จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 207

สถานการณ์ทุกอย่างเงียบสงัด !

ทุกคนต่างล้วนอ้าปากค้าง!

มันเหลือเชื่อจริงๆ!

ใครได้ยินก็ต้องตกใจทั้งนั้น!

แม้แต่ลูกพี่ใหญ่ของสถาบันที่อยู่หลังเวทีก็ยังตกใจงงไปหมด!

แม้กระทั่งหลินหยุนเองก็ตกตะลึงอยู่หลายวินาที สายตาที่สับสนมองไปยังสาวงามที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง

อีหลิงรู้สึกเขินอายมาก เอาหัวซุกเข้าไปบนหน้าอกของหลินหยุน ได้สัมผัสลมหายใจของหญิงสาว รู้สึกอุ่นๆ และแฝงด้วยกลิ่นอายของความหอมเย็นชื่นใจ

“ขอโทษค่ะหลินหยุน คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันก็แค่ไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรที่เกี่ยวข้องกับกู้ซิวหรั่นเท่านั้นเอง ฉะนั้น เลยทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย!”

เข้าใจผิดเหรอ?

หมายความว่า......เป็นเพราะว่าตกอยู่ในสภาวะคับขัน เอาเขามาเป็นไม้กันสุนัขเหรอ?

แต่ว่า ไม้กันสุนัขแบบนี้ก็รู้สึกไม่เลวเลยทีเดียว!

ในใจหลินหยุนสัมผัสได้ อีหลิงเป็นคนที่ละเอียดอ่อนเข้าใจคนอื่นได้ดี

ในเมื่อเธอพูดออกมาเช่นนี้ งั้นหลินหยุนก็ไม่มีอะไรที่จะต้องพูดต่อไปอีกแล้ว

แต่ว่า ในความเป็นจริงมันเป็นเช่นนี้จริงเหรอ?

เกรงว่าก็มีแต่เขาสองคนเท่านั้นที่รู้อยู่แก่ใจ

มีคนเคยบอกว่าความรู้สึกระหว่างชายหญิงนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะมีแต่ความเป็นเพื่อนอันบริสุทธิ์เพียงอย่างเดียว ถ้าแม้จะมีอยู่จริง นั่นก็จะต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่ต่อให้ต้องตายก็ไม่ยอมพูดความจริงออกมา และอีกฝ่ายหนึ่งก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

ปรากฏการณ์ที่เห็นอยู่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะสะท้อนคำพูดนี้ออกมาได้อย่างดีทีเดียว

ความรู้สึกลึกๆในใจระหว่างหลินหยุนและอีหลิงนั้น คนภายนอกก็ไม่สามารถรับรู้ได้

แต่ว่า การที่อีหลิงโผเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของหลินหยุน แล้วยังประกาศให้ผู้คนรับรู้ไปทั่วว่าคนที่เธอชอบก็คือหลินหยุนนั่นเอง

นี่เป็นเรื่องที่จริงแท้แน่นอน!

สถานการณ์ตอนนี้ ก็เหมือนกับเสาไม้ผุกร่อนที่กำลังพยุงตึกอาคารใหญ่อยู่ พร้อมที่จะล้มครืนลงมาได้ตลอดเวลา

กู้ซิวหรั่นสีหน้าขาวซีดขึ้นมาทันที เพิ่งจะสมหวังได้ปลื้มมาหมาดๆ อีกทั้งยังกำลังคิดจะสารภาพความในใจให้กับอีหลิงได้รับรู้

แต่นึกไม่ถึงว่าเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวความสุขก็กลายเป็นความทุกข์ไปเสียแล้ว

แท้จริงแล้ว คนที่อีหลิงชอบไม่ใช่เขา!

กู้ซิวหรั่นไม่อยากจะเชื่อแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าจะด้วยฐานะวงศ์ตระกูลของเขา รูปร่างหน้าตา หรือว่าการศึกษาทุกอย่างล้วนทิ้งห่างไกลจากหลินหยุนเป็นหมื่นแปดพันลี้เลย อีหลิงทำไมจึงไปเลือกหลินหยุนแทนที่จะเลือกเขา!

