จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 322

“สวัสดีค่ะทุกคน! ”

อีหลิงเดินมาอย่างรวดเร็ว หากไม่ใช่ว่าปลายกระโปรงของชุดกระโปรงที่ยาวมาก ลากติดอยู่กับด้านหลังของเธอหลายเมตร เธอก็คงจะวิ่งเหยาะ ๆ มาแล้ว

พวกลูกเศรษฐีทั้งหมดต่างก็รีบยืนตัวตรงขึ้น บางคนแอบใช้น้ำชาที่วางอยู่บนโต๊ะมาตกแต่งทรงผมเล็กน้อย

ป๋ายรุ่ยเหวินก้าวขึ้นมาด้านหน้าหนึ่งก้าวอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าแสดงรอยยิ้มที่ตนเองคิดว่าสมบูรณ์แบบที่สุด พยายามทำให้ตนเองมีความแตกต่างจากผู้อื่น

“คุณอีหลิง วันนี้คุณสวยมาก! ” ป๋ายรุ่ยเหวินยิ้มและพูดขึ้น

“ขอบคุณ! ” อีหลิงอมยิ้มแล้วพยักหน้า แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักป๋ายรุ่ยเหวิน แต่ก็ยังคงรักษามารยาทพื้นฐานทั่วไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

คนอื่นก็ทยอยเข้ามาชื่นชมอีหลิง โดยกล่าวชมอีหลิงสวยสง่างดงามในแบบต่าง ๆ กันอย่างเต็มที่ เหมือนกับว่าสรรเสริญเยินยอกันอย่างนับไม่ถ้วน ทุ่มเทให้ความสนใจในตัวของอีหลิงเพียงอย่างเดียว

อีหลิงตอบรับด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย พร้อมกวาดสายตามองไปยังทุกคน พยายามให้ความสำคัญกับทุกคนอย่างเต็มที่ โดยไม่ละเลยผู้ใด

แต่ เมื่ออีหลิงได้ละสายตาลง ก็มองไปยังหลินหยุนที่อยู่ในมุมของห้อง โดยจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง

แม้ว่าท่าทางดังกล่าวนี้ของอีหลิงจะกระทำขึ้นอย่างแยบยล แต่ ก็ยังถูกคนสังเกตเห็นขึ้นได้

ป๋ายรุ่ยเหวินมีแววตาที่เยือกเย็นขึ้นแวบหนึ่ง: “ดูเหมือนว่าตรงตามที่คุณชายโจวได้พูดไว้ไม่ผิดว่า อีหลิงกับไอ้หนุ่มหลินหยุนนั้น คงจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรต่อกันอย่างแน่นอน! ”

“รอให้ออกจากคฤหาสน์เฉี่ยนหลงไปก่อน ไม่ว่าจะต้องลงมือจัดการมากมายแค่ไหน ไอ้หนุ่มนั่นจะต้องตายสถานเดียว! ”

ป๋ายรุ่ยเหวินได้ตัดสินใจเอาไว้ในใจอย่างลับ ๆ แล้ว

“โอ้ว อีหลิง วันนี้ฉันเกือบจะไม่จำคุณไม่ได้แล้ว! หวางเสี่ยวซีร้องตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้ามาหา และจับมือที่แขนของอีหลิงอย่างสนิทสนม และสังเกตอีหลิงตั้งแต่หัวจรดเท้า”

“เสี่ยวซี คุณก็สวยมากเช่นกัน! ” อีหลิงยิ้มอย่างดีใจ แม้ว่าเรื่องของหลินหยุน จะเป็นต้นเหตุทำให้ระหว่างเธอกับหวางเสี่ยวซีและคนอื่น ๆ เกิดความไม่สบายใจขึ้นบ้าง แต่นั่นไม่สามารถที่จะ บั่นทอนความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อนผู้หญิงลงไปได้

“อีหลิง สุขสันต์วันเกิด! ” เซี่ยหยู่เวยยิ้มแย้ม และมอบกล่องของขวัญที่สวยงามให้กับอีหลิง กล่องหนึ่ง

อีหลิงรับมาด้วยความดีใจ และพูดอย่างซาบซึ้งว่า: “ขอบคุณมากหยู่เวย ที่ตั้งใจมาหากันแม้จะอยู่ไกลกันมากขนาดนี้! ”

