จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 225

การมาถึงของถังกั๋วหัว หมอเทพเย่กับหมอชื่อดังทั้งหลายจากเมืองหลวง เป็นการยืนยันตัวตนของหลินหยุนอย่างสมบูรณ์แล้ว

เซี่ยหยู่เวยสีหน้าซีดเผือด นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าไม่พอใจ สีหน้ามืดมนจนน่ากลัว

เว่ยเทียนหมิงรู้สึกช็อก ถ้าบอกว่าเป็นโม่หัวถิงกับโจวชิงเหอที่มาก่อนหน้านี้ เขาก็ยังพอมีกำลังท้าทายอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มีหมอชื่อดังทั้งหลายจากเมืองหลวงและถึงขั้นรองประธานถังด้วย ขนาดพ่อของเว่ยเทียนหมิงเองก็ยังไม่กล้าล่วงเกิน

ต้องรู้ว่า ถึงแม้ว่าพวกชายชราเหล่านี้จะมีนามว่าเป็นหมอ แต่ว่าแต่ละท่าน ก็เกือบเข้าขั้นเทพกันทั้งนั้น !

ไม่ว่าตระกูลเว่ยจะมีภาพลักษณ์เจิดจรัสขนาดไหนในเมืองหลินโจว ก็ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะไปถึงเทพได้

ภายในชั่วขณะหนึ่ง เว่ยเทียนหมิงที่เดิมทีภาพลักษณ์เจิดจรัสเป็นที่สุดนั้น ก็มีสีหน้าย่ำแย่ ราวกับนั่งอยู่บนปลายเข็มทันที !

ไอ้แก่หยางแอบพูดเสียงเบาว่า “น้องเซี่ย ตอนนี้นายเชื่อเรื่องตัวตนของหมอเทพหลินแล้วหรือยัง ?”

เซี่ยเจี้ยนโก๋พยักหน้า แววตาซับซ้อน

แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อ แต่หลังจากการมาถึงของถังกั๋วหัวกับหมอเทพเย่แล้ว เขาเองก็ทำได้แค่ต้องเชื่อเท่านั้น

เซี่ยเจี้ยนโก๋พูดอย่างสงสัยว่า “ถึงแม้ว่าหลินหยุนจะเป็นหมอเทพหลินที่รักษาเด็กพวกนั้นจนหายจริงๆ แต่ว่าพวกหมอมีชื่อจากเมืองหลวงพวกนั้นกับหมอเทพเย่และรองประธานถัง คงไม่ถึงขั้นต้องเดินทางมาไกลอย่างเหน็ดเหนื่อย เพื่อมาเจอกับหลินหยุนในงานวันเกิดของฉันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ?”

“หมอมีชื่อจากเมืองหลวงพวกนั้น ว่างงานกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?”

ประเทศจีนเป็นประเทศใหญ่โตที่เต็มไปด้วยผู้คน เบื้องล่างของหมอมีชื่อแต่ละคน วันๆหนึ่งต้องมีผู้มาต่อคิวเป็นร้อยๆคน พวกเขาจะไปมีเวลาเดินทางมาอวยพรวันเกิดให้คนที่ไม่เป็นที่รู้จักอย่างเซี่ยเจี้ยนโก๋ได้อย่างไร ?

จะต้องมีเป้าหมายอื่นอยู่อีกแน่ๆ !

“เรื่องนี้ฉันเองก็ไม่รู้แล้ว จากที่ได้ยินจากคำพูดของพวกเขาเมื่อกี้ น่าจะมาเพื่อของชิ้นหนึ่งที่อยู่ในมือของหมอเทพหลิน !” ไอ้แก่หยางวิเคราะห์

ถังกั๋วหัวถูกหลินหยุนปฏิเสธไปทันที แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไร แต่กลับยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่เหมือนเดิม

“หมอเทพหลิน ในเมื่อคุณไม่ยอมเข้าร่วมสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน แต่ที่คุณรับปากว่าจะมอบวิชาฝังเข็มของคุณให้พวกเรานั้นยังไงก็ต้องมอบให้สิใช่ไหม ?” ถังกั๋วหัวหัวเราะแหะๆ