“อีหลิง คุณกำลังพูดล้อเล่นอยู่หรือเปล่าครับ? ฐานะวงศ์ตระกูลของเขาก็ไม่ดี รูปร่างหน้าตาก็ไม่ดี การศึกษาก็ไม่มี เขาเป็นแค่ผู้ชายเฉิ่มๆคนหนึ่ง จะคู่ควรกับคุณได้อย่างไรกัน!” ตาทั้งสองข้างของกู้ซิวหรั่นแดงก่ำ ราวกับสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บ เห็นคนเข้าใกล้ก็พร้อมที่จะเข้าไปกัดทำร้ายทันที

อีหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่ก็เป็นสิ่งที่เธอเกลียดที่สุด กู้ซิวหรั่นมักจะชอบเอาฐานะวงศ์ตระกูลของตัวเอง รูปร่างหน้าตา การศึกษามาเปรียบเทียบกับคนอื่นตลอดเวลา เพื่ออวดโชว์ความโดดเด่นของตัวเองต่อหน้าผู้คน

ราวกับว่าทุกคนล้วนต้องชื่นชอบในตัวเขา และเทิดทูนบูชาคลั่งไคล้ในตัวเขา

“การที่ฉันชอบใครสักคน ชอบที่เป็นตัวของเขาเองเพียงอย่างเดียว ไม่เกี่ยวกับฐานะวงศ์ตระกูลรูปร่างหน้าตาหรือการศึกษาทั้งนั้น” อีหลิงตอบอย่างจริงจัง

นี่ก็ถือว่าเป็นคำตอบที่ให้กับกู้ซิวหรั่นแล้ว

เช่นเดียวกัน ก็เป็นพลังแรงสุดท้ายที่ผลักให้เสาไม้ผุกร่อนที่พยุงอาคารใหญ่นั้นอยู่ล้มครืนลงมา

“เม้งเอ๊ย นี่ฉันคงไม่ใช่ฝันอยู่นะ! เทพธิดากลับมาชอบหลินหยุนเจ้าเฉิ่มนั่น นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน!”

“ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย! เทพธิดาจะชอบหลินหยุนได้อย่างไรกัน? อย่างน้อยฉันก็ดูดีกว่าหลินหยุนหน่อยนะ!”

“ฉันคิดว่าเทพธิดาพูดถูกต้องแล้ว หากจะชอบใครสักคนหนึ่ง ก็เป็นเพราะว่าชอบในตัวเขาเอง อย่าเอาเหตุผลซับซ้อนมากมายเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ชอบก็คือชอบ เพราะว่าชอบจึงชอบ มีเพียงแค่นี้เอง”

นักศึกษาทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็กลายเป็นนกกระจอกแตกรังในชั่วพริบตาเดียว

เสียงที่โศกเศร้า เสียงที่ด่าทอสาปแช่ง เสียงที่ไม่พอใจต่างๆนานาหลอมรวมกันเข้าด้วยกันกลายเป็นบรรเลงเพลงรักอกหักที่โศกเศร้าอันยิ่งใหญ่ของวงดนตรีซิมโฟนีไปแล้ว

เถียนชุ่ยชุ่ยกัดฟันไว้แน่น ไม่อยากจะเชื่อในฉากที่เห็นอยู่ในขณะนี้ “นี่เป็นไปได้อย่างไร! หลินหยุนไอ้ขี้ขลาดนี่ถึงกับมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับอีหลิงเชียวเหรอ!”

“ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลยล่ะ?”

เมื่อนึกถึงคำพูดที่เพิ่งพูดชมว่าสายตาของอีหลิงแหลมคมมากเพียงใด เถียนชุ่ยชุ่ยรู้สึกเหมือนมีคนเอารองเท้ามาตบหน้าเธออย่างแรง

คนที่พอมีมันสมองอยู่บ้างก็คงจะต้องเข้าใจ หญิงสาวคนหนึ่งเปิดเผยความในใจกับผู้ชายคนหนึ่ง ระหว่างเขาสองคนก็ต้องมีเรื่องราวมากมายที่ไม่สามารถเปิดเผยให้คนอื่นได้รับรู้อย่างแน่นอน