“วันเกิดของคุณฉันจะไม่มาได้อย่างไรล่ะ อย่าลืมนะว่า พวกเราคือเพื่อนรักที่ดีที่สุด! ” เซี่ยหยู่เวย ยิ้มและพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน

“ยังมีฉันด้วย? ไอ้พวกไร้น้ำใจทั้งสองคนนี้ ทำไมถึงลืมฉันไปได้ล่ะ! ” หวางเสี่ยวซีกระโจนเข้ามา พูดบ่นว่าด้วยท่าทางที่หงุดหงิด

“ใช่สิ จะขาดเสี่ยวซีไปได้อย่างไรกันล่ะ! ” อีหลิงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างสุขใจ

“พอได้แล้วพอได้แล้ว พวกคุณทั้งหลาย รอตอนที่นัดรวมกลุ่มพบปะกันเองต่างหาก พวกคุณค่อยพูดคุยกับอีหลิงอย่างเต็มที่ก็แล้วกัน วันนี้เป็นวันเกิดของอีหลิง เธอคงค่อนข้างจะยุ่ง พวกคุณอย่าได้ขัดขวางรบกวนเวลาของเธออีกเลย” หลี่เหยนยิ้มและพูดขึ้น

เมื่อก่อน เขาเคยคิดวาดฝันต้องการอีหลิงมาโดยตลอด แต่ตอนนี้จากการที่สถานะของทั้งสองคนยิ่งห่างชั้นกันมากขึ้น หลี่เหยนเองก็รู้ตัวดีว่า ตนเองนั้นไม่คู่ควรเหมาะสมกับอีหลิง เพียงแค่สามารถรักษาระดับความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนต่อไปได้ ก็ดีเกินพอแล้ว

จากนั้น หลี่เหยนก็ได้มอบของขวัญของตนเองให้กับอีหลิง ซึ่งเป็นกล่องทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า

“อีหลิง สุขสันต์วันเกิด! ”

“ขอบคุณหลี่เหยน! ” อีหลิงยิ้มและพูดขึ้นอย่างดีใจ

เจิ้งเทียนหมิงกับจ้าวกางทั้งสองคน ก็ได้ส่งมอบของขวัญให้กับอีหลิง อีหลิงก็ขอบคุณพวกเขาทั้งสอง

จากนั้น พวกเพื่อนนักเรียนหญิงจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์หลินโจว ต่างก็ได้ส่งมอบของขวัญให้กับอีหลิน

เมื่อพวกเพื่อนจากหลินโจวมอบของขวัญเสร็จแล้ว ผู้คนจากเจียงหนานเหล่านั้นก็เริ่มที่จะมอบของขวัญบ้าง

คุณชายลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนานคนหนึ่ง ที่รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เดินก้าวเข้ามายังเบื้องหน้าของอีหลิง ก้มศีรษะ เหมือนกับไม่กล้าที่จะจ้องมองอีหลิง

“คุณอีหลิง ฉันชื่อว่าหลี่หยาง คุณช่างงดงามจริง ๆ สุขสันต์วันเกิด ของขวัญนี่มอบให้คุณ”

พูดจบ ชายหนุ่มที่ชื่อว่าหลี่หยาง ก็หันหลังแล้ววิ่งจากไป

อีหลิงถึงกับหัวเราะต่อความเขินอายของชายหนุ่มผู้นี้: “ขอบคุณนายมาก หลี่หยาง! ”

ทุกคนเห็นว่าอีหลิงช่างอ่อนโยนและเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จึงเกิดความกล้าหาญขึ้นมาบ้างในทันที

“คุณอีหลิง ฉันชื่อว่าหยางเชา สุขสันต์วันเกิด! ” นี่คือชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีความสูงเพียงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร มือสองข้างยื่นของขวัญมอบให้กับอีหลิง และมองไปที่อีหลิงด้วยความคาดหวัง โดยที่แววตาทั้งสองข้างร้อนผ่าว

