จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 369

ด้วยคำสั่ง ผู้เข้าแข่งขัน108คน ยืนขึ้นและเตรียมพร้อม

คนรอบข้างที่มาชม ก็ถอยหลังอย่างเรียบร้อย เหลือที่โล่งสำหรับการแข่งขัน

การแข่งขันสามด่านแรกเป็นรอบแบบคัดเลือก ด่านแรกคือการทดสอบความชำนาญของ(เภสัชตำรับยาจีน)

รวมทั้งหมดมี100ข้อ ทั้งหมดมาจากเภสัชตำรับยาจีน แน่นอน ว่าไม่ใช่การท่องจำก็จะทำถูก แต่ละข้อ ในคำถามเดิมมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย

ต้องเชี่ยวชาญคุ้นเคยกับเภสัชตำรับยาจีน และรู้วิธีการเปลี่ยนแปลง และใช้งานอย่างมีเหตุผล

คำถามแรกในด่านแรก จะให้ทุกคนทดสอบในรูปแบบเขียนคำตอบ

ในบรรดาผู้เข้าแข่งขัน108คน นอกจากหลินหยุนแล้ว คนที่อายุน้อยสุดก็ประมาณ50ปีขึ้น ตอนนี้ฉันเหมือนนักเรียนคนหนึ่ง เริ่มทำการสอบ และสถานที่ก็ดูแปลกมาก

อย่างไรก็ตาม ผู้แข่งขันเหล่านี้ไม่มีใจจะคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เมื่อพวกเขาได้หัวข้อคำถามด่านแรก ในใจพวกเขาก็สาปแช่งผู้ตั้งคำถาม

ความยุ่งยากของหัวข้อเหล่านี้ มันยากเกินกว่าที่ทุกคนคิดไว้

ฉู่หยุนหวานั่งอยู่ในตำแหน่งราชาการแพทย์ มองดูความกังวลของผู้ท้าชิงเหล่านี้ ก็แอบดีใจ

ดูเหมือนว่า หัวข้อครั้งนี้ คงยากมาก

สายตาของฉู่หมิงเฉิง มองไปที่หลินหยุน

หลินหยุนเพียงแค่มองคำถามเหล่านี้ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้น เดินไปที่โต๊ะกรรมการ แล้ววางกระดาษทดสอบลงบนโต๊ะกรรมการ

ทุกคนตะลึง!

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ไอ้หนุ่มคนนี้ตอบแล้วเหรอ?

ไม่สิ นี่แค่ผ่านไปสองนาที จะเสร็จได้ยังไง? ต้องส่งกระดาษเปล่าแน่ๆ

ผู้เข้าแข่งขันทุกคน สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“แน่นอนว่าคนหนุ่มไม่มีประสบการณ์ ทำอะไรมันก็ไม่สำเร็จ! คนแบบแบบนี้ ยังจะกล้ามาแข่งราชาการแพทย์อีก? คนวงการแพทย์ในหลินโจวเหล่านั้น สมองคงจะมีปัญหาแล้วมั้ง

บรรดาผู้ชมเหล่านั้นถึงกับหัวเราะเยาะอย่างไม่เกรงกลัว

“ไอ้หนุ่มคนนี้ ถึงกับส่งกระดาษเปล่า

“เศษสวะเช่นนี้ ทำให้วงการแพทย์ของหลินโจวเสียหน้ามาก!” แพทย์ท่านหนึ่งในหลินโจว ว่าตัวเองมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี แต่ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการแข่งขันราชาการแพทย์ ตอนนี้เห็นว่าหลินหยุนมีสิทธิ์เข้าแข่งขัน แต่ส่งกระดาษเปล่า ชั่วขณะก็โกรธมาก

โม่หัวถิงและโจวชิงเหอจ้องมองหน้ากัน “นี่……เทพหมอหลินกำลังทำอะไรเนี่ย!”

เซี่ยเจี้ยนโก๋และโจวเฟินก็ดูงุนงง “เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหยุน?”

“ใครจะไปรู้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาตอบคำถามไม่ได้สักข้อ” เซี่ยเจี้ยนโก๋ถามด้วยความสับสน

กรรมการท่านหนึ่งเห็นว่ากระดาษข้อสอบของหลินหยุน สะอาดกว่าใบหน้าเขาอีก อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดอย่างเย็นชา “ในฐานะหมอท่านหนึ่ง แม้จะรู้ว่าไม่สามารถทำได้ ก็ต้องพยายามทำให้ดีที่สุดและจะต้องสู้จนวินาทีสุดท้ายค่อยยอมจำนน บางทีปาฏิหาริย์อาจเกิดขึ้นในวินาทีต่อไป และอาจช่วยชีวิตคนอีกหนึ่งคนได้!

คำพูดที่เหลือยังไม่ได้พูด แต่ทุกคนรู้

เขากำลังโทษหลินหยุน แม้ว่าจะไม่เป็น แต่ก็ไม่ควรรีบยอมแพ้ ควรยืนหยัดการแข่งขันจนถึงนาทีสุดท้าย

ใบหน้าของหลินหยุนเรียบเฉย และก็ยิ้มแบบไม่ใส่ใจ และถามคำถามแปลกๆว่า “ถ้าครูท่านหนึ่งทำผิด จะเกิดอะไรขึ้น?”

กรรมการขมวดคิ้วและมองหลินหยุน “ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูด?”

“คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจ คุณเพียงแค่ ตอบคำถามก็พอ” หลินหยุนพูด

กรรมการท่านนั้นครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ถ้าครูท่านนั้นผิด ลูกศิษย์ที่เขาสอนออกมา ก็คงผิดแน่นอน คงอันตรายมาก!”

หลินหยุนพูดอีกครั้ง “แล้วถ้าหมอท่านหนึ่งผิดล่ะ?”

กรรมการไม่ลังเล พูดตามตรงว่า “ทำให้คนไข้ตกอยู่ในอันตราย ก็เท่ากับหมอฆ่าคน”

หลินหยุนยกมุมปากขึ้น และยังคงถามต่อไปว่า “แล้วถ้าเภสัชตำรับยาของคุณผิดล่ะ?”