จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 398

หลินหยุนรู้สึกงุนงง

ปรมาจารย์หลินเป็นที่นิยมมาก เกือบจะกลายเป็นเทพแล้ว?

สิ่งเหล่านี้ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องเลย?

เขาคือปรมาจารย์หลิน!

ชายผู้หนึ่งพูดอย่างตื่นเต้นทันที “ใช่ ฉันได้เก็บวิดีโอเหตุการณ์เมื่อสองวันก่อนไว้ในโทรศัพท์ของฉัน โอ้ พระเจ้า ฉันไม่เคยคิดเลยว่า ปรมาจารย์หลินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ สามารถโบยบินอยู่บนท้องฟ้าได้!”

“ฉันได้ยินมาว่าในโลกที่เราอาศัยอยู่ แท้จริงแล้วมีผู้ฝึกบู๊ซ่อนอยู่มากมาย ฉันคิดว่าปรมาจารย์หลินจะต้องเป็นผู้ฝึกบู๊ที่ทรงพลัง” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งพูดอย่างลึกลับ

ทันใดนั้น การสนทนาเกี่ยวกับปรมาจารย์หลิน เริ่มต้นขึ้น เป็นไปอย่างครึกครื้น

หลินหยุนเริ่มสับสนมากขึ้น และอดไม่ได้ที่จะถามเทพฟ้าผ่าที่อยู่ข้างๆว่า “วิดีโอที่พวกเขากำลังพูดถึงคืออะไร? เกิดอะไรขึ้นกับปรมาจารย์หลิน?”

เทพฟ้าผ่าหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดวิดีโอ

วีดิโอนี้ถ่ายตอนกลางคืน มืดมาก มองเห็นแค่ว่า ถ่ายบนยอดเขา มีคนสองคนบินไปมาอยู่กลางอากาศ

หลินหยุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ว่านี่เป็นวิดีโอของเขาที่ต่อสู้กับฉิวเชียนซาในภูเขาหนันผิง!

คิดไม่ถึงว่าจะถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต

ไม่น่าแปลกใจที่จางเหมิงพูดว่าปรมาจารย์หลินเป็นที่นิยมมาก และกำลังจะกลายเป็นเทพ

แม้ว่าวิดีโอนี้ จะมองไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของหลินหยุน แต่ว่า เนื่องจากวิดีโอนี้สามารถออนไลน์ในอินเทอร์เน็ต คาดว่าตัวตนของหลินหยุนคงจะปิดไม่อยู่แล้ว

ตราบใดที่ผู้คนได้เห็นการต่อสู้ในครั้งนั้น ขอเพียงครุ่นคิดเล็กน้อย ก็สามารถเดาได้ว่าหลินชางฉองและปรมาจารย์หลินเป็นคนเดียวกัน

ทุกครั้งที่พูดถึงปรมาจารย์หลิน ทุกคนต่างก็พูดคุยกันอย่างครึกครื้น

ใบหน้าที่สวยงามของจางเหมิงยิ่งภาคภูมิใจมากขึ้นไปอีก

“เพราะฉะนั้น หากปรมาจารย์หลินช่วยไปเจรจาให้กับตระกูลฉิน แม้ว่าจะเป็นตระกูลกงในซีหนิง ก็คงไม่กล้าขัด”

เพื่อนๆทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่ ขอเพียงปรมาจารย์หลินสามารถไปช่วยเจรจา จะมีใครที่กล้าไม่เชื่อฟัง!”

“ระวังตัว ปรมาจารย์หลินจะไปฆ่าตอนกลางดึก!”

สายตาโหลวจิ้งโยวเริ่มมีความหวังเพิ่มขึ้นอีกครั้ง “แล้วใครสามารถติดต่อกับควีนจินหรือปรมาจารย์หลินได้?”

ทุกคนส่ายหัว มีเพียงจางเหมิงเท่านั้นที่ดูพอใจ

ทันใดนั้นโหลวจิ้งโยวก็ดีใจมาก “ใช่สิ จางเหมิง เหยียนเสวเหวินมาหรือยัง?”

“ฉันจำได้ว่าครั้งที่แล้วตระกูลของเธอมีปัญหา คือปรมาจารย์หลินไปหาผู้มีอิทธิพลเจี่ยงสงและผู้มีอิทธิพลหลายท่าน มาช่วยเธอแก้ปัญหา”

“ขอให้เหยียนเสวเหวินมาช่วยแก้ไขปัญหาได้ไหม ช่วยหาปรมาจารย์หลินเพื่อช่วยฉินโสว่!”

“ขอร้องเธอล่ะ!"

สายตาของทุกคนมอง ไปที่จางเหมิง

ใช่สิ! พ่อของเหยียนเสวเหวินรู้จักปรมาจารย์หลินนี่

ทันใดนั้น สายตาของเพื่อนๆมองไปที่จางเหมิง เต็มไปด้วยความอิจฉา

ปรมาจารย์หลิน!

แฟนของจางเหมิงรู้จักปรมาจารย์หลินเลยเหรอ!

สุดยอดจริงๆ!

ไม่แน่ในอนาคตเหยียนเสวเหวินอาจเป็นยอดฝีมือเหมือนปรมาจารย์หลิน!

