หงซานเหอไม่เข้าใจเล็กน้อย เขากำลังรายงานเหตุการณ์ที่จะทำให้โลกเกิดความวุ่นวาย แต่ว่าประธานาธิบดีจีนกลับให้เขาดูเอกสาร
ข่าวอะไรกัน? มันสำคัญกว่าคำบัญชาเทพยาของหุบเขาเทพยาด้วยเหรอ?
แต่ว่า พอหงซานเหอได้เห็นเอกสารนั้น จู่ๆก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ “ฉิวเชียนซา!ทำไมตัวร้ายอย่างเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
ประธานาธิบดีจีนพูดว่า “วันนี้เพิ่งได้รับข่าวนี้มา ฉิวเชียนซาอยู่ตรงท่าเรือเซินเฉิงของมณฑลตงไห่ หลังจากที่ฆ่าชาวประมงไปคนหนึ่ง ก็มุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองเซินเฉิง และข่มขู่หัวหน้าผู้รับผิดชอบของใจกลางเมืองเซินเฉิง ให้ส่งข่าวไปหาหลินหยุน”
“หนึ่งวันหลังจากนี้ ที่ภูเขาหนันผิงในเมืองเซินเฉิง จะทำการประลองฝีมือกับหลินหยุน ถ้าเกิดหลินหยุนไม่มา เขาจะเริ่มฆ่าคน”
หงซานเหอทำหน้าเคร่งเครียด “ได้ข่าวนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”
ประธานาธิบดีจีนพูดว่า “ข่าวนี้ถูกส่งมาจากคนของเผ่ามังกรเมื่อคืนนี้ พวกหลงสืออีได้ส่งคนไปแล้ว”
“หลินหยุนล่ะ? เขาได้รับข่าวนี้หรือยัง?อีกอย่าง เขามีปฏิกิริยายังไง?” หงเซาเหอถาม
ประธานาธิบดีจีนเผยรอยยิ้มที่ลึกลับออกมา “ตอนนี้ น่าจะได้รับข่าวสารแล้ว”
หงซานเหอพูดด้วยความกังวล “ดาวร้ายอย่างฉิวเชียนซา จะต้องมาเพื่อแก้แค้นให้กับศิษย์ของเขาอย่างแน่นอน ตอนนั้นขนาดเจียงร่อโจ๋ยังเอาเขาแทบไม่อยู่ คราวนี้เขากลับมาที่ประเทศจีนอีกครั้ง ยังมีใครที่จะสามารถรับมือเขาได้อีก?”
“เจ้าเด็กนั้นมันตัวหายนะชัดๆ!” แม้ว่าหงซานเหอจะไม่เคยเจอหลินหยุนมาก่อน แต่กลับมีความแคลงใจต่อหลินหยุนเป็นอย่างมาก
จู่ๆประธานาธิบดีจีนก็หัวเราะออกมา “ท่านหง ทุกเรื่องล้วนมีสองด้าน คุณอย่าดูแค่ด้านเดียว อีกอย่าง ถ้าเกิดคุณไม่สามารถมองปัญหาด้วยความใจเย็นได้ งั้นคุณก็จะทำให้เกิดปัญหาขึ้นมากมายทั้งๆที่ไม่น่าเกิด”
หงซานเหอพูดด้วยความสงสัยว่า “หมายความว่าไงครับ?แค่คำบัญชาเทพยาก็ทำให้พวกเราเจอปัญหาใหญ่แล้ว ตอนนี้ยังมีฉิวเชียนซาอีก นี่กะจะทำให้ทั้งประเทศจีนต้องตกอยู่ในความวุ่นวายรึไง?”
