จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 254

หลินหยุนยืนอยู่ด้านหน้าประตู แล้วโทรศัพท์ไปหาฉินหลัน

“ฉันมาถึงแล้ว”

ฉินหลันพูดว่า: “นายรอก่อน เดี๋ยวสักครู่ฉันจะลงมารับนาย!”

เมื่อวางสายลง หลินหยุนมองไปยังประตูใหญ่ของตึกบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปที่คุ้นเคย และปรากฏภาพอดีตความทรงจำขึ้นเป็นฉาก ๆ ในเบื้องหน้า

ครั้งแรกที่รู้สึกตึงเครียดและตะลึงที่ถูกหวางซูเฟินพาเข้าตึกบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

ครั้งแรกที่รู้สึกหวาดกลัวและมุมานะในการรับช่วงต่อบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

ครั้งแรกที่กลายเป็นประธานกรรมการบริษัทที่มีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้าน

และสุดท้ายที่ถูกตระกูลส้งพาคนมารับช่วงต่อเพื่อครอบครองบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ซึ่งก็อยู่ตรงที่บริเวณห้องโถงชั้นหนึ่งนี้ ที่หลินหยุนถูกกระทำอย่างอัปยศจนต้องกระอักเลือด

ฉินหลันก็ตอบตกลงจำนนยินยอมต่อส้งอันหมิงในครั้งนั้น เพื่อปกป้องคุ้มครองหลินหยุนเช่นกัน

ในดวงตาของหลินหยุนมีภาพผันผวนแปรเปลี่ยนไปมา แต่จิตใจยังคงสงบแน่นิ่ง

ชีวิตทั่วไปบนโลกนี้ มีทั้งขึ้นและลง เวลาร้อยปีก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว ช่วงวัยหนุ่มสาวอายุยังน้อยมักจะคิดแสวงหาความท้าทายเพื่อให้ประสบความสำเร็จ แต่เมื่อเข้าสู่วัยแก่ชรากลับนึกถึงเรื่องที่ผิดพลาดในอดีต แต่ก็ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ ต่อให้บ้านเมืองอยู่ในมือแล้ว ก็ไม่เท่ากับการเมาครั้งหนึ่ง

ตอนนี้ดูเหมือนว่า อดีตที่พ้นผ่านไปนั้น ก็เหมือนกับคลื่นน้ำที่ถูกลมพัดขึ้นกลางทะเล สำหรับทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้น คลื่นน้ำก็ไม่มีความสำคัญอะไรแม้แต่น้อยเลย

ชายที่ทะเยอทะยานต้องการแสวงหาความลึกลับของจักรวาล และความหมายที่แท้จริงของชีวิต ถึงอย่างไรก็จะไม่ยอมละทิ้งโอกาสในการใช้ชีวิตนี้ไปแน่นอน

ประตูกระจกหมุนบานใหญ่ที่ห้องโถงหมุนวนเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ ฉินหลันที่อยู่ในชุดสูททำงานสีดำ ผมยาวดำสลวยมัดทรงหางม้า เดินออกมาด้วยท่าทางทะมัดทะแมง เสียงต๊อก ๆ ของรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นกระเบื้องหินอ่อนแข็ง

“ตามฉันเข้ามาด้านใน!” ฉินหลันพูดขึ้นพร้อมกับมองหลินหยุนตั้งแต่หัวจรดเท้า

ครั้งนี้ที่เห็นหลินหยุน ฉินหลันรู้สึกว่ากลิ่นอายร่างกายของหลินหยุนไม่เหมือนกับครั้งก่อนที่พบเจอ

ครั้งก่อนเธอรู้สึกว่าหลินหยุน แม้ว่าจะดูแปลกและหยิ่งยโส แต่ก็ถือว่าเป็นอารมณ์ท่าทางที่วัยรุ่นหนุ่มสาวพึงจะมี

แต่ว่าในครั้งนี้ ฉินหลันรู้สึกว่าร่างกายของหลินหยุนนั้น เหมือนได้ผ่านเรื่องราวประสบการณ์อย่างโชกโชนมานับไม่ถ้วน

เหมือนว่าหลินหยุนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอนั้น ไม่ใช่ชายหนุ่มวัยรุ่นที่มีอายุเพียงแค่ยี่สิบกว่าปีอย่างแน่นอน แต่เหมือนเป็นคนชราที่ใช้ชีวิตดำรงอยู่มาอย่างยาวนาน

