จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 334

อีเฉินเย่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าที่น่าเกลียดได้แสดงอารมณ์ที่เบื่อหน่าย หันหัวไปตามเสียงที่แว่วมา

ในที่สุดอีหลิงก็ได้ยินเสียงของหลินหยุน ชั่วขณะก็รู้สึกตื่นเต้น เธอรู้ว่า หลินหยุนไม่มีวันที่จะไม่แยแสเธอ

กลุ่มเศรษฐีที่มีชื่อเสียงจากเจียงหนาน มองไปตามน้ำเสียงที่แว่วมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย พวกเขาสงสัย เผชิญหน้ากับอีเฉินเย่าที่มีพลังอันแข็งแกร่งขนาดนี้ ใครกันแน่ที่กล้าหาญออกมาขวางในเวลานี้

หลินหยุนยืนขึ้นช้าๆ ภายใต้สายตาของฝูงชน เดินไปหยุดตรงด้านหน้าสุดที่มีโต๊ะวางอยู่ และนั่งลงอีกครั้งด้วยท่าทางสงบนิ่ง

และยังหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบเค้กชิ้นหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง แล้วเอาเข้าปาก

“คุณอี ถ้าคุณให้เงินฉันหนึ่งพันล้าน ฉันสามารถช่วยคุณจัดการกับคนๆนี้!”

หลินหยุนมองอีหยุ่นที่แสดงสีหน้าประหลาดใจ และพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะอีหลิงตกอยู่ในอันตราย หลินหยุนจะไม่ออกมาปรากฏตัวแน่นอน อีหยุ่นจะอยู่หรือตายและตระกูลอีจะอยู่หรือตาย มันไม่เกี่ยวกับเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีหยุ่นได้ตักเตือนเขาหลายครั้ง และดูถูกเขาทำให้เขาอับอาย ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่อีหลิง หลินหยุนคงจะลงมือทำร้ายอีหยุ่นแล้ว

เป็นถึงมหากษัตริย์ชางฉองผู้สูงส่ง จะปล่อยให้ปุถุชนธรรมดาอย่างเขามาดูถูกได้อย่างไร?

หลินหยุนจงใจรอจนถึงสุดท้ายค่อยออกมา เพื่อต้องการให้อีหยุ่นทนทุกข์ทรมานหน่อย เพราะว่าอีหลิงมี(เครื่องรางหยก)ที่เขามอบให้ ปรมาจารย์และคนอื่นๆไม่สามารถทำร้ายเธอได้เลย

สำหรับการที่ขอค่าตอบแทนกับอีหยุ่น หลินหยุนไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลอี รับเงินของเขามา เพื่อกำจัดภัยพิบัติ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น!

กลุ่มบุคคลที่มีชื่อเสียงในเจียงหนานต่างตกตะลึง

“ทำไมเป็นเด็กคนนี้! เขาบ้าไปเหรอ!”

“ในเวลานี้มาแบล็กเมล์ตระกูลอี เขาไม่กลัวทำให้อีเฉินเย่าขุ่นเคืองเหรอ? ถึงแม้ว่า เขาจะได้รับเงินหนึ่งพันล้าน หนึ่งหมื่นล้านแล้วทำไม? คิดว่าคงมีชีวิตเอาเงิน แต่จะไม่มีชีวิตใช้เงิน!”

“ฉันคิดว่าไอ้หมอนี้ คงจะหน้าเงินจนบ้าไปแล้ว! คนที่ไม่มีโอกาสหาเงิน พอเจอโอกาส แม้แต่ชีวิตของตนเองก็ไม่สนใจ”

ทุกคนส่ายหัวและถอนหายใจ สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความดูถูก และสมเพช

คุณชายโจวกับกู้ซิวหรั่นและกลุ่มเศรษฐีหนุ่มในเจียงหนาน มองไปที่หลินหยุน รู้สึกว่าเหลือเชื่อ

ไอ้หมอนี่ต้องการเงินขนาดนั้นเลยเหรอ? เพื่อเงินแม้ต้องตายก็ไม่กลัว!”

กู้ซิวหรั่นพูดด้วยความหดหู่ “ฉันคิดว่าเขาไม่ใช่เพื่อเงินเท่านั้น สิ่งสำคัญคือเพื่อต้องการโชว์ต่อหน้าอีหลิงด้วย!”

เมื่อถึงจุดนี้ ไม่มีใครกล้าออกมาช่วยเหลือตระกูลอี แต่ในเวลานี้เขาออกมาช่วย พวกเธอลองคิดดู อีหลิงคงจะซาบซึ้งมาก?”

เศรษฐีหนุ่มเหล่านั้นต่างพยักหน้าเห็นด้วย “แน่นอน”

แต่ไม่ว่าเขาจะเพื่อเงินหรืออีหลิง สุดท้ายก็ไม่มีชีวิตรอด แม้ว่าจะเอาทั้งเงินและอีหลิงให้เขา จะมีประโยชน์อะไร! ไอ้หนุ่มคนนี้ก็เป็นคนโง่เขลา!”

