จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1917

ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์ก็ดี หรือเผ่าอื่น ๆ ก็ตาม เพียงแค่เป็นสถานที่ที่สามารถรวบรวมลูกศิษย์ลูกหาที่มีปณิธานบูชาได้แล้วนั้น ก็ล้วนเป็นดินแดนที่สำนักพระธรรมดำรงอยู่

หลินหยุนได้แสดงต้าเต๋าแห่งมิติออกมาอีกครั้ง ดาบเฮ่าเทียนก็ผสานเข้าสู่ต้าเต๋าแห่งกระบี่ และทำลายร่างกายของอรหันต์ทั้งสามคนจนแหลกละเอียดอย่างสิ้นเชิง

ในขณะที่เขากำลังจะลงมือต่อนั้น อรหันต์ที่เหลืออยู่สิบห้าคน ต่างก็กลับเข้าไปภายใน เจดีย์ทองหมื่นพุทธกันทั้งหมด ในเวลานี้เอง ก็มียอดฝีมือผู้หนึ่งได้เดินออกมาจากชั้นที่ยี่สิบหกของเจดีย์ทองพระพุทธ

คนผู้นี้ คือพระโพธิสัตว์ตนหนึ่ง

ที่ชื่อว่าฟูโด เมียวโอ

และก็คือพระโพธิสัตว์เพียงหนึ่งเดียวในโลกพุทธ นั่นก็คือพระโพธิสัตว์ฟูโด เมียวโอ

อจละผู้นี้ ก็ไม่ใช่เผ่ามนุษย์

แต่จะเป็นเผ่าไหนนั้น จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดที่ทราบอย่างแน่ชัด

หลินหยุนมองไปยังอีกฝ่ายหนึ่ง โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร ซึ่งดาบเฮ่าเทียนของเขาที่เต็มไปด้วยพลังต้าเต๋าแห่งกระบี่ ก็ได้พุ่งเข้าฟาดฟันใส่ในทันที

อจละสีหน้าสงบนิ่ง แววตาก็บริสุทธิ์สดใส พร้อมกับมีรอยยิ้มอยู่ที่มุมปากตลอดเวลา

ในขณะที่ดาบเฮ่าเทียนมาอยู่เบื้องหน้าของเขาในระยะห่างหนึ่งนิ้ว เขาก็ได้ค่อย ๆ ยกฝ่ามือที่ขาวใสราวกับหยกขึ้นมา เพื่อสกัดดาบเฮ่าเทียนให้หยุดลงตรงเบื้องห้าเขาอย่างง่ายดาย

การโจมตีของหลินหยุนที่แข็งแกร่งดุดันมากขนาดนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้ว ราวกับว่าเป็นของเด็กเล่นอย่างไรอย่างนั้น

แทบจะไม่มีพลังอานุภาพอะไรเลย!

หลินหยุนตาเบิกกว้างโดยพลัน และส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ซึ่งภายใต้อำนาจของพลังจิตญาณนั้น ดาบเฮ่าเทียนก็ได้แหลกสลายลงไปในพริบตา

ภายใต้การระเบิดของดาบเฮ่าเทียน บวกกับพลังต่าเต๋าแห่งกระบี่ที่อยู่ภายในดาบ รุนแรงจนทำให้อจละกระเด็นลอยไปไกล ในขณะเดียวกันร่างฟูโด เมียวโอของเขาก็ได้ปรากฏออกมาแล้ว

แต่ก็ถือว่ายังช้าไปอยู่สักหน่อย

จนเขาได้กระอักเลือดสีทองออกมาแล้ว

และก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วย

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปกันทั้งหมด!

นี่คือผู้ที่มีสถานะเป็นรองเพียงแค่อมิตาพุทธในสำนักพระธรรมเท่านั้นนะ!

