จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1873

ทั้งสองคนฝืนทนกับกลิ่นแปลกๆ ยังคงปีนป่ายขึ้นไป ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสามคนที่อยู่ด้านหน้า ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ตั้งนานแล้ว

หลังจากคำนวณเวลาและระยะทางโดยประมาณแล้ว หมังเซิงพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าค่อนข้างไม่ค่อยสู้ดี “พี่หลิน สามคนนั้นน่าจะสามารถต้านทานยอดสูงสุดได้!”

หลินหยุนพยักหน้า กำลังจะพูดขึ้นมา ยักษ์ทั้งตัวก็โยกเยกอย่างรุนแรงขึ้นมา แรงสั่นสะเทือนรุนแรงเป็นอย่างมาก ก็เหมือนกับสัตว์ร้ายโบราณตนหนึ่งที่หลับใหลมาหลายปีนับไม่ถ้วน และตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน

หลังจากที่สั่นสะเทือนเป็นเวลายาวนานช่วงหนึ่ง ถึงได้สงบลงมาในที่สุด หลินหยุนและหมังเซิงทั้งสองคน ก็เกือบที่จะตกลงมาจากบนเขา ไม่ง่ายเลยที่จะฝืนควบคุมร่างกายของตัวเองได้

ต่อจากนั้นยังคงเดินขึ้นไปโดยไม่พูดอะไร

หลังจากที่ดีขึ้นสักพัก ที่ตั้งยอดเขา การต่อสู้อันดุเดือดก็ปะทุขึ้นอย่างรุนแรงมากๆ พลังของต้าเต๋าแห่งน้ำ พลังของต้าเต๋าแห่งทอง พลังของต้าเต๋าแห่งความเป็น สลับซับซ้อนไปมา

นอกเหนือจากนี้ ยังมีพลังของต้าเต๋าอื่นๆอีกมากมายด้วย ก็ได้ปรากฏการณ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังเหล่านี้ หลินหยุนและหมังเซิงก็แปลกประหลาดใจทั้งหมด

หมังเซิงพูดขึ้นมาว่า “ต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆด้วย! ดูเหมือนว่าพวกเขาจะค้นพบอะไรอยู่ด้านบน”

หลินหยุนพยักหน้า ยังคงปีนขึ้นไป

ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงตำแหน่งที่ตั้งของ“ดวงตา” ระยะทางก็ใกล้จะถึงยอดเขามากยิ่งขึ้นแล้ว!

สถานที่แห่งนี้ แม้ว่าจะมองไม่เห็นว่าสถานการณ์ด้านบนเป็นอย่างไรกันแน่ แต่ว่าสำหรับการรับรู้ที่ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น เกี่ยวกับต้าเต๋าที่เก่งกาจ

พลังแห่งการกดขี่ต้าเต๋าขนาดใหญ่ ทำให้พวกเขาทั้งสองคนก็ค่อนข้างทนไม่ไหวแล้ว

ในไม่ช้า ต้าเต๋าแห่งน้ำก็พังทลายออกมา ต้าเต๋าแห่งความเป็นก็ตกหล่นหายไปอย่างสุดยอด ในเวลาเดียวกัน ต้าเต๋าแห่งการสังหารก็กระเจิดกระเจิงเช่นกัน

เสียงคำรามด้วยความโกรธและโหยหวน ดังขึ้นจากข้างบนทีละคน

หมังเซิงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ดูเหมือนว่า เป็นสองคนร่วมมือกันจัดการหนึ่งคน! ผู้แข็งแกร่งเผ่ามังกรนั้นจบเห่แล้ว!”

หลินหยุนพยักหน้า “จ้องครองห้าเต๋าสองคนจัดการกับจ้าวครองห้าเต๋าหนึ่งคน แม้ว่าผู้แข็งแกร่งเผ่ามังกรนั้นดูเหมือนจะแข็งแกร่งที่สุดในสามคนนั้น แต่เผชิญหน้ากับการร่วมมือของอีกสองคน ความสามารถก็ยังไม่เพียงพอ!”

ไม่นาน เสียงที่น่าตกใจ หลังจากเสียงคำรามด้วยความโกรธ เลือดก็โปรยปรายลงมาบนท้องฟ้า

ผู้แข็งแกร่งเผ่ามังกรคนนั้น เสียชีวิตแล้ว!

และพลังแห่งการกดขี่ของต้าเต๋า ก็อ่อนแอลงมากเช่นกัน

หลินหยุนเพิ่งจะปีนขึ้นต่อไป หมังเซิงก็พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า “พี่หลิน พี่กับฉันขึ้นไป ก็ไม่สามารถที่จะจัดการกับผู้แข็งแกร่งจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสองคนนั้นได้หรอก!”

หลินหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดขึ้นมาว่า “ขึ้นไปดูก่อนค่อยว่ากัน แม้ว่าพวกเขาสองคนสามารถที่จะฆ่าผู้แข็งแกร่งมังกรได้ แต่ว่า ก็ไม่ได้ง่ายดายอย่างแน่นอน!”

“ถ้าไม่ได้การจริงๆ พวกเรายังหนีไปได้!”

“ไม่ถึงกับไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหนีไปหรอก!”

หมังเซิงสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี ทำได้เพียงแค่พยักหน้า เห็นได้ชัดว่าเขายังคงกังวลอย่างมาก

แต่ว่า ในเมื่อหลินหยุนพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ทำได้เพียงยอมรับ และเขาอยากจะปีนป่ายขึ้นไปดูบนยอดเขาจริงๆ รายละเอียดว่าเป็นอยู่อย่างไร โอกาสนั้น ก็เป็นอะไร

ก็เดินมาถึงตรงนี้แล้ว ไม่มีใครยอมที่จะล้มเลิกไปอย่างง่ายดาย

ทั้งสองคนก็ปีนป่ายต่อไป ในไม่ช้าก็เดินผ่านจุดของ“คิ้ว” ในที่สุดคราวนี้สามารถที่จะรับรู้ได้ถึงยอดเขาสักที

เพียงแต่ว่าภายใต้การรับรู้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรอยู่บนยอดเขา ผู้แข็งแกร่งสองคนนั้นก็หายตัวไป ส่วนอ๋าวซินผู้แข็งแกร่งเผ่ามังกรที่เสียชีวิตไป ก็ไม่อยู่

สถานที่บนยอดเขา สงบไปทั้งหมด

ก็เหมือนกับไม่เคยมีอะไรมาก่อน

หลินหยุนและหมังเซิงทั้งสองต่างสบตากันและกัน ก็ไม่ได้พูดอะไร ปีนป่ายขึ้นต่อไปอย่างต่อเนื่อง

ไม่รู้ว่านานแค่ไหน

ในที่สุดทั้งสองก็มาถึงยอดเขา

ที่ตั้งของยอดเขานั้น สงบสุข ก็ราวกับที่พวกเขารับรู้ได้แบบนั้น ไม่มีอะไรสักอย่าง ถึงกับสัมผัสได้ว่าพลังแห่งต้าเต๋าต่างๆก่อนหน้านี้ก็ไม่มีอยู่แล้ว

สงบอย่างยิ่ง

หายไปหมดเกลี้ยง!

ไม่มีอะไรสักอย่าง!