จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1884

โม่จั๋วพูดว่า “คุณชาย ฉันคาดการณ์ว่าไอ้แก่ฉีเย่ว์นั่น ไม่กล้าที่จะเสนอเงื่อนไขอะไรที่เกิดไปต่อคุณชายแน่นอน บางทีเขาอาจจะบอกคุณชาย ทำให้หลังจากที่คุณชายยืนยันข้อมูลทางฝั่งฉันแล้ว รีบพาศิษย์ของเขาไปตามหาที่อยู่ขององค์หญิงทันที！”

“แถมยังพูดกับคุณชายว่า เบื้องหลังของสำนักดินของฉัน ถูกพละกำลังที่สุดยอดควบคุมอยู่ ถ้าหากคุณชายไม่เร่งมือ บางทีอาจจะถูกพละกำลังที่อยู่เบื้องหลังของสำนักดินของฉัน ชิงลงมือไปก่อนได้ ฉันพูดถูกใช่ไหม？”

หลินหยุนได้ฟัง สายตาเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

นี่คือผู้อาวุโสที่วู่วามและหยิ่งยโส？

จะเป็นไปได้ยังไง？

เห็นสีหน้าท่าทางของหลินหยุนเปลี่ยนไป โม่จั๋วหัวเราะออกมาเบาๆ พูดว่า “คุณชายไม่ต้องตกใจ มีอยู่นิดหน่อย ที่ไอ้แก่ฉีเย่ว์นั่นพูดถูก คุณชายควรที่จะรีบลงมือจริงๆ ไม่เช่นนั้น องค์หญิงก็จะตกอยู่ในอันตรายเสียก่อนจริงๆ ！”

“แต่ว่า เบื้องหลังของสำนักดินของฉันไม่ได้มีพละกำลังสุดยอดอะไรเลย และเบื้องหลังของสำนักฟ้าของเขา มีมือแห่งพละกำลังที่สุดยอดกำลังควบคุมจัดการทุกอย่าง！”

“คุณชายก็น่าจะมองออกแล้วเช่นกัน！”

“หลังจากที่กลุ่มโจรดวงดาวแตกแยก แม้ว่าตอนนี้มองดูแล้วว่าพวกเราทั้งสองฝ่ายต่างก็ยึดครองส่วนหนึ่งของโลกโจร！”

“แต่ว่า ถ้าหากพูดเรื่องพละกำลังการต่อสู้ สำนักฟ้าของเขาจะสามารถมาเทียบเทียมกับสำนักดินของฉันได้ยังไงกัน？”

“สิ่งที่พวกเขาถนัดคือเสาะหาและรวบรวมข้อมูล！”

“สำนักดินของฉัน ก็คือหน่วยดินเดิม เป็นพละกำลังการต่อสู้ที่แท้จริงของกลุ่มโจรดวงดาวต่างหาก！แม้ว่าตอนนี้ยอดฝีมือของสำนักดินจำนวนมากล้วนแต่ไม่ได้อยู่ที่โลกโจรก็ตาม แต่นั่นก็ไม่มีสิ่งที่พวกเขาจะมาเทียบเทียมได้เลย！”

“แต่ว่าตอนนี้ ดาวโจรถูกฝ่ายของพวกเขายึดครองแล้ว！”

“และพวกเรา ทำได้เพียงอาศัยที่ดาวที่ถูกทอดทิ้งดวงนี้เป็นการชั่วคราว”

“หรือว่า นี่ยังไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงปัญหาได้งั้นเหรอ？”

“คุณชายอย่าถูกไอ้แก่ฉีเย่ว์นั่นหลอกลวงเอานะ！จริงๆแล้ว สำนักที่มีพละกำลังสุดยอดอยู่เบื้องหลังที่แท้จริงไม่ใช่ฝ่ายสำนักดินของฉัน แต่เป็นสำนักฟ้าของพวกเขา！”

“ฉันขอแนะนำคุณชาย ในกระบวนการที่ตามหาองค์หญิง ทางที่ดีที่สุดอย่าพาผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ด้านหลังไปด้วย ไม่เช่นนั้น เกรงว่าโอกาสที่คุณชายอยากจะหาองค์หญิงเจอนั้น เลือนรางแล้ว！”