ประธานาธิบดีส่ายหัว “ความจริงครั้งนี้ฉิวเชียนซามาได้ถูกจังหวะพอดี สำหรับพวกเราแล้ว ไม่ใช่เรื่องแย่ แต่กลับเป็นเรื่องดี”
“เรื่องดี?จะเป็นอย่างงั้นได้ยังไง!” หงซานเหอเกือบจะหัวเราะออกมาเพราะคิดว่าเป็นเรื่องตลก
ประธานาธิบดีพูดต่อ “ท่านหง ผมเคยบอกแล้ว เฉพาะตอนที่คุณสงบสติอารมณ์ได้ ถึงจะมองปัญหาได้อย่างชัดเจน ถึงจะคิดหาทางแก้ไขปัญหาได้อย่างถูกต้อง”
หงซานเหอพยายามทำให้ตัวเองใจเย็น แล้วใช้ความคิด แต่ก็คิดไม่ออกว่าการมาของฉิวเชียนซา จะกลายเป็นเรื่องดีได้ยังไง
“ท่านประธานาธิบดี ท่านพูดตรงๆเถอะ ครั้งนี้ผมสงบสติอารมณ์ได้ยากจริงๆ”
ประธานาธิบดีจีนยิ้มแล้วพูดว่า “ความจริงปัญหาที่จัดการยากที่สุดก็คือคำบัญชาเทพยาของหุบเขาเทพยา ยังไงซะนั่นก็เป็นถึงนักบู๊ครึ่งหนึ่งของโลกบู๊ ไม่สามารถควบคุมได้ด้วยซ้ำ ถ้าเกิดจัดการไม่ดี จะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่”
“แต่ว่า การมาของฉิวเชียนซา กลับเป็นการช่วยพวกเราจัดการคำบัญชาเทพยา ถ้าเกิดเป็นอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ ตอนนี้เหล่านักบู๊ที่ได้รับคำบัญชาเทพยา น่าจะดูลาดเลาอยู่สักพัก เพื่อรอชมการต่อสู้ระหว่างฉิวเชียนซากับหลินหยุน!”
“คุณลองคิดดู ชื่อเสียงของฉิวเชียนซาดังไปทั้งโลก สามสิบปีก่อนได้ฆ่าชาวจีนจนทำให้ทั่วทั้งโลกบู๊เกิดความหวาดกลัว ตอนนั้นเยนหนานเทียนปิดตัวฝึกฝน ประเทศจีนจึงมีแค่เจียงร่อโจ๋ที่สามารถเอาชนะเขาได้”
“สามสิบปีต่อมาฉิวเชียนซากลับมาอีกครั้ง เยนหนานเทียนยังคงปิดตัวฝึกฝน เจียงร่อโจ๋กลายเป็นเทพแห่งสงครามของประเทศจีน ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ตามใจชอบ ถามหน่อยว่าทั้งโลกบู๊ของประเทศจีน ยังมีใครที่จะสามารถเอาชนะฉิวเชียนซาได้อีก?”
“เหล่านักบู๊พวกนั้น ในเวลาแบบนี้จะกล้า ไปหาเรื่องหลินหยุนเหรอ ถ้าเกิดทำให้ฉิวเชียนซาโกรธขึ้นมา งั้นพวกเขาก็เหมือนกับเอาชีวิตไปทิ้งน่ะสิ?”
“ขอแค่หลินหยุนสามารถเอาชนะฉิวเชียนซาได้ ถึงเวลานั้น แม้แต่ปรมาจารย์ของหอพันกลก็จะมีการเคลื่อนไหว คนของโลกบู๊ จะยังมีใครกล้ารับคำบัญชาเทพยา เพื่อไปฆ่าหลินหยุนที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าฉิวเชียนซาอีก?”
ประโยคเดียว พอลองวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง หงซานเหอก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน
อารมณ์ที่ร้อนรนในตอนแรก ในที่สุดก็สงบลงได้สักที
พอได้ฟังคำพูดของประธานาธิบดีจีน การมาของฉิวเชียนซา เป็นเรื่องดีจริงดีด้วย!
“แต่ว่า เรื่องทั้งหมดนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าหลินหยุนต้องเอาชนะฉิวเชียนซาให้ได้ ถ้าเกิดหลินหยุนแพ้ เกรงว่าคำบัญชาเทพยาก็คงจะต้องดำเนินการในทันที” หงซานเหอพูด
สายตาของประธานาธิบดีจีนมองไกลออกไป น้ำเสียงดูขุ่นเล็กหน่อย “ถ้าเกิดหลินหยุนแพ้ ก็คงไม่ต้องรอคำบัญชาเทพยาอีก”
นั่นสิ ถ้าเกิดฉิวเชียนซาฆ่าเขาในทันที งั้นยังต้องรอคำบัญชาเทพยาอะไรอีก?
หงซานเหอทำความเคารพด้วยท่าทหาร แล้วพูดด้วยเสียงจริงจัง “ผมจะรีบสั่งการให้สมาชิกของเผ่ามังกร ให้พวกเขาเพิ่มความระมัดระวัง ถ้าเกิดไม่ได้รับคำสั่งจากผม อย่าเคลื่อนไหวตามอำเภอใจ”
“พวกเรา จะเฝ้าสังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...