หลินหยุนพะวงคิดถึงแต่นางฟ้าเย่เยว่ นั่นคือผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ และก็เป็นผู้หญิงที่สามารถจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาไปตลอดกาล
ส่วนอีหลิงนั้น เป็นแค่เพียงดอกราตรีที่สวยสดงดงาม บนเส้นทางการบำเพ็ญเซียนที่แสนยาวนานเท่านั้น
เมื่อเปรียบเทียบกับอายุขัยของหลินหยุนที่มีนับแสนปี การดำรงอยู่ของอีหลิงนั้นก็เปรียบเหมือนดอกราตรีที่เบ่งบานชั่วแวบเดียว
นอกจากนี้เพื่อเขาแล้วเย่เยว่ ยังยอมที่จะกลับชาติมาเกิดด้วยกันกับเขาอีก หลินหยุนจะสามารถผิดคำสัญญากับเธอได้อย่างไรกัน!
กู้ซิวหรั่นที่อยู่ด้านข้างของอีหลิงได้ยินคำพูดของอีหลิงแล้ว ร่างกายสั่นสะท้านพลุ่งพล่านอย่างที่สุด
“เป็นคนไม่ค่อยพูด ชอบความเงียบสงบ อุปนิสัยเย่อหยิ่งทระนง.......”
ที่พูดนี้มันไม่ใช่กู้ซิวหรั่นงั้นหรอกเหรอ?
“แม้ว่าเขาจะเย็นชาเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน แต่ฉันรู้ว่าฉันอยู่ในใจของเขา เมื่อฉันประสบอันตราย เขาก็จะปรากฏตัวออกมาอย่างไม่ลังเลแล้วปกป้องบดบังให้ฉันอยู่ด้านหลังของเขา”
ที่พูดนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เมื่อครู่เขาแอบทำให้กับเธองั้นหรอกเหรอ?
กู้ซิวหรั่นตื่นเต้นดีใจจนสั่งสะท้านไปทั้งตัว สายตาที่มองไปยังอีหลิงยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น
“อีหลิง ที่จริงเธอก็มีฉันอยู่ในหัวใจ! ”
หวางหยู่หันฟังที่อีหลิงพูดจนจบ สีหน้าดูไม่ดีเอาอย่างมาก
“เดิมทีนางจิ้งจอกอีหลิงนี้ นึกไม่ถึงว่าจะชอบคุณชายกู้! เดิมทีฉันก็คิดว่าเธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อคุณชายกู้ ดูเหมือนว่าฉันมองผิดพลาดไปแล้ว”
“คิดไม่ถึงว่าในตอนแรกคิดต้องการจะช่วยเหลือคุณชายกู้ อาศัยอีหลิงเพื่อโจมตีหลินหยุน แต่กลับโดนทำร้ายเข้าเสียเอง ไปยั่วยุให้อีหลิงแสดงออกถึงความรู้สึกที่มีคุณชายกู้”
“เหอะเหอะ ฉันยกก้อนหินทุ่มเท้าตนเองแท้ ๆ เลย! ”
หวางหยู่หันรู้สึกว่าครั้งนี้ตนเองจะได้เปรียบแต่กลับกลายเป็นเสียเปรียบไปอย่างนั้น เหมือนกับทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับผู้อื่น
แต่ว่า ในเมื่อเหตุการณ์มันมาถึงขั้นนี้แล้ว เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ต้องปล่อยดำเนินต่อไปจนถึงที่สุด
มิเช่นนั้น เธอจะไม่สามารถชี้แจงอธิบายต่อกู้ซิวหรั่นได้เลย
เพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของอีหลิงแล้ว แอบเปรียบเทียบกับตนเองดู พบว่าผู้ชายที่อีหลิงชื่นชอบนั้นมีความแตกต่างกับตนเองมากมายเหลือเกิน
ทันใดนั้น หลายคนต่างก็หน้าม่อยคอตกไปตาม ๆ กัน
จางซือจู่เริ่มแรกก็มีอาการท้อแท้หมดหวัง แต่ เขารู้สึกได้ทันทีว่าลักษณะของผู้ชายที่อีหลิงชื่นชอบนั้น เหมือนกับว่าเขาเคยพบเจอที่ไหนมาก่อน? และยังค่อนข้างจะคุ้นเคยมากด้วย
จางซือจู่มองไปยังกู้ซิวหรั่นที่ยืนอยู่ด้านของอีหลิง สีหน้าก็ดูไม่ดีขึ้นทันที “แม่ง ข้าว่าแล้วทำไมลักษณะผู้ชายที่อีหลิงบรรยายนั้นค่อนข้างจะคุ้นเคยอย่างดี ที่จริงแล้วก็คือไอ้คนนี้! ”
“โธ่เอ๊ย นางฟ้าของฉันก็ยังไม่รอดพ้นเงื้อมมือของคนจอมปลอมอย่างกู้ซิวหรั่นไปได้”
หวางหยู่หันถือไมโครโฟนอีกตัวขึ้นมา เหอะเหอะหัวเราะและพูดว่า “เพื่อนนักเรียนอีหลิงได้ตอบคำถามของทุกคนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ที่อีหลิงได้บรรยายลักษณะออกมานั้น เหมือนกับว่าค่อนข้างคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี! ”
ได้ยินดังนั้น ทุกคนมองไปยังกู้ซิวหรั่นที่ยืนอยู่ข้างอีหลิงด้วยสีหน้าท่าทางที่บูดเบี้ยว หม่นหมอง ไม่พูดอะไร
กู้ซิวหรั่นตื่นเต้นดีใจจนหน้าแดงก่ำ ถึงขนาดแอบตัดสินใจว่า อีกสักครู่จะสารภาพรักต่ออีหลิง
หวางหยู่หันเห็นว่าไม่มีใครให้ความร่วมมือกับเธอ ทำได้เพียงแอบก่นด่าในใจ และก็ดำเนินรายการต่อไปตามลำพัง
“เพื่อนนักเรียนอีหลิง ฉันขออนุญาตสอบถามสักเล็กน้อย ผู้ชายคนที่คุณชื่นชอบนี้ ใช่หรือไม่ที่เขาผู้นั้น อยู่ตรงเบื้องหน้าของคุณ? ”
หวางหยู่หันหมายถึงกู้ซิวหรั่นที่อยู่ข้างกายของอีหลิง
แต่ว่า สายตาของอีหลิงกลับมองไปที่หลินหยุนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าของเธอ แต่ไหนแต่ไรเธอก็ไม่เคยพิจารณาสนใจในตัวของกู้ซิวหรั่นมาก่อนเลย
อีหลิงนึกว่าถูกหวางหยู่หันล่วงรู้ความลับของตัวเองแล้ว ใบหน้าที่งดงามก็แดงก่ำขึ้น แต่ทว่าอีหลิงก็พยักหน้าตอบอย่างกล้าหาญ “ใช่แล้ว”
จิตใจของพวกเพื่อนนักเรียนก็ยิ่งแย่ลงไปอีก ชายผู้นั้นก็คือกู้ซิวหรั่น อีหลิงพูดยอมรับออกมาด้วยตนเอง
เฮ้อ เวรกรรมจริง ๆ !
แม้แต่นางฟ้าเองก็ไม่สามารถรอดพ้นจากเสน่ห์อันน่าหลงใหลในตัวของกู้ซิวหรั่นไปได้
จางซือจู่ถึงขนาดร้องฟูมฟายเสียงดัง “โธ่สวรรค์ ท่านทำไมถึงทำกันอย่างนี้? โธ่นางฟ้า คุณทำไมถึงไม่คิดทบทวนให้รอบคอบเสียก่อน? คุณชอบใครไม่ชอบ ดันมาชอบคนจอมปลอมอย่างกู้ซิวหรั่นผู้นี้! ”
“พระเจ้าไม่ทรงเปิดตามองดูบ้างเลยจริง ๆ ”
หวางหยู่หันโล่งใจ เวลานี้ แผนการของเธอกับกู้ซิวหรั่นในที่สุดก็สำเร็จเสร็จสิ้นลง
เดิมทีพวกเขาเตรียมการที่จะปลอมแปลงเหตุการณ์ว่าอีหลิงชื่นชอบกู้ซิวหรั่น เพื่อจะมาเย้ยหยันหลินหยุน คิดไม่ถึงว่าอีหลิงกลับชื่นชอบกู้ซิวหรั่นเข้าจริง ๆ จึงช่วยลดขั้นตอนลงมากทีเดียว
หวางหยู่หันหึงหวงอิจฉาเป็นอย่างมาก แต่ภายนอกกลับต้องยิ้มแย้มแสดงความยินดีต่อกู้ซิวหรั่น “คุณชายกู้ ยินดีด้วยยินดีด้วย สามารถเป็นที่ชื่นชอบของดาวประจำมหาวิทยาลัย! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...