ได้ฟังคำพูดของโม่จั๋ว ยังไม่รอให้หลินหยุนเอ่ยปากพูด หลีซิงก็ยิ้มอย่างเยือกเย็นทันที พูดกล่าวว่า “ใครกันแน่ที่กินบนเรือ ขี้บนหลังคา สมรู้ร่วมคิดในการทำลาย รู้ดีอยู่แก่ใจมากที่สุด！ยังคิดจะใส่ร้ายสำนักฟ้าของฉันอีก？น่าขำชะมัด！ ”

โม่จั๋วก็ไม่ได้โมโห มองไปยังหลินหยุน พูดเสียงเบาๆว่า “คุณชาย สิ่งที่ควรพูดโม่จั๋วได้พูดไปหมดแล้ว ส่วนที่ว่าคุณชายจะเลือกอย่างไร งั้นก็เป็นเรื่องของคุณชายแล้ว！ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เพียงแค่หวังว่าสำหรับการต่อสู้ระหว่างสำนักดินของฉันและสำนักฟ้า คุณชายได้โปรดอย่าลำเอียงช่วยเหลือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลย！ ”

“แม้ว่าสำนักฟ้าของพวกเขาหน้าไม่อาย มีพละกำลังสุดยอดเป็นผู้ช่วย แต่ว่า ขอเพียงแค่รอยอดฝีมือสำนักดินของฉันกลับมาโลกโจรทั้งหมด ก็ไม่ถือว่าอะไรแล้ว！”

“สำนักดินของฉันมีความมั่นใจว่าจะรับมือกับพวกเขาได้ โดยที่กษัตริย์ไม่ต้องออกโรงมา！”

หลินหยุนพยักหน้าแล้ว พูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันแซ่หลินก็ไม่พูดอะไรมากแล้ว แต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นพวกคุณฝ่ายไหน ปล่อยข่าวคราวนี้ให้รั่วไหลออกไป เมื่อฉันทราบ ฉันก็ไม่สนใจว่าพวกคุณฝ่ายไหนจะสมรู้ร่วมคิดกับพละกำลังสุดยอดนี้ ถึงตอนนั้น พวกคุณก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อไปแล้ว！”

“ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองดูได้！ ”

“เจ้าสำนักโม่จั๋ว คำพูดที่ฉันควรจะพูดได้พูดไปหมดแล้ว ขอลา！”

พูดจบ พาหลีซิงออกจากวิมานไป ออกจากดาวบำเพ็ญที่แตกสลายแล้ว

ออกไปจากสถานที่แห่งนี้ หลินหยุนไม่พูดอะไรเลย หลีซิงเอ่ยปากพูดอย่างเยือกเย็นว่า “คุณอย่าไปเชื่อคำพูดของเขา เขากำลังพูดโกหก ！เป็นพวกเขาต่างหากที่สมรู้ร่วมคิดกับพละกำลังสุดยอด！ที่แตกแยกในครั้งนี้ ก็เป็นเพราะพวกเขา！”

สายตาของหลินหยุนแวววับ พูดว่า “ฉันจะเชื่อหรือไม่นั้น มันไม่สำคัญเลย ฉันมองแค่ความจริงเท่านั้น！จริงสิ คุณสามารถติดต่ออาจารย์ของคุณได้ บอกคำพูดของฉันให้เขาฟังอีกครั้ง ให้เขาได้เตรียมใจไว้ อย่าหาว่าไม่บอกก่อนล่วงหน้า！”

หลีซิงได้ฟัง พูดกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นทันทีว่า “ไม่จำเป็น！เพราะว่าสำนักฟ้าของฉันไม่เคยทำ ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร！”

หลินหยุนก็ไม่พูดอะไรอีก พาหลีซิงออกไปจากค่ายกลทะลุมิติ ไม่นานก็ถึงสุดหล้าทะเลแล้ว

หลินหยุนให้หลีซิงอยู่ในเขตแสงม่วงของหอปราบทะเล

กลับไปยังโลกชางฉองเพียงคนเดียวแล้ว

การเดินทางออกตามหาเยว่เอ๋อในครั้งนี้ ทำให้หลินหยุนรู้สึกไม่ค่อยสงบเลย เขาเองก็ไม่กล้าที่จะรับรองว่า จะกลับมาได้เมื่อไหร่！

สรุปว่า ความรู้สึกของหลินหยุน ไม่ดีอย่างมาก！