แน่นอนว่า การที่หลินหยุนสามารถเอาชนะสิบแปดอรหันต์ได้ และตอนนี้ก็ยังทำให้อจละบาดเจ็บสาหัสอีก ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ยอมรับกันไม่ได้

โดยเฉพาะการที่หลินหยุนตัดสินใจที่จะระเบิดดาบเฮ่าเทียนและต้าเต๋าแห่งกระบี่ของเขา

ซึ่งถือว่าเด็ดเดี่ยวเป็นอย่างมากเลยทีเดียว!

หากไม่ระเบิดทำลายตนเอง หลินหยุนก็สามารถที่จะต่อสู้กับอจละได้ เพียงแต่ว่าการต่อสู้อย่างหนักหน่วงกับสิบแปดอรหันต์ก่อนหน้านี้นั้น ทำให้เขาไม่มีพลังความสามารถอยู่ในระดับสูงสุดอีกแล้ว

แต่ว่า ในเวลานี้แม้ว่าจะทำให้อจละบาดเจ็บสาหัส แต่หลินหยุนเองก็กลับต้องสูญเสียต้าเต๋าไปสี่ถึงห้าอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังต้องสูญเสียดาบเฮ่าเทียนที่เป็นของวิเศษอันทรงพลังไปอีกด้วยเช่นกัน!

การต่อสู้ครั้งนี้ แทบจะกล่าวได้ว่าเกิดผลสรุปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!

เวลานี้ไม่ว่าจะเป็นพวกยอดฝีมือจำนวนมากที่อยู่นอกโลกพุทธ หรือว่าจะเป็นพวกผู้บำเพ็ญเซียนที่ดูผ่านทางลูกแก้วสะท้อนมายา ซึ่งในขณะที่มองไปยังหลินหยุนนั้น ก็มีสายตาที่เปลี่ยนแปลงไปกันทั้งหมด

แม้ว่าอจละจะบาดเจ็บสาหัส แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงมีสีหน้าท่าทางที่สงบนิ่งเหมือนเคย ไม่ทุกข์ใจหรือดีใจอะไร

เขาได้เก็บร่างฟูโด เมียวโอ และพนมมือขึ้น พร้อมกับหันไปแสดงความเคารพอย่างลึกซึ้งต่อเจดีย์ทองหมื่นพุทธ และพูดขึ้นอย่างสงบว่า “ลูกศิษย์พ่ายแพ้แล้ว! ”

เมื่อพูดจบลงอย่างเรียบง่าย ร่างกายก็หายวับไป กลับเข้าไปสู่ภายในเจดีย์ทองหมื่นพุทธอีกครั้ง

หลินหยุนขมวดคิ้วขึ้น

โดยคิดไม่ถึงว่าอจละจะประกาศยอมรับความพ่ายแพ้อย่างง่ายดายขนาดนี้

หลินหยุนมองว่า ถึงแม้เขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ หากจะบอกว่าไม่มีพลังในการต่อสู้แล้ว ก็คงจะไม่ถึงกับขนาดนั้นเด็ดขาด!

แต่หลินหยุนเองก็ไม่ได้คิดมากอะไร สูดหายใจลึก และเงยหน้ามองไปยังยอดบนสุดของเจดีย์ทองหมื่นพุทธ พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “หมิงหนี เวลานี้แล้ว ควรจะปรากฏตัวออกมาได้แล้ว! อย่าได้บังคับให้ฉันต้องลงมือสังหารเลย! ”

ในเวลานี้เอง เสียงพระธรรมก็ดังขึ้น

ทำให้ทั่วทั้งเจดีย์ทองหมื่นพุทธเปล่งประกายแสงขึ้น ทำให้แสงพระธรรมที่เดิมทีได้ถูกพลังเต๋าศพฟ้าพัวพันจนมืดสลัวลงไปนั้น กลับมาสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง

โดยที่พลังเต๋าศพฟ้า ก็ถูกทำลายลงไปในพริบตา

กายทองขนาดใหญ่ที่อร่ามเจิดจ้าอย่างที่สุด ปรากฏขึ้นที่ด้านบนของเจดีย์ทองหมื่นพุทธ โดยที่เจดีย์ทองหมื่นพุทธในเวลานี้นั้น ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในทันที