จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 276

ทุกคนในห้องโถงมองไปยังหลินหยุน พร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยออกมา

คุณชายหลี่กับพวกลูกเศรษฐีที่เคยพบเจอกับหลินหยุนมาก่อนในการประชุมสุดยอดขนาดเล็กนั้น ยิ่งแสดงท่าทางหัวเราะเย้ยหยันกันอย่างยกใหญ่: “ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม นี่มันไม่ใช่บอดี้การ์ดข้างกายของฉินหลันผู้นั้นหรอกเหรอ? ”

“ตอนนี้เขาแสดงตัวออกมาก็เพื่อคิดที่จะช่วยกอบกู้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ? ”

“คุณชายหยาง อย่าล้อเล่นกันหน่อยเลย เวลานี้ที่เขาออกหน้าแสดงตัวออกมา นอกจากว่าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว เหตุผลอย่างอื่นก็คงจะเป็นไปไม่ได้! ”

“ฮ่าฮ่า ฉันก็รู้สึกว่าเขาไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว! หวางซูเฟินใช้ทั้งบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปเป็นเหยื่อล่อ แต่ก็ไม่มีใครที่จะกล้าออกหน้าแสดงตัวออกมา นึกไม่ถึงว่าเขาที่เป็นเพียงบอดี้การ์ดกระจอกคนหนึ่งจะกล้าอวดดีขนาดนี้ รนหาที่ตายชัด ๆ! ”

เหยียนรุ่ยเหวินก็ไม่ต้องการปิดบังอะไรต่อไปอีก จึงเข้าไปยืนอยู่ด้านข้างของเหยียนต้าวหมิงผู้ซึ่งเป็นพ่อของเขา พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ร้ายกาจ: “ไอ้หนุ่มหลินหยุน เวลานี้แล้วยังกล้าที่จะทำเป็นอวดดีออกหน้าอยู่อีกหรือไง หลงระเริงในตัวเองจริง ๆ สมควรตาย! ”

ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์โดยรอบ หวางซูเฟินกับฉินหลันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังหลินหยุน

หวางซูเฟินขมวดคิ้ว จากนั้นก็มองไปที่ฉินหลันและหัวเราะอย่างขมขื่น: “คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า ภายใต้สถานการณ์วิกฤตที่คับขันนี้ กลับเป็นบอดี้การ์ดหนุ่มผู้นี้ที่คุณว่าจ้างมาซึ่งเขาก็ยังกล้าที่จะยืนอยู่เป็นพวกเดียวกันกับพวกเราอีก! ”

“เด็กน้อย วัยรุ่นมีจิตใจที่แข็งแกร่งไม่เกรงกลัวนั้น ถือว่าเป็นเรื่องดี แต่ ทุกอย่างต้องกระทำเท่าที่จะกระทำได้ มิเช่นนั้นจะถือว่าเป็นการโอ้อวดเกินไป! ”

“กลับไปเถอะ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่นายควรจะมา! นายเป็นแค่บอดี้การ์ดที่ฉินหลันว่าจ้างมาชั่วคราวเท่านั้น เรื่องของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนายเลย! ”

คนที่ใกล้จะถึงความตาย คำพูดของเขาล้วนจริงใจและจริงจัง โดยในวันนี้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปหมดสิ้นหนทางแล้ว ถ้าหากตอนนี้หลินหยุนจะยังมาแสดงออกว่ามีความเกี่ยวพันกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอีก ทางตระกูลส้งก็จะเหมารวมว่าเป็นส่วนหนึ่งของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปอย่างแน่นอน ซึ่ง หวางซูเฟินไม่ต้องการที่จะให้เขาเข้ามาพัวพันเกี่ยวข้องด้วย

ฉินหลันมองไปที่หลินหยุน ใบหน้าที่งดงามแสดงออกถึงท่าทางที่ปลาบปลื้ม: “หลินหยุน ขอบคุณนายมากที่ในเวลานี้ยังออกหน้าแสดงตัวออกมา! แต่ว่า เมื่อวานพวกเรานั้นได้ยกเลิกสัมพันธ์การว่าจ้างกันเป็นที่เรียบร้อย นายกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ ต่อกันตั้งนานแล้ว! ”

“รีบไปเถอะ! ” ซึ่งคำพูดสุดท้ายนี้ น้ำเสียงของฉินหลันออกอาการรีบร้อน

แววตาที่ลึกซึ้งทั้งสองข้างของหลินหยุน จ้องมองไปที่หวางซูเฟินกับฉินหลัน ซึ่งนี่คือหนึ่งในญาติพี่น้องที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา

