จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 248

ลูกน้องของเฉียนเจียเหาทั้งหกคน ถูกหลินหยุนตบเรียงตัวทีละคน กระเด็นลอยไปไกล และชนกระทบกับเก้าอี้หลายตัว

ที่สำคัญคือ ช่วงเวลาแค่สูดลมหายใจสั้น ๆ ลูกน้องทั้งหกคนก็ถูกตบกระเด็นลอยไปไกล

นี่มันคือพละกำลังที่รุนแรงอะไรขนาดนี้!

หยางหยิงมองไปที่หลินหยุน อุทานขึ้นด้วยความตกใจ: “คุณหลิน! ”

“ฉันคิดว่าคุณหลินมีเพียงวิชาการแพทย์ที่สูงส่ง ไม่นึกว่าจะมีฝีมือการต่อสู้ที่เก่งกาจมากขนาดนี้ด้วย! ”

เฉินซีเฟิ่งกับทีมงานต่างก็มองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง ทักษะการต่อสู้ระดับนี้ พบเห็นได้เพียงตอนที่ถ่ายทำละครเท่านั้น

“ไอ้หนุ่มน้อย แกเป็นใครกัน? กล้ามายุ่งกับเรื่องของข้า! ” เฉียนเจียเหามองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่หม่นหมอง ลูกน้องทั้งหกคนของเขาถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ผู้ที่เก่งกาจอะไร แต่ก็โหดเหี้ยมคนเดียวสามารถต่อกรได้กับสามคน

ขณะนี้ นึกไม่ถึงว่าเพียงเวลาชั่วพริบตาเดียว กลับโดนชายหนุ่มผู้หนึ่งชกคว่ำนอนกองอยู่ที่พื้น

พละกำลังของชายหนุ่มเบื้องหน้าผู้นี้ ทำให้เฉียนเจียเหาเกิดความหวาดกลัวขึ้นบ้าง!

หลินหยุนมองไปที่เฉียนเจียเหา ในสมองปรากฏภาพในชาติที่แล้วที่เขากำลังข่มเหงรังแกตนเองอยู่เป็นฉาก ๆ

ชาติที่แล้ว เฉียนเจียเหาชอบกลั่นแกล้งตนเองอย่างมาก ทุกครั้งจะต้องทำให้หลินหยุนอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าสาธารณชน

ตอนนั้น หลินหยุนโกรธเคืองอย่างมาก แต่เป็นเพราะส้งอันหมิงปกป้องเฉียนเจียเหา หลินหยุนจึงทำอะไรเขาไม่ได้ ทำได้เพียงอดทนอดกลั้นความโกรธแค้นนั้นเอาไว้

ในชาตินี้ สำหรับหลินหยุนแล้วเฉียนเจียเหานั้น ก็เป็นเพียงแค่มดตัวน้อยที่จะบีบให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้

หลินหยุนมองไปที่เฉียนเจียเหาอย่างเฉยเมย สายตาแฝงด้วยความดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก: “แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงกล้าดีที่จะจับกุมคนต่อหน้าข้า? ”

ทุกคนโดยรอบต่างหันมองสบตากัน มีบางคนที่หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา: “ไอ้หนุ่มคนนี้มันเป็นใครมาจากไหนกัน? ถึงกล้าที่จะมาด่าว่าเฉียนเจียเหาเป็นใครกัน? คำพูดนี้ขนาดส้งอันหมิงยังไม่กล้าพูดออกมาเลย! เพราะว่าอำนาจบารมีของบริษัท QC entertainment ก็มองข้ามไม่ได้ทีเดียว! ”

“คาดว่าคงจะเป็นบอดี้การ์ดที่หยางหยิงจ้างมาทำงาน ไม่ทราบถึงสถานะของเฉียนเจียเหา โดยที่ยังหนุ่มยังแน่นถึงไม่เกรงกลัวความตาย ก็พอเข้าใจกันได้! ”

“อย่างนั้นไอ้หนุ่มน้อยผู้นี้คงจะตายเป็นแน่ ขนาดหยางหยิงเองก็ยังเอาตัวไม่รอด แล้วใครจะมาช่วยเหลือเขากันล่ะ! ”

