จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 345

พอได้ยินว่าหลินหยุนยังเรียกเธอว่าพี่ ฉินหลันก็รู้สึกอุ่นใจ

ดูเหมือนว่าความรู้สึกที่หลินหยุนมีต่อเธอ จะยังไม่เปลี่ยนแปลง

น้ำเสียงของฉินหลันเหมือนทำอะไรไม่ถูก “หลินหยุน มีคนมาก่อเรื่องในโรงแรมของเครือบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป คนพวกนั้นไม่ใช่คนธรรมดา แม้แต่อาจารย์หวงที่เป็นคนข้างตัวของประธานคณะกรรมการยังถูกพวกเขาทำร้าย”

“ฉันนึกวิธีอื่นไม่ออกแล้วจริงๆ จึงต้องขอให้คุณช่วย！”

สีหน้าของหลินหยุนเย็นชาเล็กน้อย

ถ้าเกิดคนที่มาก่อเรื่องเป็นแค่คนทั่วไป มันก็เป็นแค่เรื่องธรรมดา แต่ว่าตอนนี้อาจารย์หวงเป็นนักบู๊ในระดับแดนพรสวรรค์ คนที่มาก่อเรื่องกลับสามารถทำร้ายเขาได้ เป็นการบอกอย่างชัดเจนว่าคนที่มาก่อเรื่องอย่างน้อยๆก็เป็นนักบู๊ที่มีทักษะด้านนั้นๆ ติดตัวมาแต่เกิดโดยไม่ต้องฝึกฝน

นักบู๊ที่มีทักษะด้านนั้นๆ ติดตัวมาแต่เกิดโดยไม่ต้องฝึกฝนมาก่อเรื่องที่โรงแรม ถ้าเกิดไม่ได้ถูกใครจ้างมา ต่อให้พูดออกไปก็คงไม่มีใครในโลกบู๊เชื่ออย่างแน่นอน

“เป็นฝีมือของตระกูลส้งรึเปล่า?” น้ำเสียงของหลินหยุนเย็นชาเล็กน้อย

ฉินหลันตอบว่า “น่าจะไม่ใช่ ถึงแม้คุณชายของตระกูลส้งจะตามพวกที่ก่อเรื่องมาด้วย แต่ฉันมองออกว่า ท่าทางของส้งอันหมิงดูเกรงใจคนพวกนี้เป็นอย่างมาก”

“พวกที่มาก่อเรื่อง พวกเขาคงมีฐานะที่เหนือกว่าตระกูลส้งอยู่มาก”

หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า “ถ้าไม่ใช่ตระกูลส้ง งั้นก็ต้องเป็นตระกูลหวาง นอกจากพวกเขาแล้ว ก็ไม่มีใครที่จะมาหาเรื่องกับบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป”

ครั้งนี้ ฉินหลันไม่ได้ตอบอะไร

เธอเองก็สงสัยว่าตระกูลหวางเป็นคนอยู่เบื้องหลัง แต่ก็ไม่มีหลักฐาน

หลินหยุนพูดอธิบายอย่างจริงจังว่า “พี่ฉินหลัน พี่ไปบอกประธานคณะกรรมการ ก่อนที่ผมจะไปถึง พวกคุณอย่าเคลื่อนไหวโดยพลการ และก็ไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย รอให้ผมไปถึงก่อนค่อยว่ากันอีกที”

“ได้” ฉินหลันรับรู้ได้จากน้ำเสียงของหลินหยุนว่า หลินหยุนเป็นห่วงเธอกับหวางซูเฟิน

“ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้”

พอกดวางสาย หลินหยุนก็รีบเดินทางไปยังมณฑลจงโจว

เวลาบ่ายสอง ฉินหลันมารับหลินหยุนที่สถานีด้วยตัวเอง เพื่อพาไปพักชั่วคราวที่โรงแรมอีกแห่งหนึ่งของเครือบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

ฉินหลันกับหลินหยุนนั่งข้างหลังด้วยกัน สายตาของหลินหยุนจ้องมองใบหน้าที่งดงามของฉินหลัน โดยที่ไม่ลับสายตาไปไหน

ฉินหลันเกลียดผู้ชายที่มองเธอด้วยสายตาลามกที่สุด แต่ว่า ในแววตาของหลินหยุน ฉินหลินไม่เห็นความรู้สึกแบบนั้นอยู่เลย

แววตาของหลินหยุนดูใสสะอาด บริสุทธิ์ และยังมีความพึ่งพาเล็กน้อย ราวกับแววตาของเด็กทารก

แม้ว่าการที่ถูกผู้ชายจ้องแบบนี้ ฉินหลันจะไม่ค่อยชิน จนหัวใจเต้นเร็วเล็กน้อย แต่ว่าฉินหลันก็ไม่กล้าไปบอกเขา จึงทำได้แค่หันหน้าไปอีกทาง เพื่อคลายความอึดอัด

“หลินหยุน นายหาวิธีแก้ไขปัญหาได้รึยัง?” ฉินหลันตั้งใจหาเรื่องมาคุย เพื่อทำลายบรรยากาศในรถที่น่าอึดอัด

หลินหยุนพูดอย่างขอไปทีว่า “ไม่ต้องคิดอะไร ไล่ไปก็พอแล้ว”

ฉินหลันพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด “ฉันรู้สึกว่าฐานะของคนพวกนี้ไม่ใช่ธรรมดา ถ้าเกิดใช้ไม้แข็ง กลัวว่าจะทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่！”

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย “พี่ฉินหลันวางใจได้ ในโลกนี้ยังไม่มีใครที่ผมไม่กล้าไปมีเรื่องด้วย”

“ขี้โม้！” ฉินหลันมองหลินหยุนด้วยหางตา จู่ๆก็ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดถามไปว่า “จริงสิ อาจารย์ของนายล่ะ?”

ถ้าเกิดอาจารย์ของหลินหยุนไม่มาด้วย แค่หลินหยุนคนเดียว ก็เหมือนกับไปฆ่าตัวตายไม่ใช่รึไง?

“อาจารย์? ฮ่าๆ！” หลินหยุนหัวเราะแปลกๆ และไม่ตอบคำถาม