เจียซินกล่าวว่า “คุณกำลังคิดว่า บรรพกาลยอดฝีมือผู้เก่งกาจเหล่านั้น ทรงพลังมากจนถึงจุดนั้นแล้วถึงจะสามารถเปิดหมื่นโลกได้
“ฉันคิดว่าคุณมั่นใจเกินไปแล้ว ทำไมพวกเขาไม่เป็นคนแรกที่เปิดโลกก่อน จากนั้นค่อยไปยังจุดที่น่าเหลือเชื่อนั่น?”
หลินหยุนได้ยิน ดวงตาเปลี่ยนไปทันที และเขาก็ส่ายหัวไม่หยุด “นี่มันเป็นไปไม่ได้! ถ้าไม่ใช่แดนอย่างต้าเต๋า 40 50 เต๋าแบบนั้นก่อน แล้วพวกเขาจะเปิดโลกได้อย่างไร?”
ถ้าการเปิดโลก มันง่ายอย่างนั้นจริงๆ งั้นจักรวาลแห่งนี้ ก็ไม่ได้ง่ายๆเหมือนหมื่นโลกหรอก!
ด้วยการบำเพ็ญตนชาติที่แล้วของหลินหยุน
ขณะที่เขาลงมือสร้างจิตแห่งโลกชางฉอง ที่จริงก็มีอยู่ 2 ตัวเลือก
แบบที่หนึ่ง ก็คืออยู่ที่สวรรค์
ผลลัพธ์ก็คือเป็นอย่างตอนนี้
เขาเลือกที่จะอยู่บนท้องฟ้าทางตอนเหนือซึ่งอยู่ไม่ไกลจากภพศักดิ์สิทธิ์เต่ามังกร
แบบที่สอง ก็คือค้นหาโลกใบเล็กๆที่จักรวาลก่อตัวขึ้นขึ้นโดยธรรมชาติ
โลกเล็กๆเช่นนี้ เป็นจักรวาลผ่านการก่อตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ และค่อยๆจุติออกมาอย่างช้าๆ
ชี่ทิพย์บ้างก็มีกลิ่นหอมกรุ่น บ้างก็เต็มไปด้วยพลังต้าเต๋า บ้างก็เต็มไปด้วยพลังต้าเต๋าหนึ่งชนิดหรือต้าเต๋าหลายชนิด
แน่นอน ที่มากกว่าก็คือพื้นที่ที่เสื่อมโทรม ซึ่งไม่มีอะไรเลย
แถมยังไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆเลย
ดังนั้นโลกใบเล็กที่ก่อตัวแบบธรรมชาติเช่นนี้ ข้อแรกหาได้ยาก ข้อสองไม่มีกฎเกณฑ์แห่งโลกที่สมบูรณ์
จึงไม่เหมาะสม
สุดท้ายหลินหยุนเลือกที่จะเปิดโลกชางฉองที่จักรวาล
แต่หมื่นโลกที่แท้จริงที่ถูกบุกเบิกนั้น มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง!
นั่นล้วนแล้วเป็นสุดยอดฝีมือของเผ่าอื่นๆ ใช้พลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่น่าตกใจเปิดมันออกมา!
ถ้าหากไม่มีพลังของ 40 เต๋า งั้นก็ไม่ต้องคิดเลย
เจียซินกลับพูดว่า “งั้นคุณคิดว่า จะเปิดโลกหนึ่ง นอกจากต้องการพลังที่แข็งแกร่งแล้ว ยังต้องการอะไรอีก? หรือว่า การเปิดโลก ต้องการพลังที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานถึงจะได้งั้นเหรอ?”
หลินหยุนกล่าว “หมายความว่าไง? ถ้าไม่มีพลังอันทรงพลังและไร้ขอบเขต เราจะเปิดโลกได้อย่างไร? "
เมื่อเขาพูดออกมา ตัวเขาเองก็พบว่า เหมือนเรื่องมันจะไม่เป็นอย่างนี้เลย “ไม่ใช่! เหมือนว่ามันไม่ใช่เป็นเช่นนี้……”
“ถ้าหากจักรวาลเป็นวงกลม งั้นในยุคบรรพกาล ยอดฝีมือผู้เก่งกาจของเผ่าอื่นๆเหล่านั้นที่เปิดโลกออกมา ก็เท่ากับการที่เกิดวงกลมเล็กๆ ขึ้นรอบขอบวงกลมใหญ่ และเปิดทีละวงๆ ”
“พลังน่ะเหรอ แน่นอนว่ามันสำคัญมากๆ แต่ว่า การฉีกนภาแยกออกจากกัน หลังจากที่เข้าสู่ความว่างเปล่า และมีความสามารถพอที่จะต้านทานกับลมกางที่ไม่หมดไม่สิ้นในความว่างเปล่า นั่นก็อาจจะเป็นไปได้……”
“จุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุดคือสามารถทำให้โลกที่เพิ่งเปิดในพื้นที่ความว่างเปล่ามีความเสถียรได้……”
“ไม่เลว! แบบนี้แหละ!”
“และความเสถียร ก็ต้องการสมบัติที่เพียงพอที่จะกดขี่ฟ้าดิน!”
“เมื่อมีสมบัติล้ำค่าที่สามารถกดขี่ได้ โลกจะเกิดความเสถียร!
“จากนั้น จากนั้นเป็นอะไร……”
“ใช่แล้ว! จากนั้นก็เป็นกฎเกณฑ์ต้าเต๋า!”
“อย่างเช่นโลกครุฑทอง ก็เปิดมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล ในโลกครุฑทอง ก็มีเผ่าครุฑทองรวมถึงพลังต้าเต๋าที่สอดคล้องกัน!”
“นี่ก็แสดงว่า จุดเริ่มต้นที่เปิดโลกบรรพกาล บรรพบุรุษครุฑทอง ได้ผสมผสานต้าเต๋าของเขา กับโลกครุฑทองที่ได้เปิดออกมาแล้ว!”
“เมื่อเป็นเช่นนี้……บรรพบุรุษครุฑทองก็กลายเป็นโลกครุฑทอง โลกครุฑทองก็กลายเป็นบรรพบุรุษครุฑทอง……นี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำไมกษัตริย์เผ่าอื่นๆ จะต้องมีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่อยู่บนโลกนี้!”
“และหลังจากที่ ‘เปลี่ยน’จากโลกให้เป็นตัวเอง……”
“จำนวนของต้าเต๋าที่พลังของโลกสามารถต้านทานได้ จะต้องมีมากกว่าที่ร่างกายจะต้านทานได้อย่างแน่นอน!”
“ถูกต้อง!”
“จะต้องเป็นเช่นนี้!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ!”
“ฉันเข้าใจแล้ว!”
“ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...