จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 4

บทที่ 4 ประตูผีสิบสามเข็ม

หลินหยุนเตือนด้วยความหวังดี แต่เซี่ยหยู่เวยกลับไม่ฟังสักนิด

“ฉันเคยบอกแล้วไง ว่าจากนี้ไปตอนที่ฉันรักษาคนไข้ นายอย่าได้สอดมือเข้ามายุ่ง!” เซี่ยหยู่เวยจ้องหลินหยุนอย่างโมโหและมีสีหน้ารังเกียจ

จินซื่อหรงเหลือบมองไปที่หลินหยุนและหันไปหาเซี่ยหยู่เวย “คุณผู้หญิงมั่นใจใช่ไหม?”

“ฉันก็แค่ทำให้เขาหลับเท่านั้น หมอทุกคนที่รู้จักการฝังเข็มก็ล้วนทำได้”

“ฉันมั่นใจ คุณจินวางใจได้!” เซี่ยหยู่เวยรับปากเป็นมั่นเหมาะ

“ได้ อย่างนั้นก็รบกวนคุณผู้หญิงลงมือเถอะ!”

หลินหยุนไม่เอ่ยกล่อมอีกต่อไป ยังไงเสียนี่ก็ไม่ทำให้ใครตาย

เซี่ยหยู่เวยปักเข็มสามเล่มเข้าที่ศีรษะของชายหนุ่มอย่างชำนาญ ชายหนุ่มคนนั้นดิ้นรนอยู่สักพักก่อนจะหยุดกึกลง

“ได้แล้ว!” เซี่ยหยู่เวยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จินซื่อหรงเองก็รู้สึกโล่งใจและกล่าวชม “คุณผู้หญิงอายุยังน้อย แต่กลับมีทักษะทางการแพทย์สูงส่ง นับถือ!”

“คุณจินไม่ต้องเกรงใจ ตอนนี้ฉันจะทำการตรวจสอบเขา!”

เซี่ยหยู่เวยเดินไปข้างหน้าและจับชีพจรที่ลำคอของชายหนุ่ม

ทันใดนั้น!

แต่เดิมชายหนุ่มที่กำลังนอนสลบอยู่กลับลุกพรวดขึ้นมาและกัดลงบนมือขาวหยกของเซี่ยหยู่เวย

กรี๊ด!

หลิวลี่อุทานด้วยความตกใจ

เซี่ยหยู่เวยตกตะลึงไปทันที “เป็นไปไม่ได้ เทคนิคการฝังเข็มธรรมดา ๆ แบบนี้ จะล้มเหลวได้ยังไงกัน?”

ในช่วงเวลาสำคัญนั้นเอง หลินหยุนก็ก้าวเข้าไปสามเมตร และตรงมาที่ข้างๆเซี่ยหยู่เวย

ป๊าบ!

เสียงตบดังขึ้นชัดเจน ชายหนุ่มคนนั้นถูกหลินหยุนตบเข้าด้วยฝ่ามือและล้มลงไปบนหมอน

เสียงตบของหลินหยุนทำให้เซี่ยหยู่เวยที่งุนงงอยู่ข้างๆได้สติขึ้น

“คุณกำลังทำอะไร?” หลิวลี่โกรธจัด “อาศัยอะไรมาตบตีลูกชายของฉัน!”

แม้ว่าจินซื่อหรงจะไม่ได้เอ่ยว่าหลินหยุน แต่ใบหน้าของเขาก็มืดครึ้ม ดวงตาฉายประกายสังหารผ่านวาบไป

หลินหยุนปล่อยเซี่ยหยู่เวยออก เขาไม่สนใจหลิวลี่ที่กำลังโกรธเกรี้ยว แต่มองไปที่จินซื่อหรงด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ถ้าไม่อยากให้ลูกชายของคุณตาย ก็หุบปากซะ!”