“ขอบคุณหยางเชา! ” อีหลิงยิ้มและพูดขึ้นอย่างสุภาพ จิตใจกว้างขวาง

ได้ยินดังนั้น ป๋ายรุ่ยเหวินยิ่งมีสีหน้าที่โกรธแค้นมากขึ้น

กู้ซิวหรั่นหัวเราะฮ่า ๆ และพูดกับป๋ายรุ่ยเหวินว่า: “คุณชายป๋าย นายยังไม่ได้มอบของขวัญวันเกิดให้กับคุณอีหลิงเลย? ไม่ตามเข้าไปดูหน่อยหรือว่า ไอ้คนจนอย่างหลินหยุนนั้นได้เตรียมของขวัญอะไรมาให้คุณอีหลิง? ”

ป๋ายรุ่ยเหวินตาเป็นประกายขึ้น หัวเราะฮ่า ๆ แล้วพูดว่า: “ไอ้หนุ่มนี้นั่งอยู่คนเดียวตั้งไกล คงไม่ใช่ว่าจะไม่มีเงินซื้อของขวัญให้กับคุณอีหลิงหรอกนะ ดังนั้นจึงตั้งใจที่จะหลบซ่อนคุณอีหลิง? ”

“ถ้าอย่างนั้นคงต้องตามเข้าไปดูแล้ว หากว่าเป็นความจริง พวกเราก็ห้ามนั่งรวมกันกับคนแบบนี้เป็นอันขาด จะทำให้เป็นการลดเกียรติลดชื่อเสียงของพวกเราลง”

พวกคุณชายลูกเศรษฐีแห่งเจียงหนานทั้งหมดต่างก็เริ่มเอะอะโวยวายกันขึ้น: “ใช่สิ คงต้องตามไปดูแล้ว ไม่แน่ว่าไอ้หนุ่มนั่นอาจจะมาหลอกลวงเพื่อแอบทานอาหารในงานเลี้ยงนี้ก็เป็นได้? ”

“ไป ตามไปดูกัน”

ทุกคนเดินตามอีหลิงไป แล้วก็ยืนโอบล้อมหลินหยุนเอาไว้อีกครั้ง

อีหลิงเดินเข้าไปที่เบื้องหน้าก่อนถึงหลินหยุนประมาณสามเมตร แล้วก็หยุดเดินในทันที ซึ่งนึกไม่ถึงว่าหัวใจจะเริ่มเต้นรุนแรงมากขึ้น

“หลินหยุน ขอบคุณนายมาก! ” อีหลิงพูดขึ้นเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ

หลินหยุนนั่งตัวตรงเรียบร้อย แล้วมองไปยังอีหลิงด้วยสีหน้าที่สงสัย และถามขึ้นว่า: “ขอบคุณฉันเรื่องอะไรกัน? ”

“ขอบคุณที่คุณมาร่วมงาน! ” อีหลิงพูดขึ้น

หลินหยุนกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้: “วันเกิดของคุณ ฉันจะไม่มาได้อย่างไร? ”

“วันนี้คุณสวยงามมาก! ” หลินหยุนมองไปที่อีหลิง ในแววตาเปล่งประกายไปด้วยความชื่นชม ซึ่งไม่มีความเสน่หาอื่น ๆ แม้แต่น้อย

ในส่วนของคุณชายลูกเศรษฐีที่อยู่บริเวณรอบข้าง เปรียบเสมือนอากาศ หลินหยุนไม่ได้สนใจเลย

อีหลิงที่ได้รับการกล่าวชม น้อมศีรษะลง และแสดงการขอบคุณอีกครั้ง: “ขอบคุณ! ”

ป๋ายรุ่ยเหวินกับคุณชายโจวและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านข้าง ต่างมองดูด้วยความอิจฉาริษยา

กู้ซิวหรั่นแอบสังเกตไปที่ป๋ายรุ่ยเหวินและคนอื่น ๆ รู้สึกว่าความอดทนของทุกคนถึงขีดกำจัดแล้ว จึงหัวเราะและพูดขึ้นว่า: “หลินหยุน พูดมาตั้งนานแล้ว อย่ามาทำเป็นพูดดีแต่ปากเพียงอย่างเดียวสิ! วันนี้เป็นวันเกิดของอีหลิง นายได้เตรียมของขวัญอะไรเพื่อมามอบให้กับอีหลิงล่ะ? ”