหยุนก็ยังแอบจดจำเอาไว้ในใจ จะต้องรับมือกับหมังเซิงคนนี้อย่างระมัดระวัง

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ก็มุ่งหน้าไปทางเหนือต่อไป

ในเวลานี้ ผู้บำเพ็ญเซียนจำนวนมากมายก็มุ่งหน้ามาทางนี้เหมือนกัน

ดูเหมือนว่า จ้าวแห่งเต๋าเหล่านี้ ก็เข้าใจเล็กน้อย ต่อชั้นที่สองนี้

แต่ก็ยังมีบางคน บินไปในทิศทางอื่น

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่รู้ที่ตั้งของบันไดสวรรค์ หรือว่าเหตุผลอะไรอื่น

แต่ทว่า ตอนที่ทุกคนเพิ่งจะเคลื่อนไหวได้ไม่นานเท่าไหร่ ก็สัมผัสได้ทันที ถึงความเย็นที่น่าสะพรึงกลัวที่จากทางเหนือ ตามด้วยลมหนาวที่รุนแรงมากๆ

ตามด้วยจ้าวครองห้าเต๋าที่มั่นใจมากๆก็ตะโกนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “แย่แล้ว มีลมปราณพิฆาตกวาดเข้ามา ออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ขณะที่น้ำเสียงของจ้าวครองห้าเต๋าคนนี้ลดลง หลินหยุนพวกเขาก็รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวที่มาจากทางเหนือในทันที

ในตอนนี้ ไม่พูดพร่ำทำเพลง หนีไปทางทิศตะวันตกอย่างบ้าคลั่ง!

พยายามหลีกเลี่ยงลมหนาว

หมังเซิงก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สหายหลินหยุน เพิ่มความเร็วอย่างเต็มที่ ลมปราณพิฆาตนี้ไม่ได้ดีกว่าลมอื่นๆ เกิดถูกกวาดล้างเข้าสู่ในนั้น อย่าว่าแต่นายหรือฉัน ขนาดจ้าวครองห้าเต๋าหลายคนนั้น ก็จะต้องเสียชีวิตอยู่ในนั้นด้วย!”

จากนั้น ถึงกับเริ่มแผดเผาเลือดสารจิงโดยไม่ลังเล

หลินหยุนก็คาดไม่ถึงว่า หมังเซิงจะเด็ดขาดเช่นนี้ ก็ไม่ได้ลังเลในทันที และเร่งความเร็วให้ถึงสุดขีด

แต่ว่า ลมปราณของลมปราณพิฆาตยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแกร่ง อุณหภูมิก็ยิ่งอยู่ยิ่งลดลง เมื่อหลินหยุนเห็นสิ่งนี้ ก็ไม่กักเก็บพลัง และเริ่มแผดเผาเลือดสารจิง

ความเร็วของพวกเขาทั้งสอง ก็ทันกับจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสี่คนนั้นทันที

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนแผดเผาเลือดสารจิงอย่างเร่งรีบด้วยความบ้าคลั่ง ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเล็กน้อย แม้ว่าลมปราณพิฆาตนั้นจะตามมาถึงในเวลานี้จะอันตรายอย่างมากจริงๆ แต่ว่ายังไม่ถึงขั้นที่ต้องแผดเผาเลือดสารจริง

ยังไงซะ ดูเหมือนว่าระยะทางยังค่อนข้างไกล

ดังนั้น คนส่วนใหญ่เห็นว่าทั้งสองคนกำลังแผดเผาเลือดสารจริง แม้ว่าจะไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไร แต่ในสายตา ก็มีแววตาเยาะเย้ยถากถาง

หลินหยุนและหมังเซิงก็ได้สนใจคนอื่นๆ ยังแผดเผาเลือดสารจิงด้วยความบ้าคลั่ง ความเร็วถึงกับเหนือกว่าจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสี่คนที่ไม่ได้เพิ่มความเร็วอย่างเต็มที่

รักษาระดับเท่ากันกับจ้าวครองห้าเต๋าคนนั้นที่ตะโกนเสียงดังตั้งแต่เริ่มแรกสุด

เกือบจะในชั่วพริบตา พวกเขาสองคนก็ได้หลบหนีไปหลายแสนไมล์แล้ว

และในเวลานี้ โดยไม่มีเหตุผล พายุที่วุ่นวายอย่างยิ่งก็เกิดขึ้นที่ด้านหลังในทันที แฝงไปด้วยลมหนาวของพลังทำลายล้างที่ไม่จำกัด ก็กวาดล้างไปทั่วฟ้าดิน

ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนถูกกวาดเข้าไปในนั้น ทั้งหมดส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างยิ่ง