มองเห็นอาการที่หมดหวังของทั้งสองคน ต่อให้จิตใจที่แข็งกร้าวของเขานั้น ก็ยังหวั่นไหวโดยไม่สามารถควบคุมไว้ได้

หากไม่ใช่ต้องการที่จะดูว่าคุณแม่มีแผนการอะไรอยู่เบื้องหลังอีกหรือไม่ หลินหยุนก็คงจะไม่ปล่อยให้พวกเธอต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้

“ประธานกรรมการหวาง พี่ฉินหลัน พวกคุณวางใจได้ มีฉันอยู่ ไม่มีใครสามารถแตะต้องบริษัทตงหวาง กรุ๊ปได้อย่างเด็ดขาด” น้ำเสียงของหลินหยุนเต็มไปด้วยความมั่นใจที่ล้นเหลือ

“ฮ่าฮ่า น่าขันสิ้นดี! นายมันก็แค่บอดี้การ์ดกระจอกคนหนึ่ง ยังกล้าที่จะพูดโอ้อวดสามหาวในการประชุมสุดยอดจงโจวนี้! บริเวณโดยรอบมีผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากมายจากทั้งในจงโจวและจาก แต่ละมณฑลที่ใกล้เคียง ก็ยังไม่มีใครกล้าที่จะพูดออกมาอย่างนี้ นายเป็นแค่บอดี้การ์ดต่ำต้อยคนหนึ่ง นายคิดว่านายเป็นใครกันวะ! ”

หลิวเหอหมิงที่อยู่ในโต๊ะเบอร์หนึ่ง ตะโกนพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางเหยียดหยาม

เมื่อครู่เขาพึงพอใจกับเงื่อนไขที่ทางหวางซูเฟินได้เสนอขึ้นเอาไว้แล้ว โดยเขาไม่ทราบว่าส้งหัวอันพอจะรับรู้ได้บ้างหรือไม่ ตอนนี้ เขาจึงต้องการที่จะแสดงออกต่อเบื้องหน้าของส้งหัวอัน

“ไอ้หนุ่มน้อย หลงระเริงเสียจริงเชียว! ไม่รู้ว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใครมาจากตระกูลไหน พ่อแม่ของเขาไม่เคยอบรมสั่งสอนบ้างเลยหรืออย่างไร! ”

“เด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแบบนี้ จะถูกคนลงมือทำร้ายจนตายได้โดยง่ายไม่รู้บ้างเหรอ! ”

“เหอะๆ อายุน้อยมีความคึกคะนอง แต่ก็ต้องดูสถานการณ์ให้ชัดเจนเสียบ้าง บอดี้การ์ดกระจอกคนหนึ่ง กล้าดีอย่างไรถึงมาทำเป็นโอ้อวดต่อหน้าบุคคลที่มีชื่อเสียงมากมายขนาดนี้ คิดว่าพวกเราไม่มีตัวตนกันหรืออย่างไร? ”

ชายอ้วนคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างของหลิวเหอหมิง ตะโกนพูดขึ้นว่า: “ท่านหลิว ท่านจะไปพูดไร้สาระอะไรกับเด็กเมื่อวานซืนกันล่ะ? เรียกยามมาจับตัวเขาโยนทิ้งออกไปด้านนอกก็สิ้นเรื่องแล้ว! ”

“ใช่เลย โยนทิ้งออกไปซะ ลูกเต้าเหล่าใครกัน! ถึงได้กล้าที่จะพูดจาโอ้อวดสามหาวในการประชุมสุดยอดจงโจวนี้! ”

คนจำนวนครึ่งหนึ่งในห้องโถง ต่างก็ตะโกนโวยวาย เพื่อต้องการให้จับตัวหลินหยุนออกไป

ไม่ใช่ว่าพวกเขามีความโกรธแค้นอะไรกับหลินหยุน แต่เป็นเพราะพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจมีชื่อเสียงจำนวนมากต่างก็หวั่นเกรงและอยู่ภายใต้อาณัติของตระกูลส้ง กลับเป็นว่าในเวลานี้ บอดี้การ์ด ต่ำต้อยอย่างหลินหยุนได้ออกหน้าแสดงตัวขึ้น

การกระทำดังกล่าวนั้นเท่ากับว่าเป็นการตบหน้าพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจที่มีชื่อเสียงอย่างรุนแรง

ดังนั้น พวกบุคคลที่มีชื่อเสียง ไม่มีทางอดทนยินยอมต่อหลินหยุนได้อย่างแน่นอน

หวางซูเฟินขมวดคิ้ว มองไปที่หลินหยุน พบว่าหลินหยุนนั้นกลับยังคงปฏิบัติต่อพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจที่มีชื่อเสียง ในท่าทางที่ไม่มีใครผู้ใดอยู่ในสายตาเหมือนเช่นเคย