ในอนาคตเห็นแก่หน้าของปรมาจารย์หลิน คิดว่าในไม่ช้าผู้มีอิทธิพลใหญ่สุดคนต่อไปในหลินโจวคงจะเป็นของตระกูลเหยียนเสวเหวิน

ตอนนี้จะต้องประจบประแจงจางเหมิงและเหยียนเสวเหวิน ในภายภาคหน้าต้องพึ่งพาเขา

“จางเหมิง ครั้งที่แล้วเหยียนเสวเหวิน เป็นคนที่ไปขอให้ปรมาจารย์หลินมาช่วยเหลือตระกูลเธอ ครั้งนี้ขอให้เหยียนเสวเหวินออกหน้า เรื่องมันก็ง่ายนิดเดียว”

“จางเหมิง เธอนี่โชคดีมาก! หาแฟนที่ดีแบบเหยียนเสวเหวินได้” ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินคนหนึ่งมองจางเหมิงแล้วพูดอย่างอิจฉา

จางเหมิงยิ่งพึงพอใจเหยียนเสวเหวินมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนเธอไม่ชอบเหยียนเสวเหวิน และรู้สึกว่าเหยียนเสวเหวินมีรูปลักษณ์ที่น่าเกลียด

ตั้งแต่รู้ว่าพ่อของเหยียนเสวเหวินรู้จักปรมาจารย์หลินเท่านั้น จางเหมิงก็ได้โฆษณาว่าเป็นคู่หมั้นของเหยียนเสวเหวินไปทุกที่แล้ว

สำหรับหวางหยู่หันและเถียนชุ่ยชุ่ยปากบอกว่าชื่นชม แต่ในใจอิจฉาจะตาย

โหลวจิ้งโยวไม่เชื่อคำพูดของหลินหยุนแน่นอน เพียงแต่ว่า ความมั่นใจในตัวเองของหลินหยุนดูเหมือนจะทำให้เธอต้องคล้อยตาม

ทำให้เธอพยักหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ และเลือกที่จะเชื่อหลินหยุน “ตกลง”

เพราะหลินหยุนไม่ต้องการให้เธอสิ้นเปลืองเงิน ได้ใช้วิธีพิเศษ เพื่อให้เธอไม่สามารถตอบโต้ได้

จางเหมิงที่อยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นผลประโยชน์ที่ดีจะได้รับ ทันใดนั้นกลับถูกหลินหยุนทำลาย ชั่วขณะก็โกรธมาก

“หลินหยุน น่าตลกมาก นายเป็นแค่ยาจกคนหนึ่ง เอาอะไรมารับประกันได้!”

“โหลวจิ้งโยว ที่ฉันตกลงช่วยเธอเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ดีของพวกเรา ในเมื่อเธอไปเชื่อยาจกคนนี้ และไม่เชื่อฉัน ถ้างั้นต่อไปเธออย่ามาขอร้องฉันอีก และเสวเหวินของฉันคงไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณปรมาจารย์หลินบ่อยครั้ง”

โหลวจิ้งโยวตื่นตระหนกเล็กน้อย และรีบโน้มน้าว “เหมิงเหมิง เธออย่าพึ่งโกรธ เมื่อสักครู่ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ตกลง”

“ให้เธอกลับไป!” เสียงของหลินหยุนพูดแผ่วเบาอีกครั้ง

โหลวจิ้งโยวผู้ซึ่งกำลังโน้มน้าวจางเหมิง ทันใดนั้นเหมือนเปลี่ยนไปคนละคน และไม่ได้โน้มน้าวอีกต่อไป

จางเหมิงจ้องมองโหลวจิ้งโยวด้วยความโมโห และพูดอย่างเย็นชา “ดีมากโหลวจิ้งโยว ดูเธอเชื่อฟังเขาแบบนั้น! โอเค จากนี้ไปเธอไม่ต้องมาขอร้องฉันอีก!”

จางเหมิงยิ้มเยาะเย้ย กระแทกประตูแล้วจากไป

เถียนชุ่ยชุ่ยเอามือปิดปากยิ้มและพูดว่า “น่าสนใจจริงๆ เป็นแค่ยาจกคนหนึ่งมีความมั่นใจขนาดนั้น ฉันจะรอดูว่าตระกูลฉินจะจบเห่อย่างไร!"

“ถ้าฉินโสว่รู้ว่า เพื่อนที่ดีของเขาเป็นคนที่ทำลายตระกูลของเขาให้พังพินาศ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร!”

ขณะที่พูด ก็ใช้สายตามองหลินหยุนอย่างขุ่นเคือง จากนั้นเถียนชุ่ยชุ่ยก็หันหลังกลับและเกาะแขนของเสิ่นหย่งจากไป

“เฮ้อ ฉินโสว่ช่างโชคร้ายนัก ที่ไปคบกับเพื่อนแบบนี้!”

“พวกเราก็ไปกันเถอะ! เห็นคนที่ไร้ความสามารถแบบนี้ แต่กลับชอบอวดเก่ง รู้สึกขยะแขยงจริงๆ!”

ในชั่วพริบตา เพื่อนๆหลายสิบคนเดินจากไปจนหมด

หวางหยู่หันมองไปที่หลินหยุนและพูดเยาะเย้ย “หลินหยุน ถ้าตระกูลฉินเกิดปัญหาขึ้นเพราะนาย ฉันจะไปบอกฉินโสว่ด้วยตัวเอง เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้”

“ฉันจะบอกเขาให้เขารู้ว่าใครเป็นคนทำลายตระกูลของเขา และให้เขาเกลียดนายไปตลอดชีวิต!”

หลังจากพูดจบ หวางหยู่หันก็เดินออกไปอย่างคนได้เปรียบ