จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 333

ป๋ายรุ่ยซินเกิดความประหลาดใจขึ้น ชั่วขณะดูเหมือนจะรับไม่ได้กับความไร้เยื่อใยของพี่ชายเธอ

เพียงแต่ว่า เมื่อมองใบหน้าที่น่าเกลียดของอีเฉินเย่า ป๋ายรุ่ยซินรู้สึกท้องปั่นป่วน และเลิกคิดที่จะเดินออกไปช่วย

“พี่พูดถูก แม้ว่าฉันจะออกไปช่วย ไม่เพียงแต่จะช่วยเธอไม่ได้ ในทางกลับกันฉันอาจจะต้องตายไปด้วย”

(เซี่ยหยู่เวยรวบรวมผลประโยชน์) หวางเสี่ยวซีก็ตะโกนอย่างกังวล “จะทำอย่างไร? อีหลิงตกอยู่ในอันตราย! พวกเราต้องไปช่วยเธอ!”

“อย่าหุนหันพลันแล่น!” จ้าวกางดึงหวางเสี่ยวซีที่มีสีหน้าตื่นตระหนก “คนผู้นั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าพวกเราจะออกไปช่วย ก็ไม่สามารถช่วยอีหลิงได้!”

หวางเสี่ยวซีกังวลจนกระทืบเท้าอยู่กับที่ “ถ้างั้นควรทำอย่างไร? คงไม่ใช่จะทนดูอีหลิงถูกคนเลวรังแก พวกเราคงไม่ใช่เห็นคนกำลังจะถูกทำร้ายกลับไม่ไปช่วยมั้ง!”

เซี่ยหยู่เวยมีท่าทางที่แน่วแน่ “จ้าวกางพูดถูก แม้ว่าพวกเราจะออกไปช่วย ก็เป็นเพียงการไปหาที่ตายเท่านั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้เลย ตรงกันข้าม พวกเราอาจตายกันหมด คนคนนั้นถูกความแค้นบังตาจนขาดสติ และอยู่ในสภาวะบ้าคลั่ง หากเวลานี้พวกเราออกไปช่วย ชะตากรรมของพวกเราสองคนก็เหมือนกับอีหลิง!”

ดูเหมือนหวางเสี่ยวซีจะนึกถึงผลร้ายที่ตามมา ใบหน้าซีดเซียว และตัวสั่น

เพียงแต่ว่า เธอยังคงไม่ยอมทอดทิ้งอีหลิง “ใช่สิ หลินหยุนล่ะ? ฉันจำได้ว่าเขาต่อสู้เก่งมากนี่? อีหลิงดีต่อเขาขนาดนั้น เวลานี้ทำไมไม่ออกมาช่วยอีหลิง?”

เซี่ยหยู่เวยเหลือบมองไปทางมุมที่หลินหยุนอยู่ และพูดด้วยความรังเกียจ “เขา? ฮึ ก็แค่อยู่ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นแล้วทำเป็นอวดเก่ง เมื่อเขาพบกับอีเฉินเย่าที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง เขาก็เป็นเต่าหัวหดแล้ว”

หวางเสี่ยวซีพูดอย่างกังวล “แล้วควรทำอย่างไรดี? อีหลิงกำลังจะโดนคนเลวรังแกแล้ว พี่เทียนหมิง หลี่เหยน นายรีบคิดหาวิธีเร็ว! แต่ก่อนนายก็เคยชอบอีหลิงไม่ใช่เหรอ?”

หลี่เหยนก้มหัวลง ความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้า ในเวลานี้ ใครก็ตามที่ออกหน้าไปช่วยก็ต้องตาย แม้ว่าอีหลิงจะเป็นคนสวย เพียงแต่ว่า ถ้าเอาผู้หญิงมาเทียบกับชีวิตของตัวเอง แน่นอนชีวิตของตัวเองย่อมสำคัญกว่า

เมื่อเห็นหลี่เหยนไม่กล้าพูดอะไร หวางเสี่ยวซีก็ฝากความหวังสุดท้ายไว้กับเจิ้งเทียนหมิง “พี่เทียนหมิง คุณรีบคิดหาวิธีหน่อย เพื่อช่วยอีหลิง!”

เจิ้งเทียนหมิงหลับตาลงอย่างจนปัญญา และถอนหายใจ “เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้ นักบู๊ที่แข็งแกร่งแบบนี้ กฎหมายของปุถุชนบนโลกมนุษย์ทำอะไรเขาไม่ได้ ฉะนั้นเซี่ยหยู่เวยพูดถูก เขาถูกความแค้นบังตาจนขาดสติ ในเวลานี้ ใครก็ตามที่ไปขัดขวางเขา ก็เหมือนกับไปหาที่ตาย!”

เซี่ยหยู่เวยเกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสี่ยวซี ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงอีหลิง อีหลิงเป็นเพื่อนของทุกคน พวกเราก็เหมือนเธอ ทุกคนก็เป็นห่วง แต่พวกเราต้องดูพละกำลังของตัวเอง ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่อยากช่วยอีหลิง เพียงแต่ว่าแม้พวกเราจะออกไปช่วย ก็เหมือนเอาชีวิตไปทิ้งอย่างเปล่าประโยชน์ และไม่สามารถช่วยอีหลิงได้เลย!”