หยางหยิงอยู่ด้านหลังของหลินหยุน กระซิบเตือนว่า: “คุณหลิน นี่มันคือเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณอย่าเข้ามาข้องเกี่ยวเลย ฉันไม่อยากจะเดือดร้อนถึงคุณ! ”

หลินหยุนไม่ได้หันกลับมามอง สีหน้าท่าทางแปลกประหลาด: “พัวพันเดือดร้อน? จะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ! ”

หลินหยูนเคลื่อนสายตามองไปที่เฉียนเจียเหาที่มีสีหน้าหม่นหมอง พูดขึ้นว่า: “ไอ้คนประเภทนี้อย่างเขา ข้าตบเพียงฝ่ามือเดียวก็ตายกันทั้งกลุ่ม! ”

หยางหยิงเงียบกริบ เธอเคยเห็นหลินหยุนแค่ในสภาพที่ไม่สนใจอะไรสักสิ่งอย่าง โดยไม่เคยเห็นในสภาพที่หยิ่งผยองโหดเหี้ยมอย่างนี้มาก่อน

คิดไม่ถึงว่าตอนที่หลินหยุนบ้าระห่ำขึ้นมา จะดูรุนแรงดุเดือดกว่าเฉียนเจียเหาหลายพันหลายหมื่นเท่าเลยทีเดียว!

แต่ว่า ความโอหังของหลินหยุน กลับไม่ทำให้คนรู้สึกรังเกียจ เหมือนกับว่าเดิมทีหลินหยุนนั้นสมควรจะมีท่าทีเช่นนี้อยู่แล้ว!

สีหน้าของเฉียนเจียเหาดูแย่อย่างที่สุด จิตใจโกรธเคืองอย่างมาก แต่ว่า เขาหวาดผวาในทักษะการต่อสู้ของหลินหยุน จึงไม่กล้าที่จะไปสู้กับหลินหยุน

“ไอ้หนุ่มน้อย ข้าจะหาคนมาจัดการนายเดี๋ยวนี้! ”

เฉียนเจียเหาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร

ด้านหลัง ในห้องพักรับรอง

หลิวลี่หัวมองไปที่ส้งอันหมิง พูดขึ้นด้วยท่าทางที่สนใจ: “คุณชายส้ง นี่มันคือใครมาจากไหนถึงไม่เกรงกลัวความตายขนาดนี้! นึกไม่ถึงว่าจะบ้าระห่ำกว่าเฉียนเจียเหาเสียอีก พวกเราจะช่วยเหลือเฉียนเจียเหากันหรือไม่? ”

ส้งอันหมิงเขย่าแก้วไวน์ที่มีไวน์เต็มแก้วในมือ แล้วพูดขึ้นกับลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่ประตู: “อาเหลียง เรียกคนที่มีฝีมือไปจัดการหน่อย ไปช่วยหนุนหลังเฉียนเจียเหา”

“รับทราบ! ” ชายหนุ่มอาเหลียงหมุนตัวแล้วเดินออกไป

เฉียนเจียเหาเพิ่งจะโทรติดเพื่อขอความช่วยเหลือส้งอันหมิง โดยอาเลียงก็ได้พาลูกน้องสี่คนมายังสถานที่เหตุแล้ว

“พี่เหา พวกข้ามาช่วยคุณแล้ว! ”

เฉียนเจียเหารู้จักอาเหลียง ทราบว่าเขาคือลูกน้องคนสนิทที่มีความสามารถของส้งอันหมิง จึงดีอกดีใจขึ้นโดยพลัน

“มากันก็ดีแล้ว! ”

“ไอ้หนุ่มน้อยผู้นี้ทำร้ายคนของข้า พวกนายช่วยข้าสั่งสอนเขาอย่างหนักหน่อย! ” เฉียนเจียเหาวางสายโทรศัพท์ และพูดตะโกนเสียงดัง

เฉียนเจียเหามองไปที่หลินหยุนด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม: “ไอ้หนุ่มน้อย แกตายแน่! ”