จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1887

พูดแล้ว ชิงฮุยอดที่จะมองไปยังหลินหยุนไม่ได้พร้อมพูดกล่าวว่า “คุณชาย หรือว่าฝ่าหลันนั่นรู้ข่าวคราวขององค์หญิง？”

หลินหยุนพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ถูกต้อง！ฉันได้รับข่าวคราวของพี่สาวจากฝ่าหลันนั่น ！ที่มาในครั้งนี้ ก็อยากจะมาสอบถามด้วยตัวเอง！”

หลินหยุนเลียปากเสียงดังจุ๊บจั๊บๆแล้ว พูดว่า “แต่ว่า ก็คิดไม่ถึง เหมือนว่าโชคชะตาของฉันจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นี่เพิ่งจะมาถึงโลกธรรม สหายฝ่าหลันท่านนี้จู่ๆก็เสียชีวิตลงเพราะว่าหมกมุ่นมากเกินไป！”

ชิงฮุยตกตะลึง เหมือนว่าฟังความหมายอย่างอื่นในคำพูดของหลินหยุนออกแล้ว พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เรื่องของจักรวาลแห่งนี้ ก็เป็นเช่นนี้โดยประมาณ เรื่องในชีวิตส่วนใหญ่แล้วก็ไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ！คุณชายอย่าได้ท้อแท้！ ”

“จริงสิ คุณชายเคยไปวิหารธรรมของฝ่าหลัน？”

“บางที ในบรรดาลูกศิษย์เหล่านั้นของฝ่าหลัน หนึ่งในนั้นอาจจะรู้ข้อมูลเรื่องขององค์หญิง คุณชายลองไปสอบถามดูก็ได้ บางทีอาจจะได้ข้อมูลบางอย่างก็ไม่แน่นะ！”

หลินหยุนหัวเราะเบา ส่ายหน้า พูดว่า “ฉันไปมาแล้ว！”

พูดแล้ว หลินหยุนก็มองไปยังชิงฮุย พูดว่า “ขอถามเจ้าครองธรรมหน่อย ฝ่าหลันนั่นหมกมุ่นมากเกินไป หลังจากนั้นจึงเสียชีวิตลง ล้วนแต่อยู่ตรงหน้าของเจ้าครองธรรม เป็นเช่นนี้ไหม？”

ชิงฮุยได้ฟัง พยักหน้าแล้วพร้อมพูดว่า “ถูกต้อง！ไม่เพียงแค่ฉัน ตอนนั้นยังมียอดฝีมือทางทิศเหนือจำนวนมากอยู่ในที่เกิดเหตุด้วย ล้วนแต่เห็นกับตาตัวเองทั้งนั้น”

“เห็นการหมกมุ่นมากเกินไปของฝ่าหลันกับตาตัวเองแล้ว！”

“เห็นกับตาว่าฝ่าหลันเสียชีวิตเพราะว่าถูกต้าเต๋าแว้งกัด！”

“ต่อมา หลังจากที่ฝ่าหลันเสียชีวิตลง ฉันก็ได้ส่งลูกศิษย์ที่อยู่ใต้บังคับบัญชากว่าสามสี่คน นำศพของฝ่าหลันส่งกลับไปยังวิหารธรรมของเขาแล้ว และมอบให้ลูกศิษย์ของขาแล้ว”

หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อย ก้มหน้าลงเพื่อไตร่ตรองแล้ว

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองไปที่ชิงฮุยพร้อมพูดว่า “งั้น ไม่ทราบว่าเจ้าครองธรรมช่วยเรียกลูกศิษย์สามสี่คนนั่นที่ไปส่งศพของฝ่าหลันในตอนนั้นมาหน่อยได้หรือไม่ ฉันอยากจะสอบถามสักหน่อย！”

ชิงฮุยพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ไม่มีปัญหา แต่ว่า ก่อนหน้านี้ลูกศิษย์ที่นำศพของฝ่าหลันไปส่งมีทั้งหมดสี่คน ศิษย์สองคนในนั้นตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว มีเพียงแค่สองคน ฉันจะเรียกให้พวกเขามา คุณชายสอบถามได้ตามสบายเลย！”

ไม่นาน วัยรุ่นทั้งสองท่านก็เดินเข้ามาแล้ว

หนึ่งในนั้น ก็เป็นวัยรุ่นเหนือแดนสู่ธรรมะท่านนั้นก่อนหน้านี้ ส่วนอีกคน รูปร่างค่อนข้างเตี้ยเล็กน้อย ก็เป็นแดนสู่ธรรมะตอนปลาย

หลินหยุนมองไปยังสองคน เอ่ยปากถามว่า “ทั้งสองท่าน ได้ยินมาว่าพวกคุณเป็นคนส่งศพของฝ่าหลันกลับไป？”

วัยรุ่นเหนือแดนสู่ธรรมะผู้นั้นกลับไม่ได้ตอบคำถามของหลินหยุนก่อน และมองไปยังผู้ครองธรรมชิงฮุยก่อนแล้ว

ชิงฮุยอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านผู้นี้ก็คือนายน้อยแห่งโลกชางฉอง สอบถามอะไรพวกคุณ พวกคุณก็ต้องตอบตามความจริง！”

ทั้งสองคนได้ฟังแล้วก็พยักหน้าตอบรับ วัยรุ่นผู้นั้นมองไปยังหลินหยุนพร้อมพูดว่า “รายงานคุณชาย ก็เป็นเช่นนี้！”

หลินหยุนพูดว่า “ในระหว่างนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นไหม？”

วัยรุ่นผู้นั้นส่ายหน้าทันที พูดว่า “ไม่มีนะ ในระหว่างทางก็เป็นปกติมาก พวกเราเป็นอาจารย์และลูกศิษย์กัน ทั่วทั้งเขตเหนือ ไม่มีใครกล้าลงมือกับพวกเรา！เพราะงั้นทั้งกระบวนการนี้ก็ราบรื่นอย่างมาก！ ”

หลินหยุนขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า “ไม่เกิดอุบัติเหตุใดๆเลยจริงๆเหรอ？”

ทั้งสองคนต่างพยักหน้า พูดพร้อมกันว่า “ไม่มีนะ！”

หลินหยุนพยักหน้า มองไปยังชิงฮุยทันที พูดว่า “เจ้าครองธรรม ไม่ทราบว่าเจ้าครองธรรมเข้าใจอะไรในตัวฝ่าหลันบ้าง？”

ชิงฮุยส่ายหน้าพูดว่า “ไม่มีนะ！ถึงยังไงฉันเป็นห้าเต๋า และฝ่าหลันนั่น ยังไม่เปิดต้าเต๋า เพราะงั้นฉันก็ไม่ได้เข้าใจอะไรมากมาย เพียงแค่รู้ว่าเป็นบุคคลยอดเยี่ยมของเขตเหนือก็เท่านั้น！”

หลินหยุนพยักหน้าแล้ว ลุกขึ้นยืนมือประสานระดับอกไปยังชิงฮุยแล้ว พูดว่า “งั้นขอบคุณเจ้าครองธรรมมากเลย！ฉันขอบคุณสำหรับการต้อนรับ งั้นขอตัวลาก่อน！”