คนพวกนี้ใช้ข้ออ้างว่ามาเพื่อขอบคุณ แต่แท้จริงแล้วมาเพื่อวิชาการฝังเข็มปราณไท่ชิง

หลินหยุนรู้อยู่แก่ใจดี

“ไม่ผิด ผมรับปากแล้วว่าจะมอบวิชาฝังเข็มชุดนั้นให้ แต่ ตอนนี้ผมมอบให้คนอื่นไปแล้ว ถ้าพวกคุณอยากจะเรียน ก็ไปขอกับผู้เจ้าของในตอนนี้เถอะ !” หลินหยุนพูดพร้อมรอยยิ้ม

พอได้ยินประโยคนี้ ทุกคนต่างก็มีสีหน้าผิดหวังไปทันที

“หมอเทพหลิน คุณพูดคำไม่เป็นคำนี่นา ! คุณรับปากว่าจะให้พวกเราเรียนรู้ ทำไมแค่พริบตาเดียวก็มอบให้คนอื่นไปแล้วล่ะ ?”

“ผมไม่สน ยังไงคุณก็ต้องสอนผมจนกว่าจะเป็น !” ถังกั๋วหัวถึงขั้นใช้ลูกไม้เก่าแก่ แม้กระทั่งยอมขายขี้หน้าเลยทีเดียว

“รองประธานถัง นี่คุณจะขี้โกงหรือไง !” หมอเทพเย่พูดพร้อมรอยยิ้ม

“ขี้โกงก็ขี้โกง ตราบใดที่สามารถเอาเทคนิคการฝังเข็มที่มีมนต์ขลังเล่มนั้นมาได้ ต่อให้ต้องขายขี้หน้าคนแก่อย่างฉันก็ยอม !” ถังกั๋วหัวพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย

“นักเลงไม่น่ากลัว ที่น่ากลัวก็คือนักเลงที่มีความรู้สินะ !”

โม่หัวถิงหัวเราะพร้อมกับถอนหายใจ ! ทุกคนที่อยู่ในที่นั้น ก็มีแต่โม่หัวถิงเท่านั้นที่กล้าด่าถังกั๋วหัว

“ท่านโม่ ท่านด่าใครว่านักเลง !” ถังกั๋วหัวเบิกตาโตพร้อมตะคอกออกมา

ฟังดูคนทั้งหลายทะเลาะกัน เซี่ยเจี้ยนโก๋และคนที่เหลือ ต่างก็อ้าปากตาค้างตามๆกัน

นี่เป็นถึงรองประธานถังของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนเลยนะ !

แต่ตอนนี้กลับทำตัวขี้โกงราวกับนักเลงเพียงเพื่อจะเอาหนังสือเทคนิคการฝังเข็มเล่มเดียว !

หนังสือเทคนิคการฝังเข็มเล่มนั้นมันจะวิเศษขนาดไหนกันเชี่ยว ? ถึงได้ทำให้คนอย่างรองประธานถังต้องทุ่มเทสุดชีวิตขนาดนี้ !

จู่ๆไอ้แก่หยางก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปทางหนังสือเล่มนั้นที่หลินหยุนมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดแต่กลับถูกเซี่ยเจี้ยนโก๋โยนทิ้งบนโต๊ะด้วยความรังเกียจ

“พวกเขาบอกว่าเทคนิคการฝังเข็ม หรือว่าจะเป็นเล่มนี้ ?”

“ตอนนี้หลินหยุนกลายเป็นหมอเทพหลินไปแล้ว ของที่เขามอบให้จะเป็นของธรรมดาไปได้ยังไง ?”

หัวสมองของไอ้แก่หยางนั้นหมุนได้เร็วจริงๆ แค่แวบเดียวก็ค้นพบกุญแจสำคัญของปัญหาแล้ว

ไอ้แก่หยางรีบพุ่งไปข้างหน้า หยิบเอาหนังสือเก่าๆเล่มนั้นขึ้นมาจากโต๊ะ มองไปทางเซี่ยเจี้ยนโก๋แล้วหัวเราะหึหึ “น้องเซี่ย จู่ๆฉันก็รู้สึกอยากจะศึกษาทักษะทางการแพทย์ในหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา หรือไม่นายลองแจ้งราคามาสิ ของเด็กเล่นเล่มนี้ฉันจะขอซื้อไว้เอง !”

ถ้าไอ้แก่หยางไม่พูดก็ยังดี พอเขาพูดแบบนี้แล้ว ไอ้แก่อู๋ที่อยู่ข้างๆก็เข้าใจอะไรขึ้นมาทันที