หลิวลี่ไม่กล้าพูดอะไรต่อจริงๆ และทำได้แค่จ้องไปที่หลินหยุนด้วยความโกรธ

“ลูกชายของฉันจินซื่อหรง ไม่ใช่ว่าใครก็จะมาตีได้ นายต้องให้คำอธิบายกับฉัน!” ในเสียงของจินซื่อหรงเผยให้เห็นการเข่นฆ่าในนั้น

หลินหยุนคว้าเข็มเงินจากมือของเซี่ยหยู่เวยและเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่ม

โดยไม่ต้องรอให้ปฏิกิริยาของทุกคนกลับมา เข็มเงินก็แทงเข้าใส่จุดเหรินจงของเด็กหนุ่มทันที

นี่คือคำอธิบายที่หลินหยุน

เข็มเงินแทงเข้าสามจุดจากล่างขึ้นบน มองดูแล้วเหมือนจะรวดเร็วอย่างยิ่ง แต่กลับต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

“วิชาฝังเข็มสิบสามใช้ในการรักษาความชั่วร้ายและความบ้าคลั่งทุกประเภท อีกทั้งยังจัดการกับพวกชี่มหาโหดแบบนี้ได้ดี”

“เข็มเดียวฝังที่จุดเหรินจงจนนิ่งลง

เข็มลงซ้ายออกทางขวา”

นี่คือหลักเพลงของวิชาฝังเข็มสิบสาม

ชายหนุ่มจู่ๆก็หยุดดิ้นรนลงทันที จากนั้นเขาก็ได้สติขึ้นมา

“ที่นี่ที่ไหน?”

“หยวนเป่า ลูกตื่นแล้ว!” หลิวลี่ดีใจอย่างยิ่ง

จินซื่อหรงเองก็มีสีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน เขาเกาะข้างๆเด็กหนุ่มและเอ่ยถาม “หยวนเป่า รู้สึกยังไงบ้าง?”

“พ่อ ผมเป็นอะไรไปหรือ? จินหยวนเป่ามองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้างงงวย

ในเวลานี้เอง หนึ่งเด็กและหนึ่งชราก็เดินเข้ามาในห้องคนป่วย

“คุณจิน ขออภัย ผมมาช้าไป!” ชายชราในเสื้อคลุมสีขาวขอโทษ

จินซื่อหรงดีใจอย่างยิ่ง เขาเดินเข้าไปจับมือชายชราแล้วพูดว่า “ผู้อำนวยการโจวในที่สุดคุณก็มาแล้ว!”

นี่คือโจวชิงเหอ ประธานโรงพยาบาลประชาชน เป็นคนเที่ยงธรรม ชาติก่อนขณะที่หลินหยุนป่วยอยู่ในโรงพยาบาล ก็เคยได้รับความเมตตาจากเขา

โจวชิงเหอชี้ไปที่ชายหนุ่มผู้เย่อหยิ่งที่อยู่ข้างๆเขาและเอ่ยขึ้น “ที่ผมมาสายก็เพราะมีเหตุผล คุณดูสิว่าผมเชิญใครมา?”

จินซื่อหรงถามอย่างสงสัย “ท่านนี้คือใคร?”

“หลานชายของหมอเทพเย่ในปักกิ่ง!” น้ำเสียงของโจวชิงเหอตื่นเต้น

“ที่แท้คือหมอเทพเย่ เสียมารยาทแล้ว!” จินซื่อหรงโค้งคำนับตัว

ชื่อของหมอน้อยเย่สำหรับชาวจีนแล้วประหนึ่งชื่อที่ติดหู แม้กระทั่งคนใหญ่คนโตอย่างจินซื่อหรงก็ยังเคารพเช่นกัน

นั่นเพราะ ยังไงเสียคนเราก็ต้องเจ็บป่วย ในช่วงเวลาที่สำคัญนั้นล้วนต้องพึ่งแพทย์เพื่อช่วยชีวิตพวกเขา

“คุณจินเกรงใจแล้ว! ผมได้รับคำเชิญจากผู้อำนวยการโจว ให้มาดูอาการลูกชายของคุณ!๐