จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 206

หลินหยุนพะวงคิดถึงแต่นางฟ้าเย่เยว่ นั่นคือผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ และก็เป็นผู้หญิงที่สามารถจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาไปตลอดกาล

ส่วนอีหลิงนั้น เป็นแค่เพียงดอกราตรีที่สวยสดงดงาม บนเส้นทางการบำเพ็ญเซียนที่แสนยาวนานเท่านั้น

เมื่อเปรียบเทียบกับอายุขัยของหลินหยุนที่มีนับแสนปี การดำรงอยู่ของอีหลิงนั้นก็เปรียบเหมือนดอกราตรีที่เบ่งบานชั่วแวบเดียว

นอกจากนี้เพื่อเขาแล้วเย่เยว่ ยังยอมที่จะกลับชาติมาเกิดด้วยกันกับเขาอีก หลินหยุนจะสามารถผิดคำสัญญากับเธอได้อย่างไรกัน!

กู้ซิวหรั่นที่อยู่ด้านข้างของอีหลิงได้ยินคำพูดของอีหลิงแล้ว ร่างกายสั่นสะท้านพลุ่งพล่านอย่างที่สุด

“เป็นคนไม่ค่อยพูด ชอบความเงียบสงบ อุปนิสัยเย่อหยิ่งทระนง.......”

ที่พูดนี้มันไม่ใช่กู้ซิวหรั่นงั้นหรอกเหรอ?

“แม้ว่าเขาจะเย็นชาเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน แต่ฉันรู้ว่าฉันอยู่ในใจของเขา เมื่อฉันประสบอันตราย เขาก็จะปรากฏตัวออกมาอย่างไม่ลังเลแล้วปกป้องบดบังให้ฉันอยู่ด้านหลังของเขา”

ที่พูดนี้ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เมื่อครู่เขาแอบทำให้กับเธองั้นหรอกเหรอ?

กู้ซิวหรั่นตื่นเต้นดีใจจนสั่งสะท้านไปทั้งตัว สายตาที่มองไปยังอีหลิงยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น

“อีหลิง ที่จริงเธอก็มีฉันอยู่ในหัวใจ! ”

หวางหยู่หันฟังที่อีหลิงพูดจนจบ สีหน้าดูไม่ดีเอาอย่างมาก

“เดิมทีนางจิ้งจอกอีหลิงนี้ นึกไม่ถึงว่าจะชอบคุณชายกู้! เดิมทีฉันก็คิดว่าเธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อคุณชายกู้ ดูเหมือนว่าฉันมองผิดพลาดไปแล้ว”

“คิดไม่ถึงว่าในตอนแรกคิดต้องการจะช่วยเหลือคุณชายกู้ อาศัยอีหลิงเพื่อโจมตีหลินหยุน แต่กลับโดนทำร้ายเข้าเสียเอง ไปยั่วยุให้อีหลิงแสดงออกถึงความรู้สึกที่มีคุณชายกู้”

“เหอะเหอะ ฉันยกก้อนหินทุ่มเท้าตนเองแท้ ๆ เลย! ”

หวางหยู่หันรู้สึกว่าครั้งนี้ตนเองจะได้เปรียบแต่กลับกลายเป็นเสียเปรียบไปอย่างนั้น เหมือนกับทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับผู้อื่น

แต่ว่า ในเมื่อเหตุการณ์มันมาถึงขั้นนี้แล้ว เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ต้องปล่อยดำเนินต่อไปจนถึงที่สุด

มิเช่นนั้น เธอจะไม่สามารถชี้แจงอธิบายต่อกู้ซิวหรั่นได้เลย

เพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของอีหลิงแล้ว แอบเปรียบเทียบกับตนเองดู พบว่าผู้ชายที่อีหลิงชื่นชอบนั้นมีความแตกต่างกับตนเองมากมายเหลือเกิน

ทันใดนั้น หลายคนต่างก็หน้าม่อยคอตกไปตาม ๆ กัน

จางซือจู่เริ่มแรกก็มีอาการท้อแท้หมดหวัง แต่ เขารู้สึกได้ทันทีว่าลักษณะของผู้ชายที่อีหลิงชื่นชอบนั้น เหมือนกับว่าเขาเคยพบเจอที่ไหนมาก่อน? และยังค่อนข้างจะคุ้นเคยมากด้วย

จางซือจู่มองไปยังกู้ซิวหรั่นที่ยืนอยู่ด้านของอีหลิง สีหน้าก็ดูไม่ดีขึ้นทันที “แม่ง ข้าว่าแล้วทำไมลักษณะผู้ชายที่อีหลิงบรรยายนั้นค่อนข้างจะคุ้นเคยอย่างดี ที่จริงแล้วก็คือไอ้คนนี้! ”

“โธ่เอ๊ย นางฟ้าของฉันก็ยังไม่รอดพ้นเงื้อมมือของคนจอมปลอมอย่างกู้ซิวหรั่นไปได้”

หวางหยู่หันถือไมโครโฟนอีกตัวขึ้นมา เหอะเหอะหัวเราะและพูดว่า “เพื่อนนักเรียนอีหลิงได้ตอบคำถามของทุกคนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ที่อีหลิงได้บรรยายลักษณะออกมานั้น เหมือนกับว่าค่อนข้างคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี! ”

ได้ยินดังนั้น ทุกคนมองไปยังกู้ซิวหรั่นที่ยืนอยู่ข้างอีหลิงด้วยสีหน้าท่าทางที่บูดเบี้ยว หม่นหมอง ไม่พูดอะไร

กู้ซิวหรั่นตื่นเต้นดีใจจนหน้าแดงก่ำ ถึงขนาดแอบตัดสินใจว่า อีกสักครู่จะสารภาพรักต่ออีหลิง

หวางหยู่หันเห็นว่าไม่มีใครให้ความร่วมมือกับเธอ ทำได้เพียงแอบก่นด่าในใจ และก็ดำเนินรายการต่อไปตามลำพัง

“เพื่อนนักเรียนอีหลิง ฉันขออนุญาตสอบถามสักเล็กน้อย ผู้ชายคนที่คุณชื่นชอบนี้ ใช่หรือไม่ที่เขาผู้นั้น อยู่ตรงเบื้องหน้าของคุณ? ”

หวางหยู่หันหมายถึงกู้ซิวหรั่นที่อยู่ข้างกายของอีหลิง

แต่ว่า สายตาของอีหลิงกลับมองไปที่หลินหยุนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าของเธอ แต่ไหนแต่ไรเธอก็ไม่เคยพิจารณาสนใจในตัวของกู้ซิวหรั่นมาก่อนเลย

อีหลิงนึกว่าถูกหวางหยู่หันล่วงรู้ความลับของตัวเองแล้ว ใบหน้าที่งดงามก็แดงก่ำขึ้น แต่ทว่าอีหลิงก็พยักหน้าตอบอย่างกล้าหาญ “ใช่แล้ว”

จิตใจของพวกเพื่อนนักเรียนก็ยิ่งแย่ลงไปอีก ชายผู้นั้นก็คือกู้ซิวหรั่น อีหลิงพูดยอมรับออกมาด้วยตนเอง

เฮ้อ เวรกรรมจริง ๆ !

แม้แต่นางฟ้าเองก็ไม่สามารถรอดพ้นจากเสน่ห์อันน่าหลงใหลในตัวของกู้ซิวหรั่นไปได้

จางซือจู่ถึงขนาดร้องฟูมฟายเสียงดัง “โธ่สวรรค์ ท่านทำไมถึงทำกันอย่างนี้? โธ่นางฟ้า คุณทำไมถึงไม่คิดทบทวนให้รอบคอบเสียก่อน? คุณชอบใครไม่ชอบ ดันมาชอบคนจอมปลอมอย่างกู้ซิวหรั่นผู้นี้! ”

“พระเจ้าไม่ทรงเปิดตามองดูบ้างเลยจริง ๆ ”

หวางหยู่หันโล่งใจ เวลานี้ แผนการของเธอกับกู้ซิวหรั่นในที่สุดก็สำเร็จเสร็จสิ้นลง

เดิมทีพวกเขาเตรียมการที่จะปลอมแปลงเหตุการณ์ว่าอีหลิงชื่นชอบกู้ซิวหรั่น เพื่อจะมาเย้ยหยันหลินหยุน คิดไม่ถึงว่าอีหลิงกลับชื่นชอบกู้ซิวหรั่นเข้าจริง ๆ จึงช่วยลดขั้นตอนลงมากทีเดียว

หวางหยู่หันหึงหวงอิจฉาเป็นอย่างมาก แต่ภายนอกกลับต้องยิ้มแย้มแสดงความยินดีต่อกู้ซิวหรั่น “คุณชายกู้ ยินดีด้วยยินดีด้วย สามารถเป็นที่ชื่นชอบของดาวประจำมหาวิทยาลัย! ”

หรือว่าพวกเธอเข้าใจผิดว่าคนที่ฉันชื่นชอบนั้นคือกู้ซิวหรั่น?