“เธอฟังคำแนะนำของฉัน อย่าหุนหันพลันแล่น จะได้ไม่ต้องเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งไว้ ฉันคิดว่าถ้าอีหลิงรู้สถานการณ์ของพวกเรา ก็คงเข้าใจความลำบากใจของพวกเรา”

กู้ซิวหรั่นกับคุณชายโจวและกลุ่มเศรษฐีหนุ่มในเจียงหนาน เห็นอีเฉินเย่าค่อยๆเดินหาอีหลิง สิบเมตร ห้าเมตร สามเมตร……

แม้ว่าทุกคนจะไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าออกมาขวาง

“น่าเสียดาย!” กู้ซิวหรั่นถอนหายใจเล็กน้อย

นี่เป็นความคิดที่เหมือนกันกับกลุ่มเศรษฐีหนุ่ม

สาวงามนั้นดีที่สุด แต่สำหรับพวกเขานั้น ก็เหมือนกับเสื้อผ้า หากทิ้งไปชิ้นหนึ่งก็สามารถเปลี่ยนอีกชิ้นได้

มีเพียงรักษาชีวิตตัวเองให้รอดเท่านั้น จึงจะมีเวลาไปเลือกเสื้อผ้านับไม่ถ้วน

เมื่ออีหลิงเห็นอีเฉินเย่าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ตกใจจนถอยหลัง “นายจะทำอะไร!”

อีเฉินเย่ายิ้มอย่างชั่วร้าย เปลวไฟในดวงตาเหมือนจะระเบิดออกมา “สาวงาม เธอคิดว่าฉันต้องการทำอะไร? แน่นอนว่าฉันอยากฟัน……เธอ! ฮ่าๆ……

อีเฉินเย่า นั่นเป็นน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)เธอนะ! นายนี่มันเลวกว่าสัตว์เดรัจฉาน!” อีหยุ่นตะโกนอย่างโกรธจัด

อีเฉิงเย่าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ็บปวดใจเหรอ? แล้วแกรู้ไหมความรู้สึกในตอนนั้นที่เห็นน้องสาวตัวเองถูกพวกอันธพาลหลายสิบคนรุมรังแก?”

อีหยุ่น ฉันแค่อยากให้แกลิ้มรสความเจ็บปวดเหมือนฉันในตอนนั้น ฉันจะให้แกเหมือนตายทั้งเป็น” อีเฉินเย่ากัดฟันพูด

อีหยุ่นกลัว กลัวมากจริงๆ เขาเพิ่งได้พบกับลูกสาว แต่เขายังไม่ได้ชดเชยให้อีหลิงที่ขาดความรักจากพ่อในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่กลับต้องมาทำร้ายลูกสาว ทำให้ลูกสาวตกไปอยู่ในมือมาร

อีหยุ่นเสียใจ และหวังว่าไม่เคยได้พบกับลูกสาว ดังนั้นแม้ว่าอีหลิงจะมีชีวิตที่ไม่ราบรื่น มันก็คงจะไม่เลวร้ายเหมือนตอนนี้

อีเฉินเย่า ฉันขอร้องนาย ปล่อยอีหลิงไป นายต้องการทรมานฉันแบบไหนก็ได้” ขณะที่พูด อีหยุ่นค่อยๆ ค่อยๆคุกเข่าลง

เป็นถึงเจ้าบ้านตระกูลอีที่สูงส่ง คุณอีแห่งเจียงหนาน อีปันจู๋แห่งประเทศจีน ถึงกับคุกเข่าลงจริงๆ!

“พี่อี อย่าโทษฉันเลย ถ้าตระกูลอีล้มลง ตระกูลเย่ก็จะใหญ่ที่สุดในเจียงหนาน!”

อีหยุ่นสิ้นหวัง แน่นอนว่า มิตรภาพที่แลกด้วยเงินตรานั้น ไม่น่าเชื่อถือที่สุด

อีเฉินเย่าหัวเราะอย่างมีชัยอีกครั้ง “ฮ่าๆๆๆ……”

เสียงหัวเราะดังจนสะเทือนหูเกือบหนวก กึกก้องไปทั่วทั้งห้องโถง

เซี่ยหยู่เวยกับหวางเสี่ยวซีและเพื่อนคนอื่นๆของอีหลิง ก้มหน้าด้วยความละอายใจ และทนดูไม่ได้

ป๋ายรุ่ยเหวินก็หลับตาลง โดยไม่เต็มใจ

คุณชายโจวกับกู้ซิวหรั่นและคนอื่นๆ ก้มหน้าอย่างเสียดาย และทนดูไม่ได้

ดูเหมือนเกือบทุกคน ก้มหน้าลง และทนดูไม่ได้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

อีหลิงถอยไปถึงมุมสุดของผนัง และไม่สามารถถอยได้อีกต่อไป แต่ว่า เธอไม่ได้กลัว เพราะว่า ในมุมที่ห่างไกลนั้น มีใครบางคนที่ทำให้เธอสบายใจได้

อีหยุ่นหยิบปืนพกขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าของตัวเองอย่างเงียบๆ และเล็งไปที่อีหลิงด้วยความเจ็บปวดใจ

แม้ว่าจะต้องตาย เขาจะไม่ยอมให้อีเฉินเย่าเหยียดหยามลูกสาวเขา และทำให้ตระกูลอีของเขาขายหน้า

“ลูกสาว อย่าโทษพ่อ! ไม่ช้าพ่อจะตามไป!”

เป็นถึงผู้มีอิทธิพลที่สุดในมณฑลเจียงหนาน ในวันนี้ถูกบีบบังคับจนต้องฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติ

ในขณะที่นิ้วของอีหยุ่น กำลังเคลื่อนไปที่ไกปืน เสียงเหมือนคนขี้เกียจก็ดังขึ้นอย่างเงียบ ๆ

“รอเดี๋ยว!”