ตอนแรกมีผู้แข็งแกร่งเข้ามาสามร้อยกว่าคน และหลายคนก็กล้าหาญมาก สำหรับชั้นที่สองนี้ ผู้บำเพ็ญเซียนแดนสู่ธรรมะและเหนือแดนสู่ธรรมะหลายคนที่อยากรู้อยากเห็น ในเวลานี้ก็ถูกลมปราณพิฆาตกวาดล้างเข้าไปในนั้น

เกือบจะในชั่วพริบตา เดิมทีในโลกที่มืดมิด ก็มีสีแดงเปื้อนเลือดก็ปรากฏขึ้น

นี่เป็นเพราะหลังจากที่ลมกางกวาดล้างผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นเข้าสู่ในนั้นทั้งหมด ร่างกายก็ระเบิดออกมา และก่อตัวเป็นลำแสง

อึดใจเดียว เสียงกรีดร้องก็หยุดลง

ผู้แข็งแกร่งสามร้อยกว่าคน ก็เสียชีวิตไปเกือบสามร้อยคน

มีเพียงจำนวนสิบคนที่เร็วพอ ถึงสามารถที่จะรักษาชีวิตไว้ได้ในที่สุด

และยังมีอีกหลายสิบคน แม้ว่าจะไม่ได้ถูกลมปราณพิฆาตกวาดเข้าไปในนั้น แต่เป็นเพราะว่าความเร็วของพวกเขาไม่เพียงพอ ระยะห่างค่อนข้างใกล้กับลมปราณพิฆาต ในที่สุดก็พยายามอย่างสุดชีวิต ถึงได้หลบหนีออกมาได้

แต่ทว่า พวกเขาก็ถูกพลังแห่งการทำลายล้างคุกคามอย่างสมบูรณ์ ดิ้นเฮือกสุดท้ายทั้งหมด

เกรงว่าจะยืนหยัดได้ไม่นาน ก็เสียชีวิตไปแล้ว

ส่วนคนที่ไม่เป็นอะไร รวมอยู่ด้วยกัน ถึงขนาดมีไม่เกินห้าสิบคน

“จะว่าไป โชคชะตาของพวกเราก็แย่จริงๆ!”

“เพิ่งจะเข้าสู่ชั้นที่สองนี้ ก็ประสบกับลมปราณพิฆาต!”

หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “สหายรู้เรื่องลมปราณพิฆาตนี้ มาจากไหนไหม?”

หมังเซิงส่ายหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มขมขื่นว่า “สหายประเมินฉันสูงไปแล้ว ฉันแค่รู้เรื่องว่ามีลมปราณพิฆาตที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งปรากฏขึ้นในชั้นที่สองนี้ แต่ว่าลมปราณพิฆาตนี้มาจากไหน ก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”

“แต่ว่า ลมปราณพิฆาตนี้มาจากทางเหนือ บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับบันไดสวรรค์ หลังจากที่พวกเราเข้าไป น่าจะหาคำตอบบางอย่างได้ก็เป็นแน่!”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็มุ่งหน้าไปทางเหนือกันต่อเถอะ จ้าวครองห้าเต๋าหลายคนนั้นก็เคลื่อนไหวแล้ว!”

หมังเซิงพยักหน้ารับคำ ทั้งสองคนก็เคลื่อนไหวต่อ และมุ่งหน้าไปทางเหนือ

ระหว่างทาง มีพลังแห่งต้าเต๋าที่แตกสลายและวุ่นวายอยู่แทบทุกที่

ในนั้น พลังแห่งการทำลายล้างนั้นแข็งแกร่งมาก

เห็นได้ชัดว่าที่นี่เคยมีสงครามอันน่าสะพรึงกลัวของมหาอำนาจมาก่อน!

ประมาณหกวันต่อมา

ภูเขาสูงนับไม่ถ้วนทางตอนเหนือ ปรากฏขึ้นต่อหน้าตัวเอง

แต่ทว่า ด้านหน้าของภูเขานั้น ปรากฏหลุมลึกอย่างยิ่งอยู่หลุมหนึ่ง

หลุมลึกนี้ ดูเหมือนจะเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่มากๆ

ขณะที่พวกเขายังไม่ได้เข้าใกล้ ก็รู้สึกถึงแรงดูดที่น่าสะพรึงกลัวของหลุมยักษ์ในทันที

ไม่ต้องพูดถึงการบินข้ามหลุมขนาดใหญ่ ความเฉียบคมที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ ต่อให้เป็นนกก็ยังถูกดูดเข้าไปในนั้น

หลินหยุนกับหมังเซิงและคนอื่นๆมาถึงสถานที่ใกล้กับหลุมยักษ์ ก็สัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของหลุมยักษ์อย่างแท้จริง

ยิ่งไปกว่านั้น หลุมขนาดยักษ์นี้ดูเหมือนจะใหญ่อย่างไม่รู้จบ

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขนาดกว้างใหญ่มากแค่ไหน