จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 346

ฉินหลันพูดด้วยความโมโหว่า “เยนหมิงหยู่ พวกเรามาพูดตรงๆกันดีกว่า ตกลงต้องทำยังไงแกถึงจะยอมหยุดเรื่องนี้?”

เยนหมิงหยู่หัวเราะแล้วพูดว่า “ผู้ช่วยฉิน ดูคุณพูดเข้าสิ ทำเหมือนกับว่าผมมาแบล็กเมล์ยังไงยังงั้น ทั้งๆที่ความสะอาดของพวกคุณมีปัญหา พอถูกฉันเจอแล้วยังไม่ยอมรับผิดอีก พฤติกรรมของบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป ของพวกคุณมันน่าผิดหวังซะเหลือเกิน！”

ฉินหลินโดนยั่วโมโหจนยิ้มออกมา “เยนหมิงหยู่ แกเป็นคนที่จงใจมาใส่ร้ายความสะอาดโรงแรมของพวกเรา ทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ แกเคยเห็นบ้านใครเลี้ยงปลาที่มีขนบ้างล่ะ? แกลองหาปลาที่มีขนออกมาให้ฉันดูหน่อยสิ！”

ปลามีขน มันก็เป็นการบอกให้คุณรู้อย่างชัดเจนว่า ฉันมาหาเรื่อง พวกแกลองหาวิธีก็แล้วกัน！

ใบหน้าของเยนหมิงหยู่เหมือนไม่มีอะไร แล้วพูดเสียงดังว่า “ผู้ช่วยฉิน คุณบอกว่าโดนฉันใส่ร้าย แต่ว่าทั้งๆที่ฉันเจอว่าบนตัวของปลา มีขนสีดำอยู่เยอะมาก แถมยังงออีก！ พวกคุณยังคิดจะปฏิเสธอีกเหรอ?”

ใบหน้าของฉินหลันแดงเล็กน้อย เจ้าคนไร้ยางอายนี้ช่างเป็นคนที่ไร้เหตุผลซะจริงๆ！

“พูดมาเถอะ ตกลงต้องทำยังไงแกถึงจะยอมถอย?”

เยนหมิงหยู่เก็บรอยยิ้มบนใบหน้า ท่าทางดูเย็นชาเล็กน้อย “ง่ายมาก ขอแค่คุณยอมมาอยู่กับฉันสักหนึ่งปี ฉันก็จะไม่เอาความเรื่องนี้อีก ไม่ยังงั้น ก็ต้องรอให้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปของพวกคุณล้มละลายฉันถึงจะพอใจ”

“แกมันสารเลว！” ฉินหลันโกรธจนอยากด่าให้เสียคนไปเลย

มือข้างหนึ่งของหลินหยุนจับไปที่ไหล่ของฉินหลัน แล้วพูดเบาๆว่า “พี่ฉินหลัน การรับมือการคนไร้ยางอายแบบนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ！”

หลินหยุนเดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว เพื่อปกป้องฉินหลัน จ้องมองเยนหมิงหยู่ด้วยสายตาที่เย็นชา แล้วพูดเบาๆว่า “พูดมา ใครเป็นคนเรียกแกมา?”

หลินหยุนมองไปยังส้งอันหมิงที่อยู่ข้างหลังเยนหมิงหยู่ “เป็นตระกูลส้ง?”

สีหน้าของส้งอันหมิงไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่ว่ารอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าดูชั่วร้ายเล็กน้อย

เยนหมิงหยู่จ้องมองหลินหยุนด้วยใบหน้าที่เย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกว่า “ฉันกำลังพูดกับผู้ช่วยฉิน แกเป็นตัวอะไร คิดว่ามีสิทธิ์มาคุยกับคุณชายอย่างฉันรึไง！”

ส้งอันหมิงเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ มองไปยังหลินหยุนด้วยใบหน้าที่ยั่วยุ ราวกับกำลังบอกว่า ได้ยินรึยัง แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร

มือทั้งสองข้างของหลินหยุนที่อยู่ตรงกระเป๋ากางเกง เอียงคอมองเยนหมิงหยู่แป๊บหนึ่ง จากนั้นจู่ๆตรงมุมปากก็เผยรอยยิ้มออกมา

ทันใดนั้น หลินหยุนก็ก้าวเท้าออกไป ร่างของเขาจู่ๆก็ไปปรากฏอยู่ตรงหน้าของเยนหมิงหยู่ งัดมือออกไป ตบหน้าของเยนหมิงหยู่เข้าอย่างจัง

ทั้งคนและโซฟา ถูกตบจนกระเด็นออกไป เยนหมิงหยู่ถูกตบจนกระเด็นไปหลายเมตร จนไปอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้า

ฟันของเยนหมิงหยู่ถูกตบจนหลุดไปหลายซี่ บวมไปครึ่งหน้า ตรงมุมปากมีเลือดไหลออกมา ดูแล้วน่าขนลุกเป็นอย่างมาก

“คุณชาย！” ชายหนุ่มพวกนั้นร้องออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็รีบพุ่งไปหาร่างของเยนหมิงหยู่ แล้วพยุงเขาขึ้นมา

แววตาของส้มอันหมิงเผยความตกใจออกมา จากนั้นก็รีบวิ่งไปอยู่ข้างๆของเยนหมิงหยู่ ด้วยท่าทางที่เป็นห่วงเช่นกัน

“คุณชายเยน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? เจ้าหมอนี้มันจะสกปรกเกินไปแล้ว ลอบกัดงั้นเหรอ！” ส้มอันหมิงพูดด้วยใบหน้าที่โมโห

ฉินหลันเองก็นึกไม่ถึงว่าวิธีที่หลินหยุนใช้เคลียร์จะสุดโต่งแบบนี้ แค่เริ่มมาก็ใช้กำลังแล้วงั้นเหรอ

อีกอย่าง ฉินหลันก็นึกไม่ถึงว่า ฝีมือของหลินหยุนจะเก่งกาจขนาดนี้！

บทที่อยู่การประชุมสุดยอดจงโจว สุดท้ายซูจื่อเหลียงเป็นคนลงมือสังหารปรมาจารย์ของตระกูลหวาง หลินหยุนไม่ได้แสดงฝีมือออกมาด้วยซ้ำ เพราะงั้นฉินหลินจึงไม่รู้ความแข็งแกร่งของหลินหยุน

เพียงแต่ว่า แม้แต่ส้งอันหมิงยังปฏิบัติต่อเยนหมิงหยู่ด้วยความเกรงใจ แสดงว่าเบื้องหลังของเยนหมิงหยู่จะต้องน่ากลัวมากอย่างแน่นอน

ฉินหลันรีบเดินมาอยู่ข้างๆของหลินหยุน แล้วพูดเตือนเบาๆว่า “หลินหยุน ฐานะของคนๆนี้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน นายอย่าลงมือหนักเกินไปล่ะ！”

หลินหยุนยิ้มเบาๆ “สบายใจได้พี่ฉินหลัน ผมรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่！”

ใจของฉินหลันบอกว่า รู้สิแปลก！