หลินหยุนเริ่มเปิดต้าเต๋าแห่งหยินหยาง
ต้าเต๋าแห่งหยินหยางและต้าเต๋าแห่งห้าธาตุเหมือนกัน ก็เป็นต้าเต๋าที่เขาสร้างขึ้นในชาติก่อน
ก่อนหน้านี้เราก็เคยพูดกันแล้ว เหตุผลที่หลินหยุนสามารถที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของจักรวาลในชาติก่อนได้ นั่นก็เป็นเพราะว่าต้าเต๋าของเขาแข็งแกร่งเพียงพอ!
ก็ไม่พูดถึงต้าเต๋าแห่งกระบี่แล้ว
ต้าเต๋าแห่งหยินหยาง และต้าเต๋าแห่งธาตุ นี่เป็นสิ่งมีอยู่ที่ทรงพลังที่สุดในหมื่นเต๋า!
นี่ต่างหากที่เป็นรากเหง้าที่หลินหยุนยืนอยู่บนจุดสูงสุดของจักรวาล!
สร้างหยินหยางต้าเต๋าทั้งสองออกมา ผสมผสานกับท้องฟ้าแห่งโลกชางฉอง ทั่วทั้งโลกชางฉอง เกิดการเปลี่ยนแปลงสะเทือนฟ้าดินอีกครั้ง
แม้ว่ายังจะเยือกเย็น ขาดแคลนปราณชีวิต
แต่เห็นได้ชัดว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
แม้ว่ายังไม่มีต้าเต๋าที่สามารถที่จะเกิดการเวียนว่ายตายเกิดได้ ก็ทำให้หลินหยุนพึงพอใจอย่างมากแล้ว
ไม่กี่วันต่อมา หลินหยุนได้เปิดต้าเต๋าทั้งหมดในชาติก่อนของตัวเองออกมาแล้ว และผสมผสานเข้าในท้องฟ้าแห่งโลกชางฉอง
จำนวนต้าเต๋าของเขา ได้มาถึงเกินสามสิบกว่าแล้ว
ถ้าหากอยู่ในโลกชางฉองจริงๆ งั้นจำนวนต้าเต๋าของเขา ก็มีต้าเต๋ามากกว่าหนึ่งร้อยยี่สิบขึ้นไป
แม้ว่าพลังของต้าเต๋า ยกเว้นจากอุบัติเหตุของตัวเขาเอง ยังถือได้ว่าแข็งแกร่งเกินไป แต่ถึงขั้นที่น่าเหลือเชื่ออยู่แล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้นตราบใดที่อยู่ภายในโลกชางฉอง เขาก็เป็นสวรรค์อย่างแท้จริง
เมื่อพูดออกมาก็มีผลบังคับใช้
เขาเชื่อว่า จักรวาลนี้ไม่มีใครคนไหนสามารถที่จะเอาชนะตัวเองในโลกชางฉองได้!
แน่นอนว่า ยังต้องพิจารณาถึงความเป็นจริงอย่างหนึ่ง นั่นคือโลกชางฉองในตอนนี้ยังมั่นคงไม่เพียงพอ ต่อให้โลกชางฉองผสมผสานดินแดนครึ่งหนึ่งที่เหลือนั้นเข้าไป แต่ความมั่นคงก็ยังไม่เพียงพอ!
นี่ยังต้องการลมหายใจของสิ่งมีชีวิต
ไปเป็นอุปสรรคทำให้เป็นรูปเป็นร่างของโลกอย่างต่อเนื่อง
นี่คือหลังจากที่เขาเปิดต้าเต๋าแห่งหยินหยาง ก็เข้าใจความเชื่อมโยงในนั้นแล้ว
ในไม่ช้า เถ่หนิวซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้พาฉินหลันจี้ฝานซิงและหยูเอ๋อร์ทั้งสามสาว มาถึงที่สุดฟ้าจักรวาล
เมื่อเห็นท่าทางของเถ่หนิว สายตาของหลินหยุนก็ไม่พอใจขึ้นมาในทันที
เถ่หนิวพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไม่ใช่คนของภพศักดิ์สิทธิ์เต่ามังกร เป็นผู้แข็งแกร่งปริศนาคนหนึ่ง หลังจากที่พวกเราออกจากโลกชางฉอง ลงมืออย่างกะทันหัน! แข็งแกร่งมาก ฉันสู้ไม่ได้!”
หลินหยุนพูดอย่างเยือกเย็นว่า “สามารถทำให้นายบาดเจ็บสาหัสได้ถึงขั้นนี้…..มหากษัตริย์เหรอ?”
เถ่หนิวส่ายหน้าพูดขึ้นมาว่า “น่าจะไม่ใช่ น่าจะเป็นจ้าวแห่งเต๋าที่กำลังพ้นทุกข์จากการดับจิต เสียชีวิตและเน่าเปื่อย
บนตัวของคนคนนี้มีพลังชั่วร้ายที่แข็งแกร่งมาก และพลังแห่งคำสาป น่าจะหลุดพ้นมาแล้วสองอย่าง! ต้าเต๋าอยู่ที่ประมาณสิบห้าเต๋า!”
หลินหยุนมองไป “ผู้แข็งแกร่งที่รอดพ้นจากความหายนะสองอย่าง สิบห้าเต๋าขึ้นไป จักรวาลมีผู้แข็งแกร่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามด้วย?”
ถ้าหากเป็นมหากษัตริย์ เถ่หนิวก็ย่อมรู้จักเป็นธรรมดา
เพราะมหากษัตริย์ของจักรวาล บอกว่าเยอะก็ไม่เยอะ บอกว่าน้อยถือได้ว่าไม่น้อย
ประกอบกับผู้แข็งแกร่งเผ่าอื่นๆ หลายสิบคนก็ยังมีอยู่
แต่มหากษัตริย์ลงมือ เถ่หนิวก็แยกแยะออกมาได้
แต่ว่ารอดพ้นจากความหายนะสองอย่างไปแล้ว เหลือเพียงหนึ่งอย่างสุดท้ายที่ยังไม่ได้รอดพ้นไป ไม่มีทางเป็นผู้ไร้ชื่อเสียงอย่างแน่นอน สามารถที่จะปิดบังตัวตนของตัวเองต่อหน้าของเถ่หนิวได้ นี่มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก!
เมื่อฟางได้ยินเช่นนี้ก็อดยิ้มขมขื่นไม่ได้ “ฉันไม่ได้เดินทางในจักรวาลมาหลายปีแล้ว จะรู้เรื่องมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร? อีกอย่าง ถ้าหากอีกฝ่ายเป็นมหากษัตริย์ แค่ต้องการที่จะปิดบังล่ะ”
หลินหยุนส่ายหน้า และพูดขึ้นมาว่า “ไม่มีทางเป็นไปได้ มหากษัตริย์ลงมือ แม้ว่าจะปิดบังตัวตน ไม่แสดงพลังต้าเต๋าที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง ด้วยผลการฝึกตนของเถ่หนิว ก็หนีไม่พ้น!”
มหากษัตริย์ที่อ่อนแอที่สุด อยู่นอกโลกชางฉอง เถ่หนิวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้
ถ้าหากอยู่ในโลกชางฉอง มีโลกชางฉองเป็นที่พึ่งพา งั้นก็ยังสามารถที่จะต่อสู้ได้ นี่เป็นเหตุผลที่หลินหยุนสบายใจเป็นอย่างมากที่จะเอาเถ่หนิวไว้ในโลกชางฉองเพื่อปกป้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...