จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1872

แม้ว่าคำพูดของหลินหยุนจะสมเหตุสมผล แต่หมังเซิงก็เห็นได้ชัดว่ายังมีท่าทางค่อนข้างไม่ค่อยพอใจ

แต่ว่าเขากลับทำอะไรถูก

แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาและหลินหยุนได้ใช้กำลังทั้งหมดแล้ว ไม่มีการกักเก็บอะไร แต่เปรียบเทียบกับจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสามคนนั้น นั่นก็ไม่เพียงพอ!

ทันใดนั้น หมังเซิงมองไปทางหลินหยุนอย่างกะทันหัน และพูดอย่างหายใจเหนื่อยออกว่า “พี่หลิน พี่คงไม่ได้คิดถึงว่าจะเป็นสถานการณ์แบบนี้ตั้งแต่แรกใช่ไหม? งั้นพวกเรา……ฉันรู้แล้ว พี่หลินจงใจทำเช่นนี้ใช่ไหม เพื่อที่จะให้พวกเขาใช้เรี่ยวแรงมากที่สุดเหรอ?”

หลินหยุนไม่ได้ปริปากว่าใช่หรือไม่ “ตอนนี้ พวกเราไม่ต้องเร็วขนาดนั้น ฉวยโอกาสใช้ระยะทางนี้ พวกเราฟื้นตัวอย่างช้าๆ!”

เมื่อได้ยินหลินหยุนเช่นนี้ หมังเซิงก็มั่นใจในการคาดเดาได้มากยิ่งขึ้น

หลินหยุนก็คือจงใจ!

ลองคิดดูก็ถูก จ้าวครองห้าเต๋าทั้งหมดสามคน ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าจะบรรลุหนึ่งเดียว สถานการณ์แบบนี้ ถ้าหากไม่ทำให้พลังของอีกฝ่ายหมดลง งั้นพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่มีโอกาสเลยสักนิด!

ส่วนหลายคนที่อยู่ข้างหลังนั้น ก็ไม่ได้ถูกเขาเล่นงานอยู่ในนั้นด้วยซ้ำ

นี่ก็เหมือนกับความคิดของจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสามคนที่ปฏิบัติต่อพวกเขาสองคน พวกเขามองดูหลายคนข้างหลัง ก็เป็นเช่นเดียวกัน

ทันทีที่กลอกตา หมังเซิงก็อดไม่ได้ที่จะกระซิบว่า “พี่หลิน ในเมื่ออยากจะทำให้พลังของพวกเขาหมดลง พวกเราเพียงแค่บีบคั้นให้พวกเขาไม่กักเก็บในการเพิ่มความเร็วอย่างเดียวยังไม่พอ! ต้องคิดหาทางไปแยกพวกเขาถึงจะได้!”

หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เรื่องนี้พวกเราไม่ต้องกังวล ถ้าเกิดโชคดีที่ใหญ่มากจริงๆอยู่ข้างหน้า ถึงเวลานั้น แม้ว่าพวกเราไม่ได้ไปทำอะไร พวกเขาก็จะแยกออกจากกัน! พวกเราคอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆก็พอ ถ้าหากพบเจอกับโอกาสที่ดีเยี่ยม ก็เป็นไปตามน้ำก็พอ!”

หลังจากที่หมังเซิงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้า มองไปทางหลินหยุนพูดขึ้นมาว่า “พี่หลินคิดรอบคอบกว่าจริงๆ!”

ขณะที่พูดคุยกัน ทั้งสองก็ดีขึ้นไม่น้อย

ยังไงซะบนตัวของพวกเขาก็มีเม็ดยาระดับสูง อย่างน้อยๆในเวลานี้ไม่ได้หมดหนทางขนาดนั้น

หลังจากที่ทั้งสองชะลอตัวลงอย่างสมบูรณ์ ระยะห่างผู้แข็งแกร่งจ้าวครองห้าเต๋าทั้งสามคนตรงหน้านี้ ก็ห่างออกไปในทันที

แต่ว่ายังอยู่ในขอบเขตที่จิตญาณสามารถรับรู้ได้

หลังจากที่ปีนขึ้นไปในสถานที่อันตรายแห่งหนึ่งแล้ว หลินหยุนถอนหายใจยาวๆ และพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ พวกเราน่าจะมาถึงที่อยู่ของหัวแล้ว! ด้านบนยังมีปากอยู่ ยังไงซะ ดวงตา และไม่ได้มีที่ที่อันตราย!”

“ดังนั้นต้องการหลีกเลี่ยงมันให้มากที่สุด ฉันแนะนำให้ไปด้านข้าง ก็คือตำแหน่งที่อยู่ของหู!”

“แต่ว่าหนทางนี้พูดได้เพียงว่าง่ายต่อการเดินทางในจินตนาการเล็กน้อย สถานการณ์เฉพาะจะเป็นอย่างไร ยังคาดเดาไม่ได้ว่า สหายหมังเซิงคิดอย่างไร?”

หมังเซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว พยักหน้าพูดขึ้นมาว่า “พี่หลินพูดถูก แต่ว่าพี่หลินลืมบอกไปอย่างหนึ่ง นั่นก็คือผม ถ้าหากมีผม เกรงว่าหนทางนี้อาจจะไปได้ยากจริงๆ แต่ว่า ลองดูกันเถอะ!”

หลังจากที่นิ่งไป เขามองขึ้นไปแล้วพูดว่า “พวกเขาทั้งสามดูเหมือนจะคิดอย่างพวกเรา เดินไปจากด้านข้าง!”

หลินหยุนพยักหน้า และพูดขึ้นมาว่า “งั้นพวกเราก็เดินกันต่อไปเถอะ!”

ทั้งสองคนก็เริ่มเดินอ้อมอีกครั้ง เดินถึงด้านข้างของตัวเขา

ต่อจากนั้นถึงได้ปีนป่ายขึ้นต่อไป

ในไม่ช้าก็เจอกับช่องว่างขนาดใหญ่

ก็ราวกับเป็นเหวลึกแห่งหนึ่ง!

หมังเซิงพูดด้วยความประหลาดใจทันทีว่า “ดูเหมือนว่าตำแหน่งที่อยู่ของหูก็คือที่นี่! พวกเราต้องเดินอ้อมไปทางขวา แบบนี้ถึงจะหลีกเลี่ยงไม่เจอตำแหน่งที่อยู่ของผม!”

หลินหยุนพยักหน้า ทั้งสองเดินอ้อมปีนป่ายต่อไป