จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1888

ฝ่ากงพยักหน้าแล้ว พูดว่า “เป็นเช่นนี้จริงๆ！เพียงแต่ว่าฉันเป็นเพียงผู้ติดตาม แต่ไม่ได้มาด้วยกัน พวกเขาเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เพราะงั้นไม่อนุญาตให้เดินทางไปด้วยกัน！ฉันจึงทำได้เพียงติดตามกลับมาอยู่ด้านหลัง ”

หลินหยุนขยับสายตา พูดว่า “งั้นระหว่างทางเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง？หรือว่าเกิดเรื่องที่ทำให้คุณรู้สึกแปลกๆ？”

กงฝ่าได้ฟัง ตกตะลึงครู่หนึ่ง ส่ายหน้าไปมาพร้อมพูดว่า “ไม่มีนะ！ไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันใดๆเลยตลอดทั้งเส้นทาง พูดได้ว่าราบรื่นอย่างมาก！”

หลินหยุนพูดว่า “ไม่มีเหตุไม่คาดฝันใดๆเลย？”

กงฝ่าพูดอย่างแน่ใจมากว่า “ไม่มี！”

หลินหยุนพยักหน้า “งั้นคุณคิดว่า ทำไมฝ่าหลันหมกมุ่นมากจนเกินไปอย่างรุนแรงเช่นนี้？จากที่คุณเข้าใจในตัวฝ่าหลัน ก่อนที่เขาจะเข้าฟังเทศน์เคยมีสัญญาณที่จะหมกมุ่น？”

ฝ่าหลันส่ายหน้าพร้อมพูดว่า “ไม่มี！เพราะงั้นที่ไปฟังเทศน์ในครั้งนี้ สำหรับการหมกมุ่นของฝ่าหลัน ฉันก็รู้สึกเหลือเชื่อมากเช่นกัน เพราะว่าฝ่าหลันก็ไม่ใช่คนที่ต้องการเห็นผลสำเร็จในทันทีเลยด้วยซ้ำ เขาหยุดอยู่ในแดนสู่ธรรมะมากว่า1,700ปีแล้ว โดยเฉพาะเหนือสู่ธรรมะก็ยาวนานถึง900ปีแล้ว ”

“แต่สิ่งที่เขาแสวงหามีเพียงคำว่าสงบนิ่งเท่านั้น！”

“จริงๆแล้วฉันก็ไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้ ถ้าหากพูดว่าฉันหมกมุ่นมากจนเกินไปเองฉันก็พอที่จะเข้าใจได้”

“แต่ถ้าหากพูดว่าฝ่าหลันหมกมุ่นมากเกินไปจนกลายเป็นคนบ้า งั้นก็ทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่อเลย！”

“แต่ว่าในสถานที่ประกอบพิธีของเจ้าครองธรรมชิงฮุยก่อนหน้านี้ ฝ่าหลันหมกมุ่นมากจนเกินไปแล้วจริงๆ นี่เป็นสิ่งที่คนกว่าหลายคนเห็นเองกับตา พูดได้เพียงแค่ว่าเป็นสิ่งที่เหนือการควบคุมของมนุษย์และผลที่ตามมาก็ยากที่จะคาดเดาได้ อย่างที่รู้ว่าฝ่าหลันนั่นขาดแค่ก้าวเดียวเท่านั้น ก็สามารถเปิดต้าเต๋าได้！”

“จริงๆแล้วเขาไปเปิดต้าเต๋าได้แล้ว เพียงแต่ว่ายังอยากที่จะสะสมให้มากกว่านี้หน่อยแล้วค่อยไปเปิดต้าเต๋า！”

“ใครจะไปคิดว่า จู่ๆจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้ว”

หลินหยุนพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นตอนนี้ศพของฝ่าหลันอยู่ที่ไหน？อยู่ในวิหารธรรมของเขาเหรอ？”

ฝ่ากงพูดว่า “ไม่ใช่นะ หลังจากที่ศพของฝ่าหลันถูกส่งกลับไปก็มอบให้ฝ่าทงศิษย์ของเขาแล้ว หลังจากนั้นจัดพิธีฌาปนกิจ！”

สายตาของหลินหยุนเป็นประกาย “ศพของฝ่าหลันถูกเผาแล้ว？”