เห็นหลินหยุนมีสีหน้าที่เย็นชามากขึ้น อีหลิงยังนึกอีกว่าหลินหยุนเข้าใจผิดในตัวเธอแล้ว และกำลังโกรธเคืองเธอด้วย

อีหลิงรีบอธิบายทันทีว่า “ไม่ใช่ พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว คนที่ฉันชอบไม่ใช่กู้ซิวหรั่น พวกคุณห้ามพูดซี้ซั้วไปเป็นอันขาด! ”

หวางหยู่หันนึกว่าเธอคงจะอับอาย ยิ้มและพูดขึ้นว่า “คุณน้องอีหลิงไม่ต้องเขินอายหรอก ชื่นชอบคนคนหนึ่ง ก็จะต้องกล้าพูดมันออกมา”

“อีกทั้ง คุณชายกู้หล่อเหลาสง่างาม องอาจอ่อนโยน ชาติตระกูลสูงศักดิ์ ไม่เพียงแค่คุณหรอก นักเรียนหญิงในมหาวิทยาลัยของเราคนไหนที่ไม่ชอบคุณชายกู้บ้างหละ? ”

เถียนชุ่ยชุ่ยก็อยากจะหาโอกาสเอาใจกู้ซิวหรั่นบ้าง จึงพูดขึ้นว่า “หยู่หันพูดได้ถูกต้อง คุณน้องอีหลิง อย่าเขินอายไปเลย คุณชายกู้เป็นผู้ชายที่ดีเลิศขนาดนี้ ผู้หญิงมากมายต่างก็ชื่นชอบในตัวเขา แม้ว่าคุณน้องอีหลิงจะชื่นชอบคุณชายกู้ด้วยเหมือนกัน ซึ่งนี่มันก็เป็นเรื่องปกติทั่วไป! ”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉันคิดว่า อีหลิงดาวมหาวิทยาลัยกับเดือนมหาวิทยาลัย ก็เป็นคู่ที่สวรรค์ได้บรรจงสร้างขึ้นไงล่ะ! พวกคุณดูสิพวกเขาทั้งสองยืนอยู่ด้วยกัน ประดุจกิ่งทองใบหยกอย่างไรอย่างนั้น นักเรียนชายที่ต้องการประจบกู้ซิวหรั่นพูดเยินยอขึ้นเสียงดัง”

จางซือจู่ดุด่าใหญ่โต “ไอ้พวกประจบสอพลอ ทำไมฉันจึงมองไม่ออกว่าพวกเขาเหมาะสมกันตรงไหน? ไม่เห็นที่จะเหมาะสมกันเลยแม้แต่น้อย! ”

แต่น่าเสียดาย จางซือจู่ไม่เป็นที่รู้จักและคำพูดไม่มีน้ำหนักเพียงพอ ครู่เดียว กลุ่มพวกสนับสนุนที่กู้ซิวหรั่นได้เตรียมการเอาไว้ ทั้งหมดต่างก็ได้ลุกขึ้นยืนโห่ร้อง

“กิ่งทองใบหยก คู่รักที่สวรรค์ได้บรรจงสร้างขึ้น! ดาวมหาวิทยาลัยควงคู่กับเดือนมหาวิทยาลัย ช่างเหมาะสมกันยิ่งนัก! ”

“คุณชายกู้ อีหลิง คุณชายกู้ อีหลิง......”

ด้านหลังเวที ผู้นำของมหาวิทยาลัยเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ โมโหจนหน้าเขียวไปหมด

“ไร้สาระ ยังไม่รีบไปหยุดพวกเขาอีกเหรอ! ที่นี่คือมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ตลาดสด! ”

คนสนิทคนหนึ่งกระซิบพูดที่ข้างหูของผู้นำมหาวิทยาลัยเล็กน้อย ทางผู้นำมหาวิทยาลัยจึงรีบหยุดการวิพากษ์วิจารณ์ลงในทันที

“เดิมทีเป็นลูกชายของประธานกู้นี่เอง! งั้นก็ไม่ต้องไปสนใจแล้ว ทุกคนต่างก็อายุยี่สิบกว่าปีกันทั้งนั้น ชายหญิงรักชอบพอกัน ก็เป็นเรื่องปกติทั่วไปไม่ใช่เหรอ! ”

อีหลิงเห็นเหตุการณ์นี้แล้ว เธอรู้สึกว่าต่อให้ตัวเองจะพูดแก้ต่างอย่างไรก็คงไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน

ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรดีล่ะ?

ขณะที่กระวนกระวายใจ อีหลิงก็ได้ถือไมโครโฟนแล้วพูดตะโกนขึ้นว่า “ใครบอกพวกคุณกันว่าฉันชื่นชอบคุณชายกู้หละ ฉันชื่นชอบหลินหยุนต่างหาก! ”

เมื่อพูดจบ อีหลิงก็รีบวิ่งเข้าไปหา แล้วพุ่งกระโจนเข้าไปที่อ้อมอกของหลินหยุน