เศรษฐีหนุ่มเหล่านั้นต่างส่ายหัว สายตาที่มองหลินหยุนเหมือนอย่างคนโง่

ป๋ายรุ่ยซินยังไม่ลืมความอัปยศอดสูที่หลินหยุนโยนเธอลงในถังขยะ ในเวลานี้เห็นหลินหยุนออกมา ในตอนแรกเธอก็ตกตะลึง จากนั้นก็ดีใจ

“ในเวลานี้ไอ้หมอนี่กล้าออกมาช่วย เยี่ยมมาก คราวนี้ฉันไม่ต้องลงมือจัดการเอง เขาต้องตายแน่นอน!”

ป๋ายรุ่ยเหวินยิ้มเยาะเย้ย “ไอ้หมอนี่ไม่กลัวตายจริงๆ คิดว่าเอาชนะฉันได้ ก็กล้าจองหองต่อหน้าอีเฉินเย่าเหรอ? แม้แต่ปรมาจารย์ตระกูลอีก็ยังพ่ายแพ้แก่เขา เขาออกมาก็เหมือนหาที่ตายอย่างไม่มีข้อกังขา!”

หวางเสี่ยวซีดูตื่นเต้น จับมือเซี่ยหยู่เวยและอุทาน “เป็นหลินหยุน หลินหยุนไปช่วยอีหลิงแล้ว เขากล้าหาญมาก อีหลิงมองคนไม่ผิดจริงๆ! หยู่เวย เธอคิดว่าหลินหยุนสามารถเอาชนะคนเลวคนนั้นได้ไหม?”

เซี่ยหยู่เวยไม่ได้ตอบหวางเสี่ยวซี แต่มองไปที่หลินหยุน ด้วยท่าทางเย็นชา “หลินหยุน นิสัยที่ชอบโอ้อวดของนายถึงตายก็แก้ไม่ได้ อีเฉินเย่าถูกความแค้นบังตาจนขาดสติ ในเวลานี้ใครก็ตามที่ออกมาช่วยก็จะถูกฆ่าโดยไม่ลังเล!

“ต่อหน้านักบู๊ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ นายก็ยังหยิ่งทะนงหลงตัวเอง ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา นี่นายกำลังหาที่ตาย!”

เจิ้งเทียนหมิงมองไปที่หลินหยุน และส่ายหัวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลินหยุน นายทำแบบนี้ไม่ใช่ฮีโร่ แต่ไม่รู้จักประเมินตัวเอง ดูเหมือนว่า ก่อนหน้านี้ฉันประเมินไอคิวของนายสูงเกินไป”

“ไอ้หนุ่ม ในเมื่อนายต้องการออกมาหาที่ตาย ถ้างั้นฉันจะไม่ขวางนาย ขอเพียงนายช่วยตระกูลอีฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ ฉันจะให้เงินหนึ่งพันล้านแก่นายทันที!”

หลินหยุนพยักหน้าอย่างจริงจัง “ตกลง”

จากนั้น หลินหยุนมองอีเฉินเย่าที่มีใบหน้าเคร่งขรึม แต่ยังคงมีสีหน้าเรียบง่าย

“ที่จริงนายต้องการแก้แค้นตระกูลอี ฉันไม่ควรเข้ามาแทรก แต่ว่าใครให้นายคิดไม่ดีต่ออีหลิง ถ้าอย่างนั้นฉันไม่เข้ามายุ่งไม่ได้แล้ว”

ใบหน้าที่น่าเกลียดของอีเฉินเย่าเคร่งขรึมมาก ถามอย่างเย็นชา “ไอ้หนุ่ม นายเป็นใคร?”

หลินหยุนพูดอย่างแผ่วเบา “ฉันชื่อหลินหยุน เป็นเพื่อนร่วมชั้นของอีหลิงที่สถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์หลินโจว

“สถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์?”

อีเฉินเย่ามีสีหน้าดูหมิ่น และชายชราชุดดำและชายหนุ่มสองคนที่เขาพามาด้วยก็หัวเราะเยาะเย้ย

“อย่าว่าแต่นายมาจากสถาบันภาพยนตร์และโทรทัศน์ แม้ว่านายจะมาจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ เจ้านายของฉันแค่ใช้นิ้วก้อยก็สามารถบดขยี้นายให้ตายคามือได้”

“ไม่รู้จักเจียมตัวจริงๆ!”

อีเฉินเย่าราวกับสัตว์ร้ายกินคน จ้องมองหลินหยุน ด้วยเสียงเข้มขรึม “ไอ้หนุ่ม นายทำให้ฉันโกรธ ในเมื่อนายต้องการช่วยเหลือตระกูลอี ถ้าอย่างนั้นฉันจะฆ่านายก่อน ดูซิว่าน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ของฉันจะเสียใจไหม”

ทันใดนั้นชายชราชุดดำก็พูดขึ้นว่า “เจ้านาย เรื่องเล็กแค่นี้ไม่ต้องให้ท่านลงมือเองหรอก จัดการกับเด็กเมื่อวานซืนที่ไม่รู้จักเจียมตัวเองแบบนี้ ให้ฉันจัดการก็เพียงพอแล้ว”

อีเฉินเย่าพยักหน้า “โอเค รีบกำจัดเขา อย่าเสียเวลา”

“ครับ!”

ชายชราชุดดำมองหลินหยุน ด้วยรอยยิ้มแปลกๆ “ไอ้หนุ่ม ไปตายซะเถอะ!”