ฝ่ากงพยักหน้า พูดกล่าวว่า “ถูกต้อง เผาแล้ว！”

หลินหยุนพูดว่า “ถึงยังไงฝ่าหลันก็เป็นเหนือแดนสู่ธรรมะ จ้าวแห่งวิหารธรรมแห่งหนึ่ง จู่ๆจัดพิธีฌาปนกิจ？หรือว่าโลกธรรมมีประเพณีเช่นนี้งั้นเหรอ？”

ในเรื่องของความหมายโดยทั่วไป ผู้ฝึก โดยเฉพาะยอดฝีมือที่มากความสามารถ หลังจากที่เสียชีวิตลงแล้วนำศพไปเผานั้นมีน้อยมาก

ฝ่ากงส่ายหน้าพร้อมพูดว่า “ไม่ใช่ ถึงยังไงก็ไม่ได้เสียชีวิตแบบปกติ แต่เป็นการเสียชีวิตจากหมกมุ่นมากจนเกินไปผู้บำเพ็ญเซียนต้าเต๋าแห่งธรรมมีความแตกต่างกับผู้บำเพ็ญเซียนปกติทั่วไปมาก！”

“ถ้าหากเสียชีวิตลงแบบปกติ ต้าเต๋าแห่งธรรมของศพนั้นจะกระเจิดกระเจิงอยู่ตลอด นี่ก็เท่ากับว่าเป็นของวิเศษของต้าเต๋าอย่างหนึ่งเลย！”

“งั้นแน่นอนว่าจะต้องถูกเก็บไว้”

“แต่เหมือนกับฝ่าหลัน หมกมุ่นมากจนเกินไปเช่นนี้ งั้นก็แตกต่างกันแล้ว ต้าเต๋าแห่งธรรมของเขาไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ปกติ！ไม่สามารถทำให้คนรุ่นหลังเข้าใจได้！”

“ไม่เพียงเช่นนี้ ต้าเต๋าแห่งธรรมของศพหมกมุ่นมากเกินไปแล้ว ถ้าเก็บไว้ละก็ ไม่เพียงแค่ไม่มีข้อดีใดๆเลย ในทางกลับกันยังส่งผลกระทบต่อคนรุ่นหลัง！”

“เพราะงั้นจัดพิธีฌาปนกิจก็เป็นเรื่องที่ปกติ！”

หลินหยุนพยักหน้า พูดว่า “ฉันยังมีคำถามสุดท้ายอีกคำถามหนึ่ง หวังว่าคุณจะตอบตามความจริงได้！”

ฝ่ากงรีบพูดกล่าวทันทีว่า “เชิญผู้อาวุโสพูดมาเลย”

เขาก็ไม่รู้ว่าหลินหยุนเป็นคนแบบไหน แต่ว่า เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของหลินหยุน ก็เหมือนกับตอนที่โลกธรรมของชิงฮุย รู้สึกเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเจ้าครองธรรมชิงฮุยเลยยังไงอย่างนั้น ยากที่จะคาดเดาได้！

หลินหยุนพูดกล่าว “ในเมื่อคุณกับฝ่าหลันเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมาก งั้น เขาเคยพูดเกี่ยวกับเรื่องขององค์หญิงแห่งโลกชางฉองให้คุณฟังมาก่อนไหม？”

ได้ฟังหลินหยุนพูดแบบนี้ ฝ่ากงเข้าใจแล้วทันที ที่แท้ยอดฝีมือทั้งสองท่านตรงหน้ามาเพราะเรื่องนี้นี่เอง

ฝ่ากงรีบพูดกล่าวทันทีว่า “เรื่องนี้ ฝ่ากงไม่เคยพูดกับฉันมาก่อน！”

หลินหยุนพูดว่า “ไม่เคยพูดมาก่อน？”

ฝ่ากงพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ไม่มีนะ！ไม่เคยพูดเลยสักครั้ง！ ”

หลินหยุนพยักหน้าแล้ว

ไม่ได้ถามต่อ แต่ทว่าก้มหน้าลงครุ่นคิด

เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว เบาะแสถูกตัดขาดทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

ฝ่าหลันผู้ที่รู้เบาะแสเพียงผู้เดียว ปรากฏว่าหมกมุ่นเกินไปจนกลายเป็นคนบ้าแล้ว！