แต่ว่า ไม่นานฉินหลันก็ละทิ้งความรู้สึกนึกคิดดังกล่าวนี้ออกจากหัวสมองทั้งหมด เพราะว่าเธอรู้สึกว่ามันไร้สาระสิ้นดี

หลินหยุนเดินตามฉินหลันเดินเข้าไปที่ห้องโถง ฉินหลันหันกลับมาพูดกับหลินหยุนว่า: “พวกเราอยู่ในโซนพักผ่อนรอคนผู้หนึ่งสักครู่ แล้วเดี๋ยวฉันจะพานายไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”

หลินหยุนไม่พูดไม่จา แล้วก็เดินตรงไปยังโซนพักผ่อน

สาวสวยแผนกต้อนรับคนหนึ่ง ถือน้ำชาสองแก้วเดินเข้ามา ยิ้มและพูดว่า: “ผู้ช่วยฉิน เชิญดื่มน้ำชา!”

“ขอบคุณ!” ฉินหลันตอบรับอย่างเกรงใจ จากนั้นก็พูดกับหลินหยุนว่า: “ดื่มน้ำชากันก่อน”

หลินหยุนก็ไม่เกรงใจ เหมือนกับว่าเป็นบ้านของตนเอง แล้วก็ยกแก้วน้ำชาขึ้นดื่ม

ผ่านไปห้านาที คนผู้หนึ่งที่มีสีหน้าขาวซีด มีรอยคล้ำใต้ดวงตา เมื่อเห็นก็ทราบว่าเป็นวัยรุ่นที่ดื่มเหล้าติดแอลกอฮอล์อย่างหนัก พร้อมกับพาลูกน้องสองคนเดินออกมาจากลิฟต์

วัยรุ่นผู้นั้นกวาดสายตามองไปรอบห้องโถง จากนั้นมองเห็นฉินหลันที่อยู่ในโซนพักผ่อน ทันใดนั้นแววตาก็เป็นประกายร้อนผ่าวขึ้นแวบหนึ่ง แล้วก็เดินมุ่งตรงมายังฉินหลัน

“ขอโทษด้วยผู้ช่วยฉิน ที่ปล่อยให้คุณรอนาน” วัยรุ่นผู้นั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน และคำนับอย่างสุภาพต่อฉินหลัน

ฉินหลันยิ้มรับอย่างสุภาพ และพูดว่า: “ฉันก็เพิ่งถึงไม่นานนี้เอง คุณชายเหยียน พวกเราไปกันเถอะ!”

หลินหยุนมองไปที่วัยรุ่นผู้นี้ ชื่อของคนผู้หนึ่งก็ผุดขึ้นมาในสมองของเขาในทันที

เหยียนรุ่ยเหวิน ลูกชายของเหยียนต้าวหมิงกรรมการแห่งบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

ชาติที่แล้วตอนที่หลินหยุนกำลังวิเคราะห์ถึงการประสบปัญหาหนักของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปในงานประชุมสุดยอดจงโจวครั้งนั้น รายชื่อที่พบเห็นมากที่สุดก็คือพ่อลูกตระกูลเหยียนคู่นี้

ซึ่งเหยียนต้าวหมิงก็คือคนแรกที่ทรยศหักหลัง จากนั้นก็เกิดโดมิโนเอฟเฟคขึ้นในบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

หลินหยุนจำได้อย่างชัดเจนว่า ชาติที่แล้วเหยียนรุ่ยเหวินแสดงท่าทีลิงโลดต่อหน้าเขามากที่สุด ออกมาให้ร้ายผู้อื่นแทนส้งอันหมิง และเพื่อประจบเอาใจส้งอันหมิง จึงมักจะแกล้งใส่ร้ายหลินหยุน ทำตัวเป็นปรปักษ์กับหลินหยุนอยู่ตลอด

นอกจากนี้ เหยียนรุ่ยเหวินยังแอบเหล่จ้องมองฉินหลันตาเป็นมัน อีกทั้งยังเคยคุกคามฉินหลันด้วย หากไม่ใช่เพราะส้งอันหมิงก็กำลังสนใจในตัวของฉินหลัน ไม่แน่ว่าเหยียนรุ่ยเหวินผู้นี้อาจจะใช้กลอุบายหลอกล่ออะไรก็เป็นไปได้