แน่นอนว่า แม้ว่าตอนนี้โลกแห่งคือมรณะ
แต่สำหรับหลินหยุนแล้ว มีข้อดีมากมายเลย
เพราะว่าต้าเต๋าที่เขาเปิดทั้งหมด ล้วนแต่แกะสลักในโลกแห่งนี้แล้ว เพียงแค่ต้องใช้เวลาสักหน่อย นำความเข้าใจของเขา มาทำให้โลกแห่งนี้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่ง
แต่ว่า ในเวลานี้ หลินหยุนก็นึกถึงอีกหนึ่งปัญหาขึ้นมาได้แล้ว
งั้นก็คือช่องว่างพิเศษนั่นที่เขาเปิดต้าเต๋าในตอนเริ่มแรก
นั่นเป็นการมีอยู่ของการเปิดต้าเต๋า การจัดเก็บต้าเต๋า
สิ้นเปลืองเวลาไปนิดหน่อยก็สามารถโอนย้ายมาได้จริงๆเหรอ?
ยังมีอีกหนึ่งปัญหา
นั่นก็คือหลังจากที่เคลื่อนย้ายมา จะสามารถเหมือนกับเมื่อก่อน แสดงออกมาโดยไม่มีขีดจำกัดโดยสิ้นเชิงไหม?
ถ้าหากไม่ได้ งั้นหลังจากที่เขากลับไปถึงหมื่นโลก พละกำลังในการต่อสู้ของเขาก็จะลดลงอย่างมาก
ทำได้เพียงตอนที่อยู่ในโลกแห่งนี้ ถึงจะมีพละกำลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
เพราะว่าเขาสัมผัสได้แล้ว
ในโลกแห่งนี้ เขาไม่ได้เปิดต้าเต๋าแห่งธรรม ในเวลาก็สามารถโยกย้ายและแสดงพละกำลังของต้าเต๋าแห่งธรรมของชิงฮุยและพวกได้
ตอนนี้ในโลกแห่งนี้ ต้าเต๋าร้อยกว่าสาย เขาสามารถแสดงออกมาได้ทั้งหมด
นี่เป็นความแข็งแกร่งที่น่าเหลือเชื่อเลย
แน่นอนว่า นี่ก็จำเป็นต้องนำเอาพละกำลังแห่งต้าเต๋าในช่องว่างพเศษนั้น โยนออกไปยังโลกแห่งนี้ทั้งหมดโดยสิ้นเชิงถึงจะได้
คิดมาถึงตรงนี้ หลินหยุนพูดว่า “เปิดต้าเต๋าแห่งความเป็น สำหรับฉันแล้ว ไม่ใช่เรื่องยากเลย แต่ว่าก่อนอื่นจะต้องโยกย้ายพลังแห่งต้าเต๋าอันเดิมออกมาทั้งหมดก่อน ฉันลองทำก่อน หลังจากนั้นพวกคุณทำตามได้!”
พูดแล้ว หลินหยุนไปยังเถ่หนิวและฟางอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง เปิดโลกกำลังภายในตัวของตัวเองออกมาทั้งหมดแล้ว ขั้นตอนนี้ เท่ากับเอาตัวของเขามาผสมผสาน กับโลกแห่งนี้แล้ว
พลังแห่งต้าเต๋าในโลกกำลังภายในตัว ปรากฏออกมาทีละเส้นทีละเส้น
ไปประทับตราและผสมผสานฟ้าของโลกใบนี้อย่างไม่หยุดหย่อน
และในเวลานี้ ท่ามกลางช่องว่างของเสิ่นซวนต้าเต๋านั่น ต้าเต๋าแห่งกระบี่ของหลินหยุนเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาก่อนแล้ว
ต้าเต๋าแห่งกระบี่ของหลินหยุน ก็เท่ากับแม่น้ำสายหนึ่ง
เดิมทีนั้นสงบอย่างมาก
แต่ในเวลานี้เหมือนว่าเสียงดังอึกทึกราวกับกองทหารฮึกเหิมยังไงอย่างนั้น
แต่แม้ว่าเป็นเช่นนี้ ในช่องว่างของเสิ่นซวนนั่น ก็เป็นเพียงแค่สิ่งเล็กน้อยจนไม่ควรค่าที่จะนำมาใส่ใจเลย
ไม่สามารถกระตุ้นให้เกิดการผันผวนใดๆได้เลยทั้งสิ้น
เพราะไม่รู้ว่าห่างจากต้าเต๋าแห่งกระบี่สายนี้ของหลินหยุนไกลแค่ไหน แม่น้ำไหลเชี่ยวที่ไม่สามารถอุปมาได้ กำลังพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดหย่อน
แม่น้ำสายนี้ ไม่รู้ว่ากว้างกว่ากี่ล้านกิโลเมตร ความยาวก็เช่นกัน ราวกับว่าไม่มีที่สิ้นสุด
นี่ก็เป็นต้าเต๋าเส้นนั้นที่หลินหยุนเห็น ในตอนแรกที่จิตใจล่องลอยอยู่ที่นี่
แม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์
พละกำลังของต้าเต๋าแห่งจักรวาลทั้งหมด มีอยู่ในแม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์สายนี้โดยสิ้นเชิง
แน่นอนว่า ทั้งสองฝั่งของแม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์เส้นนี้ ยังมีสายที่แตกแขนงออกมาอย่างนับไม่ถ้วน
เพียงแต่ว่าสายที่แตกแขนงออกมาเหล่านั้นเล็กเกินไปแล้ว
บางสายก็แห้งขอด
บางสายก็ขาดการเชื่อมต่อกับแม่น้ำแห่งกฎเกณฑ์แล้ว
บางสายแม้ว่าจะเล็กมาก แต่ว่ากำลังคิดอยากจะผสานเข้าไปในแม่น้ำอย่างไม่หยุดหย่อน
สายที่แตกแขนงออกมาทั้งใหญ่ทั้งเล็กเหล่านี้ ก็คือต้าเต๋านับไม่ถ้วนยอดฝีมือแห่งจักรวาลเป็นผู้เปิดออกมา
ต้าเต๋าของหลินหยุนพวยพุ่ง เกลือกกลั้ว
ไม่ได้ใหญ่โตโอ่อ่า และกำลังจางหายไป
หดตัวเล็กลงทีละนิดทีละน้อย ถูกเซาะหายไป
เหมือนว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไรก็ไม่รู้เลย กำลังบริโภคพละกำลังของสายที่แตกแขนงออกมาอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...